ตอน 10

       หนิงเจิ้งที่ยิ่งอยู่กับภรรยานานเข้าก็ยิ่งรู้ว่านางเป็นคนเช่นไร  เขาไม่นำพาว่านางจะมีนิสัยอย่างไร เพียงแค่ไม่ทำให้ลูก ๆ ลำบากเขาก็พอใจแล้ว ขนาดว่าหนิงกวานเรียนเก่งกว่าพี่ ๆ นางยังไม่เคยจะคิดชมเชยลูกเลยสักนิด นางกลับเอาอกเอาใจแต่ลูกคนโตกับคนรองของเขา  มีแค่เขาเท่านั้นที่คอยส่งเสริมลูกชายคนเล็กให้ขยันเรียนให้มาก  และเรียนรู้เรื่องสมุนไพรกับเขาให้ดี  เผื่อว่าในอนาคตเขาจะได้มีวิชาติดตัวไว้บ้าง

       นับวันหลานจิวจะยิ่งแสดงออกถึงนิสัยที่แท้จริงของนางที่ทั้งตระหนี่ถี่เหนียว  ไหนจะเอาแต่ด่าทอลูกคนเล็กให้เขาได้ยินบ่อย ๆ จนเขาต้องทะเลาะกับนางมาตลอดเรื่องนี้  หลานจิวเปรียบเทียบตนเองกับครอบครัวพี่ใหญ่ของหนิงเจิ้งมาตลอดว่าเขาไม่เอาไหน  ไม่เหมือนพี่ชายที่เป็นขุนนางเลยแม้แต่น้อย  เรื่องนี้ยิ่งทำให้หนิงเจิ้งไม่พอใจ  เขาชอบที่จะใช้ชีวิตสงบๆ เหตุใดเขาจึงได้มีภรรยาเช่นนี้

       ความจริงแล้วเขาอยากหย่ากับนางมานานแล้ว เพียงแต่ลูก ๆ ยังเล็กอยู่เขาจึงจำใจอดทน  รอให้ลูก ๆ โตกว่านี้ก่อนแล้วเขาจึงจะหย่านาง อย่างไรนางก็คงไม่ต้องการลูกคนเล็กของเขาแน่ ๆ หากนางคิดว่าสามารถเลี้ยงดูลูกชายสองคนเองได้เขาก็จะไม่รั้งนางเอาไว้ เพราะเขาไม่อยากได้ยินเสียงบ่นด่าของนางที่มีกับหนิงกวานอีกแล้ว  มันช่างน่ารำคาญและไม่มีเหตุผลใดเลย  ถึงแม้หนิงกวานจะอยู่เฉย ๆ เขาก็ยังถูกนางด่าว่าเป็นประจำ  ทำเอาหนิงเจิ้งได้แต่โมโหมากขึ้นทุกวัน

       เป็นเพราะการทะเลาะกันของสองผัวเมียทำให้หนิงกวานได้แต่เสียใจที่เขาเป็นต้นเหตุให้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน  เพียงแต่เขายังเด็กนักจึงไม่เข้าใจว่าทำไมท่านแม่จึงจงเกลียดจงชังเขานัก  หนิงกวานพยายามเป็นเด็กดีอย่างที่ท่านพ่อบอก เผื่อว่าท่านแม่จะรักและเอ็นดูเขาบ้าง  แต่จนใจที่หลานจิวไม่มีเหตุผล  นางยังคิดว่าหนิงกวานเป็นตัวซวยสำหรับนางมาตลอดตั้งแต่นางคลอดก่อนกำหนดจึงทำให้นางรังเกียจหนิงกวานมาก

       เรื่องราวที่บ้านหนิงเจิ้งใช่ว่าผู้ใหญ่บ้านไม่รู้ เพียงแต่เขาเป็นคนนอกจึงช่วยสิ่งใดไม่ได้มากนัก  แต่หากหนิงเจิ้งต้องการหย่าภรรยาเขาก็จะช่วยเหลืออย่างเต็มที่  เขาเคยรับปากหนิงซวนหยวนเอาไว้ว่าจะช่วยหนิงเจิ้งหากเขามีเรื่องใดหนักใจ  ตอนนี้เป็นเขาที่ไม่น่าเชื่อภรรยาตนเองหาคนเช่นนี้มาแต่งงานกับหนิงเจิ้งเลยจริง ๆ  เขาแค่เห็นว่าภรรยาเขาเป็นญาติห่าง ๆ จึงได้เชื่อใจนาง  แต่กลับได้สะใภ้เช่นนี้มาให้หนิงซวนหยวน  ทำให้เขาได้แต่ละอายใจจนไม่กล้าไปบ้านหนิงเจิ้งบ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน  ยิ่งตอนนี้บ่าวไพร่ต่างแยกย้ายกันออกจากเรือนกันหมดแล้ว  หนิงเจิ้งต้องอาศัยภรรยาเรื่องอาหารการกิน  ถึงแม้จะไม่อร่อยเท่าเดิมแต่ก็พอกินได้เท่านั้น

       หลานจิวยังชอบลงโทษหนิงกวานไม่ให้กินข้าวบ่อย ๆ ทำให้หนิงเจิ้งไม่พอใจมากจนขู่นางว่าเขาจะหย่านางเสียหากนางยังคงทำตัวเช่นนี้ เขาสามารถหาซื้อทาสหลวงมาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีนางอยู่เขากับลูกก็อยู่กันได้

       ทำเอาหลานจิวตกตะลึงที่สามีนางคิดจะหย่านางเพราะเจ้าลูกตัวซวย หลังจากวันที่หนิงเจิ้งขู่ว่าจะหย่านาง หลานจิวก็ทำตัวดีขึ้นไม่น้อย นางไม่ได้ด่าทอต่อว่าหนิงกวานอีก  แต่ก็ไม่ได้ชมเชยเลยเช่นกัน

       หนิงเจิ้งเห็นว่านางสงบลงมากก็ค่อยเบาใจ  ความจริงเขาเองก็ไม่อยากหย่านางให้อับอายขายหน้าตนเอง  อย่างไรนางก็ยังเป็นแม่ของลูกเขาอยู่ดี  ถึงแม้เขาจะแยกห้องนอนกับนางนานมากแล้วตั้งแต่เห็นนิสัยที่แท้จริงของนาง

       หนิงเจิ้งยังพาหนิงกวานมานอนเรือนเดียวกับเขาด้วยกลัวว่าหลานจิวจะแอบทำร้ายลูกชายคนนี้นั่นเอง  เรื่องนี้ยิ่งทำให้หลานจิวไม่พอใจที่สามีไม่เชื่อใจนาง  นางแค่ด่าว่าหนิงกวานเท่านั้นแต่ไม่เคยลงไม้ลงมือกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

       หลังจากวันนั้นบ้านหนิงก็สงบลงมาก  จนคนในหมู่บ้านคิดว่าพวกเขาคืนดีกันแล้วตามประสาผัวเมีย  แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าหนิงเจิ้งยิ่งเงียบขรึมลงเรื่อย ๆ เขาแทบไม่พูดคุยกับภรรยาด้วยซ้ำ  ส่วนเงินค่าอาหารเขาก็ให้นางบริหารเอาเอง  เขาจะไม่เข้าไปยุ่ง  แต่นางต้องใช้ให้พอดีกับอาหารทุกมื้อและทุกเดือน  ด้วยว่าเขาให้นางไม่น้อย อย่างไรเงินก็ยังเหลือหากนางไม่แอบเก็บเอาไว้เอง

       จนใจที่นิสัยขี้ตระหนี่ของหลานจิวมันอยู่ในสายเลือดเสียแล้ว อาหารที่นางทำออกมากลับมีแต่ผักหญ้า  เนื้อแม้แต่นิดเดียวก็ไม่มี  ทำให้หนิงเจิ้งที่ทำสวนสมุนไพรอดรนทนไม่ไหวจนทะเลาะกันอีก  เขาบอกว่าต่อไปจะไม่ให้นางใช้เงินอีก  ส่วนวัตถุดิบทำอาหารเขาจะซื้อมาทำเอง  แต่หลานจิวที่มีเงินแล้วไม่ยอมคืนเงินให้กับหนิงเจิ้ง

       หนิงเจิ้งที่เห็นนิสัยละโมบโลภมากของนางได้แต่จนใจ  เขาจึงไม่อยากยุ่งกับนางอีก  เขาพาหนิงกวานออกไปหาซื้อทาสมาทำอาหารให้เขากับลูกชายคนเล็กกิน  ส่วนลูกอีกสองคนนั้นเขาไม่สนใจเลย  อย่างไรหลานจิวก็รักพวกเขามากกว่าอยู่แล้ว  นางคงไม่ปล่อยให้ลูกนางอดตายหรอกกระมัง

       หลานจิวที่เห็นสามีกับลูกคนเล็กออกจากเรือนไปก็ได้แต่ร้อนใจ  นางเพียงแค่อยากเก็บเงินเอาไว้บ้างเท่านั้นเขากลับไม่ไว้หน้านางเลย  หลานจิวรู้ดีว่าเขาไม่กล้าหย่ากับนางตอนนี้เป็นเพราะลูก ๆ ยังเล็กอยู่  หากในอนาคตเขาคงไม่รอให้นางทะเลาะกับเขาอีกแน่  เขาจะต้องหย่ากับนางแน่นอน

       หลานจิวเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสามีนางจึงได้รักแต่ลูกตัวซวยของนางนัก  ส่วนลูก ๆ ทั้งสองของนางที่นางรักเขากลับไม่สนใจ  ตอนนี้หลานจิวมีเงินค่าอาหารหนึ่งตำลึงที่สามีให้มาอยู่ในมือ  นางอยากได้เสื้อผ้าดี ๆ อย่างที่พี่สะใภ้ใส่บ้างนางจึงยึดเงินเอาไว้กับตัวเช่นนี้  ทั้งที่หนิงเจิ้งก็มีเงินไม่น้อย เพียงแต่เขาถูกสั่งสอนมาให้เป็นชาวบ้านธรรมดา ๆ เขาจึงไม่เข้าใจว่าเหตุใดภรรยาคนนี้ของเขาจึงได้ชอบเปรียบเทียบตนเองกับพี่สะใภ้เขานัก ทั้งที่เขาบอกไปแล้วว่านางเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของสำนักคุ้มภัย  เหตุใดหลานจิวที่เป็นเพียงลูกชาวบ้านต้องการเปรียบเทียบกับนางด้วย