ให้ตายเถอะ..ภาพที่เห็นคือน้ำหนึ่งที่อยู่บนตัวเขา เธอช่างงดงาม ทรวดทรงของเธอที่มันเคลื่อนไหวขึ้นลงบนตัวเขา บวกกับสีหน้าที่แสดงออกมาว่าเธอมีความสุขแค่ไหน มันทำเขาหลงไหลเสน่ห์ของเธอ...เขาจับเอวสองข้างเธอกระแทกเข้ากับตัวเขาแรงๆ แรงสั่นบนตัวเธอมันส่งผ่านมายังตัวเขา สองเราตอนนี้ท่วมไปด้วยเหงื่อ "เหนื่อยไหมคะคนดี"...เขาพูดปลอบประโลมเธอพร้อมกับช่วยยกเอวเธออีกแรงแบบนี้เธอจะได้ไม่เหนื่อยมาก เขาอยากให้เธอมีความสุขร่วมกันกับเขา สองมือเปลี่ยนจากเอวมาจับหน้าอกเธอสองข้าง พร้อมกับโน้มหน้าเธอลงมาจูบอย่างดูดดื่ม"อื้ออ"น้ำหนึ่งทำมันค่อยๆช้าลงปกรณ์รู้ว่าเธอคงหมดแรงแล้วเลยจับเธอลงมานอนแทนที่เขา"รักจัง..น้ำหนึ่ง""😲😮"น้ำหนึ่งอึ้งกับคำที่เขาบอกไม่ทันไรเขายัดเหยียดตัวตนของเขาเข้ามาจนสุด.."อึกก มันจุกนะ🥺" ปกรณ์ก้มลงไปจูบเธอพร้อมกับกระแทกรัวๆ จนตอนนี้น้ำหนึ่งแทบหายใจไม่ทั่วท้อง.."...พลั่บๆๆ ตึกๆ.." ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความเร่าร้อน เขาจับเธอนอนตะแคงเพื่อเปลี่ยนรสรัก เขาเหมือนเครื่องจักร ที่ทำอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยสักนิด "หันหลังหน่อยนะค้าบ"น้ำเสียงออดอ้อนของเขา มันต่างจากตอนท
ทันทีที่ถึงที่นอนนายปกรณ์โยนฉันลงเตียงด้วยความโมโหเขาไม่สนด้วยซ้ำว่าฉันจะเจ็บมากไหม เขามันโหดร้ายเกินไปแล้วนะ"นี่นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ""ทำไมล่ะ!..ทีคืนนั้นเธอไม่เห็นจะขัดขืนฉันด้วยซ้ำ มาทบทวนความหลังกันหน่อยไหม"เขาพูดเรื่องน่าอายได้หน้าตาเฉยมาก มันมีคนหน้าด้านแบบนี้ในโลกด้วยหรอ ให้ตายเถอะ"ยังไงก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนอยู่แล้วนี่!! งั้นก็ใช้ตัวเธอใช้หนี้สิ เรื่องบนเตียงงานถนัดเธอไม่ใช่หรอ หืมม"ปกรณ์จูบปิดปากคนอวดดีด้วยความดุดัน มันเป็นจูบที่เร่าร้อนกว่าครั้งก่อน ริมฝีปากที่กระทบกันแรงมันเลยทำให้เลือดไหลชิพ"งื้ออ เจ็บ🥹..หยุดทำแบบนี้สะที"เขาไม่ฟังเธอด้วยซำ้เอาแต่จูบเธออย่าบ้าคลั่ง ยิ่งเลือดปากเธอไหลออกมามากเท่าไหร่ เขายิ่งบดขยี้ริมฝีปากเธอแรงหนักเข้าทุกที มันเจ็บจนน้ำตาของน้ำหนึ่งนั้นไหลออกมา😣 "อึกก..ฮืออ คนใจร้าย"เขาเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าสิ่งที่ทำลงไปมันมากเกินกว่าเธอจะรับไหว จึงจูบเธอเบาๆ เพื่อปลอบประโลม ไม่ให้คนตัวเล็กกลัวเขามากไปกว่านี้ ตอนนี้มันเป็นจูบที่แสนหวานลิ้นของเขาเกี่ยวพันลิ้นของเธอ และเธอเริ่มตอบโต้เขาแล้ว"อ๊ะ..อื้ม.." เธออ่อนไปทั้งตัวแล้วตอนนี้ หลับตาแ
ตอนเช้าตรู่..เสียงคนคุยกันมันแว่วเข้ามาในหัวน้ำหนึ่ง...พอพยายามลืมตาแล้วแต่ตอนนี้ในหัวมันหนักอึ้งไปหมด"คอแห้งจังง.."น้ำหนึ่งลืมตาตื่นมาด้วยความหิวน้ำ แต่พอจะพยายามลุกจากที่นอน มันกลับเจ็บจี้ดทั้งตัว..โดยเฉพาะตรงหว่างขาเธอ จึงต้องเปิดผ้าห่มแล้วก้มมองดู มันเป็นรอยเขียวช้ำ บ้างก็รอยแดงเป็นจ้ำๆ น้ำหนึ่งพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้น จนนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเขาเผลอมีไรกับปกรณ์ และนั่นมันเป็นความฝันนี่หน่าตอนนี้ต้องไปถามความจริงกับนายปกรณ์ โรคจิตนั่น..น้ำหนึ่งใส่เสื้อผ้าแล้วเปิดประตูออกไปกำลังจะลงบันไดจากชั้น2 จู่ๆได้ยินเสียงดังมาจากห้องที่พึ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้จึงย้อนกลับมาดู "ก๊อกๆ..มีอะไรให้ช่วยไหมคะ มีคนอยู่ไหม"น้ำหนึ่งถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ภาพในห้องคือหญิงวัยกลางคนที่นอนบนที่นอน แล้วพื้นเต็มไปด้วยเศษแก้วแตกทั่วห้อง"อย่าเข้ามานะหนู เดี๋ยวจะโดนเศษแก้ว"นั่นเป็นน้ำเสียงของแม่ปกรณ์นั่นเอง แกคงหิวน้ำแต่แปลกที่ไม่มีคนดูแล หายไปไหนหมดปล่อยให้คนป่วย หยิบของเอง"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการเก็บกวาดให้"น้ำหนึ่งไม่ได้คิดอะไร แค่หยิบน้ำแก้วใหม่ให้แม่นายปกรณ์ พร้อมกับเก็บกวาด เศษที่ตกพื้
น้ำหนึ่งไม่รู้ตัวเลยที่ทำไปเพราะพิษไข้ทั้งนั้น ในขณะที่ปกรณ์ก็หลงคิดว่าน้ำหนึ่งสมยอม "ร้อนจัง"น้ำหนึ่งพูดพร้อมกับผลักปกรณ์ออกไป เธอพยายามขัดขืนเขา แต่เขากลับจับแขนสองข้างของเธอไว้เหนือหัว มันเลยทำให้เธอผลักเขาไม่ได้อีกต่อไป ปกรณ์จูบปิดปากเธอไว้ไม่ให้เธอต่อต้านเขาได้อีกต่อไป มืออีกข้างของเขาจับปากเธอให้มันอ้ากว้างกว่าเดิม ให้เขาได้เอาลิ้นเข้าไปสำรวจได้ง่ายขึ้น เขาจูบอยู่แบบนั้นนานสองนาน แล้วค่อย ไหลมาจูบตรงแก้มของเธอสูดกลิ่นครีมอาบน้ำของเธอเข้าไปเต็มปอด แล้วย้ายลงมายันต้นคอ ดูดเม้มมันจนเป็นรอยแดง.."อ๊ะ..โอ้ย.." เสียงเจ็บปวดที่เขาทำรอยบนคอเธอ ตอนนี้สมองของน้ำหนึ่งทื่อไปหมด เพราะด้วยพิษไข้ทำให้ไม่มีแรงขัดขืนด้วยซ้ำ น้ำหนึ่งจึงยกมือ2ข้างคล้องคอปกรณ์ไว้ ด้วยตอนนี้เธอคงปรารถนาเขาเช่นกัน ปกรณ์ไล่จมูกลงมาที่ไหปลาร้าของเธอเขาเอาปลายจมูกเขี่ยวนไปช้าๆ มันยิ่งทำให้น้ำหนึ่ง รู้สึกเสียวซ่านขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเธอใส่ชุดนอนสายเดี่ยวแบบนี้มันยิ่งกระตุ้นความต้องการของเขา ตอนนี้เขาอยากจะเข้าไปอยู่ในตัวเธอเต็มทนแล้ว แต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อนรอให้เธอ พร้อมมากกว่านี้ ปกรณ์ค่อยๆไหลตัวลงมาช้าๆเขาไล่จูบเธ
..หลังจากวันนั้น..นี่ก็ร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำหนึ่งทำตัวต่อต้าน ปกรณ์ ทำให้คิดว่าตัวเองทำแบบนี้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา จึงคิดแผนใหม่ที่มันดีกว่านี้ อันดับแรก น้ำหนึ่งจึงทำทีเข้าไปตีสนิทกับแม่บ้าน คนที่คอยส่งข้าวส่งน้ำให้น้ำหนึ่งทุกวัน วันนี้เธอก็เอาข้าวมาให้น้ำหนึ่งเช่นทุกวัน เธอชื่อพาขวัญ เป็นคนเงียบๆ "พี่พาขวัญ หนึ่งไม่อยากอยู่ในห้องอะ ไปบอกนาย ปกรณ์ให้หน่อยให้หนึ่งไปช่วยงานพี่ที่ครัวก็ได้ นะๆๆๆ""น้ำหนึ่งทำน้ำเสียงออดอ้อนแม่บ้านให้ทำตามแผนตัวเอง คิดในใจนี่คงเป็นทางเดียวที่จะรอดคือต้องเล่นตามน้ำที่ ปกรณ์นั้นบอกเอาไว้ เพื่อให้นายนั่นตายใจ แค่คิดก็สนุกแล้วละหึๆในห้องทำงานของปกรณ์ประดับประดาไปด้วยอัญมณี และของสะสมมากมาย เช่น งาช้าง หนังสัตว์ที่หายาก ชึ่งแน่นอนที่เขาได้มามันผิดกฎหมายแน่นอน ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจเขารวมถึง การทำเหมืองเเร่ และ การส่งออกพวกหนังสัตว์ข้ามประเทศ มันทำให้เขามีรายได้มหาศาลมากพอที่จะไม่ต้องทำงานตลอดชีวิตเลยก็ว่าได้ เขากำลังจดจ่ออยู่กับงานเอกสาร แล้วเสียงเคาะประตูจากด้านนอก ซึ่งต้นเสียงมาจาก บอดี้การ์ดที่เฝ้าหน้าประตูนั่นเอง"นายครับ แม่บ้านต้องการพบครับ""
"อย่าได้หวังคำขอโทษจากฉันล่ะ เพราะเธอไม่มีวันจะได้มันแน่นอน"เขาพูดพร้อมกับโน้มตัวลงมาใกล้หน้าน้ำหนึ่ง ใจเขาตอนนี้อยากจะแกล้งเจ้าตัวเล็กนี่ด้วยการจูบสั่งสอนสะหน่อย คิดแบบนั้นพร้อมกับกำลังจะเอาหน้าออกห่างแต่ทันใดนั้น..เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น..เจ้าเด็กแสบคนนี้มันกล้าจูบเขาเฉยเลย กล้าเล่นกับไฟสะด้วยปากที่มาสัมผัสเขานั้นมันช่างเป็นจูบที่ไม่ได้เรื่อง เหมือนเจ้าเด็กนี้ ต้องการทำตัวให้เหนือเขา ทั้งๆที่จูบไม่เป็นด้วยซำ้ ไหนจะริมฝีปากที่มันสั่นเพราะตื่นเต้น อีก เดี๋ยวพี่จะสอนจูบแบบดูดดื่มเขาทำกันยังไง..ปกรณ์วางฝามือบนแก้มของน้ำหนึ่งอย่างเบามือ ค่อยๆลูบเบาๆตรงใบหู ส่วนปากของเขานั้นได้ทำหน้าที่อย่างผู้ชำนาญการ ปกรณ์ค่อยๆดูดตรงริมฝีปากล่างของน้ำหนึ่งพร้อมกับกัดปากนั้นแรงหน่อยนึง เพื่อให้ความซาบซ่านในตัวเธอทำงาน แล้วมันก็ได้ผลสะด้วย เขาจึงสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับลิ้นของเธอ แต่เธอเอาแต่ดันลิ้นเขาออก เขาจึงค่อยๆโน้มตัวเธอลงเตียงช้าๆ พร้อมกับจูบเธออย่างนุ่มนวล มือที่ลูบหูเธอค่อยๆไล่ลงมา ที่ตรงหน้าอกเพราะเขาไม่ต้องปลดกระดุมเสื้อให้มันเสียเวลาแล้วตอนนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาได้ทำขาดแล้ว เขาค่อยๆเ