LOGINShare
ลูกเรา (1)
Last Updated:
2025-05-09 16:42:55"อย่าทำหน้าเครียดสิใบชาป้าบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร" ป้าแก้วเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเธอ
"ใบชาผิดเองที่ปล่อยให้ป้าแก้วลำบากจนลื่นล้มแบบนั้น"
"บอกแล้วไงว่าไม่เกี่ยวป้าเองก็แก่แล้วไม่เจียมตัวเอง แค่อยากไปเก็บผักมาทำกับข้าวเท่านั้นเอง" ทั้งห้องยังตกอยู่ในความเงียบเมื่อป้าแก้วเอ่ยจบ
"อย่าโทษตัวเองกันเลยครับ หมอบอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรมาก" หมอกเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อทั้งสองคนต่างรู้สึกผิดเอาแต่โทษตัวเอง "เพียงแต่ช่วงนี้ป้าอาจต้องงดเดินงดออกแรงหน่อยครับ" อวัศย์แนะนำง่ายๆ ให้คนมีอายุเข้าใจ
"ถ้าอย่างนั้นป้าแก้วกลับไปบ้านก่อนก็ได้ค่ะ อยู่ที่บ้านยังให้กิ๊ฟดูแลได้" ปภาวรินทร์หมายถึงหลานสาวของป้าแก้วที่กำลังเรียนอยู่ ถึงอย่างนั้นก็โตพอจะดูแลผู้เป็นยายได้แล้ว
"แล้วใบข้าวล่ะใครจะดู ใบชาอีกทำงานไม่เป็นเวลาป้าเป็นห่วง" คนสูงอายุยังไม่วายเป็นห่วงคนที่รักเสมือนลูกหลาน
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะป้าแก้ว ช่วงนี้ชาสอนออนไลน์มีเวลาดูใบข้าวได้ ป้าแก้วดูแลเราสองคนมานานแล้ว ถึงเวลาแบบนี้จะให้ป้ามาดูแลอีกชาคงจะไม่สบายใจ" ปภาวรินทร์เอ่ยเสียงเครียดน้ำตาคลอ ถึงแม้ว่าคนที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียงจะไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือด แต่ผูกพันทางใจจนเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ป้าแก้วเห็นใบชามาตั้งแต่ยังเด็ก เนื่องจากอาศัยอยู่ข้างบ้านกัน ส่วนใบข้าวไม่ต้องพูดถึงเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ย่อมมีความรักความผูกพันไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มีครอบครัวจริงๆ อยู่ และลูกสาวก็คงไม่สบายใจนักที่มาดูแลเธอกับใบข้าวจนได้รับบาดเจ็บ
"ป้าอยู่ได้จริงๆ"
"ถือว่าชาขอนะคะป้าแก้ว เอาไว้หายดีเมื่อไหร่ชาจะไปรับป้าแก้วมาอยู่ด้วยนะคะ" ใบชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังแกมขอร้อง
"แบบนั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นออกจากโรงพยาบาลเลยก็ได้ ป้าจะได้ไปเก็บของ"
"ยังไม่ต้องหรอกค่ะ ป้าแก้วนอนพักก่อนให้หมอดูอาการเอกซเรย์ให้เรียบร้อยก่อน" ปภาวรินทร์เอ่ยค้าน
"ไม่เอาหรอก ค่าใช้จ่ายก็แพง ป้ากลับไปนอนที่บ้านดีกว่า"
"ไม่เอาสิคะป้าแก้ว แค่นี้เองชาจ่ายได้ นอนพักอีกสักคืนสองคืนนะคะ ชาขอร้อง"
"แต่..."
"นอนพักก่อนดีกว่าครับป้าแก้ว จะได้มั่นใจว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาทีหลังจะหนักกว่านี้นะครับ ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งสูง" เมื่อจับจุดได้ว่าผู้ป่วยกังวลอะไรจึงอธิบายต่อ "อีกอย่างในส่วนค่าใช้จ่ายตรงนี้ผมเบิกจากโรงพยาบาลช่วยได้ครับ" ปภาวรินทร์หันขวับมองเขาทันที ทำท่าจะเอ่ยแย้งแต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อคนตัวสูงส่งสายตาเป็นนัยว่าให้เงียบเขาจะจัดการเอง
"ใช่ค่ะ ค่าใช้จ่ายคุณหมอกจะช่วยเองป้าแก้วไม่ต้องห่วง" เมื่อเห็นทั้งสองคนยืนยันแบบนั้นเธอจึงได้แต่พยักหน้าจำยอมแต่ก็ยังไม่วายต่อรอง
"แต่แค่คืนเดียวนะใบชาคุณหมอ"
"ค่ะ คืนเดียวก็คืนเดียว"
"พระพายส่งข้อความมาว่ารับทั้งพระแพงและใบข้าวจากโรงเรียนแล้ว" อวัศย์เงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์เอ่ยปากบอกคนที่นั่งหน้าเครียดอยู่
"ขอบคุณมากนะคะทั้งเรื่องที่พาป้าแก้วมาโรงพยาบาลไหนจะเรื่องที่ไปรับใบข้าวให้อีก"
"จะขอบคุณทำไมเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วใครเห็นแบบนั้นก็ต้องช่วยเหลืออยู่แล้ว" หลังจากที่น้องสาววิ่งเข้ามาบอกถึงอุบัติเหตุของคุณป้าข้างบ้าน ทั้งสองจึงรีบวิ่งไปดูอาการทันที ด้วยอาชีพหมอของอวัศย์ทำให้รีบเข้าไปดูแลผู้ประสบเหตุอีกทั้งจัดท่าทางระหว่างรอรถพยาบาลได้อย่างถูกต้อง เมื่อรถพยาบาลไม่ถึงก็ทำการย้ายผู้ป่วยได้อย่างรวดเร็ว ต้องยอมรับว่าโชคดีจริงๆ ที่วันนี้มีเขา... ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะทำให้เธอทั้งใจเต้นและตกใจไม่น้อย แต่พอเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ทั้งคู่ก็เหมือนจะแกล้งทำลืมมันไป
"เรื่องเมื่อกี้ที่เรา..."
หรือเป็นแค่เธอนะที่แกล้งลืม!
"คุณยังจะมาพูดถึงเรื่องนั้นอีกรึไงเกิดเรื่องขนาดนี้" ปภาวรินทร์ตวาดแหวทันทีเมื่อเขาเริ่มเอ่ยขึ้น
"ผมหมายถึงที่เราคุยกันเรื่องใบข้าวว่าช่วงนี้จะให้พระพายช่วยดูก่อน ทั้งไปรับไปส่งที่โรงเรียน"
"อ้อ.."
"หรือคุณคิดถึงเรื่องไหนอยู่ หืม?" อวัศย์กระซิบตอบกลับเสียงแผ่วเบาข้างหู "อ้อ หรือหมายถึงที่เราจูบ..."
"ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องใบข้าวเอง" เธอเบือนหน้าหนีเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง "แค่เรื่องวันนี้ก็รบกวนคุณมามากพอแล้ว ที่เหลือฉันจัดการเองค่ะ"
"จัดการยังไงคุณก็ยังต้องทำงานฝากไว้กับพระพายไม่ดีกว่ารึไง เด็กๆ ก็มีเพื่อนเล่น อีกอย่างใบข้าวก็เป็นลูก.."
"ไม่ใช่ค่ะ!" ใบชาแทรกขึ้นทันทีก่อนที่เขาจะพูดจบ "คุณอย่ามาพูดมั่วๆ ฉันเคยบอกแล้วว่าใบข้าวไม่ใช่ลูกคุณ" อวัศย์จ้องมองคนข้างๆ นิ่ง หัวคิ้วย่นขึ้นเล็กน้อยเมื่อครุ่นคิด
"โอเคๆ เอาเป็นว่าเรื่องอื่นค่อยว่ากันตอนนี้เรามาคุยกันเรื่องใบข้าวก่อน ช่วงนี้คุณสอนออนไลน์ใช่ไหม"
"ค่ะ"
"โอเควันที่คุณสอนออนไลน์ใบข้าวก็อยู่กับคุณปกติ ส่วนวันไหนเข้าโรงเรียนก็ฝากไว้ที่พาย ตอนไปกลับโรงเรียนก็ไปพร้อมกัน ไหนๆ ก็ทางเดียวกันอยู่แล้ว"
"แต่ฉันว่า..."
"อย่าแต่เลยคุณ ยังไงเราก็เป็น..เพื่อนกัน" อวัศย์พยายามหาเหตุผลมาอธิบาย "อีกอย่างคุณก็มาสอนพายทำอาหารเป็นการตอบแทนก็ได้นี่" เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มใจอ่อนก็รีบโน้มน้าวเข้าไปอีก
"ฉันเกรงใจ" ใบชาเอ่ยเสียงเบาน้ำเสียงหนักอกหนักใจ
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกคุณ พระพายวันๆ อยู่แต่บ้านถ้ามีคุณไปอยู่ด้วยก็เหมือนได้มีเพื่อน"
"ถ้าแบบนั้น...ก็ได้ค่ะ" ปภาวรินทร์ยอมตกลงเมื่อคิดทบทวนหลายๆ อย่าง
"ถ้างั้นก็ไปครับกลับบ้านกันดีกว่า" อวัศย์จุดยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ในหัวคิดถึงข้าวของภายในบ้านที่ดูเหมือนจะขาดอะไรไปหลายๆ อย่างหากต้องย้ายเข้าไปอยู่จริงๆ โดยปกติของในบ้านจะเป็นเพียงของใช้ที่จำเป็นเท่านั้นยามกลับมาค้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะต้องดูๆ พวกเฟอร์นิเจอร์และของใช้อย่างอื่นเพิ่มขึ้นแล้วหากต้องย้ายกลับไปอยู่
Related chapters
หมอหมอก (18+) ลูกเรา (2)
"คุณแม่คะแล้วคุณยายจะกลับไปอยู่บ้านนานไหมคะ" เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยถามผู้เป็นแม่ขึ้น หลังจากที่ทั้งสองพากันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้านอน "ก็จนกว่าคุณยายจะหายค่ะ""คุณยายต้องเจ็บมากๆ แน่เลยค่ะใบข้าวอยากไปเป่าแผลให้คุณยาย" ใบชายิ้มกว้างยกมือลูบศีรษะลูกสาวด้วยความเอ็นดู"ตอนนี้คุณยายอยู่กับหมอไม่เจ็บแล้วค่ะ""ถ้าไม่เจ็บแล้วทำไมคุณยายถึงไม่กลับมาอยู่ด้วยกันคะ" เด็กน้อยซักถามด้วยความสงสัย"ก็เพราะว่าถึงไม่เจ็บแล้ว แต่ต้องรักษากระดูกและร่างกายก่อนค่ะ ถ้ามาอยู่กับเราคุณยายก็จะไม่ค่อยได้พักผ่อน" ปภาวรินทร์อธิบายบอกลูกสาว เธอตกลงกับป้าแก้วตั้งแต่ใบข้าวเกิดแล้ว ว่าเราจะเลี้ยงลูกแบบผู้ใหญ่ จะคุยอะไรต้องเป็นเหตุและผล และจะพยายามไม่โกหกแต่จะหาเหตุผลที่เด็กจะสามารถเข้าใจได้มาคุยกันแทน ด้วยสมัยนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องเลี้ยงแบบโกหกตั้งแต่เด็กจนกลายเป็นความคิดติดตัวเขา เช่นต้องกินข้าวให้หมดชามและตอนดึกห้ามออกจากบ้านไม่เช่นนั้นจะมีผีมากินตับ อะไรเทือกนั้น เธอเลือกที่จะอธิบายเป็นเหตุและผลจนลูกเข้าใจ นั่นจึงทำให้ใบข้าวค่อนข้างเป็นเด็กที่โตกว่าวัย และช่างซักช่างถาม เมื่อเธอเห็นลูกสาวอยู่กับพะแพงก็รู้สึกดี
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) ลูกเรา (3)
"น้องพายเป็นยังไงบ้างคะขอโทษทีไม่คิดว่างานจะลากยาว" ปภาวรินทร์กึ่งเดินกึ่งวิ่งมายังพระพาย เอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิดที่ต้องให้หญิงสาวช่วยดูแลลูกให้ก่อน"ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่ชา ช่วงเช้าไม่มีอะไรแค่นั่งฟังบรรยายที่ห้องประชุมเดี๋ยวช่วงบ่ายถึงเข้าพบครูประจำชั้น" วันนี้เป็นวันที่ทางโรงเรียนนัดประชุมผู้ปกครอง เดิมทีเธอมีตารางสอนพิเศษแบบส่วนตัวกับนักเรียนจึงตั้งใจให้ป้าแก้วมาแทน แต่ด้วยอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นวันก่อน ตอนนี้ป้าแก้วก็กลับไปรักษาตัวที่ต่างจังหวัดแล้ว เธอเลยกะว่าจะมาเอง แต่ครูจ๋าที่เธอคุยไว้ว่าให้ช่วยไปสอนแทนดันป่วยท้องเสีย เธอจึงต้องเป็นฝ่ายไปสอนตามตารางเดิม ยิ่งช่วงนี้ทางโรงเรียนยังมีปัญหาเรื่องโดนลอบทำร้าย ใบชาจึงไม่อยากมีปัญหาเรื่องอื่นอีก เลยทำได้แค่ฝากพระพายช่วยดูให้ก่อน และเลือกตามมาช่วงบ่ายแทน"เหนื่อยแย่เลยดูแลเด็กพร้อมกันสองคน แถมยังดื้อด้วย" ปภาวรินทร์ยังกล่าวอย่างรู้สึกผิด"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ สองคนนี้ก็ไม่ได้ดื้ออะไร แล้วอีกอย่างพายไม่ได้ดูคนเดียวสักหน่อย" เธอเผลอตัวเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ ด้วยความสงสัยในสิ่งที่พระพายพูดก่อนจะหันขวับไปตามเสียงเรียก"คุณแม่" ใบชายิ้มกว้างทันทีเ
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) ลูกเรา (4)
"ทำอะไรของคุณ?" ปภาวรินทร์เอ่ยถามขึ้น แต่เมื่อเห็นเขาไม่มีท่าทีจะตอบ เธอจึงหยุดเดินประท้วงจนคนนำหน้าต้องหยุดตาม หันกลับมามองเธอสีหน้าไม่สบอารมณ์เธอรึเปล่าเนี่ยที่ต้องอารมณ์เสีย!"ผมก็จะพาไปที่นั่งไง""ฉันคุยกับคุณวัชอยู่คุณจะรีบทำไม อีกอย่างใบข้าวกับพะแพงก็ยังไม่ได้ตามมาเลย" "เดี๋ยวพายพามา" ว่าจบเขาก็ออกเดินอีกครั้ง "คุณหมอก!" เมื่อเห็นเธอขึ้นเสียงคนตัวสูงที่ทำท่าจะพาเธอออกไปจากตรงนั้นให้ได้ก็หยุดชะงัก หันกลับมามองเธออีกครั้ง "คุณไม่มีสิทธิ์มาลากฉันไปไหนมาไหนก็ได้แบบนี้!" เมื่อเห็นท่าทีคนตัวเล็กบวกกับมองเลยไปจุดเดิมที่จากมา ไม่มีคนที่ทำให้หงุดหงิดยืนอยู่แล้วเขาจึงยอมปล่อยมือ ยกมือยอมแพ้"โอเคๆ ผมขอโทษ แค่ตั้งใจจะพาคุณไปนั่งรอก่อน ผมซื้อแซนวิชมาให้เพราะคิดว่าคุณยังไม่กินอะไรแน่ๆ" เขาเพยิดหน้าไปยังโต๊ะที่จองไว้ บนโต๊ะมีขนมปังแซนวิชและนมจืดวางอยู่"คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ฉันดูแลตัวเองได้""ผมรู้ว่าคุณดูแลตัวเองได้ แต่ผมตั้งใจทำให้เพราะเป็นห่วงไม่เกี่ยวกับว่าคุณจะดูแลตัวเองไม่ได้" อวัศย์อธิบายไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด เอ่ยพูดในสิ่งที่คิดไปตรงๆ คนตัวเล็กรู้สึกประดักประเดิดไม่น้อย หัวใจเ
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) เรื่องคืนนั้น (1)
"สวัสดีค่ะ มาพบหมอหมอกค่ะ" ปภาวรินทร์มาติดต่อที่หน้าห้องทำงานของอวัศย์ที่เธอเคยเข้ามาตอนที่เขาพาเธอไปทำแผลคราวก่อน เพียงแต่พยาบาลที่อยู่หน้าห้องเป็นคนละคนกับคนที่เธอเคยเจอครั้งนั้น"สักครู่นะคะ พอดีหมอหมอกยังไม่เข้า และไม่ได้แจ้งไว้ว่าจะมีนัด" พยาบาลที่นั่งประจำหน้าห้องตอบกลับ พลางหยิบสมาร์ทโฟนเพื่อโทรสอบถาม ปภาวรินทร์ยกข้อมือดูนาฬิกา พบว่าตรงเวลากับที่เธอนัดหมายไว้พอดี ความจริงเธอมาถึงก่อนเวลาร่วมชั่วโมง แต่เห็นว่ายังไม่ถึงเวลาจึงเลือกไปนั่งตรงร้านกาแฟชั้นหนึ่งของโรงพยาบาลที่เปิดไว้คอยให้บริการ เมื่อใกล้เวลาจึงเดินเข้ามาติดต่อ แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมเขาจึงยังไม่เข้ามา"ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีหมอหมอกติดเคสด่วน เดี๋ยวรบกวนนั่งรอตรงนั้นก่อนนะคะ" พยาบาลสาวผายมือไปยังโซฟาด้านหน้าห้อง เมื่อพบว่าเขาน่าจะติดเคสด่วนเกี่ยวกับการรักษาเธอจึงไม่ติดใจอะไร ด้วยเข้าใจเป็นอย่างดีว่าอาชีพหมอ เรื่องการรักษาสำคัญที่สุด ปภาวรินทร์นั่งรอด้านนอกเมื่อเห็นว่าอาจจะอีกสักพักจึงหยิบโน๊ตบุ๊คขึ้นมาเพื่อจัดตารางเรียน ด้วยเหตุการณ์ตอนนี้เธอจะมีแค่สอนออนไลน์ ซึ่งมีหลายคนที่จบคอร์สไปแล้ว เธอจึงเหลือสอนแค่ไม่กี่ค
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) เรื่องคืนนั้น (2)
"ฉันว่าใช่นะ""แต่อย่างหมอหมอกจะมีแฟนจริงๆ เหรอแก ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้""ก็ต้องใช่อยู่แล้วรึเปล่า ถึงขั้นบอกว่าต่อไปถ้าคุณคนนั้นมา ให้เข้าไปรอในห้องได้เลย ปกติหวงพื้นที่จะตาย""สรุปใช่คนเดียวกับคนวันนั้นด้วยใช่ไหม""อันนี้คอนเฟิร์มว่าแน่นอนสวยแบบนี้ฉันจำได้""แฮ่ม.." เสียงซุบซิบหยุดลงทันทีเมื่อมีเสียงกระแอมดังจากด้านหลัง "นินทาอะไรเพื่อนผมครับ""โอ๊ย! หมอไทม์หมอพีร์ พวกพี่ตกใจหมดเลยมาเงียบๆ" อรดีเป่าปากโล่งอกเมื่อคนที่หันไปเจอไม่ใช่คนที่กำลังพูดถึงอยู่"ว่าไงครับพี่อรคนสวยเพื่อนผมมันทำไม ได้ยินอะไรหวงๆ" หมอธารณ์ถามย้ำอีกครั้งถึงเรื่องที่สาวๆ กำลังซุบซิบอยู่ ความจริงเป็นธรรมดาที่สาวๆ รวมตัวกันเรื่องซุบซิบคนอื่นเป็นได้เห็นอยู่แล้วทุกแผนก แต่คราวนี้ดันมีชื่อเพื่อนเขาโผล่มาให้ได้ยิน ทำให้อดอยากรู้ไม่ได้ ถึงขั้นรพีภัทรยังหยุดฟังด้วย"ก็เพื่อนหมอไทม์นั่นแหละ หมอหมอกพาผู้หญิงเข้าห้องตอนนี้นั่งรออยู่ด้านใน""ผู้หญิงเหรอ?""ใช่ค่ะ ก่อนหน้านี้มารอตั้งนานเพราะหมอหมอกมีเคส มาถึงเจอกันก็ลากกันไปข้างใน แต่เมื่อกี้หมอนพมีคอนซัลท์ด้วยด่วน เพิ่งเดินออกไป แต่ยังหันมากำชับด้วยนะคะว่าให้ดูแลคนข้างใ
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) เรื่องคืนนั้น (3)
"เดี๋ยวนะ! ให้กูนึกก่อน คืนนั้นที่ว่าคือที่มึงอยู่กับใครไม่รู้ยันเช้าอะนะ""เออ!""เดี๋ยวๆ มึงจะบอกว่าคุณชาคือคนนั้น?""มึงจะเดี๋ยวห่าอะไรนักหนา""ช่างหัวเดี๋ยวมัน! สรุปผู้หญิงที่มึงเข้าใจผิดว่ากูจ่ายให้คือคุณชา""เออ!""เชี่ยหมอก!" สองเสียงประสานกันทันทีเมื่อจับใจความได้"มึงรู้ได้ไงว่าเป็นเขา จำได้แค่ว่าล่าสุดคือมึงตามจนรู้ว่าเขารู้จักกับแฟนเก่ามึงนี่" รพีภัทรพอจำได้ว่าหลังจากคืนที่พวกเขาไปงานเลี้ยงฉลองเรียนจบของเพื่อนคณะอื่น ธารณ์เป็นคนพาหมอกไปพักบนห้องด้านบน ซึ่งโดยปกติพวกเขาจะเปิดก็ต่อเมื่อมีใครจะลากสาวไปต่อ แต่คืนนั้นจำได้ว่าอวัศย์เมามาก บวกกับทางเขาก็มีดีลไว้อยู่เหมือนกันเลยเปิดห้องให้มันนอนแทน ใครจะคิดว่าตื่นเช้ามาเพื่อนจะนัดคุยหน้าเครียด บอกเล่าเหตุการณ์ว่าน่าจะมีการเข้าใจผิด คิดว่าคนที่อยู่ด้วยกันทั้งคืนเป็นคนที่ไอ้ไทม์นัดให้แล้วพร้อมจ่ายเงิน"อืม..ล่าสุดที่มึงบอกกูว่าเขาเรียนคณะไหนกูก็ไปตามดู สรุปคือเขาปีเดียวกับเราและก็เรียนจบไปแล้ว กูรู้แค่ว่าเขาเป็นเพื่อนในคณะของเมล ไม่ได้สนิทกับใคร จะถามเมลก็ไม่กล้าว่าตอนนั้นเขาเป็นยังไง ไปอยู่ที่ไหน บวกกับที่มีเรื่องคุณตาพอดี"ตอนนั้นต
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) เรื่องคืนนั้น (4)
"สวัสดีค่ะ..มา""หมอหมอกใช่ไหมคะ เชิญด้านในเลยค่ะ" ปภาวรินทร์มองพยาบาลสาวตรงหน้าอย่างมึนงงเล็กน้อย ในเมื่อเธอยังพูดไม่ทันจบ แต่คนตรงหน้าก็รีบเชิญเธอเข้าไปในห้องที่เพิ่งเข้ามาเมื่อวาน"อ้อ..คือฉันมาก่อนเวลาค่ะเลยมาแจ้งไว้ก่อน""ไม่เป็นไรค่ะหมอหมอกบอกไว้ก่อนแล้วถ้าคุณมาให้เข้าไปรอด้านในได้เลย" ถึงแม้ยังงุนงงอยู่ไม่น้อยแต่เธอก็ออกเดินตามที่พี่พยาบาลแนะนำ เมื่อเข้ามายังห้องทำงานก็อดแปลกใจไม่ได้ เมื่อไม่เห็นใครในห้องเลย"เอ่อ..แล้วหมอหมอกละคะ""หมอไปตรวจค่ะเดี๋ยวก็มา""ถ้าอย่างนั้นฉันรอข้างนอกดีกว่าค่ะ" ด้วยความเกรงใจใบชาจึงขอออกไปรอด้านนอกแทน"ไม่เป็นไรค่ะคุณรอข้างในได้เลยหมอหมอกบอกไว้แล้วว่าถ้าคุณมาให้เข้ามารอได้เลย อ้อ..พี่ชื่ออรดีนะคะเรียกพี่อรก็ได้""ใบชาค่ะ...คือพี่อรคะเดี๋ยวชารอด้าน...""คุณชาเอาเครื่องดื่มอะไรดีคะเดี๋ยวพี่แจ้งแม่บ้านให้""น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ" ดูเหมือนพี่พยาบาลที่แนะนำตัวกับเธอว่าชื่ออรดีไม่คิดจะฟังสิ่งที่เธอบอกเลย สุดท้ายก็ได้แต่เลยตามเลย นั่งอยู่ในนี้ก็ได้ ดีซะอีกถ้าอยู่ด้านนอกคงจะเป็นเป้าสายตาไม่น้อยเมื่อคิดได้ดังนั้นปภาวรินทร์จึงนั่งลงบนโซฟากลางห้องที่เธอเคยนั่งทุ
Last Updated : 2025-05-09หมอหมอก (18+) คนที่อยู่ข้างๆ (1)
"ตื่นแล้วเหรอ" ใบชาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงทุ้มอยู่ใกล้หู ช้อนสายตามองคนที่ก่อนหน้านี้นอนอยู่ข้างๆ กายเธอ กะพริบตามึนงงเล็กน้อยเมื่อคนที่นอนก่อนตื่นส่วนคนที่หลับกลับเป็นเธอ!"ขอโทษค่ะ" ปภาวรินทร์หลังเหยียดตรงทันทีเมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ก่อนหน้านี้จำได้ว่าเธอนั่งมองเขาหลับสักพัก ก่อนที่ตนเองจะเผลอหลับตางีบไปด้วยอีกคนโดยไม่รู้ตัว ด้วยเมื่อคืนทั้งเตรียมแผนการสอนอีกทั้งศึกษาข้อมูลศัพท์เทคนิคทางการแพทย์ ทำให้กว่าจะหลับก็ล่วงเลยเข้าวันใหม่มาหลายชั่วโมง แต่เธอต้องตื่นมาพาใบข้าวแต่งตัวไปโรงเรียนตั้งแต่เช้า ดีหน่อยที่เดี๋ยวนี้ใบข้าวไปโรงเรียนพร้อมกับพะแพงเลยทำให้ประหยัดเวลาไปได้บ้าง"คุณนอนต่อได้นะ" "ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ...คุณปล่อยได้แล้ว" ปภาวรินทร์หลบตาวูบเขินๆ ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ เมื่อทั้งมือเธอและมือเขายังประสานกันอยู่"อ้อ โทษที" เขายกมือลูบต้นคอพลางหัวเราะเขินๆ แสร้งทำเป็นเปิดถุงอาหารที่พยาบาลนำมาวางให้เดี๋ยวนะ! พยาบาลนำมาวางให้ แปลว่าต้องเห็นเธอกับเขานอนจับมือกัน!ปภาวรินทร์ถอนหายใจยาวเซ็งๆ ดูท่าเรื่องราวของเธอกับเขาจะกู่ไม่กลับแล้ว"คุณอ่านสัญญาก่อนนะ ผมขอรีบกินข้าวแปปหนึ่ง" เข
Last Updated : 2025-05-09
Latest chapter
หมอหมอก (18+) บทส่งท้าย
"หืม ใกล้ถึงแล้วเหรอหมอก" ปภาวรินทร์เปิดกระจกมองทิวทัศน์ด้านนอกที่คุ้นตา ภาพใบชาที่เรียงรายสุดลูกหูลูกตาทำให้เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ภาพบรรยากาศตอนที่เคยอยู่ที่แห่งนี้วนกลับเข้ามาในความคิดคิดถึงยาย คิดถึงพี่ใบบัวตอนนี้ทั้งสองคนก็คงได้เจอกันแล้ว และคงมองเธออยู่บนฟ้า ใบชาเงยหน้ามองท้องฟ้ากว้างที่สดใส ส่งยิ้มให้คนที่มองลงมาตอนนี้ชามีความสุขมากเลยยาย แล้วก็พี่บัว...ตอนนี้คนที่ชารักเขาอยู่ข้างๆ แล้วนะ ยินดีกับชาด้วยนะ"นอนต่อก่อนก็ได้ อีกสักพักอยู่เหมือนกัน เห็นลมบอกว่ากำลังปรับปรุงทางเข้าหลัก หมอกเลยอ้อมไปอีกทาง" อวัศย์เอ่ยบอกแฟนสาว ก่อนจะเอื้อมมือมากอบกุมมือเล็กปภาวรินทร์ปิดหน้าต่างรถก่อนจะเอนตัวลงซบไหล่คนข้างๆ สูดความหอมจากกลิ่นกายคนร่างสูง"เปี๊ยกหื่น" "หมอก!" เธอเงยหน้าแหวเขาทันที ทุบไหล่กว้างไปสองสามที"ฮ่าๆๆ น่ารักออกยัยเปี๊ยก" ตั้งแต่เขารู้เรื่องวันนั้น สรรพนามใหม่ของเธอก็คือยัยเปี๊ยก ซึ่งเธอเพียรปฏิเสธยังไง เขาก็ดึงดันจะเรียกชื่อนี้ จนสุดท้ายเธอได้แต่เลิกบ่น ยอมๆ ให้เขาเรียก เอาตามที่เขาสบายใจ"ขอโทษนะหมอก ชาไม่ได้อยู่คุยด้วยเลย" เรียกได้ว่าเธอหลับตั้งแต่ยังไม่ครึ่งทางก็ว่าได้วั
หมอหมอก (18+) ขอบคุณที่รักกัน (2) NC
"หมอก" ใบชาเอ่ยเรียกคนรักเมื่อเห็นเขาแน่นิ่งไป หลังจากเล่าให้เขาฟังถึงที่มารูปพวกนี้ "หมอกเป็นอะไรรึเปล่า" เขาละสายตาจากรูปภาพที่วางเรียงกันอยู่ เงยหน้าสบตาเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก"ใบชา...""หมอกโกรธเหรอ" ปภาวรินทร์ถามอย่างไม่แน่ใจ กลัวเขาจะโกรธที่ปิดบังมาตลอด เขาไม่ตอบแต่ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน เขาโอบกอดเธออย่างแนบแน่น เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นเธอจึงเอื้อมมือไปโอบกอดแผ่นหลังของชายหนุ่มลูบขึ้นลงอย่างแผ่วเบา"หมอกขอโทษนะชา..ขอโทษจริงๆ" เสียงเขาสั่นเครือ เอ่ยขอโทษซ้ำไปซ้ำมาอย่างรู้สึกผิด"อะไรกันหมอก เป็นอะไร?" ใบชามึนงง ทำท่าจะผละตัวเขาออก แต่คนร่างสูงไม่ยอม ยังคงโอบกอดเธออย่างแนบแน่น"ขอโทษนะ ที่ลืมชา ขอโทษที่ปล่อยให้ชาต้องยืนมองตรงนั้นอยู่คนเดียว""เฮ้ยหมอก! อย่าพูดแบบนั้นสิ ไม่เกี่ยวกันเลย ชาไม่ได้เป็นอะไร" ยิ่งได้รับคำปลอบโยนว่าไม่เป็นไร ความรู้สึกผิดในใจก็ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น"ทำไมล่ะชา ทำไมไม่มาหาหมอก" อวัศย์ยังคงเสียงสั่นอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อเราอยู่ห่างกันแค่นั้นแท้ๆ เราอยู่ในไร่ชาเดียวกันแท้ๆ แต่เธอกับเขากลับไม่มีโอกาสได้เจอกันชื่อใบชา ใกล้ตัวจริงๆ ด้วย"ก็ยายบอกไม่ให้ทัก ไม่อยาก
หมอหมอก (18+) ขอบคุณที่รักกัน (1)
"หมอก" ใบชาเอ่ยเรียกคนรักเมื่อเห็นเขายืนนิ่งอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ในขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้อย่างงุนงงว่าทำไมเรียกแล้วเขาไม่ตอบ เมื่อเธอเดินเข้าไปถึงตัวเขาเห็นคนตัวสูงก้มมองสิ่งของในมือก็เบิกตากว้างตกใจ เอื้อมมือไปคว้าสิ่งที่อยู่ในมือคนรักทันที "ดูอะไร!""นี่มันอะไรอะชา หมอกงงไปหมดแล้ว" เขาชูรูปใบสุดท้ายที่เธอดึงไปไม่หมด โชว์ให้คนรักดู ประมวลผลความคิด ถึงประโยคในรูปนั้น"ไม่มีอะไร.." รู้ว่าเป็นประโยคที่โง่มากแต่ใบชาก็เลือกตอบแบบนั้น ก็ไม่รู้จะตอบเขายังไง"ทำไมชามีรูปหมอกเต็มไปหมดเลย" เขาเปิดประเด็นถาม ขมวดคิ้วมึนงงปภาวรินทร์ถอนหายใจยาวในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วเธอจึงตัดสินใจจะทบทวนความจำให้เขา หญิงสาวเดินไปกุมมือคนรักมานั่งที่ปลายเตียง กางรูปทั้งหมดออกให้เขาดู"อย่างที่หมอกเห็นเลย ชารู้จักหมอกมานานมากแล้ว""ได้ไง.." เขาตอบกลับเหมือนคนละเมอ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ใบชาหัวเราะน้อยๆ กับท่าทางของเขา "ไม่ต้องมาหัวเราะเลยชา เรื่องมันยังไงกันแน่" อวัศย์ท้วงเสียงเข้ม"หมอกจำชาไม่ได้จริงๆ เหรอ" ใบชาจ้องมองสบตาคนรักนิ่ง ในขณะที่อวัศย์เพ่งมองใบหน้าเธออย่างครุ่นคิด "ยัยเปี๊ยกไง" เมื่อเธอพูดจบเขานิ
หมอหมอก (18+) ความจริง (2)
"เดจาวู เดจาวูชัดๆ" "อะไรเฮีย บ่นอะไร" เหนือนทีถามพี่ชายเมื่อเขาบ่นพึมพำอะไรสักอย่าง "ก็นี่ไง ทำไมกูรู้สึกเหมือนเดจาวูเลยที่ต้องพามึงกับเฮียมานั่งเฝ้าเมียนี่ไง""แต่คราวนี้ก็มีเมียเฮียด้วยไม่ใช่รึไง""จะบ่นทำไม มึงกลับไปก็ได้นะปล่อยให้ซอลอยู่นี่แหละ ใครจะเข้ามาจีบก็แล้วแต่" น่านนทีบ่นน้องชาย แสร้งทำเป็นขู่ ซึ่งก็ได้ผลเมื่อน้องชายตาลุกวาวทันที"ไอ้มาเฝ้าน่ะเข้าใจ แล้วนี่เอามาด้วยทำไม" เขาเพยิดหน้าไปยังคุณหมอหนุ่มที่กำลังไถหน้าจอดูรูปแฟนสาวในโทรศัพท์อยู่ ก่อนจะเงยหน้ามองคนมีประเด็นแล้วก้มหน้าดูหน้าจอต่อไม่สนใจ"เอาหน่าเฮีย ให้หมอหมอกมาด้วยนั่นแหละ เดี๋ยวถ้าสาวๆ เมาจะได้แยกรับกลับได้เลยไง" เหนือนทีออกความเห็นวันนี้เป็นวันที่ซอลจัดงานเลี้ยงสละโสดเล็กๆ ก่อนแต่งงาน ซึ่งจะมีเฉพาะคนสนิท ที่โซนวีไอพีผับนี้ และจะมีแค่สาวๆ เท่านั้น ทีแรกซอลตั้งใจจะเปิดห้องนอนที่โรงแรมข้างๆ ซึ่งหนาวนทีรีบค้านไม่เห็นด้วย และมีพลังเสียงของพี่น้องช่วยพูด วันนี้สาวๆ เลยต้องกลับไปนอนบ้านเหมือนเดิม ซึ่งเป็นโชคดีของเขา ไม่ต้องออกปากอะไร ก็มีคนพูดแทนให้แล้วความจริงเขาก็เซ็งไม่น้อยที่ต้องปล่อยให้เธอไปเที่ยวตอนกลางคืน
หมอหมอก (18+) ความจริง (1)
"นี่พวกแกพูดบ้าอะไรกันเนี่ย!" วารุณีตะโกนสุดเสียง ไม่คิดว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีจะกล้าเปิดตัวแบบนี้มันผิดแผนไปหมดความจริงเธอตั้งใจมาเพื่อเรียกคะแนนความสงสารแต่บทสรุปทำไมกลับกลายเป็นว่าเธอโดนแฉ และคนตรงหน้าเปิดเผยในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูด"พูดความจริงไงวา ความจริงที่พี่บอกวามาโดยตลอด แต่วาไม่เคยฟัง" ดาราสาวชี้หน้าทั้งสองคนน้ำตาคลอด้วยความเจ็บใจ"พวกแกมันพวกผิดเพศ ทุเรศ คิดเหรอว่าจะมีใครให้โอกาสพวกแก""พี่ไม่รู้หรอกนะว่าใครจะให้โอกาสไหม แต่วาหมดโอกาสแล้วล่ะ" "หมายความว่าไง!!" วารุณีเงยหน้ามองคนพูดด้วยสีหน้าหวาดระแวง แววตาหวั่นวิตก"แล้วทำอะไรไว้ล่ะ" อธิปพูดจบนักข่าวหลายคนก็ฮือฮาขึ้นมาทันที เมื่ออยู่ๆ มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามา วารุณีถอยหลังผงะตกใจ"พะ.พวกแกมาทำอะไร!""ขออนุญาตนะครับ คุณชื่อวารุณีถูกต้องไหมครับ" "ทำไม!" เธอตวาดคนในเครื่องแบบเสียงดัง "อย่าเข้ามานะ!""ขอเชิญคุณวารุณีไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยครับ คุณตกเป็นผู้สงสัยในการจ้างวานฆ่าเด็กหญิงประทานพร" นับว่านี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจที่สุดในวันนี้ นักข่าวทุกสำนักยกกล้องถ่ายวิดีโอตรงหน้า ในขณะที่อีกหลายคนกรูเข้ามาเพื่อส
หมอหมอก (18+) ผู้ไม่หวังดี (2)
ปภาวรินทร์นั่งมองบรรยากาศโดยรอบในห้องบอลรูมขนาดใหญ่ ส่วนมากจะเป็นนักข่าวที่นั่งจับจองพื้นที่อยู่เต็มบริเวณด้านหน้าเวทีชั่วคราวขนาดกลาง ส่วนเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ มีนักข่าวหลายคนสังเกตเห็นเธอ ทำท่าจะเข้ามาเพื่อขอสัมภาษณ์ แต่โดนสายตาดุของคนข้างๆ ห้ามไว้ก่อน ส่วนใหญ่จึงได้แต่เมียงมองมาทางเธอ แต่ไม่กล้าเข้ามาถึงแม่อธิปจะยืนยันไปก่อนหน้าแล้วว่าใบข้าวเป็นลูกของเขา ส่วนเธอไม่ใช่แม่ แต่ก็มีกระแสด้านลบไม่น้อยที่บอกว่าเป็นเพียงข้ออ้าง เธอคือเมียน้อย เมื่อนักข่าวเห็นเหยื่ออันโอชะ ก็ไม่พลาดที่จะอยากเข้ามาทำข่าว แต่ความอยากก็ย่อมแพ้อิทธิพลของทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เมื่อคิดแล้วว่าหากมีเรื่องกับเขาคงไม่คุ้มกัน เลยเลือกที่จะล่าถอยมากกว่าจะชนเมื่อถึงเวลาที่นัดหมายพอดิบพอดี อธิปจึงก้าวออกมาจากประตูด้านหลังเวที เขากวาดสายตามองรอบๆ ก่อนจะหยุดที่เธอ ปภาวรินทร์ส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินมานั่งยังพื้นที่ที่ถูกจัดไว้ให้"สวัสดีครับพี่ๆ นักข่าวทุกท่าน ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมางานแถลงข่าวของผม และก็ขอบคุณที่ทุกท่านจะใช้พื้นที่สื่อของตัวเองสื่อสาร
หมอหมอก (18+) ผู้ไม่หวังดี (1)
"ใบข้าวหลับไปแล้วเหรอ" อวัศย์ถามแฟนสาวเมื่อขึ้นมาจากการส่งมารดา พอเข้ามาในห้องเห็นคนตัวเล็กออกมายืนอยู่ห้องรับครัวด้านนอก ปอกผลไม้ที่คุณแม่เขานำมาเยี่ยมไข้อยู่"ค่ะ ยิ่งวันนี้มีพะแพงมาคุยด้วยจ้อกันไม่หยุดเลย" อวัศย์หัวเราะน้อยๆ เดินเข้ามากอดแฟนสาวจากทางด้านหลัง "หมอกอย่าเพิ่งสิเดี๋ยวมีดบาด" คนตัวสูงที่ลอบหอมแก้มคนรักไปได้แค่สองทีจึงผละตัวออกหน้ามุ่ยเมื่อโดนว่า"ก็คิดถึงนี่""คิดถึงอะไรหมอก ก็อยู่ด้วยกันตลอด" นี่ก็วันที่สามแล้วหลังจากเกิดเหตุ อาการของใบข้าวดีขึ้นมาก ทีแรกเขาจะทำเรื่องย้ายใบข้าวไปยังโรงพยาบาลของตนเอง แต่เมื่อดูอาการแล้วอีกไม่เกินสองวันน่าจะได้ออกจากโรงพยาบาล เธอเลยให้ใบข้าวรักษาตัวที่นี่ต่อไป ไม่อยากย้ายไปย้ายมาให้วุ่นวายแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นเรื่องใหญ่โตอยู่ดี เมื่อคุณรัชนีเดินทางมาเยี่ยมใบข้าว พบว่าหลานสาวตนเองได้นอนพักอยู่ห้องพิเศษขนาดเล็ก จึงรีบจัดการโทรหาผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่รู้จักกัน ขอให้ทางโรงพยาบาลจัดห้องพิเศษแบบวีวีไอพี แล้วให้ใบข้าวย้ายขึ้นมาอยู่บนห้องด้านบนนี้แทน ซึ่งเธอชักไม่แน่ใจว่านี่คือห้องพักผู้ป่วยหรือโรงแรม ความจริงคุณรัชนีมาตั้งแต่วันแรกที่ทางโ
หมอหมอก (18+) อดีตที่เจ็บปวด (2)
"ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องเล่าแล้วชา" มือที่กอบกุมกันอยู่สั่นน้อยๆ อวัศย์บีบมือเธอให้กำลังใจ แค่ได้รับฟังหัวใจก็เจ็บปวดไปด้วย ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเป็นเขาจะแบกรับสถานการณ์แบบนั้นไหวไหม"ไม่เป็นไรค่ะ ชาผ่านมันไปได้แล้ว แค่ย้อนคิดมันก็อดเศร้าไม่ได้เท่านั้นเอง" เธอเงยหน้าขึ้นกลั้นน้ำตา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยกยิ้มน้อยๆ ให้เขา พยักหน้าเบาๆ เพื่อบอกว่าเธอโอเค ก่อนจะเริ่มเล่าต่อตอนนั้นเธอแค่คิดอย่างเดียวว่าอยากตามพี่สาวไป อยากไปอยู่กับยาย ชีวิตมันเหมือนไม่เหลือใครแล้ว จนเด็กน้อยที่เธอจับวางให้นอนอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินตื่นขึ้น ใบข้าวขยี้ตามองเธอตาแป๋วด้วยความไม่รู้เรื่องกับเหตุการณ์อะไร แต่เมื่อเห็นผู้เป็นแม่คนที่สองร้องไห้จึงขยับไปโอบกอดตามสัญชาตญาณ ปภาวรินทร์ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มโดยกลั้นเสียงสะอื้น โอบกอดร่างน้อยๆ ในอ้อมแขนแน่น ในเมื่อพี่สาวเธอทำทุกอย่างเพื่อปกป้องดวงใจคนนี้ เธอจะทำลายความตั้งใจของพี่ใบบัวได้ยังไง คืนนั้นเธอจึงกอบกุมมือน้อยๆ นั้น สัญญากับตัวเองและคนที่อยู่บนฟ้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะรัก และดูแลเด็กคนนี้ ให้โตมาอย่างดีที่สุด เท่าที่เธอจะทำได้ ให้คนเป็นแม่ได้นอนตายตาหลับเมื่อเ
หมอหมอก (18+) อดีตที่เจ็บปวด (1)
"หมอก..ไปนอนกับชาไหม" คนที่กำลังขยับรถเข้าช่องจอดเหยียบเบรกทันทีด้วยความตกใจที่คนรักชวนให้ไปนอนด้วย ถึงแม้พวกเขาจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาแล้ว แต่การที่เธอเอ่ยชวนก่อนแบบนี้ก็ทำเอาเขาตกใจไม่น้อย"คิดอะไรเนี่ยหมอก! ชาแค่ชวนไปนอนด้วยเฉยๆ" ปภาวรินทร์ถามคนรักหน้าคว่ำ พอจะเดาไม่ยากว่าเขาคงคิดอะไรที่ไม่ดีขนาดเกิดเรื่องขนาดนี้ยังคิดอะไรหื่นๆ ไม่เลิก"ไม่ได้คิดอะไรแค่ตกใจเฉยๆ อยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงชวนไปนอนด้วย" อวัศย์แสร้งหยอกล้อกลับ ถึงแม้ในใจจะแอบคิดจริงๆ นั่นแหละ"หมอกจะอาบน้ำที่บ้านแล้วค่อยเข้าไป หรือจะไปอาบน้ำที่บ้านชาเลยคะ""เดี๋ยวผมเตรียมเสื้อผ้าไปอาบที่นู่นเลย" ในเมื่อเธอให้ข้อเสนอมาเขาก็ไม่ขัดอยู่แล้วเมื่อได้ข้อสรุปปภาวรินทร์จึงหยิบกุญแจสำรองที่พกติดกระเป๋าไว้ยื่นให้เขา ความจริงตั้งใจจะให้แฟนหนุ่มเก็บไว้อยู่แล้วแหละ เผื่อมีเหตุฉุกเฉินอะไรตอนเธอไม่อยู่ ถือว่าใช้โอกาสนี้เลยแล้วกัน"นี่ค่ะ หมอกเก็บไว้เลยนะ""หืม""กุญแจสำรองค่ะ ชาให้หมอกเก็บไว้เลยชุดนึง""ครับ" เขารีบคว้าเอากุญแจเก็บใส่กระเป๋าทันที ราวกับกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจปภาวรินทร์เดินลงจากรถก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้านตนเอง ในขณะที่ค
