ตอนที่8.เป็นของกันและกัน

หนึ่งฤทัยนอนลืมตาอยู่บนเตียงนอน ภาพความวาบหวามจากความใกล้ชิดระหว่างเธอกับเขาลอยเข้ามาในหัว เธอไม่ได้รังเกียจเขา หลายครั้งที่เผลอไปกับรสสัมผัสของเขา ถ้าเป็นแบบนี้เธอต้องเสียท่าให้เขาสักวัน แต่จะไปกลัวอะไรเพราะเขาคือสามีของเธอ ก่อนหน้าที่เธอจะจำอะไรไม่ได้ เธอก็มีความสัมพันธ์กับเขา

            “หนึ่งนะหนึ่ง เมื่อไรแกจะจำได้สักที” พูดกับตัวเองแล้วพลิกตัวไปมา ศิลากับสายพิณบอกให้เธอพักผ่อนเยอะ ๆ ความจำจะได้กลับมาเร็ว ๆ กินแล้วก็นอนทำแบบนี้มาจะเป็นเดือนแล้ว ยังไม่เห็นมีทีท่าว่าจะจำอะไรได้สักที

ศิลาเข้ามาตรวจงานในไร่หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาดูนานแล้ว ตาคู่คมมองไปรอบ ๆ ก่อนจะสะดุดกับกุหลาบแปลงที่มีต้นสูงท่วมศีรษะ ออกดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ กุหลาบพันธุ์นี้เขาพึ่งสั่งมาทดลองปลูก นอกจากความสวยแลกลิ่นหอมแล้ว ชื่อบนป้ายก็สะดุดตาไม่น้อย

            “หนึ่งฤทัย ใครตั้งชื่อนี้ให้ดอกไม้กู” พูดกับตัวเอง แล้วหันไปถามคนงานที่กำลังพรวนดินอยู่ตรงนั้น

            “ใครตั้งชื่อให้กุหลาบแปลงนี้”

            “คุณมนตรีครับ คุณมนตรีบอกว่านายตั้งชื่อนี้ครับ” ฟังจากน้ำเสียงและสำเนียงก็รู้ว่า คนงานตนนี้มาจากประเทศเพื่อนบ้านที่เขตติดต่อกัน

            “มนตรีอยู่ไหน เก็บป้ายชื่อออกให้หมด กูไม่ชอบชื่อนี้!” สั่งคนงานแล้วเดินไปยังสถานที่ที่คนงานบอก มนตรีบอกว่าเขาเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้กุหลาบ เขาเนี่ยนะจะเรียกดอกไม้ที่ตัวเองรักว่าหนึ่งฤทัย ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีความสำคัญกับเขาเลยสักนิด ชื่อก็น่าเกลียดใครจะอยากให้ดอกไม้สวย ๆ ชื่อเหมือนเธอกัน

            “มานี่เลยไอ้ตัวดี มานี่เลย” ศิลาพุ่งเข้าใส่มนตรีที่กำลังยืนดูคนงานใส่ปุ๋ยกุหลาบ กำคอเสื้อแล้วลากมนตรีออกมา

            “อะไรครับนาย ใจเย็น ๆ ครับ” มนตรีร้องบอกเจ้านายมาตลอดทาง คนงานที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันหัวเราะชอบใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ศิลากับมนตรีทะเลาะกัน

            “อะไรครับนาย โอ้ย ๆ เบาครับเบา” ถึงจะร้องโวยวายไปตลอดทาง แต่มนตรีก็ไม่ขัดขืน ยอมให้ศิลาลากไปแต่โดยดี

            “ไปดูผลงานของมึงไง!”

            “ผลงานอะไรครับ ผมทำอะไรผิด”

            “ใครใช้ให้มึงเอาชื่อยายนั่นมาตั้งให้ดอกไม้กู!”

            “ชื่อ...อ่อ ก็คุณหินบอกผมเองนี่ครับ” มนตรีงงในตอนแรก แต่พอถูกลากมาถึงแปลงกุหลาบก็นึกออกทันที

            “กูเนี่ยนะสั่ง มึงบ้าหรือเปล่า ไอ้เบียร์!” ศิลาตวาดลั่น

            “ใช่ครับ วันนั้นผมถามคุณหิน คุณหินบอกผมว่า ‘หนึ่งฤทัย’”

            “มึงน่าจะเข้าใจผิด” ศิลาบอกกับมนตรี

            “ไม่นะครับ ผมได้ยินว่า หนึ่งฤทัยจริง ๆ” มนตรียืนยันคำเดิม ถ้านายไม่สั่งเขาจะกล้าหรือ

            “เออ ๆ รีบจัดการเปลี่ยนให้เรียบร้อยก็แล้วกัน” พูดจบศิลาก็เดินไปอีกทาง

            “แต่ผมว่าชื่อหนึ่งฤทัยเหมาะกับกุหลาบแปลงนั้นนะครับ สวยหวาน หอม สะอาด จนจับต้องไม่ได้”

            “ไอ้เบียร์ ถ้ามึงพูดอีกคำ กูจะไล่มึงออก” ศิลาหันมาตวาดแล้วจากไป

            “ครับ ๆ ๆ” มนตรีรับคำ แล้วหัวเราะกับตัวเอง

            “ผมเห็นนะครับ” เรื่องที่เกิดในออฟฟิศมีหรือจะรอดสายตาสอดรู้สอดเห็นของเขาไปได้

ศิลาเดินเข้าห้องนอนในตอนดึก หนึ่งฤทัยหลับไปแล้ว ร่างสูงยืนดูเธออยู่ที่ปลายเตียง เดินอ้อมไปหยิบผ้าห่มคลุมตัวให้เธอ หนึ่งฤทัยรู้สึกตัวตื่น เพราะที่นอนฝั่งตรงข้ามยุบตัวลง กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วห้อง ไม่ทันได้ตั้งตัวร่างสูงใหญ่ก็เบียดทับลงมา ฝ่ามือใหญ่ผสานลงกับฝ่ามือเล็ก ริมฝีปากร้อนบดขยี้ลงมาอย่างเร่าร้อนและรุนแรง จนร่างบางแทบหมดอากาศหายใจ

            “หนึ่ง” เสียงที่เรียกชื่อเธอแหบพร่า แบบคนกำลังทรมาน  ริมฝีปากร้อนยังคงซุกไซ้ไปทั่ว เสื้อนอนตัวสวยขาดจากแรงกระชากของมือแกร่ง หนึ่งฤทัยตกใจดวงตากลมโตเบิกกว้างเธอไม่ดิ้นรนขัดขืนนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น            “คุณหิน” เรียกชื่อเขาเพื่อให้ได้สติ เพราะศิลาเริ่มหนักมือกับเธอขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ไปตามอกอวบอิ่ม ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดอก มืออีกข้างบีบขยำอย่างแรง ปากร้อนขบเม้มไปตามอกอวบ และเนื้อตัวของเธอ เจ็บและกลัวว่าเขาจะเผลอทำอะไรรุนแรง เพราะเธอยังไม่คุ้นเคยกับเขา

            “หนึ่งนอนนิ่ง ๆ แค่แป๊บเดียว ผมสัญญา”

            “คุณหิน คุณเบามือกับฉันด้วยนะคะ” หนึ่งฤทัยบอกกับเขา เพราะรู้ว่าคนร่างสูงต้องการอะไร

            “ไม่ต้องกลัวนะ” ศิลาปลอบเมื่อเห็นแววกังวลในดวงตาคู่สวย

            “ไว้ใจผม” พูดพร้อมกับดึงกางเกงชั้นในออกไปให้พ้นทาง ตามด้วยชั้นในสีหวาน ร่างสูงเบียดเข้าไปหาร่างเปลือยเปล่าหนึ่งฤทัยไม่มีอาการขัดขืน เกร็งบ้างในช่วง ศิลาแสดงความรักกับเธออย่างอ่อนโยน หนึ่งฤทัยปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่หัวใจเรียกร้อง ได้ยินเสียงเขาหอบหายใจแรง ๆ ไม่นานใบหน้าหล่อเหลาก็ซบลงมาบนซอกคอขาวเนียน  แล้วทอดร่างสูงตามลงมา กอดเธอไว้ในอ้อมแขน จมูกโด่งเป็นสันไล้ไปตามซอกคอหอมกรุ่นจูบหนัก ๆ บนแก้มขาวเนียน หนึ่งฤทัยดึงผ้าห่มมาพันร่างเอาไว้กระเถิบถอยหนีออกจากอ้อมแขนของเขา 

            “จะไปไหน” ศิลาถามเมื่อเธอแกะมือเขาออกจากเอว

            “อาบน้ำคะ” หนึ่งฤทัยตอบไม่มองสบตาคม ที่มองมาอย่างล้อเลียนของเขา

            “ไม่เอา ขอกอดก่อนนะ” ศิลาบอกพร้อมขยับแขนกอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม

            “อึดอัดคะ” หนึ่งฤทัยบอก เมื่อเขารัดเธอแน่นเกินไป ศิลาคลายวงแขนออก แต่ยังกอดเธออยู่อย่างนั้น หนึ่งฤทัยเลยต้องนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าสวยเห่อแดงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาอ่อนโยนเอาใจและทะนุถนอม เธอปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ไม่เสียใจที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ ดวงตากลมโตมองใบหน้าของคนที่นอนหลับอยู่ใกล้ ๆ  รู้สึกอบอุ่นที่ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดเขา นิ้วเรียวสวยลูบไปบนใบหน้าหล่อเหลาของคนหลับอย่างเบามือ เธออยู่กับเขาในฐานะสามมีภรรยา หลังจากวันนี้ เรื่องราวของเขาและเธอจะเป็นยังไงต่อ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้หัวใจเธอก็ปวดร้าว เธอปล่อยให้เขาเข้ามาในหัวใจตอนไหนกันนะ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ทำให้หนึ่งฤทัยสงสัยไม่น้อย แต่ความวาบหวามที่เกิดขึ้นทำให้เธอมองข้ามเรื่องความเจ็บปวดไป เธอเป็นภรรยาของเขา แต่ทำไมเจ็บราวกับว่าเป็นครั้งแรกของเธอ

            หนึ่งฤทัยไม่อยากคิดอะไรมากไปกว่านี้ เธอมีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมแขนเขา ไม่คาดหวังอะไร ขอแค่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ก็พอ หนึ่งฤทัยนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

จนเผลอหลับไปในอ้อมกอดของเขา