ภัทรทิราไม่สนใจอะไร นอกจากมองต้นไม้ข้างทาง อีกไม่นาน ก็จะปิดเทอมภาคฤดูร้อน และปีนี้พวกเขาจะจบชั้น ม.3 เพื่อนบางคนต้องย้ายโรงเรียน บางคนไปเรียนสายอาชีพ บางคนไปเรียนต่อกรุงเทพฯ ที่แน่ ๆ ธาวินทร์คนหนึ่งแหละ ที่สอบติดเตรียมอุดมฯ และต้องย้ายไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ในขณะที่เผ่าเพชรก็สอบติดที่ สวนกุหลาบเช่นกัน แต่เผ่าเพชรยังไม่พูดถึงเรื่องนี้
“วิว! วิว! วิว!” สินธรตะโกนเรียกชื่อเด็กสาว แข่งกับเสียงของมอเตอร์ไซค์ แต่เมื่อเห็นภัทรทิราไม่ตอบ เด็กหนุ่มจึงดับเครื่อง ภัทรทิราตกใจเมื่ออยู่ ๆ รถก็ดับลง
“รถเป็นอะไรเหรอหมอก” ถามด้วยสีหน้ากังวล เพราะบริเวณนี้ค่อนข้างห่างบ้านคน และไม่มีตู้โทรศัพท์
“เปล่า เรียกไม่ขานเลยจอด มีเรื่องอยากถามหน่อย” สินธรตอบ พร้อมกับเปิดกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบอะไรอย่างออกมา
“หมอก! หมอกสูบบุหรี่ด้วยเหรอ” ภัทรทิราถามด้วยความตกใจ สินธรยักไหล่ไม่สนใจ พร้อมกับหยิบบุหรี่ใส่ปากหน้าตาเฉย
“ลุงน่านรู้หรือเปล่าว่าหมอกสูบบุหรี่”
“พ่อจะรู้เพราะเธอนี่แหละ อย่าปากดีนะวิว ถ้าพ่อรู้วิวเจอดีแน่”
เด็กหนุ่มหันมาขู่ แล้วยืนสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์
“เรื่องของหมอก วิวไม่ยุ่งหรอก หมอกจะถามอะไรก็ถามมาสิ”
ภัทรทิราเสียงเขียว เมื่อคนตรงหน้าหาว่าขี้ฟ้อง
“อ้อ... ลืมไป วิวยุ่งแต่เรื่องของไอ้เผ่า”
“เลิกแขวะกันสักที หมอกจะถามอะไรก็ถามมา วันนี้วิวมีการบ้าน”
“รีบจังนะ” เด็กหนุ่มตัดพ้อ ก่อนจะอัดควันบุหรี่เข้าปอดคำโต ตาคู่คมยังมองคนตรงหน้านิ่ง ๆ
“จบ ม.3 วิวจะไปต่อที่ไหน” สินธรถาม พร้อมกับรอฟังคำตอบ ด้วยหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ เพราะลุ้นกับคำตอบของหญิงสาว
“วิวยังไม่รู้ อาจจะต่อ ม.4 ที่เดิม เพราะผาจะขึ้น ม.1 วิวไม่อยากทิ้งน้อง” ภัทรทิราตอบเพื่อตัดความรำคาญ เพราะถ้าเธอไม่ตอบ วันนี้คงถูกสินธรถ่วงเวลาจนมืดแน่ ๆ
“เหรอ ไม่ตามไอ้เผ่าไปกรุงเทพฯ เหรอ”
“ตกลงเผ่าไปเรียนต่อ ที่กรุงเทพฯ เหรอ!” ภัทรทิราถามกลับ รัวเร็ว รู้สึกใจหายกับเรื่องที่ได้ยิน เผ่าเพชรไม่บอกเรื่องนี้กับเธอสักคำ
“ฮ่า ๆ ๆ ไหนว่าไม่ได้ชอบไอ้เผ่าไง” เด็กหนุ่มหัวเราะก่อนจะ พ่นควันสีขาวออกจากปาก โยนบุหรี่ในมือลงพื้น แล้วใช้เท้าขยี้ซ้ำแรง ๆ
“วิวแค่ตกใจ เผ่าไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้วิวรู้”
“เลิกคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของไอ้เผ่าเถอะ วิวไม่ใช่แฟนมัน มันจะบอกทำไม!” สินธรตวาดลั่น ก่อนจะเดินมาคร่อมรถมอเตอร์ไซค์
“ไป!” เด็กหนุ่มขึ้นเสียง เพราะรู้สึกโมโหที่ภัทรทิราไม่ถามเขา สักคำว่าจะเรียนต่อที่ไหน ในใจเธอมีแต่เผ่าเพชร ถึงแม้จะรู้ว่าเผ่าเพชรไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แต่เขาก็ไม่ชอบใจที่เป็นแบบนี้
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ที่มากระทบผิวเนื้อ ปลุกให้ร่างบางที่หลับมายาวนานตื่นขึ้น ดวงตากลมโตกะพริบถี่ ๆ เพื่อไล่เลียงเรื่องราว ใบหน้าสวยเห่อร้อน เมื่อนึกได้ว่าระหว่างเธอกับสินธร เกิดอะไรบ้าง แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งเดียว คนเลวนั่นใช้กำลังบังคับเธอในห้องน้ำ หลอกล่อให้เธอกินข้าวกินยา แล้วเขาก็ทำเรื่องอย่างว่ากับเธออีก ทั้งบนโต๊ะนั่น บนเตียงนี่ แม้แต่ขอบหน้าต่างตรงนั้น เขาก็ไม่เว้น ใบหน้าสวยแดงก่ำ เมื่อมองไปยังจุดที่เขาทำเรื่องลามกกับเธอ ก่อนจะยกมือลูบใบหน้าตัวเอง “จะเอาหน้าไปไว้ไหนล่ะวิว... ทำไมใจง่ายแบบนี้” หญิงสาวซุกหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เมื่อถูกความอายเล่นงาน เธอปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ครั้งแรกเขาใช้กำลังกับเธอจริง ๆ แต่ครั้งสอง สาม สี่ และ... เขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย เธอเต็มใจ ไม่สิ... เธอสมยอม ไม่ ๆ เธอยินยอมพร้อมใจไปกับเขา“ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ” ภัทรทิรากรีดร้อง เมื่อไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าตัวเอง ก่อนจะใช้หมอนปิดหน้า โชคดีที่ตอนนี้คนหื่นไม่ได้อยู่ในห้อง เธอจึงหายใจได้ทั่วท้อง ทันทีที่เท้าบางย่ำลงบนพื้นความเจ็บหน่วงก็เข้าเล่นงานไปทั่วท้องน้อย ฝืนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
สินธรหรี่ตามองเข้ม เพราะรู้ดีว่าเข้มหมายถึงคนที่นอนอยู่ บนเตียงของเขาต่างหาก“ผมห่วงเจ้าของฟาร์มครับ แม่บอกว่าตั้งแต่มาถึง คุณหมอกยังไม่ปล่อยคุณวิวออกมาจากห้องเลย”“ป้านิ่มทำตัวสอดรู้ตั้งแต่เมื่อไร มึงแอบดูกูใช่ไหม!”“โวะ! อย่างผมเนี่ยนะจะแอบดู แม้แต่ปลายผมผมยังไม่กล้าแตะคุณวิวเลยครับ”“ดี ของของกู ถ้ากูหวงใครก็ห้ามมอง”“คุณหมอกก็พูดเกินไป เดี๋ยวไอ้พวกนี้ก็กลัวจนหัวหด มันก็ต้องมองบ้างสิครับ คุณวิวเป็นคนนะครับ ไม่ใช่แมว จะได้ใส่กระเป๋าหิ้ว ไปไหนด้วยได้”“รำคาญ! กูจะเข้าไปที่สายธาร ถ้าวิวตื่นพาไปส่งด้วย”สินธรพูดก่อนจะเดินออกไป สายธารคือธารน้ำขนาดใหญ่ที่ไหลผ่านไร่ของเขาแล้วไปรวมตัวกันเป็นน้ำตกที่ไร่แสงตะวัน “เปลี่ยนบรรยากาศเหรอครับ” เข้มเอ่ยล้อเลียน “ไอ้เข้ม!” ชายหนุ่มหันมาชี้หน้าเข้ม ก่อนจะโดดขึ้นหลังม้า ที่คนงานเตรียมมาไว้รอ“แล้วต้องทำไงวะ” เข้มพูดกับตัวเอง เพราะงงกับคำสั่งเจ้านาย ห้ามมอง ห้ามเข้าใกล้ แล้วจะพาคุณวิวไปส่งยังไง“จำไว้นะ ผู้หญิงคนนั้นคือนายหญิงของเรา พวกมึงต้องเคารพเธอ ให้เหมือนที่ทำกับคุณหมอก ห้ามแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ”เข้มหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนจะเ
สินธรยืนมองคนร่างบางที่หลับสนิท ก่อนจะฝังจมูกลงไปบนแก้มเนียนอย่างแสนรัก ใช้หลังมืออังหน้าผากแล้วยิ้มกว้าง เมื่อความร้อนลดลง ขยับผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาจนถึงคอ เพราะรู้ดีว่าคนที่นอนใต้ผ้าห่มมีแค่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งใส่ไว้แค่ตัวเดียวนิ้วแกร่งปัดเส้นผมที่ปรกหน้าคนหลับไปเกี่ยวไว้ข้างหู ก่อนจะ ฝังจมูกลงมาอีกครั้ง“กูรักมึงจังเลยวิว นี่กูไม่ได้ฝันใช่ไหม” สินธรพูดกับตัวเอง ก่อนจะขำเบา ๆ ปีนี้เขาอายุเท่าไรแล้วนะ ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนสิบสี่อีกครั้ง หัวใจฟูคับอกเมื่อได้เป็นเจ้าของเธอคนนี้ คนที่เขารัก ตั้งแต่รักเป็น...ร่างสูงเดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะสั่งอะไรบางอย่างกับคน เฝ้าหน้าประตู แล้วเดินทอดน่องลงไปด้านล่าง ยกมือลูบต้นคอ แก้เก้อ เมื่อสบเข้ากับสายตาคาดโทษของป้านิ่มที่มองนิ่งมาที่เขา“มีอะไรจะสารภาพไหมคะ” ป้านิ่มถามแล้วถอยหนี เมื่อคนหนุ่มทำท่าจะเดินเข้ามากอด“ไม่ต้องมาอ้อนเลยค่ะ ถ้าคุณหมอกเป็นเด็ก ป้าจะหวดให้ ก้นลายเลย ทำไมทำแบบนั้นกับคุณวิวคะ” ป้านิ่มไม่อ้อมค้อม นางรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหนุ่มสาว“ผมรักวิว” สินธรตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เพื่อยืนยันความจริงใจที่
คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวอายจนหน้าชา ร่างบางพยายามขืนตัว เธออยากไปจากตรงนี้ หนีไปจากสายตาคู่นั้นที่มองเธออย่างหิวกระหาย ร่างสูงเป็นฝ่ายขยับสะโพกเอง เมื่อหญิงสาวทำท่าจะลุกหนี ใช้สองมือจับยึดเอวคอดเอาไว้ แล้วขยับจังหวะให้เร็วขึ้น ภัทรทิรากัดปากเพื่อข่มความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้น ก่อนจะขยับสะโพกขึ้นลงเมื่อต้านธรรมชาติของร่างกายไม่ไหว สินธรยิ้มให้คนที่พยายามต่อสู้กับอารมณ์ของตัวเอง สะโพกสอบบดอัด ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนลง เมื่อภัทรทิราเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่ มือแกร่งจับเอวคอด ปล่อยให้เธอเป็นคนกำหนดจังหวะเอง ใบหน้าสวยแหงนขึ้นพร้อมกับส่งเสียงคราง เมื่อถูกคลื่นพิศวาสโถมเข้าใส่ มือบางกดลงที่หน้าท้องแกร่ง ขยับสะโพกขึ้นลงรับกับแรงบดอัดที่คนใต้ร่างสวนขึ้นเป็นจังหวะ ปากบางขบเข้าหากันเพื่อกั้นเสียง เมื่อความเจ็บที่เกิดขึ้นในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านลามไปทั่วทุกขุมขน“วิว... ดีใช่ไหม ชอบท่านี้ใช่ไหม อา”ไม่มีเสียงตอบ... มีเพียงจังหวะที่เริ่มเร็วขึ้น เมื่อหญิงสาว ปล่อยตัวไปตามอารมณ์“วิว... อา วิว... แน่นมาก เสียวไปหมดแล้ว แรงอีกวิว อีกนิด วิว... อา” สินธรครางลั่น เมื่อคนด้านบนขยับสะโพก
สินธรจับยึดเอวบาง ก่อนจะรูดกางเกงออกจากช่วงขา เรียว สาบานว่านี่คือกางเกงยีน ทำไมมันถึงถอดออกง่ายนัก ชายหนุ่มคิด เมื่อขว้างมันออกไปให้พ้นทาง“หมอก!” ภัทรทิรากรีดร้อง ก่อนจะใช้มือปิดของสงวนทั้งบน และล่าง ใบหน้าสวยแดงก่ำเมื่อถูกมองอย่างสำรวจไปทั่วทั้งตัว ดีที่ยังมีน้ำและฟองสบู่อยู่เต็มอ่างจึงพอพรางตาได้บ้าง“ว้าย! หมอก!!” ร่างบางห่อตัว เมื่อชายหนุ่มเปิดน้ำออกจากอ่าง ก่อนจะตะกายหนี เมื่อร่างสูงโจนเข้าใส่“วิว อย่าดิ้น!” สินธรดุ เมื่อคนตัวเล็กยังดิ้นไม่หยุด“ปล่อยน้ำออกทำไม!”“กูอยากเห็นมึงทั้งตัว เมื่อคืนจับยัดส่งเดช ไม่เห็นอะไรสักอย่าง เห็นแต่นม!”“นี่! หยุดพูดเลยนะ” หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อคนหน้าด้านพูดจาลามกใส่“วิว มึงเสียงดัง เดี๋ยวคนก็แห่กันเข้ามาหรอก กูไม่ได้ล็อกประตูนะ อยากโชว์หรือไง”“ไม่ ๆ ไม่โชว์ ไม่เอาอะไรทั้งนั้น หมอก... วิวอาย...”“วิว มึงอ้อนเก่ง กูไปไหนไม่รอดเพราะคำว่าวิวนี่แหละ”พูดจบชายหนุ่มก็ยิ้มกว้าง คำอื่นมีเป็นร้อย ๆ คำ ไม่ชื่นใจเท่า คำว่า ‘วิว’ ที่หญิงสาวใช้เรียกแทนตัวเอง“นมสวยว่ะ มึงทำมาหรือเปล่า” ชายหนุ่มพูดขึ้น ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อมองปทุมถันคู่งามตรงหน้า
สินธรหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดน้ำใส่อ่าง บีบครีมอาบน้ำใส่แล้วตีน้ำให้เกิดฟอง ทำเหมือนตอนเด็ก ๆ ที่ป้านิ่มล่อให้เขาลงกะละมังน้ำ เพื่อปกปิดของสงวนให้พ้นจากสายตาคนขี้อาย“อ๊ะ ไม่เห็นอะไรแล้ว หันมาเถอะ”ภัทรทิราอยากจะกรีดร้อง ไม่เห็นอะไรเนี่ยนะ ไอ้อะไร ๆ ของเขาน่ะ เธอเห็นไปเต็มตาแล้ว“ถ้าช้า ไม่ปล่อยกลับบ้านนะ”คำพูดของชายหนุ่มเป็นเหมือนสวิตช์ปิดเปิด เพราะทันทีที่พูดจบ ร่างบางก็หันกลับมา ก่อนจะเดินลากเท้ามายืนข้าง ๆ อ่าง“จะสระผมไม่ใช่เหรอ พิงมาสิ” บอกก่อนจะไปยืนด้านหลัง คนที่นอนหลับตาอยู่ในอ่าง สินธรทำตามอย่างว่าง่าย พิงศีรษะไปที่ขอบอ่าง เพื่อให้หญิงสาวสระผมให้ ภัทรทิราไม่รอช้า เปิดฝักบัวแล้วรดลงไปที่ศีรษะทุยสวย ก่อนจะสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มที่ยาวระต้นคอ บีบแชมพูลงบนเส้นผม แล้วลงมือบีบนวดเบา ๆ ในหัวสมองขบคิด ถ้าวันนี้เธอไม่ได้มาที่นี่ ใครจะทำหน้าที่นี้ให้เขา มือบางชะงักค้าง เมื่อใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กกระถินลอยเข้ามาในหัว ใช่... เขาคงใช้เด็ก คนนั้น เพราะตอนที่เธอเข้ามา เขากำลังจะ... เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตากลมโตก็ลุกวาว“วิว หยุดทำไม กำลังสบายเลย” สินธรร้องถาม เมื่อห