บทที่ 37

นิตาถึงกับหอบหายใจแรงและเป็นฝ่ายหลีกห่างจากร่างสูงใหญ่ เธอก้าวถอยหลังไม่ถึงครึ่งก้าวก่อนที่คลีฟจะเอ่ยขึ้น

“ช่วยแต่งตัวให้ผมด้วย” คลีฟต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ออกคำสั่งแบบนี้...นิตานึกถามตัวเองในใจ เขาอยากจะแกล้งให้เธออัดอั้นหรืออย่างไรทั้งที่รู้ว่าหัวใจของเธอยิ่งทรมานยามได้ใกล้ชิดเขา

“ค่ะ...ท่านประธาน” นิตารับทุกคำบัญชาของชายหนุ่มที่ยืนนิ่งปล่อยให้ แม่บ้าน ของเขาปฏิบัติหน้าที่โดยการสวมใส่เสื้อผ้า ทั้งบ๊อกเซอร์ กางเกงแสล็ค และเสื้อเชิ้ตสวมทับด้วยเบลเซอร์สีเทาตามที่เขาต้องการทุกอย่าง คลีฟยืนนิ่งราวกับภูเขาน้ำแข็งทั้งที่ข้างในกำลังจะละลายด้วยความร้อนรุ่มยามเมื่อมือเรียวบางสัมผัสไปตามเนื้อตัวของเขา ไม่ว่านิตาจะตั้งใจหรือไม่แต่สำหรับเขาแล้วทุกอิริยาบถของเธอมันเป็นสิ่งที่เย้ายวนโดยที่หญิงสาวแทบไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ...ท่านประธาน” เมื่อทำหน้าที่ของเธอแล้วนิตาจึงถอยห่างจากร่างสูงใหญ่ที่ตอนนี้เขาสวมชุดที่ดูเนี้ยบแต่ก็ไม่ถึงกับเป็นทางการมากนัก คลีฟถอนใจเบา ๆ ก่อนจะหันไปหยิบถ้วยกาแฟในถาดเงินบนโต๊ะไม้ทรงกลมขึ้นจิบขณะดวงตาสีน้ำเงินเป็นประกายภายใต้แสงสลัวทอดมองออกไปยังเวิ้งฟ้าที่เริ่มเ