ตอนที่ 9 คราวนี้ก็กินให้หมดล่ะ

 

เขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ และตัดสินใจตามมาที่นี่ และสังเกตเห็นว่า เธอสั่งกาแฟมานั่งดื่มไปสองแก้ว ระหว่างที่รอคู่ดูตัว ก็นึกเป็นห่วงเธอขึ้นมา

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณหมอทานข้าวเถอะค่ะ”

“หายเผ็ดแล้วใช่ไหม เปลี่ยนกินอย่างอื่นมั้ย”

“ก็ได้ค่ะ”

ทั้งสองคนนั่งทานข้าวกันต่อเงียบ ๆ หมอติณณ์ไม่อยากจะเร่งรัดเธอ เพราะกลัวว่า นอกจากยี่หวาจะไม่ใจอ่อนแล้ว จะกลายเป็นว่า เธอจะเกลียดเขาแทน ระหว่างที่ทั้งคู่นั่งทานข้าว บรรยากาศก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ ยี่หวาไม่คิดเลยว่า หมอติณณ์จะเอาใจใส่เธอ บางทีอาจจะมากกว่าตอนเป็นแฟนด้วยซ้ำไป

“กินของหวานแก้เผ็ดสักหน่อยนะ เอาลูกตาลลอยแก้วสองที่ครับ”

“คุณหมอชอบกินของหวานด้วยเหรอคะ”

“เมื่อก่อนไม่ได้ชอบหรอก แต่เพราะต้องคอยกิน เวลาใครบางคนกินไม่หมด ก็เลยกลายเป็นชอบไปแล้วน่ะ”

“เปล่าเสียหน่อย ก็แค่อยากให้ลองชิมเท่านั้นเอง”

“ยอมรับเหรอว่า กินไม่หมดจริง ๆ”

“ก็…ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ตอนนั้นกับตอนนี้ เหมือนกันที่ไหนล่ะคะ”

“ก็ได้ งั้นคราวนี้ก็กินให้หมดล่ะ”

ยี่หวาเผยยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก หมอติณณ์ได้แต่นั่งอึ้งเมื่อเห็นเธอยิ้มออกมา เขาคิดถึงเธอมากจริง ๆ และไม่เคยลืมได้เลย เรื่องเมื่อห้าปีก่อน ที่ยี่หวาทิ้งเขาไป ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเขา ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง เขาจะไม่มีทางให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก

“ทำไมกินไม่หมดอีกแล้วล่ะ”

“อิ่มมากเลยค่ะ ทานข้าวไปเยอะ ก็เลย…”

"นึกแล้วเชียวไม่เปลี่ยนเลย รู้แบบนี้สั่งมาถ้วยเดียวเหมือนเดิมก็ดีแล้ว"

เขายกถ้วยลูกตาลลอยแก้วของเธอไปกินต่อ เหมือนกับที่เคยทำ ยี่หวาเริ่มหวั่นไหวมากขึ้น เธอก็รู้ใจตัวเอง แค่ไม่อยากยอมรับเร็วเกินไป เพราะความเจ็บเมื่อก่อนนั้น ยังทำให้เธอกลัวอยู่ เขามักจะทำให้เธอหวั่นไหว นี่มันไม่ต่างอะไรกับการจูบท้างอ้อมเลยนะ....

เธอนึกย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นทั้งคู่คบกันมายาวเกือบหนึ่งปี จนกระทั่งวันเกิดของยี่หวา ซึ่งติณณ์ภพชวนเธอให้มาฉลองที่ห้อง

“จุดเทียนแล้ว อธิษฐานสิยี่หวา”

“ขออะไรก็ได้เหรอคะ”

“แน่นอนสิ พี่เคยโกหกหวาด้วยเหรอ”

ยี่หวาหันมามองเค้กวันเกิดอันเล็ก ที่เต็มไปด้วยความรักของติณณ์ที่มอบให้เธอ ก่อนจะหลับตา และอธิษฐานให้ชีวิตของทั้งคู่ราบรื่น และขอให้ติณณ์เรียนจบอย่างที่ตั้งใจ 

“ชอบไหม”

“ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณที่จัดงานวันเกิดให้หวานะคะ”

“แน่ใจนะว่า ไม่อยากฉลองงานใหญ่ ๆ กินเหล้ากับเพื่อน ๆ"

“ไม่ค่ะ หวาแค่มีพี่ติณณ์อยู่ด้วย ก็พอแล้ว”

“รู้ไหมว่าพูดแบบนี้แล้ว หลังจากนี้จะเป็นยังไง”

“เป็นยังไงเหรอคะ”

ยี่หวาหันไปมองหน้าเขา ติณณ์ขยับเข้ามา และก้มลงจูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปาก ยี่หวาหลับตารับทันที เธอเต็มใจและดีใจ ที่จะมอบครั้งแรกให้ติณณ์ภพอยู่แล้ว ตลอดเวลาที่คบกันมา ติณณ์ให้เกียรติและดูแลเธออย่างดีมาตลอด ทั้งช่วยสอน ติววิชาที่เธอไม่เข้าใจ จนเธอมีผลการเรียนระดับท็อปสามของคณะได้

“อืมม…. พี่ติณณ์”

“พี่รักหวานะ มีความสุขมาก ๆ นะครับ”

“หวาก็รักพี่ติณณ์ค่ะ”

แค่เริ่มสัมผัสริมฝีปาก ติณณ์ภพก็เริ่มอยากทำมากกว่านั้น เขาละเมียดจูบเธออยู่นานที่โซฟา ไม่นานก็อุ้มแฟนสาวไปที่ห้องนอน เค้กวันเกิดถูกลืมไปเลย เมื่อทั้งสองเปลี่ยนมาฉลองที่ห้องนอนแทน

“พี่ติณณ์…หวาตื่นเต้น”

“พี่ก็เหมือนกัน นี่เป็นครั้งแรกของพี่”

ทุกท่วงท่าที่เขาค่อย ๆ ทำ ปาก ลิ้นที่เกลี่ยที่ยอดอกอย่างละมุน จนเริ่มรุกรุนแรงขึ้น เสียงครางกระเส่าที่เริ่มประทุ เร่าร้อนและรุนแรงจนกระทั่งทั้งคู่ เริ่มสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน

“อ๊าา…พี่ติณณ์…”

ติณณ์ภพจูบเพื่อปลอบเธออีกครั้ง ร่างของทั้งสองสั่นเมื่อเริ่มสอดประสาน แค่เพียงครั้งแรกที่ยี่หวารู้สึกเจ็บ แต่หลังจากนั้นเธอก็ผ่อนคลายลง

“อื้อ…พี่ติณณ์คะ สะ เสียว อ๊าา”

ติณณ์ภพเมื่อเริ่มเข้าที่ เขาก็เริ่มขยับและจูบไปทั่วร่างของแฟนสาว เขาพึ่งรู้ตอนนี้เองว่า เขาต้องการยี่หวา มากกว่าที่เธอรู้เสียอีก 

“หวา…. พี่ขออีกรอบนะ”

“อ๊ะ พี่ติณณ์ ซนจังเลย อ๊าา….”

ยี่หวาเองก็เป็นครั้งแรก แต่เธอก็เต็มใจให้เขาจับขย่มรักไปทั้งคืน วันเกิดอายุยี่สิบเอ็ดของเธอ เต็มไปด้วยหลากหลายความรู้สึก มีความสุข ตื่นเต้น และเร่าร้อน….

สองเดือนถัดมา

“พี่ติณณ์คะ อย่าพึ่งสิคะ”

“คิดถึงหวามากเลย อย่าพึ่งห้ามสิ วันนี้หายแล้วไม่ใช่เหรอ”

“หายแล้ว อ๊ะ คนบ้า ถ้าหลอกมาขึ้นเตียงแบบนี้ ระวังนะ หวาจะ...อื้อ อ๊าา พี่ติณณ์”

เธอไม่ทันได้พูดอะไร ติณณ์ก็จับเธอกินทั้งวันทั้งคืนอย่างหิวโหย เธอห่างเขาไปไม่เท่าไหร่ ติณณ์ภพก็จะโทรตาม และเช็กเธอตลอดเวลา ความหึงหวงของเขาไม่เป็นรองใครเลย จนทั้งคณะวิศวะรู้ว่า แฟนหนุ่มของยี่หวา ดุมากขนาดไหน ดุที่ไม่ได้หมายถึงดุด่า แต่หมายถึงเรื่องบนเตียง

“อ๊าา พี่ติณณ์ หวาไม่ไหวแล้ว จบรอบนี้แล้วพักก่อน”

“แค่สองรอบเองนะหวา…อาาา เสียวมากเลย หันหลังหน่อยสิ”