ตอนที่ 110 ความจริงปรากฏ

~ทำเช่นใดดีล่ะ ข้ากินไปเสียเยอะเชียว ฮือ~

~ข้าเช่นกัน ไม่น่าเลย ข้าต้องรีบไปบอกท่านแม่ นางชื่นชอบผักร้านเทียนฝูมากยิ่งนัก~

~เอ่อ นั่นสิข้าไปด้วย ๆ~

~เดี๋ยวสิ พวกเจ้าดูโน้น~

เสียงพูดคุยถกเถียงกันของผู้ตนในงานเริ่มดังเซ็งแซ่ขึ้น ก่อนจะถูกขัดให้ทั้งหมดเลิกคุยเมื่อสาวเจ้าของร้านเทียนฝูชูปิ่นปักผมขึ้น หากมองแต่ไกลก็คงรู้ว่างดงามเพียงใด

~จุ่มเลย ! เอาเลย ๆ ข้าอยากรู้แล้วล่ะ~

“เอาล่ะ ๆ มาดูกัน ”

ฟางหนิงอวี๋มั่นใจอยู่หนึ่งส่วนเพราะท่านอ๋องเฉินนั้นบอกกับตนว่าไม่ต้องกินอาหารจริง ๆ ในผักก็ย่อมมีพิษ ท่านอ๋องจัดการปล่อยพิษปรอททางน้ำที่ร้านเทียนฝูใช้ทั้งหมด ย่อมมั่นใจอยู่หลายส่วนว่าผักทั้งหมดของร้านางนั้นต้องพิษทั้งหมด แต่ยามนี้ตนก็อดจะหวั่นใจอยู่มิน้อยเลยทีเดียว

“ท่านอ๋องขอรับ”

เย่หลางที่เริ่มจะจับกระแสบางอย่างได้จึงเดินมากระซิบนายของตนเพื่อรอคำสั่งว่าแผนการนี้ยังคงเดินหน้าต่อรึไม่

“อืม!” อ๋องเฉินเพียงยกมือขึ้นมาเพื่อบอกเย่หลางให้รอดูต่อไป ครานี้ตนมั่นใจยิ่งนักพิษปรอทที่ปล่อยไปทางน้ำนั้นเช่นไรในผักนางคงมิพ้นต้องพิษปรอทเป็นแน่

“พี่หมิงอี้/หมิงอี้”

ทั้งเฟิน เฟิน และจางหยางต่างเข้ามาประกบจับแขนหมิงอี