67

ทุกคำพูดของลาริสาเหมือนมีดเสียดแทงลึกเข้าไปในความรู้สึกของภิณไลย์ญา เธอพยายามทรงตัวลุกขึ้นยืนเพื่อเผชิญหน้ากับภรรยาของคริสที่ตอนนี้กำลังเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง ลาริสารู้ทุกอย่างแต่ไม่รู้ถึงความคิดอันแท้จริงของเธอและเธอต้องพยายามบอกให้น้องสะใภ้ของนิโคลัสได้รับรู้ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าใจแม้แต่น้อย ภิณไลย์ญารวบรวมกำลังใจพูดออกไปว่า

“เรื่องนี้ฉันไม่รู้เลย แต่ฉันก็ยอมรับว่าบางทีเขาอาจจะหวังดีต้องการช่วยเหลือคนที่เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน แต่ฉันขอยืนยันนะว่าไม่เคยไปร้องขอให้คริสมาช่วยล้างหนี้ให้ ขอให้คุณเข้าใจด้วยเถอะค่ะคุณลาริสาว่าฉันไม่เคยมีเจตนาที่จะทำให้ความรักของคุณทั้งสองต้องพังทลาย”

“โกหก! เธอน่ะมันหน้าด้านที่สุดเลยเนเน่!”

สิ้นเสียงนั้นลลิสาก็ตวัดฝ่ามือลงบนแก้มของภิณไลย์ญาจนทำให้อีกฝ่ายเสียหลักและเซล้มลงไปบนพื้นอีกครั้งแต่คราวนี้ภิณไลย์ญาถึงกับหมดแรงและนอนฟุบอยู่กับพื้น เธอพยายามทรงตัวลุกขึ้นขณะที่ลาริสาปรี่เข้าไปกระชากไหล่ของเธอก่อนจะเงื้อมือขึ้นหวังจะฟาดฝ่ามือซ้ำลงบนใบหน้าซีดเซียวนั้นอีกครั้งแต่แล้วต้องชะงักเมื่อจู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องเล็ก ๆ ดังขึ้น

“คุณน้าลาลิสาอย่าทำอะไรคุณน้าเนเน่นะ!”

โซอี้วิ่งเข้ามา เด็กหญิงตัวน้อยผลักลาริสาก่อนจะกางแขนทั้ง 2 ออกเพื่อทำท่าปกป้องภิณไลย์ญาที่นอนหมดแรงอยู่บนพื้น เด็กน้อยถึงกับร้องไห้ออกมาแต่ก็พูดเสียงแข็งว่า

“คุณน้าลาริสาจะทำอะไร หนูไม่ให้คุณน้าทำร้ายคุณน้าเนเน่ของหนูนะ”

“หลีกไปนะนี่มันเรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยว”

“ไม่ได้คุณน้าเนเน่เป็นเพื่อนของหนู หนูจะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายคุณน้าเนเน่อย่างเด็ดขาด”

“ปกป้องกันดีเหลือเกินนะ เธอก็อีกคนโซอี้ คิดว่าเป็นลูกของคุณพ่อนิโคลัสแล้วใครจะสั่งสอนหรือทำอะไรไม่ได้อย่างนั้นเหรอ หลีกไปนะ...รู้ไว้ด้วยว่าคุณน้าเนเน่ที่แสนดีของเธอที่แท้มันก็เป็นโสเภณี เป็นผู้หญิงขายตัวที่เข้ามาเสนอหน้าอยู่ในบ้านหลังนี้”

“คุณน้าเนเน่ไม่ใช่คนแบบนั้น”

โซอี้ลุกขึ้นยืนและเชิดใบหน้าเล็ก ๆ ขึ้นแสดงความเป็นปฏิปักษ์และเผชิญหน้ากับลาริสา มันยิ่งทำให้หญิงสาวเดือดดาลกับท่าทีของเด็กหญิงตัวน้อยมากขึ้น โซอี้ส่ายหน้าไปมาและพูดว่า

“คุณน้าเนเน่เป็นคนดีสำหรับโซอี้เสมอ คุณน้าเนเน่รักโซอี้เหมือนที่ daddy รักหนู แล้วก็คุณอาคริสก็รักโซอี้ จะไม่มีวันทำตัวไม่ดีอย่างเด็ดขาด”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดูนี่สิ! ดูการกระทำของผู้หญิงที่เธอบอกว่าแสนดีนักหนาดูซะให้เต็มตา”

“อย่านะ ลาริสา... อย่าทำอย่างนั้น!”

ภิณไลย์ญาพยายามร้องห้ามแต่เสียงนั้นแหบเบาและเธอแทบไม่มีแรงที่จะขยับตัวเมื่อลาริสาเปิดคลิปวีดีโอที่เธอเห็นเมื่อครู่จ่อไปที่หน้าของเด็กหญิงตัวน้อยซึ่งทำให้โซอี้ถึงกับนิ่งไปสักครู่ลลิสาก็เก็บโทรศัพท์มือถือเอาไว้แล้วหัวเราะใส่หน้า

“เป็นยังไงล่ะ เห็นชัดแล้วหรือยังว่าแดดดี้ของเธอน่ะถูกแม่ผู้หญิงคนนี้หลอกล่อพาเข้าไปในห้อง มันเป็นภาพที่น่าอับอายใช่ไหมล่ะ คงผิดหวังสินะที่มีพี่เลี้ยงนิสัยต่ำช้าแบบนี้”

“ก็แดดี๊รักคุณน้าเนเน่นี่นา”

คำพูดของเด็กหญิงทำให้ลาริสาถึงกับอึ้ง

“ว่ายังไงนะโซอี้...เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไงนะ”

“ก็หนูบอกว่าdaddy รักคุณน้าเนเน่ หนูเห็นแดดี๊กอดกับคุณน้าเนเน่บ่อย ๆ คนที่กอดกัน แสดงความรักต่อกันเป็นสิ่งที่ดีและก็ทำให้หนูได้รู้ว่าแดดี๊รักคุณนะเนเน่ของหนูด้วย”

“หล่อนเป็นผู้หญิงขายตัว เป็นคนเลว หลอกล่อให้ผู้ชายทุกคนที่อยู่ใกล้รักหล่อนแม้แต่อาคริสของหนู ได้ยินไหมโซอี้หนูได้ยินไหมว่าหล่อนเป็นคนเลว”

“หยุดนะลาริสา...นั่นคุณทำอะไรโซอี้!”

เสียงที่ดังแทรกขึ้นทำให้ลาริสาที่กำลังจับไหล่ของโซอี้แล้วเขย่าหนูน้อยไปมาเหมือนตุ๊กตาต้องหยุดการกระทำของตัวเอง เธอหยุดชะงักและปล่อยให้เด็กหญิงตัวน้อยเป็นอิสระ โซอี้รีบวิ่งกลับไปหาภิณไลย์ญาที่นอนหมดแรงอยู่บนพื้น เด็กหญิงกอดร่างนั้นไว้แล้วร้องไห้ขณะที่คริสเดินเข้ามา เขาจ้องภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ