บทที่ 2

เคแลนมองสำรวจหญิงสาวสวยที่เปิดประตูเข้ามาในบ้านด้วยความไม่รู้อีโหน่อีเหน่ มาเฟียหนุ่มสบตากับเธอพบว่าแววตานั้นแข็งกร้าวและดื้อรั้นอยู่พอตัว เคแลนไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้หญิงคนนี้มีหน้าตาที่สละสลวย เส้นผมดกดำเงา ตัวเล็กแต่สูงเพรียว ไหนจะหุ่นนาฬิกาทรายกับหน้าอกหน้าใจใหญ่โตที่โผล่พ้นชุดเดรสนั้นออกมาอีก

ทันใดนั้นเองเคแลนก็เริ่มมีความคิดชั่วร้ายเข้ามาในหัว ในเมื่อเขาไม่ได้เงินคืน อย่างน้อยเขาก็ต้องได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไปบ้าง ไม่งั้นเขาก็ขาดทุนสิ

“พวกคุณเป็นใคร!”

เพลงขวัญเอ่ยถามย้ำอีกครั้งเสียงดัง เพราะคนร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาคนนี้ไม่ยอมตอบ เอาแต่นั่งจ้องมองร่างกายเธออย่างหื่นกระหาย

เพลงขวัญวางกระเป๋าเดินทางแล้วรีบวิ่งไปหาพ่อแม่ทันที ทว่าเคแลนก็ลุกขึ้นมา มือใหญ่คว้าข้อมือเรียวเล็กไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ล้วงกระเป๋ากางเกงไว้

“นี่ ปล่อยนะ ไอ้บ้านี่!”

เพลงขวัญดีดดิ้นเหมือนโดนน้ำร้อนลวกทันทีที่โดนมือใหญ่จับ

“ว่าไงนะ” เสียงทุ้มเย็นยะเยือกของเคแลนเอ่ยขึ้น

“คะ..คุณเคแลนปล่อยเธอเถอะครับ เธอยังเด็กยังไม่ค่อยรู้ความเท่าไหร่” อาทิตย์เอ่ยเสียงสั่นเทา

เพลงขวัญมองจ้องพ่อแม่ของตนที่นั่งสั่นเทาอยู่ตอนนี้ เธออยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและคนพวกนี้เข้ามาในบ้านของเธอได้ยังไง

"ฉันไม่ปล่อย มาคิดๆ ดูแล้วถ้าพวกแกไม่มีเงินมาคืน ฉันก็ต้องเอาอย่างอื่นไปก่อน" เสียงทุ้มทรงพลังของเคแลนเอ่ยขึ้นอย่างมีเลศนัย

“พูดอะไรของคุณ เงินอะไร” เพลงขวัญถามเคแลนน้ำเสียงแข็งกระด้าง มือเล็กก็ยังคงพยายามดีดดิ้นให้หลุดพ้นจากคนตัวโต แต่แรงอันน้อยนิดของเธอก็ไม่สามารถสู้แรงของเคแลนได้อยู่ดี

“ถามพ่อของเธอเอาเองสิ” เคแลนเอ่ย

“พ่อคะ แม่คะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ” เพลงขวัญหันไปถามพ่อแม่ของตนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“เพลง คือพ่อไปกู้เสี่ยตะวันมาเพื่อลงทุนทำไวน์ตัวใหม่แต่ผลตอบรับมันไม่ดี พ่อพยายามยื้อมาเป็นปีๆ สุดท้ายมันก็ขาดทุน เพื่อนของพ่อเลยชักชวนให้พ่อไปเล่นกาสิโนของคุณเคแลน ตอนแรกๆ มันก็ได้เงินมากมายจนพอไปใช้หนี้เสี่ยตะวันหมด แต่เพราะพ่อไม่รู้จักพอ พออยากได้เงินมาลงทุนต่อ พ่อเลยถลำตัวหนักกว่าเดิม พ่อเลยกู้เงินที่กาสิโนคุณเคแลน พอเงินมันยอดเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ พ่อเลยเอาไร่ของเราไปจำนองไว้ พ่อรู้ว่าพ่อมันเลวมันชั่วมาก พ่อขอโทษจริงๆ”อาทิตย์อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เพลงขวัญและภรรยาฟังไปพร้อมกัน

เพลงขวัญตกตะลึงไปชั่วขณะกับสิ่งที่เธอได้ยินจากคนเป็นพ่อ ดวงตาเล็กเหมือนจะมีน้ำไหลออกมาแต่เพลงขวัญก็พยายามข่มมันไว้ไม่ให้มันไหลออกมา

"สรุป วันนี้ไม่มีเงินคืนฉันใช่ไหม" เคแลนเอ่ยขึ้น มาเฟียหนุ่มเริ่มจะหงุดหงิดกับเรื่องนี้แล้วเพราะเขาเสียเวลาอันมีค่าของเขามานานพอสมควรแล้ว

"ผมขอเวลาหน่อยนะครับ ผมสัญญาจะหามาคืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์เลย" อาทิตย์ตอบกลับไปพลางมองลูกสาวที่โดนเคแลนจับข้อมือไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ถ้าวันนี้ไม่มีให้ งั้นฉันก็ขอเอาลูกสาวพวกแกไปขัดดอกก่อนแล้วกัน”

“ไม่ครับ ไม่ๆๆ คุณยึดไร่เราไปเลยก็ได้ครับ อย่าเอาเพลงไปเลย ผมขอร้อง “อาทิตย์ยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่ม เขายอมเสียทุกอย่างแต่เขาจะไม่มีวันยอมเสียลูกสาวไปเด็ดขาด

“ฉันทำธุรกิจนะ ไม่ได้ทำการกุศล แล้วพอดีตอนนี้ฉันไม่อยากได้ไร่บ้านนอกของพวกแกแล้วละ” เคแลนตอบด้วยท่าทางไม่สนใจไยดีอะไรทั้งนั้น

เพี๊ยะ!!

“ไอ้โรคจิต” เพลงขวัญทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป มือเล็กอีกข้างตบลงบนหน้าหล่อเหลาของเคแลน ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วขณะ เกิดมาชีวิตนี้ยังไม่เคยโดนใครตบหน้าแบบนี้มาก่อน แล้วเธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงกล้าทำได้ขนาดนี้ อารมณ์ของชายหนุ่มเริ่มเดือดดาลขึ้นทันที

"อยากตายใช่ไหม ห๊ะ!" เสียงทุ้มตะคอกใส่หญิงสาวลั่นบ้าน มือสากเลื่อนมาจับใบหน้าตัวเองฝั่งที่โดนเธอตบ

บอดี้การ์ดนับสิบชีวิตตกใจกับการกระทำของเพลงขวัญ เธอคิดผิดแล้วที่ทำให้เจ้านายของพวกเขาโมโห

เคแลนบีบข้อมือของเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ เพลงขวัญรู้สึกเจ็บเหมือนข้อมือจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“โอ๊ย! เจ็บ ไอ้บ้า โรคจิต” เสียงหวานของเพลงขวัญสบถด่าเคแลนสารพัด

“ชอบแบบซาดิสม์ก็ไม่บอก ได้เดี๋ยวจัดให้!” พูดจบเคแลนก็ลากเพลงขวัญออกมาจากบ้านทันที เสียงสองผัวเมียร้องตะโกนห้ามเคแลนดังสนั่น แต่ก็ไม่สามารถลุกขึ้นไปไหนได้เพราะบอดี้การ์ดของชายหนุ่มจับล็อกพวกเขาไว้

“ไม่นะ อย่าเอาเธอไป ฉันขอร้อง ฮึกๆ ลูกแม่” เสียงพูดเป็นแม่เอ่ยคร่ำครวญเหมือนจะขาดใจ นึกสงสารลูกสาวที่ต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้

“ปล่อยเธอไปเถอะคุณเคแลน อย่าทำเธอเลย” อาทิตย์ที่โดนจับล็อกอยู่บนพื้น พยายามดีดดิ้นออกจากชายชุดดำแต่ก็ไม่สำเร็จ

“ฮึก พ่อขอโทษเพลง พ่อไม่ได้ตั้งใจ”