บทที่ 58 พ่อบ้านผู้เหลี่ยมจัด

พอเด็กหนุ่มในโรงเตี๊ยมเห็นของที่อยู่ในตะกร้า ทันใดนั้นแววตาแห่งความประหลาดใจก็ฉายออกมา พูดขึ้นว่า "คือสัตว์ป่าจริง ๆ ด้วย"

“ก็ใช่น่ะสิ”ถูซินเยว่เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นลักยิ้มทั้งสองข้างบนใบหน้าอ้วนของเธอ จากนั้นพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าเอาของมาขายจริง ๆ ไม่ใช่มาขโมยสูตรอาหาร เจ้าดูเองละกันว่าจะมีแม่ครัวที่ไหนอายุน้อยเช่นข้า?"

"ก็จริง” หญิงอ้วนผู้นี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนแม่ครัว หากนางเป็นแม่ครัวจริง ดูจากขนาดตัวคงจะกินข้าวเก่งจนไม่มีที่ไหนเลี้ยงไหว

เมื่อนึกได้ถึงตรงนี้ เด็กชายก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า "งั้นเจ้ามากับข้า ข้าจะพาเจ้าไปหาพ่อบ้านที่เป็นฝ่ายจัดซื้อ"

ถูซินเยว่พยักหน้าและเดินตามเด็กชายเข้าไป ระหว่างทางเธอแบกตะกร้าของเธอเองไว้บนหลัง ประพฤติตัวเรียบร้อย และไม่มองซ้ายแลขวาแม้แต่น้อยซึ่งทำให้เด็กชายประทับใจในตัวเธอยิ่งขึ้นไปอีก

“เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน” เด็กชายสั่ง จากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้องครัวและเรียกพ่อบ้านที่ดูแลเรื่องการจัดซื้อออกมา

พ่อบ้านคนนั้นเป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปีสวมเสื้อคลุมสีเทามีแววตาเฉียบคม มองแวบแรกก็สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และฉลาด

ถูซินเยว่คิดอยู่ใน