Se connecterShare
Episode 08 ไม่อยากเป็นนางบำเรอให้คุณ
Dernière mise à jour:
2025-04-09 12:15:15Episode 08 ไม่อยากเป็นนางบำเรอให้คุณ
ธีลินเงยหน้ามองอาคิราโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะสุดท้ายคำตอบของเธอมันก็ขึ้นอยู่กับเขาอยู่ดี ถ้าเขาไม่ให้ไปผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอจะหนีมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลแบบเขาได้ยังไง
"ฉันเอาของไปเก็บก่อนนะคะ" คนตัวเล็กที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นตรงหน้าชายหนุ่มเตรียมลุกขึ้นยืนนำกล่องยาไปเก็บ
"วางไว้นี่แหละให้แม่บ้านมาเก็บ ส่วนเธอก็ตอบคำถามฉันมา"
"คำตอบมันขึ้นอยู่กับนายน้อยนี่คะ ถ้าไม่ให้ไปฉันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้ได้แต่ภาวนาว่ามาเฟียอย่างคุณจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ปล่อยฉันไปเมื่อถึงกำหนด"
"อยากไปจากฉันขนาดนั้นเลย?" ประโยคคำถามที่แฝงไปด้วยความไม่ชอบใจของอาคิรา ทำให้ธีลินสัมผัสได้ และเลือกที่จะเลี่ยงการตอบคำถามเขาตรงๆ เหมือนที่ผ่านมา
"แค่อยากกลับบ้านน่ะค่ะ…อื้อ!" ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่ออาคิรายื่นมือมาบีบแก้มของเธออย่างแรง
"ฉันเกลียดคนโกหก จำเอาไว้ว่าที่เธอยังมีลมหายใจนั่งอยู่ตรงนี้เพราะความซื่อสัตย์ของเธอ อย่าให้ฉันจับได้ว่าเธอโกหก ไม่อย่างนั้นฉันไม่แน่ใจว่าจะฉีกสัญญากับเธอเมื่อไหร่"
"แล้วถ้าฉันพูดตรงๆ ก็ทำให้นายน้อยไม่พอใจอยู่ดีไม่ใช่เหรอ" ธีลินยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองด้วยความหวาดกลัวเป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มใช้ความรุนแรงกับเธอ
ถึงแม้จะคลายมือออกในไม่ช้าแต่ก็ทำให้เธอจินตนาการไปต่างๆ นานาว่าหลังจากนี้เธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ร่างบางถอยตัวออกห่างจากชายหนุ่มที่แสดงท่าทีออกมาราวกับปีศาจร้ายด้วยความหวาดระแวง
"ไม่ว่ายังไงก็อย่าคิดจะโกหกฉันอีก"
"ซะ…ทราบแล้วค่ะ"
"อ้อ แล้วในห้องใต้ดินฉันได้ยินเธอเรียกชื่อฉันใช่ไหม?"
"ตอนนั้นฉันตกใจค่ะเลยเผลอหลุดปากออกไปแบบนั้น ขอโทษด้วยค่ะ" ธีลินตอบอย่างระมัดระวัง
"เขยิบมานี่สิ"
"ขะ…เขยิบไปทำไมคะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวงก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเขาพึ่งจะใช้ความรุนแรงกับเธอแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับเรียกให้เข้าไปใกล้ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจนเธอตามอารมณ์เขาไม่ทัน
คำถามที่ไร้ซึ่งคำตอบกลับมาทำให้คนตัวเล็กค่อยๆ คลานเข่ากลับไปนั่งตรงหน้าเขาด้วยร่างกายสั่นเทา ชายหนุ่มที่สัมผัสได้ถึงเสียงการขยับเข้ามาของคนตัวเล็ก อีกทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ประจำตัวของเธอทำให้เขาจับทิศทางของเธอได้ไม่ยาก
"กลัวฉันเหรอ?" ร่างสูงก้มตัวลงมาจับไหล่มนทั้งสองข้างของหญิงสาวประคองเอาไว้ ทันทีที่ปลายนิ้วแตะลงบนตัวเธอก็สัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาในทันที
"ค่ะ" เพราะไม่กล้าโกหกจึงตอบไปตามความรู้สึกหวาดกลัวที่จุกอยู่เต็มอก
"เป็นสิ่งที่เธอควรทำ เพราะฉันไม่เหมือนกับที่เธอเคยอ่านเจอมา"
"ค่ะ…นะ…นายน้อยเรียกฉันมาทำไมคะ" ธีลินเอ่ยถามเสียงสั่นเมื่อถูกอีกฝ่ายออกแรงบีบให้เธอค่อยๆ ลุกขึ้นไปตามแรงดึงของเขา
"คราม"
"คะ?…อ๊ะ!"
"เรียกฉันว่าคราม" ร่างบางที่ถูกฉุดลงมานั่งบนหน้าตักแกร่งร้องอุทานออกมาเบาๆ ด้วยความตกใจ
อีกทั้งยังพยายามขืนตัวลุกขึ้นยืน แต่แรงของเขาที่กอดรัดร่างบอบบางของเธอเอาไว้ก็มากเกินกว่าที่เธอจะขัดขืนได้
"อื้อ!…นายน้อยจะทำอะไร" ใบหน้าหวานเบี่ยงหลบเมื่อใบหน้าคมคายค่อยๆ เลื่อนมาคลอเคลียลำคอขาวเนียนของเธออย่างใจเย็น ผิดกับเธอที่ร้อนรนจนแทบจะนั่งไม่ติดที่หากไม่ได้อ้อมกอดของเขารั้งเอาไว้
"ฉันชอบเวลาเธอเรียกชื่อฉัน" มาเฟียหนุ่มกระซิบข้างใบหูขาวสะอาดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าฟังแล้วกลับชวนให้ขนลุกแปลกๆ
"คะ…คุณคราม" ธีลินที่ยอมแพ้ต่อการคลอเคลียของชายหนุ่มยอมเอ่ยปากเรียกชื่อตามคำสั่งของอีกฝ่าย ทว่าดูเหมือนเขายังไม่พอใจเท่าไหร่นัก
"เรียกอีกสิ"
"คะ…คราม คุณครามหยุดนะ!" คนตัวเล็กรวบรวมความกล้าตะโกนออกมาห้ามปรามชายหนุ่มที่เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากเธอทุกที
"รู้อะไรไหมว่า ไม่เคยมีใครออกคำสั่งกับฉันได้เลยนอกจากตัวฉันเอง" อาคิราบอกพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเลื่อนไปสัมผัสหาตำแหน่งริมฝีปากของหญิงสาวไปด้วย ทันทีที่สิ้นสุดประโยคบอกเล่าที่ฟังเหมือนจะเป็นคำขู่ของมาเฟียหนุ่มริมฝีปากอ่อนนุ่มของธีลินก็ถูกครอบครองโดยฝีมือของผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างอาคิรา
ในขณะที่รสชาติหอมหวานของสาววัยแรกแย้มอย่างธีลินกำลังปรนเปรอความปรารถนาของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี แต่ตัวธีลินเองกลับดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกหวาดกลัวจนน้ำตาเอ่อคลอออกมา
ทันทีที่หยดน้ำตาใสๆ แตะลงบนผิวเนียนละเอียดของชายหนุ่มเขาก็ผละใบหน้าออกในทันที พลางใช้มือลูบไปทั่วใบหน้าเรียวรูปไข่ตรวจเช็กคราบน้ำตาของเธอให้แน่ใจว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่จริงๆ
"ยะ…อย่าทำแบบนี้ได้ไหมคะ ฉันขอร้อง" ธีลินทรุดตัวเลื่อนลงไปนั่งที่พื้นพลางก้มหัวขอร้องเขาอย่างไม่มีทางเลือก
"เพราะฉันตาบอด หรือเพราะฉันเป็นมาเฟียถึงได้รังเกียจฉันขนาดนั้น เธอรู้ไหมไม่ว่าฉันจะเป็นแบบไหนฉันสามารถทำให้เธอมีชีวิตที่สุขสบายแบบที่เธอต้องการได้?"
"ฉันมาทำงานหาเงินหวังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับน้องเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากความเฮงซวยพวกนั้น ถ้าคุณทำแบบนี้กับฉันต่อให้อยู่สุขสบายแค่ไหนมันก็ไม่ต่างอะไรจากนรกที่ฉันพยายามหนีออกมาเลย" ธีลินพยายามควบคุมเสียงสะอื้นไห้เอาไว้ การแสดงด้านที่อ่อนแอออกมาเป็นสิ่งที่เธอเกลียดมากที่สุด เพราะความอ่อนแอไม่เคยช่วยอะไรเธอได้เลย ทำให้ติดนิสัยเป็นคนตรงไปตรงมา และโผงผางอยู่ตลอด ทว่ามักจะอ่อนไหวในสถานการณ์แบบนี้อยู่เสมอ
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขอแค่ฉันทำงานนี้สำเร็จฉันก็จะไม่ต้องอยู่ที่นรกนั่นแล้ว"
ธีลินคลานเข่าไปจับขาของมาเฟียหนุ่มเอาไว้พลางวิงวอนขอความเมตตาจากเขา ทั้งมือ และน้ำเสียงของเธอยังคงสั่นเครือจนสัมผัสได้
"ฉันอยากมีชีวิตรอดกลับไปพาน้องชายฉันออกมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน มันจะง่ายขึ้นมากถ้าฉันได้ค่าจ้างก้อนนี้จากคุณ คุณอาจจะมองว่าฉันเห็นแก่เงินยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน ซึ่งฉันก็ไม่ปฏิเสธว่าเงินมันสำคัญสำหรับผู้หญิงจนๆ อย่างฉันจริงๆ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่เพื่อขายตัวให้คุณ ฉันยินดี และเต็มใจที่จะดูแลคุณให้ครบตามสัญญา"
"…"
"แต่อย่าให้ฉันต้องมาเป็นนางบำเรอของคุณไปด้วยเลยนะคะ ฉันขอร้อง…"
คำขอร้องจากหญิงสาวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือทำให้มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เขาเอื้อมมือไปจับมือเรียวที่เกาะขามากุมเอาไว้
"ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำแล้ว"
"ค่ะ" ถึงแม้จะไม่รับปากแต่อาคิราก็เลือกที่จะไม่ทำอะไรต่อไปมากกว่านั้น ธีลินจึงจับมือเขาลุกขึ้นยืนพาไปข้างบนเพื่อทำหน้าที่ของเธอต่อไป
Latest chapter
สาวใช้มาเฟียตาบอด บทส่งท้าย
บทส่งท้ายสิ่งแรกที่คาร์ลินทำหลังจากกลับมาจากอิตาลีคือการตรงไปหาเฟลิกซ์ ซึ่งแน่นอนว่าเธอได้ขออนุญาตเจโรมก่อนมาแล้ว และเขาเองก็นั่งรอเธออยู่ที่ด้านนอก“ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์มาหากันนะ” เฟลิกซ์ทักทายร่างบางที่เดินเข้ามาหาเขาภายในห้องทำงานที่กาสิโนพร้อมแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วนางข้างซ้าย“ฉันก็ต้องมาหาอยู่แล้วสิ”“ตอบตกลงไปแล้วฉันจะมีค่าอะไรอีก”“ขี้น้อยใจจัง เดี๋ยวหาสวยๆ ให้เอาไหม”“ถ้าแค่เป็นผู้หญิงสวยๆ ก็พอ ฉันหาใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องรอลินมานานขนาดนี้หรอก”“เพราะรู้ว่านายรอวันนี้ถึงได้ตั้งใจมาบอกไม่ให้รอไง คนดีๆ แบบนายสมควรได้เจอคนดีๆ นะ ฉันไม่เหมาะสมกับนายหรอก” คาร์ลินพยายามปลอบโยนเฟลิกซ์เพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเธอกับเขาเอาไว้"ทำไมถึงเป็นมัน ทำไมไม่เป็นฉัน ลินรับปากฉันแล้วนี่ว่าจะหย่ากับมัน”“เพราะไม่อยากผิดคำพูดที่รับปากไว้ฉันเลยหย่ากับเขาแล้ว” คาร์ลินบอกพร้อมกับหยิบเอกสารการหย่าออกมาจากกระเป๋าให้เฟลิกซ์ดู
สาวใช้มาเฟียตาบอด Episode 124 สัญญาตาย
Episode 36 สัญญาตายและดูเหมือนว่าทั้งสองคนเองก็รู้ตัวเหมือนกันว่าคาร์ลินกำลังรอคำตอบจากพวกเขาทั้งสองคน ถึงได้เอ่ยปากพูดขัดจังหวะขึ้นมา“มองหน้าป๊ะป๋าเหมือนจะมีคำถามนะ”“เราสองคนพ่อลูกแค่มองตาก็รู้ใจแล้วไม่ใช่เหรอคะ งั้นก็ตอบมาเลยสิคะไม่เห็นต้องรอให้ถามเลย” คาร์ลินบอกกับอาคิรา“แค่อยากมาอยู่ในทุกช่วงชีวิตของลูกน่ะ”“แล้วป๊ะป๋าไม่มีความคิดเห็นเรื่องเจโรมกับหนูหน่อยเหรอคะ”“โตแล้วตัดสินใจเองสิ ถึงจะหวงมากแต่ก็ทำได้แค่คอยปกป้องอยู่ห่างๆ เพราะตอนนี้ลูกสาวพ่อโตแล้ว”“ทำไมไม่บอกเจ๊ไปด้วยว่าพ่อให้พี่สาวเขา กับเขาเซ็นสัญญายินยอมตายหากทำให้เจ๊เสียใจ” อาคินพูดแทรกขึ้นพร้อมกับชูสัญญาที่พึ่งเซ็นมาหมาดๆ ในมือ“ว่าไงนะ!”“อย่างโหด/โหดฉิบหายเลย” ไม่ใช่แค่คาร์ลินที่ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ซึ่งไม่คุ้นชินกับวงการมืดของเหล่ามาเฟียต่างก็พากันตกใจไปตามๆ กันอาคินเองก็ช่วยให้ทั้งสองคนได้เห็นอะไรแปลกใหม่โดยการหยิบสัญญาส่งให้เม็ดฝุ่นกับเซเวียร์ดู“สีแดงๆ ที่ใช้ประทับรอยนิ้วมือนี่อย่าบอกนะว่า...”“เลือด” คำตอบจากน้ำเสียงทุ้มของอาคินทำเอาเม็ดฝุ่นตัวหดเหลือเพียงคืบเท่านั้น
สาวใช้มาเฟียตาบอด Episode 123 เซอร์ไพรส์
Episode 35 เซอร์ไพรส์เป็นอีกหนึ่งในหลายครั้งที่เธอมักจะมองลึกไปในดวงตาของเขาเพื่อรอคำตอบที่มันสะท้อนออกมาเพื่อยืนยันคำตอบของเขาว่าจริงเท็จมากแค่ไหน“พูดไปเธอก็คงจะไม่เชื่อ”“ก็พูดมาก่อนสิ เพราะฉันอยากฟังไม่ว่าคำตอบมันจะจริง หรือเป็นแค่เรื่องโกหกก็ตาม”“ฉัน...”“คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ” คาร์ลินกลอกตาขึ้นบนด้วยความหงุดหงิดที่ถูกพนักงานส่งเสียงขัดจังหวะเสียก่อนเธอรีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินนำเจโรมออกไป เธอยืนสบตากับพนักงานที่รบกวนช่วงเวลาสำคัญเธอครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงเดินถือชุดที่ลองไปวางลงบนเคาน์เตอร์คิดเงิน เจโรมเดินตามออกมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย พร้อมกับจัดแจงนำของไปส่งยังโรงแรมที่เขาจองเอาไว้“ไม่ฟังฉันตอบก่อนเหรอ”“ไม่มีอารมณ์จะฟังแล้ว”“งั้นอยากฟังเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” เขาบอกพร้อมกับบีบแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว “ไปหาข้าวกินกันไหม หรือจะกลับไปกินที่โรงแรม”“ไปกินที่โรงแรมดีกว่าเหนื่อยแล้ว”“ยืนเฉยๆ ก็เหนื่อยด้วยเหรอ”คาร์ลินหันมามองอีกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้ เธอดึงแขนเขามาคล้องเอาไว้ ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่รถเพื่อกลับยังโรงแรมหลังจากเข้าพักท
สาวใช้มาเฟียตาบอด Episode 122 รื้อฟื้นความหลัง
Episode 34 รื้อฟื้นความหลังสายตาหวานเยิ้มมองการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มผ่านกระจกสะท้อนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือลงลูบไล้เนินสามเหลี่ยมอวบนูนไปมาจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่ถูกกระตุ้นออกมา“ไหนว่าไม่ให้จับ” อีกฝ่ายเอ่ยแซวย้อนคำพูดของหญิงสาวที่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้“ก็ตอนนั้นยังไม่อยากนี่” คนตัวเล็กตอบตาใส ไม่ได้รู้สึกกระดากอายที่ถูกยอกย้อนเลยแม้แต่น้อย“หืม อยากอะไร” เจโรมแกล้งเอ่ยถามทั้งที่ตัวเขาเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว หนำซ้ำยังยิ่งกลั่นแกล้งเธอด้วยการดันเอาปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปทักทายปากช่องทางรักเปียกชื้นของคนตัวเล็กจนร่างบางบิดเกร็งไปมาใบหน้าหวานเหยเกไปตามสัญชาตญาณ ยิ่งเธอตอบช้ามากเท่าไหร่ปลายนิ้วร้ายก็ยิ่งดันเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น“ตกลงอยากอะไรไม่เห็นพูด” ยิ่งคนตัวเล็กพยายามกลั้นเสียงครางกระเส่าเอาไว้ อีกฝ่ายก็ยิ่งกระตุ้นแกล้งให้เธอเปล่งเสียงออกมา“อะ...อยากได้”“อยากได้อะไร”“อยากได้แรงๆ ได้ไหม” ประโยคคำตอบกลับที่เต็มไปด้วยความออดอ้อน และมารยาของคนตัวเล็กทำเอาเจโรมอดที่จะเอ็นดูตอบสนองต่อคำขอของเธอไม่ได้“งั้นก็ต้องเก็บเสียงดีๆ นะ” เขาโน้มมากระซิบข้างเรือ
สาวใช้มาเฟียตาบอด Episode 121 ฮันนีมูน
Episode 33 ฮันนีมูนคาร์ลินมองปลายทางที่เครื่องลงจอดยังประเทศอิตาลีด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาเธอมาไกลถึงขนาดนี้ ที่สำคัญเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยต่างหาก“กระเป๋าฉันล่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหากระเป๋าสะพายคู่ใจที่มีของสำคัญของเธออยู่ในนั้นหลายอย่างทั้งเอกสาร โทรศัพท์ และบัตรเครดิตต่างๆ“เก็บเอาไว้ให้แล้ว เราจะไม่ใช้โทรศัพท์กันตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่”“แล้วทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ตกลงลักพาตัวฉันมาทำไม” คนตัวเล็กกระแนะกระแหนอย่างไม่เกรงกลัวสถานการณ์ในตอนนี้เลย“แค่จะพาเมียมาฮันนีมูนนี่เรียกลักพาตัวเลยเหรอ ไม่ดูรุนแรงเกินไปหน่อยรึไง” เจโรมแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำถูกกล่าวหาให้ความเท็จ“ฮันนีมูน?”“ใช่ เราจะมาฮันนีมูนกันที่นี่ ที่นี่จะมีแค่เราสองคน”คำตอบที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจากริมฝีปากหยักได้รูปทำเอาคาร์ลินชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจดวงน้อยเผลอเต้นผิดจังหวะเพียงแค่ปล่อยใจจินตนาการภาพเธอกับเขาฮันนีมูนด้วยกันในหัว“เราจะเริ่มจากการไปช็อปปิงกันก่อน เพราะเธอไม่ได้เอาอะไรมาเลย ดีไหม?”“คุณจ่าย?”“แน่นอนสิ ฉันต้องเป็นคนจ่ายอยู่แล้ว แล้วฉันก็จะตามใจเธอทุกอย่างด้วย”
สาวใช้มาเฟียตาบอด Episode 120 ลักพาตัว
Episode 32 ลักพาตัวหน้าตาที่โดดเด่นบวกกับการแต่งตัวที่เน้นเรือนร่างที่สมส่วนตามมาตรฐานทำให้แม้จะนั่งดื่มอยู่เฉยๆ แต่ก็มีผู้ชายมากมายให้ความสนใจอยากเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ“สวัสดีครับมาคนเดียวเหรอ”คาร์ลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างหูเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังแข่ง เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแทนทำราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะสีผมบลอนด์ทองของเขามันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังบ่นถึงเมื่อครู่“ผมชื่อ...”“ฉันไม่ได้อยากรู้จัก” คาร์ลินถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดดักอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”“เพราะเห็นหน้าคุณไงเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี” คำตอบที่ไร้ซึ่งมิตรภาพสำหรับคนแปลกหน้า ทำให้อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยห้ามไม่ให้เรื่องบานปลายเอาไว้เสียก่อน“เขาไม่อยากคุยด้วยก็รีบไสหัวไปดีกว่า” น้ำเสียงคุ้นเคยที่ดังแทรกขึ้นทำให้มือที่กำลังจะกระดกแก้วเครื่องดื่มเข้าปากชะงักไป เธอมองเจ้าของมือที่นั่งลงโอบเอวเธอเอาไว้ด้วยสายตาราบ
Vous vous intéresseriez aussi à
ในนามภรรยาของตาย
อิมฮายอน (poxnnxdda)8.3K Vuesพิษรักมาเฟียร้าย
มงกุฎดอกหญ้า26.0K Vuesหวงรักเมียเก่า#เฮียองศา
นามิโกะ เชชิกยอง3.7K VuesState Red Sun ร้ายซ่อนรักฉบับโหด
Yaygoh3.9K Vuesสัญญาใจใต้รัตติกาล
หลูซื่อเต๋อ547 Vuesใคร่รักมาเฟีย
โนเนจัง1.3K Vuesต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3
มนต์สิงหา881 Vuesสยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์2.7K Vues
