ตอนที่ 6 ฉันไม่ชอบของหวาน

 

หลังจากที่เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็เคยลองคบกับคนอื่น แต่ก็ไม่มีใครเหมือนกับยี่หวา เขาคบกับผู้หญิงคนอื่นได้ไม่เกินสามเดือน ก็ต้องมีเหตุเลิกรากันไป ส่วนใหญ่จะบอกว่าเขาเย็นชาเกินไป ไม่เหมือนกับคนที่คบกันปกติ แต่เขาไม่เคยเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ในใจของติณณ์ภพ มักจะมีเงาผู้หญิงคนหนึ่ง อยู่ในใจของเขาเสมอ และไม่เคยลืม ไม่คิดว่าผ่านมาห้าปี จะมีโอกาสพบกับเธออีกครั้ง แต่ว่า…มันไม่ง่ายเลย เพราะตอนนี้ยี่หวา ไม่ใช่รุ่นน้อง ที่เคยชอบ และคอยตามติดเขาเหมือนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

คณะแพทย์ / 5 ปีก่อน

“เลิกสี่โมงไม่ใช่เหรอ ฉันก็มาตรงเวลาแล้วนะ หรือว่ายังไม่ลงมา เอ่อพี่คะ คือว่า…”

เธอทักทายรุ่นพี่คณะแพทย์ ซึ่งเป็นผู้หญิง ที่เคยเห็นเดินกับติณณ์ภพ แต่เธอจำชื่อไม่ได้ เมื่อถูกเรียกก็หันมา 

“มีอะไรเหรอ”

“คือว่า เห็นรุ่นพี่ติณณ์ไหมคะ คือ…”

“เธออีกแล้ว มาทุกวันไม่รู้จักเบื่อ คณะวิศวะไม่มีเรียนแล้วเหรอ ถึงได้วิ่งมาหาผู้ชายถึงที่นี่”

“ไม่เอาน่า มีนา น้องก็แค่ถามดี ๆ ติณณ์มันไปที่หอสมุดตั้งแต่บ่ายแล้วครับน้อง ไม่ได้โทรถามมันเหรอ”

“ขอบคุณค่ะพี่ ไม่อยากโทรรบกวนพี่ติณณ์ตอนเรียน ก็เลย…”

“เธอมีเบอร์ของติณณ์ด้วยเหรอ"

“มีนา! พอได้แล้วน่า ถ้ายังไงน้องก็ลองโทรหาติณณ์ดูนะ พวกพี่ไปก่อนล่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

รุ่นพี่สาวคนนั้น ยังหันมามองหน้าเธอ ก่อนจะเดินไปกับกลุ่มเพื่อน ยี่หวาทำตัวไม่ถูก จึงเลือกจะเดินกลับมา 

“ปกติไม่ไปหอสมุดวันศุกร์นี่นา ทำไมวันนี้ถึงไปล่ะ”

ยี่หวาตัดสินใจเดินไปที่หอสมุด โดยที่ไม่โทรหาติณณ์ภพ ทั้ง ๆ ที่เธอตื๊อเขาตั้งนาน กว่าจะได้เบอร์โทรมา แต่ก็ไม่เคยกล้าโทรหาเขาก่อนเลยสักครั้ง

หน้าหอสมุด

“รุ่นพี่คะ ฉันชอบรุ่นพี่จริง ๆ นะคะ รับคุกกี้เอาไว้ด้วยค่ะ”

“ฉันไม่ชอบของหวาน แล้วก็ไม่รู้จักเธอ จะให้ชอบได้ยังไง”

“ไม่ชอบตอนนี้ อีกหน่อยก็ชอบเอง เราลองคบกันก่อนก็ได้นี่คะ”

ยี่หวาเดินมาถึงหน้าหอสมุด ก็เจอกับสาว ๆ ที่มารอติณณ์ภพอยู่ เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ 

“พี่ติณณ์คะ!”

เธอเดินเข้าไปหาติณณ์ภพ พอเขาเห็นเธอก็รีบเดินมาจับมือไว้ทันที เมื่อเด็กรุ่นน้องต่างคณะเห็นก็ถึงกับงง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะเห็นว่ายี่หวาสวมเสื้อช็อปของคณะวิศวะเข้ามา 

“ยี่หวามาแล้วเหรอ ทำไมมาช้าแบบนี้ล่ะ ไปกินข้าวกันนะพี่หิวแล้ว ขอโทษด้วยนะครับ “แฟนพี่” มาแล้ว คงขอตัวก่อน”

ยี่หวายืนนิ่งเพราะความงุนงง แต่เธอก็รีบรับคำทันที

“ขอโทษทีค่ะ วันนี้หวาต้องอยู่ช่วยรุ่นพี่เก็บของนิดหน่อย ก็เลยมาช้า ว่าแต่... นี่ใครเหรอคะ”

“อ๋อ รุ่นน้องน่ะ แค่แวะมาทักทาย ไม่มีอะไรหรอก”

“หรือว่าที่พวกเขาลือว่า พี่มีแฟนแล้ว ก็คือผู้หญิงคนนี้เหรอคะ”

“ผู้หญิงคนนี้ของเธอ หมายถึงฉันเหรอ มีปัญหาอะไร พูดแบบนี้อยากมีเรื่องเหรอ”

“ใจเย็น ๆ นะยี่หวา อย่ามีเรื่อง”

สาว ๆ ที่เข้ามาหาติณณ์ เริ่มถอยออกมา ใครจะไม่รู้ว่าคณะวิศวะของเธอโหด ดิบ เถื่อนแค่ไหน ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงหน้าหวาน ๆ แบบยี่หวา 

“ไม่มีอะไรค่ะ พวกเราก็แค่… สงสัยเท่านั้น”

ยี่หวาหันมามองหน้าติณณ์ทันที

“หวาหิวแล้วค่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ”

“ก็ได้ ๆ งั้นเรากลับบ้านกันเลยนะ ถ้าอย่างนั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ”

สาว ๆ ที่ยืนอยู่ไม่กล้ามองหน้าทั้งคู่ เพราะหน้าแตก และเสียใจอยู่เงียบ ๆ ยี่หวากับติณณ์ เดินออกมาจากหอสมุดและรีบเดินกลับไปที่คณะแพทย์ทันที

“ขอบใจนะยี่หวา ที่ช่วยพี่เอาไว้”

“แค่ขอบใจเหรอคะ นี่หวาช่วยชีวิตพี่ไว้เลยนะ ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าพี่ไม่ตัดสินใจสักที ก็จะเจอเรื่องแบบนี้ไม่หยุด”

ติณณ์ภพหันมายิ้มให้เธอนิด ๆ แต่ยี่หวาที่กำลังโมโหอยู่ไม่ทันเห็นรอยยิ้มหยักมุมปากของผู้ชายเย็นชาตรงหน้า

“เมื่อกี้ พี่ไม่ได้บอกพวกเธอไปแล้วเหรอ”

“อะไรนะคะ พี่…”

ยี่หวานิ่งไป ตอนนี้กลายเป็นเธอ ที่รู้สึกร้อนผ่าวที่หน้า เมื่อเห็นติณณ์ภพยิ้มกลับมา รอยยิ้มที่เธอเคยเห็น และทำให้ตกหลุมรักเขานั่นแหละ

“พี่บอกว่า…”

“เมื่อกี้นี้พี่บอกพวกเธอไปว่า “ยี่หวาเป็นแฟนพี่” ไม่ใช่เหรอ คนที่หน้าหอสมุด น่าจะรู้หมดแล้วนะ เพราะพวกเขายืนฟังอยู่”

ยี่หวายิ้มออกมา และเริ่มทำตัวไม่ถูกว่า ควรจะพูดอะไรดี จู่ ๆ เขาก็ยอมรับเธอเป็นแฟนง่าย ๆ และไม่ทันตั้งตัว

“พูดแบบนี้ แล้วจะให้หวาทำยังไงต่อล่ะคะ”

"อะไรกันเมื่อกี้ยังเห็นห้าว ดึงแขนเสื้อจะต่อยคนอยู่เลยไม่ใช่เหรอ"

“ก็มันน่าโมโหนี่นา”

เมื่อเธอหยุดพูด ทุกอย่างรอบตัวก็ดันเงียบไปหมด จนได้ยินแต่เสียงรถวิ่งผ่าน ติณณ์ภพจึงหันมายิ้มให้อีกครั้ง

“ยิ้มอีกแล้ว ๆ อย่ายิ้มแบบนั้นบ่อยสิคะ หวาแพ้รอยยิ้มนั่น”

“อะไรนะ มีแบบนี้ด้วยเหรอ”

“อื้ม ที่หวาชอบพี่ ก็เพราะชอบพี่ยิ้มให้ตอนวันแรกที่เจอกัน”

ติณณ์พึ่งจะรู้ว่า ที่ยี่หวาชอบเขาเพราะเรื่องนี้นี่เอง เขาอดยิ้มไม่ได้ ตอนที่เขาเห็น เธอถูกรุ่นพี่สารภาพรักหน้าคณะ ก็รู้ใจตัวเองแล้วว่า ชอบเธอเหมือนกัน แค่ยังไม่รู้ว่าควรจะเริ่มพูดยังไงเท่านั้นเอง

“สวัสดีครับคุณแฟน จากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับ”

“อะไรกันคะ พูดซะเป็นทางการเลย ถ้าอย่างนั้นก็ยินดีมาก ๆ ค่ะคุณแฟน จากนี้ก็ฝากดูแลกันด้วยนะคะ”