Share
บทที่ 181
Related chapters
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 182
และแน่นอน อเล็กซ์สามารถหลบรองเท้าที่เธอปามาได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น โดโรธีก็เรียกเขาจากบันไดบนชั้นสองว่า “อเล็กซ์ ขึ้นมาข้างบน” เมื่ออเล็กซ์กำลังจะเดินขึ้นบันได คุณนายแคลร์ก็ดึงแขนเขาไว้ "ไม่มีทาง! โดโรธี ลูกจะบ้าไปแล้วเหรอ? จะปล่อยให้ไอ้คนขี้แพ้คนนี้ขึ้นห้องไปได้ยังไง? นั่นจะทำลายชื่อเสียงของลูกนะหากข่าวนี้รั่วไหลออกไป! หลังจากนี้ลูกจะแต่งงานใหม่ได้อย่างไร?” โดโรธีตอบอย่างเย็นชาว่า “คุณแม่คะ จะให้พูดซ้ำอีกกี่ครั้ง หนูแต่งงานแล้ว และอเล็กซ์ก็เป็นสามีของหนู ในทางตรงกันข้าม ความขาดสติของคุณแม่นั่นแหละที่ทำลายชื่อเสียงของหนู จริง ๆ แล้วคุณแม่ต้องการอะไรคะ ต้องให้หนูเอามีดแทงอกของตัวเองอีกครั้งเหรอ คุณแม่ถึงจะพอใจ?” เมื่อรู้ว่าโดโรธีนั้นโกรธมาก ๆ แคลร์ก็หน้าซีด และทำได้เพียงปล่อยอเล็กซ์พร้อมกับตะโกนขึ้นไปบนฟ้าว่า “โอ้ พระเจ้า ฉันทำบาปทำกรรมอะไรไว้นักหนา ถึงต้องมาพบเจออะไรแย่ ๆ เช่นนี้?!” อเล็กซ์ไม่กล้าแม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เมื่อเธอปล่อยเขา เขาก็เดินขึ้นบันไดไป อันที่จริง อเล็กซ์เคยเข้ามาในห้องของโดโรธีมาก่อน แต่มันก็นานมาแล้ว อย่างไรก็ตาม การตกแต่งภายในห้องของเธอไม่ได้เปลี่ยนแ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 183
ทันทีคุณท่านโจแอนน์เดินเข้าประตูมาด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง เธอก็สำรวจภายในวิลล่าอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่รังเกียจและดูถูกเหยียดหยาม ท่าทีของเธอนั้นราวกับว่าการปรากฎตัวของเธอเป็นของขวัญสุดพิเศษอย่างใดอย่างนั้นเลย คุณนายแคลร์มักจะพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับคุณท่านโจแอนน์ลับหลังเธออยู่บ่อยครั้ง เมื่อเห็นคุณท่านโจแอนน์มาที่นี่ เธอก็ตกใจรีบกระโดดยืนขึ้นจากโซฟาทันทีเพื่อต้อนรับเธออย่างอบอุ่น แม้ว่าเท้าของเธอจะเจ็บอยู่ก็ตาม “คุณแม่ ลมอะไรหอบคุณแม่มาที่นี่คะ? เชิญนั่งก่อนค่ะ!” เธอรีบเดินเข้าไปจับมือคุณท่านโจแอนน์เพื่อเชื้อเชิญเธอไปนั่งที่โซฟา อย่างไรก็ตาม คุณท่านโจแอนน์ไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว อีกทั้งเธอยังสะบัดมือของคุณนายแคลร์ออกอย่างแรง เอ็มม่าจ้องมองพวกเขาด้วยท่าทีรังเกียจ “อี๋ จริงเหรอ? ช่วยดูด้วยว่าโซฟาบ้านแกมันสกปรกมากแค่ไหน มีเลือดบนพื้นด้วย! เลือดนั้นมาจากไหนกัน? เลือดจากซิฟิลิสหรือเปล่านะ? แกจะให้คุณย่านั่งตรงนั้นได้อย่างไร? แกกำลังพยายามแพร่เชื้อโรคสกปรกจากการสำส่อนนั้นให้กับคุณย่าเหรอไงยะ? ” คุณนายแคลร์ตัวแข็งทื่อในขณะที่มือของเธอยังคงค้างอยู่กลางอากาศ ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างน่
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 184
โดโรธีถึงกับพูดไม่ออก เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร อเล็กซ์พูดขึ้นว่า “ที่คุณคาร์เตอร์ช่วยเราครั้งที่แล้วนั่นเป็นเพราะผมเอง” แอนเดอร์สันหัวเราะออกมาเสียงดัง "เพราะแกเหรอ? แกมันก็เป็นแค่เด็กที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์ ไอ้แมงดาที่เกาะอาศัยอยู่กับเมียกิน! ทำไมคุณคาร์เตอร์ถึงจะต้องช่วยแก? ทุกคนรู้ดีว่าครั้งที่แล้วโดโรธีแค่พูดเข้าข้างแกให้แกดูดี ทำไมคุณคาร์เตอร์ถึงจะมารู้จักคนขี้แพ้แบบแก? โดโรธีแค่อ้างให้แกดูดีในสายตาของพวกเราหลังจากที่เธอทำสัญญานั้นสำเร็จ!” โดโรธีตอบว่า “หนูไม่ได้มีความสามารถแม้แต่จะทำให้คุณคาร์เตอร์รับสายได้เลย ทั้งหมดมันเป็นเพราะอเล็กซ์จริง ๆ ค่ะ” แอนเดอร์สันส่งเสียงดังยิ่งขึ้นไปอีก “เธอทำได้เพราะความสวย! ตราบใดที่เธออ้าขาให้ คุณคาร์เตอร์ก็จะเต็มใจช่วยอย่างแน่นอน มิฉะนั้น ทำไมเธอถึงเป็นคนเดียวที่สามารถทำสัญญากับเขาได้ ในเมื่อคนอื่น ๆ ในนี้ไม่มีใครทำได้? ไม่ต้องกังวลไป เราจะไม่ปล่อยให้ความช่วยเหลือของเธอไร้ผลหรอกน่า หลังจากลงนามในสัญญานี้ แอสเส็กซ์จะให้เงินห้าแสนดอลลาร์กับเธอ… ห้าแสนดอลลาร์เลยนะ! ลองคิดดูสิ แม้แต่นางแบบสวย ๆ อันดับต้น ๆ ก็ยังไม่สามารถหารา
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 185
“ลุงเบนนีย์ บริษัทของหนูจะต้องล้มแน่ถ้าหนูขายวัสดุในราคาครึ่งของราคาตลาด! นั่นจะไม่สามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายล่วงหน้าที่เราแยกออกสำหรับเป็นค่าวัสดุ คุณลุงกำลังพยายามทำลายชีวิตของพวกเราอยู่นะคะ!” โดโรธีตกอยู่ในอาการตื่นตระหนกจนร้องไห้ออกมา ทั้งหมดนี้มันหนักหนาสาหัสกินไปสำหรับเธอ อเล็กซ์ไม่เข้าใจในกระบวนการของการขายวัสดุใหม่ของบริษัท แอสเส็กซ์ ก่อสร้าง มากนัก แม้ว่าเขาจะรู้สึกเสียใจกับภรรยาของเขา แต่เขาไม่สามารถหาข้อแก้ตัวใด ๆ ที่จะยืนหยัดเพื่อภรรยาของเขาได้ ดังนั้นเขาทำได้แค่รอและคิดหาวิธีอื่นที่พอจะช่วยเหลือเธอได้ คุณท่านโจแอนน์ยิ้มอย่างเย็นชา “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเรา? บริษัทของเธอกำลังตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหล ในฐานะย่า ฉันก็อยากที่จะช่วยเธออยู่หรอกนะเพราะเธอก็เป็นหลานสาวของฉัน แต่ถ้าหากเธอสามารถบรรลุคำขอแรกได้สำเร็จ เราก็อาจจะสามารถช่วยเธอได้นะ” โดโรธีเข้าใจความตั้งใจของพวกเขาแล้ว มันเป็นแรงกดดันที่จะบังคับให้เธอยอมจำนนทำตามคำขอแรกโดยที่ปฏิเสธไม่ได้ คุณท่านโจแอนน์ดูมั่นใจ เธอคิดว่าเธอจะต้องได้สิ่งที่ต้องการอย่างแน่นอน เบนนีย์กล่าวว่า “โดโรธี ฉันจะให้เวลาเธอคิดเรื่องนี้หน
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 186
ตระกูลโยเวล? อเล็กซ์ชะงักเล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เนื่องจากเป็นทรัพย์สินของคีธ ตระกูลโยเวลจะเป็นผู้กำหนดกฎเกณฑ์ใด ๆ ก็ได้เกี่ยวกับวัสดุนั้น เขาเชื่อว่าคีธจะช่วยเขาในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน อเล็กซ์พูดขึ้นมาทันทีว่า “โอเค ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้แล้ว ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ผมจะช่วยคุณแก้ปัญหานี้เอง” โดโรธีจึงถามว่า “คุณมีแผนอะไรเหรอคะ? คุณจะไปขอร้องให้คุณคาร์เตอร์ช่วยพวกเราเหรอคะ?” อเล็กซ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย "รอก็ดูแล้วกันนะ" ตลอดการสนทนาของพวกเขา เบียทริซสังเกตอเล็กซ์ด้วยท่าทางงุนงง ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงหญิงสาวที่มีหน้าอกอันใหญ่บึ้ม ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในนามสาวงามประจำมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเธอคือ มิเชลล์ โยเวล เธอรีบพูดขึ้นทันที “อเล็กซ์ ฉันอยากคุยกับนายตามลำพังหน่อย ตามฉันออกไปด้านนอกด้วย” ด้วยเหตุนี้ เบียทริซจึงหันหลังและเดินออกจากวิลล่าไปก่อน โดโรธีและคุณนายแคลร์มองตามหลังเบียทริซไปอย่างงุนงงก่อนจะหันไปมองที่อเล็กซ์ ทั้งสองคนคิดว่ามีบางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้กำลังเกิดขึ้นที่นี่ ในท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เบียทริซและอเล็กซ์จะพูดคุยกันเป็นการ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 187
เมื่อได้ฟังคำพูดของเขา เบียทริซก็โกรธจัดขณะที่คิดว่า “เขากล้าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้อย่างไร?! เขาคิดว่าเบียทริซ แอสเส็กซ์ผู้นี้เป็นคนโง่เง่าหรืออย่างไรกัน?!” “คิดว่าฉันจะเชื่ออย่างนั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นหมอเทวดาหรืออย่างไร? นายคิดว่านายเป็นฮิปพอคราทีสกลับชาติมาเกิดเหรอ? ทำไมนายไม่บอกว่านายช่วยกอบกู้โลกด้วยเลยล่ะ เอ๊ะ หรือทั้งจักรวาลดี? จริงเลย… หรือนี่คือความฝันของไอ้ขี้แพ้อย่างนายเหรอ?” “ฉันชักจะไม่ชอบนายจริง ๆ แล้วนะ นายไม่คู่ควรกับพี่สาวของฉันเลยแม้สักนิด ถึงกระนั้นพี่สาวของฉันก็ยังหลงใหลในตัวนายมาก เพราะฉะนั้นทั้งแม่และฉันก็ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับนายได้เลย! ดังนั้น ฉันหวังว่านายจะกลับมามีสติและเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง อย่าทำร้ายพี่สาวหรือแม้แต่ครอบครัวของฉันอีกเลย” “นายสามารถอยู่ที่นี่เป็นขี้ข้าของเราต่อไปในวิลล่านี้ได้ แต่ว่านายจะต้องตัดสัมพันธ์กับมิเชลล์ โยเวลให้เร็วที่สุด” เบียทริซพูดด้วยสีหน้าเย็นชา หลังจากระเบิดเสียงหัวเราะอย่างเสียดสีออกมา อเล็กซ์ก็หันไปมองที่ต้นราชพฤกษ์ที่กำลังให้ร่มเงาในสวนและกล่าวว่า “หญ้าก็คงจะสามารถมองเห็นได้ไกลสุดเพียงแค่ต้นไม้ที่ให้ร่มเงากั
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 188
ในช่วงเวลานี้ของทุก ๆ ปี มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียจะปิดเทอมไปแล้ว แต่ก็จะมีนักศึกษาจำนวนมากกลับมาที่มหาวิทยาลัยในช่วงนี้ โดยเฉพาะรุ่นพี่และสมาชิกในชมรมต่าง ๆ และสำหรับปีนี้คนสวยระดับแนวหน้าและได้รับความนิยมอย่างสูงเช่นมิเชลล์ก็มาด้วย และยังมีข่าวเรื่องที่เธอถูกใครบางคนท้าทายก็แพร่สะพัดออกไป ทันทีที่ข่าวนี้กระจายออกไปมันก็ได้นำพาฝูงชนจำนวนมากพร้อมใจกันมาที่นี่ในทันที มีบุคคลภายนอกจำนวนไม่น้อยในฝูงชนนักศึกษาของมหาลัยปะปนมาด้วยเช่นกัน ตูมมมม! บนเวทีสูงครึ่งเมตร เด็กวัยรุ่นที่ทำผมทรงโมฮอว์กถูกส่งตัวลงจากเวทีด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวจากคู่ต่อสู้ของเขา และตกลงสู่พื้นอย่างแรง โชคยังดีที่เวทีล้อมรอบด้วยเบาะนุ่ม ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก เสียงเชียร์และเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วคลับเฮาส์ เด็กวัยรุ่นที่ทำผมทรงโมฮอว์กเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่มีหน้าอกหน้าใจอันใหญ่บึ้มด้วยความรู้สึกผิด เขาจ้องไปที่ใบหน้าของเธออย่างเคร่งขรึม “ขออภัยจริง ๆ ครับ คุณโยเวล ผมสู้เขาไม่ได้จริง ๆ ครับ” ผู้ชนะบนเวทีซึ่งเป็นชายหนุ่มผมยาวชี้มาที่มิเชลล์ เขาจ้องมาที่เธออย่างเย้ยหยันและพูดว่า “มิเชลล์ โยเ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 189
อเล็กซ์เดินตามหลังทั้งห้าคนไปและฟังการสนทนาของพวกเขาระหว่างทาง “พี่เฮนเดอร์สัน ฉันได้ยินมาว่าเทรเวอร์ นิวแมนประธานของชมรม มังกรหยก เป็นคนที่ท้าทายพวกเราก่อน เขายังนำนักสู้ที่มีทักษะมาด้วยในครั้งนี้ ผมสงสัยจริง ๆ ว่าคุณโยเวลจะสามารถจัดการกับพวกเขาได้หรือเปล่านะ” ชายคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยท่าทางกังวล “อย่ากังวลไปเลย นิวแมนก็แค่คนขี้คุยเท่านั้นแหละ ถึงเขาจะดูน่าประทับใจแต่เขาก็อ่อนแอนะ ครั้งที่แล้วเขาเอาชนะฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับคุณมิเชลล์ เขาไม่มีทางชนะเธอได้หรอกน่า” แอนนาลิสตอบกลับด้วยท่าทางมั่นใจ “แต่ฉันได้ยินมาว่านิวแมนแอบไปฝึกพิเศษมา เขาใช้ระยะเวลาถึงสามเดือนในการฝึกนั้น!” “พวกเธอคงอาจจะไม่เข้าใจศิลปะการต่อสู้แม้ว่าฉันจะอธิบายให้ฟังก็ตาม สามเดือนเหรอ? ถึงแม้ว่าเขาจะฝึกมาสามปี เขาก็ยังไม่คู่ควรกับคุณมิเชลล์หรอก และไม่สามารถเอาชนะฉันได้ด้วยซ้ำ นั่นเป็นเพราะว่าทั้งฉันและคุณมิเชลล์ พวกเราเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกำลังภายในหลังจากการฝึกฝนกันมาอย่างเข้มข้น” “มันเป็นเพราะกำลังภายในจริง ๆ เหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ พวกคุณไม่แข็งแกร่งเท่ากับสาวน้อยมังกรชูริโยโจเลยเหรอ?” “นอกจากนี้
Latest chapter
