ตอนที่ 10 ที่อยากได้ ไม่ใช่อาหาร

 

เขายังรัวกระแทกไปไม่หยุด แม้เธอจะบอกว่าพอ แต่ก็ยอมทำในสิ่งที่เขาขอ เธอพึ่งสอบเสร็จ เขาเองก็คงอยากปลดปล่อย ช่วงสอบใคร ๆ ก็รู้ว่า นักศึกษาทุกคนเครียดขนาดไหน โดยเฉพาะนักศึกษาแพทย์อย่างติณณ์ภพ

“อ๊าา...พี่ติณณ์!!”

“ฮึก!! อาา…”

สองร่างก่ายกอดกันอยู่บนเตียง ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมแล้ว หลังจากสอบเสร็จ จากนี้ติณณ์ก็จะมีเวลาให้เธอมากกว่าเดิม เพราะช่วงสอบ ต่างคนก็แยกย้ายกันอ่านหนังสือสอบ เธอจะมาหาเขาก็ต่อเมื่อเขาว่าง และไม่มีสอบเท่านั้น

“อร่อยไหม”

“อร่อยมากเลยค่ะ ช่วงนี้หวาไม่ได้ทำอาหารไปส่งพี่ติณณ์เลย ไม่โกรธใช่ไหมคะ”

“ไม่โกรธหรอก ที่พี่อยากได้ไม่ใช่อาหารสักหน่อย”

“พี่ติณณ์! ชักจะหื่นขึ้นทุกวันแล้วนะคะ”

“รู้เหรอว่าพี่หมายถึงอะไร พี่หมายถึง อยากเห็นหน้าหวาทุกวันต่างหาก คิดอะไรน่ะเด็กลามก”

"พี่ติณณ์!"

“รีบกินเถอะน่า อย่ามัวแต่เล่นสิ”

กลับมาที่ร้าน

“ยี่หวา!”

“คะ?”

เขาเรียกเธอ เพราะเห็นว่ายี่หวานั่งเหม่อ เหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเธอหันกลับมาอีกครั้ง เงาสะท้อนของติณณ์ภพเมื่อห้าปีก่อน กับติณณ์ภพในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็นคนเดียวกัน แต่เขาก็ไม่ใช่พี่ติณณ์ของเธอเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงนั่งเหม่อแบบนั้น”

“ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่... คิดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณหมอว่าอะไรนะคะ”

“ผมบอกว่า เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเอง”

“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณหมอ อ๊ะ!”

เขาดึงมือเธอ และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ

“มาถึงขนาดนี้แล้ว เลือกเรียกว่า คุณหมอ แบบนี้ได้ไหม เรียกแบบเดิมไม่ได้เหรอหวา”

ยี่หวาถอยไม่ทัน เธอรู้สึกเหมือนมีไฟวิ่งไปทั้งตัว เมื่อถูกเขาทำแบบนี้ อีกไม่นานเธอคงใจอ่อนกับเขาแน่ ๆ ถ้าเขายังรุกไม่หยุดแบบนี้

“ปล่อยก่อนสิคะ แล้วค่อยคุยกัน”

“ไม่ปล่อย จนกว่าหวาจะยอมรับ และรับปากจะไม่เรียกพี่ว่า คุณหมออีก”

“แต่นั่นเป็นสิ่งที่คุณอยากเป็นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ นั่นเป็นทางที่คุณหมอเลือกเอง”

“เลือกเหรอ ทำไมถึงคิดแบบนั้น เคยถามพี่แล้วเหรอ หรือว่าหวาคิดเอาเองว่า พี่เลือกจะเป็นหมอ แทนที่จะเป็นแฟนหวา พูดมาสิยี่หวา”

“ปล่อยมือก่อนค่ะ ฉันเจ็บนะคะ”

“คุณผู้ชายครับ เอ่อ… บิลครับ”

เขายอมปล่อยเธอ เพื่อจะได้เซ็นใบเสร็จที่พึ่งจ่ายไป ยี่หวาหน้ามุ่ยและจับข้อมือตัวเองบิดไปมา เขายื่นทิปให้พนักงาน และหันมาดึงมือเธอลุกขึ้นมาทันที

“คุณหมอคะ!”

“ตามพี่มา จะพาไปส่งที่บ้าน”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้”

“อย่าพูดมากนะยี่หวา ขืนพูดอีกคำเดียว พี่จะเดินไปที่เคาน์เตอร์ และสั่งให้เปิดห้อง คืนนี้ไม่ต้องกลับบ้านกันแล้ว”

“คุณบ้าไปแล้วเหรอคะ”

“ถามตัวเองสิ ว่าเป็นแบบนี้เพราะใคร”

เขาหันมามองตาเธอ สายตาเขาทั้งเจ็บปวดและเสียใจ ทำให้ยี่หวารู้สึกใจหายวาบ เธอแพ้สายตาแบบนี้ของเขามากที่สุด ไม่ว่าตอนไหน เมื่อไหร่ก็ไม่เปลี่ยนไปเลย

“วันนี้ฉันเหนื่อยแล้วจริง ๆ ค่ะ เอาไว้ค่อยคุยกันวันหลังเถอะนะคะคุณหมอ”

“ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณ จะไม่คาดคั้นหรือเร่งรัดคุณอีก ไม่ต้องห่วง ผมจะรอจนกว่าคุณจะพร้อม"

“ขอบคุณค่ะ”

เธอดึงแขนที่เขาจับอยู่ออก และเดินนำหน้าเขาออกไป หมอติณณ์รีบเดินตามเธอออกไปทันที เมื่อทั้งคู่เดินออกมา ก็พบกับคนที่ไม่คาดคิด

“หมอติณณ์!”

“มีนา ไอ้หมอเจย์”

“เฮ้ย! โอ้โหไอ้หมอติณณ์จริงด้วย กลับมาจากอังกฤษ ไม่มาเจอกันเลยนะ แล้วนี่…. น้องยี่หวา!”

ยี่หวาไม่คิดเลยว่า วันนี้เธอจะโชคร้ายขนาดนี้ มาเจอคนที่ไม่อยากเจอ อย่างเพื่อนเก่าของหมอติณณ์ มีนา และหมอเจย์ ซึ่งตอนนี้เขาเป็นหมออยู่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ และแน่นอนว่า มีนาเองก็ไม่คิดว่า จะเจอเธออยู่กับหมอติณณ์

“ทำไมติณณ์ถึงได้อยู่กับ…”

ยี่หวารู้สึกอึดอัด เมื่อเห็นสายตาของมีนา แต่เพื่อนของเขาอีกคน ไม่ได้สนใจเธอ เพราะรู้ว่าเมื่อก่อนหมอติณณ์ รักยี่หวามากขนาดไหน 

“คือว่าคุณหมอคะ ฉันกลับเอง…”

“เงียบไปเลย”

 หมอติณณ์หันมากระซิบ และโอบเอวเธอเข้ามาจนชิด ก่อนจะตอบเพื่อน ๆ ไป

“เอาไว้ค่อยนัดเจอกันวันหลังนะ วันนี้ต้องรีบไปส่งยี่หวากลับบ้านก่อน วันนี้ทำงานเหนื่อย ต้องรีบพากลับไปพักผ่อนน่ะ”

“ว้าว…. สุดยอดไปเลยหมอติณณ์ ได้เลยเอาไว้โทรคุยกัน จริงสินายเปลี่ยนเบอร์แล้วนี่ เอาเบอร์มาหน่อยสิ”

"ได้สิ หวารอพี่เดี๋ยวนะ"

“ค่ะ”

เธอทำอะไรไม่ได้ แต่เมื่อเห็นสายตาของมีนา ก็เริ่มอยากจะเอาคืน เพราะรู้ว่า มีนาเคยชอบหมอติณณ์มาตั้งแต่สมัยเรียน และพยายามแทรกเข้ามาระหว่างเธอกับติณณ์เสมอ แต่หมอติณณ์ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ และเคยปฏิเสธไปแล้วถึงสองครั้ง

“เอาไว้ค่อยนัดเจอกันนะ”

“ติณณ์กลับมาคบกับรุ่นน้องคนนี้เหรอ”

“มีนา! ไม่เอาน่า นี่มันเรื่องส่วนตัวของหมอติณณ์ ไอ้ตงกับวรุณรออยู่ข้างในแล้วนะ”

“แลกเบอร์กับเราด้วยสิหมอติณณ์”

มีนายื่นมือถือมาให้เขา ยี่หวาสะบัดไหล่ออกจากเขาเบา ๆ แต่หมอติณณ์ก็รีบคว้าเธอเข้ามาอีกครั้ง แม้แต่หมอเจย์ ก็เห็นถึงอาการที่หมอติณณ์แสดงความเป็นเจ้าของ โดยไม่สนใจมีนาเลย 

“ไม่เป็นไรหรอกมีนา เอาไว้ผมติดต่อเจย์ไป แล้วค่อยเจอกันก็ได้ ไปก่อนนะเจย์ แล้วเจอกัน”