บทที่ 103

หยาดน้ำตาที่ใหลผ่านแก้มนวล ตกลงต้องมือกร้าวแกร่ง แม่นยำราวสวรรค์และนรกพร้อมใจกันช่วยจับวาง

หยางหยางสะท้านไปทั้งร่างเพราะสิ่งเล็กๆ สิ่งนั้น

ที่ตกลงต้องมือเขาเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่งแท้ๆ คาดไม่ถึงว่าสิ่งเล็กน้อยนั่นกลับให้ความรู้สึกคล้ายยาพิษกัดกร่อนเนื้อ เพียงเผลอตัวชั่วครู่ พิษร้ายนั้นไม่เพียงกัดกร่อนเนื้อ กลับลุกลามกัดกินมาจนถึงจิตวิญญาณ

ความรู้สึกเช่นนี้มันช่าง...

ยามนี้ในหัวใจที่แข็งกร้าว อัดแน่นด้วยความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่อยากจะยอมรับ

เขาอยากจะหยุดความรู้สึกนี้เสียที แต่กลับทำได้เพียงรั้งตัวนางเข้ามากอดให้แน่นขึ้น ประทับริมฝีปากเคล้าคลึงกลีบปากนุ่มเนียนไปมา ยิ่งพยายามกดข่มความปรารถนาร้อนรุ่มในช่องอกและช่องท้อง ก็ยิ่งจุมพิตเร่าร้อนแนบสนิทขึ้นทุกที

การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไร้ที่มาที่ไปทำให้ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง

หนิงซินสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง ใจนึกอยากถอยหนี...อย่างน้อยนางก็คิดว่าตนเองสมควรถอยหนี หนีไปให้ไกลจากความรู้สึกที่ประสมปนเปจนเละเทะทั้งหมดนี้ ทว่าเมื่อมือน้อยเอื้อมไปแตะโดนแผงอกกว้าง นางกลับทำได้เพียงแตะมันนิ่งค้างไว้อย่