MasukShare
ตอนที่ 7 ขบวนเสด็จ
Terakhir Diperbarui:
2025-02-21 12:39:02หลังตื่นนอน หญิงสาวได้ช่วยอี้เฟินเก็บกวาด ทำอาหารและทานข้าวมื้อเช้าเสร็จ ก็เดินออกมาส่งนางที่ปากทางหมู่บ้านคนอพยพ เพื่อไปทำงานในตลาดที่อยู่อีกฝากของหมู่บ้าน
ไม่ใช่ว่าอี้หมิงไม่อยากช่วยแบ่งเบาภาระของนาง แต่นางขอไว้ด้วยความกลัวว่าจะโดนเจ้าพวกอันธพาลรังแกเหมือนรอบที่แล้ว ที่ลูกนางโดนตีเกือบตาย โดยที่จริงแล้วลูกของนางได้ตายไปแล้ว และอี้หมิงที่ตายในวันเดียวกันในโลกอนาคตจึง ได้มาเกิดแทนในร่างของเธอ โดยที่อี้เฟินนางเองก็ยังไม่รู้ว่าลูกนางได้ตายไปเสียแล้ว” พี่หมิงอี้”
” อ้าว เฟิน เฟิน ไปไหนมา”
ข้าไปในตลาดมา วันนี้ในตลาดเขาลือกันว่าฮ่องเต้จะเสด็จไปล่าสัตว์ในป่า ข้าเลยจะมาชวนพี่ไปดูขบวนเสด็จด้วยกัน
” ขบวนเสด็จหรอ”” อื้อ หึ “เฟิน เฟิน พยักหน้างึก ๆ
” ไปสิ “
อี้หมิงรู้สึกตื่นเต้น ดีเหมือนกันอยากเห็นด้วยตัวเองซักครั้ง จะว่าไปการที่ได้มาอยู่ตรงนี้ก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันแฮะ!! พบเจอผู้คนที่แปลกตา การแต่งตัวที่ผิดแผกไปจากที่เธอเคยเจอ คำพูด การใช้ชีวิต ตอนนี้ถือว่าเธออยู่อย่างธรรมชาติสุด ๆ ไม่มีทีวีให้ดู ไม่มีห้างให้เดินเที่ยว ไม่มีโทรศัพท์ให้ไถเล่นโซเชียล แต่ก็ลำบากชะมัด!! อี้หมิงบ่นในใจ แล้วมิวายก้มลงมองอาภรณ์ที่ตนสวมอยู่ตอนนี้ เหอะ!! ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าเธอจะอยู่มาได้ แต่ก็คิดถึงบ้านชะมัดเลย“ป่ะ งั้นเราไปกัน” เฟิน เฟิน เอื้อนเอ่ยแล้วตรงมาเกี่ยวเเขนนางแล้ว ควงเเขนเดินตรงมุ่งหน้าไปอีกฝั่งของหมู่บ้าน
ครั้นเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงก็แทบจะไม่มีที่ให้ได้ยืนแล้ว ผู้คนยืนเต็มไปหมดทั้งสองฝั่งของถนนอย่างหนาคับคั่ง อี้หมิงมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างตื่นเต้น“เอ๊ะ เฟิน เฟิน ดูสิ! ทำไมสาว ๆ พวกนั่นแย่งกันออกมายืนด้านหน้ากันใหญ่เลย ดูสิ นู่นยาวถึงนู่นเลย ดูสิ ๆ แย่งกันใหญ่เลย”
อี้หมิงชี้ให้เฟิน เฟิน มองดูกลุ่มสาวงามที่แต่งตัวด้วยอาภรณ์สวยงาม สีฉูดฉาด สวยงาม อย่างนึกฉงน
เฟิน เฟิน เหลียวมองตามที่อี้หมิงชี้ชวนให้ดู เห็นกลุ่มสาวๆ บางคนก็เบียดกันออกมาอยู่ด้านหน้าแถว ผลักแย่งไปมา ~นี่ ๆ ออกไปสิ ข้ามาก่อนนะ! นี่! จะมาบังข้าทำไมกัน~“โอ๊ะ!” เสียงอุทานตกใจของอี้หมิง
“นี่หลีกไปนะ!! เจ้าพวกขอทานสกปรก ชิ้ว ๆ ไป อย่ามายืนเกะกะคุณหนูข้า”
” พวกคนรวยนิสัยไม่ดี พี่หมิงอี้เป็นอย่างไรบ้าง”
” ข้าไม่เป็นไรๆ “อี้หมิงเอ่ยตอบ สองสาวถูกดันให้ออกมาอยู่ด้านหลังโดยปริยาย
~กุบกับ กุบกับ กุบกับ ย่ะ! ย่ะ! กุบกับ กุบบับ “เสียงวิ่งของม้าจำนวนมาก ที่มีชายแต่งกายด้วยชุดดำ พันใบหน้ามิดชิด ควบวิ่งเป็นขบวนออกมาจากพระราชวังเสียงวิ่งของม้าที่กระทบพื้นถนน เรียกเสียงฮือฮาจากผู้คนมากมาย สองสาวหันไปมองตามเสียงอย่างสนใจใคร่รู้
“นั่น องครักษ์พยัคฆ์เงาออกมาแล้ว”
เสียง เฟิน เฟิน กระโดด ชี้นิ้วบอกอี้หมิงให้มองตาม ไม่นานก็ปรากฎ บุรุษร่างกำยำสวมใส่อาภรณ์สีเลือดนกปักลวดลายด้วยด้ายสีทองอย่างประณีต ควบม้าเดินตามมาอย่างสง่างามอี้หมิงมองตามด้วยความตื่นเต้นแล้วอุทานในใจ ‘สมัยก่อนมีคนหล่อขนาดนี้ด้วยหรือนี่ นี่หล่อกว่าโอปปาที่เธอติ่งอีกนะเนี่ย’
“เฟิน เฟิน คนนั้นใครกัน” อี้หมิงถามร่างบางที่ยืนเขย่งมองอย่างใคร่รู้ “อ่อ ที่พี่หมิงอี้เห็น บุรุษรูปงามที่ควบม้าตามหลัง องครักษ์พยัคฆ์เงา คือ เฉินอ๋อง น้องชายของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันไง คนที่เจ้าคลั่งใคร่ไง พี่หมิงอี้ลืมไปแล้วรึ นี่!อย่าบอกนะว่าพี่จำไม่ได้อีกแล้ว สลบไปไม่กี่วันก็เลอะเลือนแล้วจริง ๆ ด้วย""ขะข้าเนี่ยนะ ชอบเขา "อี้หมิงใช้นิ้วชี้เข้าหาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เจ้าหมิงอี้ช่างหวังสูงเหมือนกันนะเนี่ย อี้หมิงคิดในใจ
“นั่น ๆ ชินอ๋อง กรี๊ดด พี่หมิงอี้ ท่านอ๋องรูปงามยิ่งนัก “
เฟิน เฟิน มีอาการดี๊ด๊าเมื่อบุรุษที่สวมชุดอาภรณ์สีอ่อนควบม้าสีขาวผ่านไป~ไท่จื่อ เสด็จ~ ทุกคนต่างนั่งหมอบลงไปกันอย่างพร้อมเพรียง เสียงชุบซิบเซ็งแซ่เมื่อครู่เงียบหายราวเป่าสาก
“พี่หมิงอี้ พี่ นั่งลง ๆ เร็ว!” เฟิน เฟิน เงยหน้า ดึงกระตุกแขนเสื้อหมิงอี้ให้รีบนั่งลงก่อนที่ขบวนขององค์รัชทายาทจะเสด็จผ่านมา “อ่ะ โอเคร โอเค นั่งแล้วๆ” อี้หมิงค่อย ๆ นั่งลง ไม่นานก็มีขบวนทหารบ้างถือดาบใหญ่ บ้างก็ถือธง สวมใส่ชุดเกราะสีดำแดง เดินพร้อมเพรียงกันเป็นแถวยาว ในขณะที่อี้หมิงกำลังเงยมองขบวนเสด็จอย่างตื่นตาตื่นใจ ~พลิ้วว พลิ้วว~ พลันเกิดสายลมพัดผ่านมา ทำให้ผ้าแพรปักลายงดงามที่ปิดคลุมหน้าต่างรถม้าอยู่ เลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างบังเอิญ ทำให้ร่างบางสามารถมองทะลุเข้าไปภายในรถม้าได้ ทันใดนั้นพลันสายตาก็ได้สบเข้ากับแววตาดุคมดั่งพญาเหยี่ยวของบุรุษที่นั่งด้านในรถม้าเข้าอย่างบังเอิญ แอ๊ะ!สายตาคมดุจเหยี่ยวนั่น!!~ตึก ตึก ตึก~
” หล่อมาก “เธออุทานออกมา ” พี่ว่ากะไรนะ “ ” ข้าเปล่าๆ “ เมื่อขบวนทหารกล้าผ่านไป ก็ตามมาด้วยขบวนบ่าวรับใช้ที่เดินขนาบข้างทั้งสองของรถม้าคันใหญ่ที่ประดับงดงามพิเศษเมื่อสิ้นสุดขบวน ท้องถนนก็กลับมาคึกคักเช่นดังเดิม
” อยากมีกล้องจริง ๆ จะได้เก็บไว้ไปอวดเพื่อน ๆ ซักหน่อย “
อี้หมิงบ่นในใจ …………..
Bab terbaru
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 168 ฟ้าหลังฝนอันสดใส
เจ็ดวันต่อมาหลังจากคดีความเสร็จสิ้นลง บัดนี้ร้านเทียนฝูกลับมาเปิดตามปกติซึ่งแน่นอนว่ามันคึกคักเกือบเท่าตัว ผักของนางที่สร้างขึ้นมากับมือต่างขายดีเป็นอย่างมากทำให้เวลานี้ทั่วทั้งบริเวณฝั่งหมู่บ้านคนอพยพคึกคักเป็นพิเศษ เฉิงอี้ที่เห็นหมิงอี้ยืนเหม่อมองบรรยากาศร้านอยู่ก็รีบสืบเท้าเข้าไปหาอย่างรวดเร็วด้วยความคะนึงถึง“หมิงอี้”“อ้าวเฉิงอี้”“ยินดีกับเจ้าที่สามารถกลับมาเปิดร้านได้เช่นเดิม ดูคึกคักทีเดียว”“อืม ต้องขอบคุณเจ้าที่ช่วยข้า”“หึ! เรื่องเช่นนี้แน่นอนว่าสำหรับข้าเจ้านั้น...”“แน่นอนสหายเช่นข้า ทั้งงดงามทั้งเป็นคนดี ชาตินี้เจ้าจะไปหาจากที่ใดใช่หรือไม่” หมิงอี้พอเดาออกว่าเฉิงอี้จะกล่าวเช่นไร เรื่องนี้หมิงอี้นั้นนอนคิดมาตลอดทั้งคืนหลังจากก่อนจากกันที่ศาลต้าหลี่วันนั้นระหว่างนั่งรถม้ากลับเฉิงอี้ได้สารภาพความในใจกับตน แต่หมิงอี้นั้นคิดว่าเรื่องนี้เช่นไรย่อมต้องไม่เกิด หมิงอี้นั้นเมื่อทบทวนตัวเองพบว่านางอยากใช้ชีวิตเรียบง่ายกับมารดาและสหายเช่นอู๋ไป๋และเฟิน เฟิน มิได้อยากมียศมีตำแหน่งและต่อสู้แย่งชิงกับสตรีอื่นใดเฉิงอี้ครั้นได้ฟังหมิงอี้กล่าวก็พอรู้ความนัย ใบหน้าคมคายหล่อเหลาราวหยกสลักก
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 167 จุดจบ
‘พิษปรอทหรือ! ละแล้วที่ข้ากินไปเล่า’ กู้ไห่ซินครางในใจ เมื่อคืนพวกตนจัดงานเลี้ยงให้กับกิจการที่ไปได้ดีโกยเงินได้เป็นกอบเป็นกำจึงคิดจะลองชิมมันซักครั้ง และตนนั้นกินไปมากทีเดียว ครั้นคิดถึงตรงนี้พลันก็เกิดอาการคอแข็งขึ้นอย่างรวดเร็วจนมิอาจอดกลั้นได้ ทำให้เขานั้นต้องรีบวิ่งออกมายังด้านนอกแล้วล้วงคออ้วกออกมาในทันที ซึ่งไม่ต่างกันกับเฉินอ๋องที่พยายามเก็บอาการพะอืดพะอมภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง“เอาล่ะเรื่องนี้ยังไม่กระจ่าง วันนี้ยังหาข้อยุติไม่ได้!” เหวินกงมู่หน้าซีดเพราะเมื่อคืนตนนั้นก็คิดพิเรนทร์กินกันไปเสียมาก จนเมื่อรู้ต้นตอสาเหตุที่ทำให้ชาวเมืองป่วยในเวลานี้เขานั้นก็อดที่จะเหงื่อตกเสียมิได้ เหวินกงมู่บัดนี้มือชื่นเหงื่อไปเสียหมดหากแต่เขานั้นพยายามเก็บอาการไว้และเร่งตัดสินคดีตรงหน้าแบบขอไปทีเพื่อที่ตนนั้นจะรีบไปให้หมอตรวจดูเสียหน่อย ‘ไม่ได้พึ่งได้เงินก้อนใหญ่มาจะมาชิงตายก่อนได้อย่างไรกัน’ ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าจะตัดสินคดีนี้อย่างไรเสียงหวานของสตรีที่กำลังถูกพิพากษาอยู่ในเวลานี้ก็ทำให้เขาสะดุ้งน้อย ๆ จนจำใจต้องแก้ไขสถานการณ์ไปก่อน“เช่นไรท่านเจ้ากรมหลักฐานข้ามากมายแลครบถ้วนถึงเพียงนี้ ท
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 166 ขุนนางกังฉิน
สิ้นเสียงเอ่ยอนุญาตก็ปรากฏร่างสูงปราดเปรียวใบหน้าเคร่งขรึมเย็นชาไร้อารมณ์ขึ้น เขาเดินเข้ามาอย่างองอาจ ท่าทางหยิ่งผยองของเขานั้นสร้างเสียงฮือฮาให้แก่ชาวเมืองเป็นอย่างมาก และยิ่งเสียงดังเซ็งแซ่ขึ้นไปอีกเมื่อด้านหลังเขานั้นมีเหล่าบุรุษเพศร่างกายผอมกะหร่องดูราวกับคนขี้โรคราวสิบคนเดินเรียงแถวตามหลังกันเข้าไปยังด้านในศ่าลต้าหลี่“นี่หนะหรือพยานที่เจ้าว่า” กู้ไห่ซินระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างดัง เขาหรือก็นึกว่านางจะแน่นึกว่าหลักฐานที่นางว่าจะสร้างปัญหาให้เขาซะอีก“ท่านเสนาบดีอย่าได้พึ่งดีใจไป ลองฟังข้าก่อนสิเจ้าค่ะ” หมิงอี้แสยะยิ้มมุมปากก่อนจะเชิดหน้ากอดอกเอ่ยออกมาอย่างมิได้นึกหวั่นกลัวแต่อย่างใด เอาสิข้าตายแล้วฟื้นแถมย้อนเวลาวันนี้จะไม่ยอมเสียชาติเกิด และเกิดแล้วตาย ตายแล้วฟื้นอย่างเด็ดขาด หึ!“ฮึ ๆ” กู้ไห่ซินลูบเครายาวพร้อมทั้งยิ้มเต็มหน้าอย่างยียวน ก่อนจะละมือจากเครายาวที่กำลังลูบอยู่ก่อนจะผายมือให้นางได้ชี้แจงตัวเองให้เต็มที่ เช่นไรเขานั้นก็ย่อมมีทางหนีทีไร่ ก็แค่ตอบไปว่าเป็นผักที่ซื้อจากร้านของนาง หึ!“ท่านเจ้ากรมคนตรงหน้าท่านในเวลานี้ล้วนเป็นคนงานจากไร่ของตระกูลกู้ ไร่ที่ท่านใช้ปลูกผั
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 165 สะสาง
เสียงกลองร้องทุกข์หน้าศาลต้าหลี่ดังขึ้นแต่เช้าตรู่ เหวินกงมู่รีบวิ่งออกมาดูด้วยอารามตกใจและมีอารมณ์นักด้วยเวลานี้ยังเช้าตรู่ และแน่นอนว่าวันนี้ตนเองนั้นไม่มีงานที่จะต้องสะสาง คดีใหญ่ก็ยังไม่ถึงวันที่จะตัดสินเช่นนั้นค่ำคืนที่ผ่านมาของเขาจึงเป็นดั่งคืนวสันต์เพราะเขาถูกเชิญไปสังสรรค์ในงานลี้ยงอันหรูหราที่ข้าราชการหลายคนใฝ่ฝันอยากไปซักครั้งที่จวนเฉินอ๋องร่างอวบค่อนไปทางเจ้าเนื้อเร่งฝีเท้าวิ่งทั้ง ๆ ที่ยังสวมชุดขุนนางยังไม่เรียบร้อยดี ด้านหลังนั้นมีสาวน้อยหน้าตาหมดจรดหลายนางวิ่งถืออาภรณ์ตามมาติด ๆ แต่ครั้นใกล้ถึงศาลาว่าการท่าทางเขากลับแปรเปลี่ยนไปราวเป็นคนละคน เหวินกงมู่เปลี่ยนจังหวะการเดินเป็นนิ่งสุขุม ก่อนจะยืนนิ่งให้สาวใช้ปรนนิบัติจัดแต่งอาภรณ์ให้เข้าที่ เพียงอึดใจเดียวเขานั้นก็ดูวางมาดผู้ว่าการศาลต้าหลี่ที่แผ่กลิ่นอายน่าเกรงขามและน่าเคารพเลื่อมใสในสายตาของชาวเมืองเสียแล้ว‘หึ! ท่าทางเช่นนี้แน่นอนว่าเขานั้นตลอดหลายปีมานี้แสดงเสียจนชิน’ปึก!“เป็นผู้ใดมาตีกลองร้องเรียนแต่เช้าตรู่เช่นนี้ เงียบ!”แท่นหมึกถูกเหวินกงมู่วางลงกระทบโต๊ะแท่นตัดสินคดีความอย่างแรงจนหมิงอี้เองถึงกลับชะงัก ส่วนผู้ค
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 164 แท้จริงคือพิษปรอท
รถม้าวิ่งลิ่วจากร้านเทียนฝูแต่เช้าตรู่นั้นสร้างความแปลกใจให้แก่มารดาแลสหายเช่นอู๋ไป๋และเฟิน เฟิน เป็นอย่างมาก“นั่นหมิงอี้หรอ นางไปไหนกันช่างดูเร่งรีบนัก” อี้เฟินออกมาทันได้เห็นหลังบุตรสาวไว ๆ แต่ครั้นเรียกนางก็ขึ้นนั่งบนรถม้าไปเสียแล้ว“ไม้รู้เช่นกัน นางมิได้บอกอันใดเลยท่านป้า/ใช่เจ้าค่ะ ไม่ได้บอกข้าเช่นกัน” ทั้งสามมองตามหลังรถม้าด้วยแววตาเป็นห่วง ในใจรู้สึกร้อนรนจนอู๋ไป๋และเฟิน เฟิน ต้องเอ่ยปากว่าพวกตนนั้นจะเร่งตามไป เพราะมองสีหน้าป้าอี้เฟินก็รับรู้ได้ทันทีว่าท่านป้านั้นไม่สบายใจ ยิ่งช่วงนี้อยู่ในระหว่างสืบหาหลักฐานก็ยิ่งต้องระแวดระวังให้มากยู้ววววเสียงรถม้าจอดที่หน้าเรือนหลังใหญ่ที่ปลูกแยกออกมาอย่างเงียบสงบในย่านของชนชั้นสูงของราชวงศ์ หมิงอี้เร่งเดินลงจากรถม้าทันทีที่ล้อรถหยุดลง“เชิญขอรับ” ทหารยามเปิดทางให้หมิงอี้เข้าไปโดยง่ายโดยมิได้ไถ่ถามแต่อย่างใด ซึ่งนั้นสร้างความประหลาดใจให้แก่หมิงอี้อยู่มิน้อย เหตุใดการรักษาความปลอดภัยขององค์รัชทายาทถึงได้หละหลวมเช่นนี้ หรือรู้จักนางเช่นนั้นหรือ แต่หากว่ารู้จักทหารยามแน่นอนว่าย่อมมิเคยเห็นนางแต่เหตุใดถึงให้ผ่านเข้ามาโดยง่ายหมิงอี้ครุ่นคิด
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 163 ต้นตอพิษร้าย
หานเย่รู้สึกไม่ชอบใจกับเจ้าสหายตัวใหญ่ที่บอกกล่าวแก่สตรีตรงหน้าราวตนเป็นขยะเปียกที่เก็บมาเผื่อมีประโยชน์เสียอย่างนั้น แต่กระนั้นก็จำต้องสงบใจเพราะเจ้านี่รับประกันว่าหากติดตามเขามาจะให้งานแลที่อยู่อาศัยที่ดีกว่าหมิงอี้มองทั้งคู่สลับกันไปมาก่อนจะสวมใส่ถุงมือผ้า นางส่ายศีรษะเพียงเล็กน้อยกับอู๋ไป๋ จากนั้นจึงค่อย ๆ หยิบเอาดินที่อู๋ไป๋เก็บมาค่อย ๆ พินิจ“ดินสีเทาออกค่อนไปทางสีดำ อีกทั้งกลิ่นยังฉุนเช่นนี้ อู๋ไป๋ที่ตรงนั้นนอกจากดินเช่นนี้แล้วมีดิน เอ่อสีอื่นรึไม่”“อืม มีนะ เท่าที่ข้าเห็นมีเพียงดินที่ใช้ปลูกผักสลัดพวกนั้นที่มีกลิ่นฉุนและสีเช่นนี้ คิดแล้วก็ช่างน่าประหลาดทั้ง ๆ ที่ตรงนั้นเป็นดินทรายร่วนแท้ ๆ เหตุใดถึงได้มีดินประเภทนี้อยู่กันล่ะ เจ้าหานเย่! เจ้ารู้รึไม่”“ข้าย่อมรู้แน่ก่อนหน้านี้เดือนก่อนกระมัง เจ้าของที่สั่งให้คนงานไปขนดินจากในป่าตรงเขาสมุนไพร ขนมามากทีเดียวว่ากันว่าเป็นดินดีปลูกอะไรก็งามอย่างอัศจรรย์นัก และภูเขานั้นบัดนี้มีคนของทางการปิดล้อมไปแล้วชาวบ้านที่พอรู้เรื่องก็หาเข้าไปเก็บสมุนไพรเฉกเช่นเดิมได้ไม่” หานเย่เอ่ยในสิ่งที่ตนพอรู้และจากที่ชาวบ้านที่เข้ามาเป็นคนงานเช่นกันกับ
Anda juga akan menyukai
ยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง40.2K Dibacaลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.8K Dibacaแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน23.2K Dibacaข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ13.3K Dibacaท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น
ชาไทยเย็น5.7K Dibacaพ่ายรักบุปผาพิษ
แซมมี่ซี3.5K Dibacaจ้าวเยว่ สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพ
sanvittayam4.9K Dibacaนางร้ายเร่ารัก
วอลจู1.0K Dibaca
