บทที่ 10 ผิดห้อง NC 20

ความต้องการในตอนแรกหายไป เพียงแค่คนๆนึงมาขัดจังหวะ  ไศลาเดินกุมหน้าอกมาตั้งแต่นั้น หลังทั้งคู่เดินกอดคอกันไปอีกทาง และเจ้าของบ้านสั่งให้เธอมาหาอะไรกิน  ความรู้สึกแปลกๆทำให้ความหิวหาย เธอเลือกเดินไปอีกทาง ซึ่งเป็นทางเดียวกับที่เธอเดินออกมา

" เมื่อกี้นี้คืออะไร ทำไมเขาทำหน้าจริงจังขนาดนั้น "

หญิงสาวทบทวนเหตุการณ์ วนภาพไปยังตอนที่ซันดรูเดินเข้ามาและตอบคำถาม

ทว่า จังหวะคิด ในขณะก้นงอนๆทรุดนั่งลงบนฟูก เธอคงไม่รู้การขาดความเป็นตัวของตัวเองของเธอ มันทำให้เธอลืมล็อคประตูห้องนอน

อีกฝั่งทางด้านเวเดนกับเพื่อนในกลุ่มที่เคมีไม่ค่อยจะเข้ากันสักเท่าไหร่ แต่กลับต้องมานั่งชนแก้วกันเอง เพราะซันดรูเป็นฝ่ายโทรมาชวน  ช่างน่าแปลก ทั้งที่ไม่เคยมาก่อน

" บอกเหตุผลให้ฟังหน่อยสิ กับเกียรติครั้งนี้ที่กูได้รับ "

เจ้าของบ้านเป็นคนเปิดประเด็น พร้อมรินบรั่นดีให้ ซันดรูยิ้มมุมปาก เลือกที่จะไม่ตอบ แต่กลับยกแก้วขึ้นมาชนแทน

เก้ง!

" อย่าบอกนะว่า มึงชอบไศลา "

ทว่า เวเดนกลับถามตรงๆ ไร้การอ้อมโอบ

" แล้วทำไมวะ "

คนถูกถามกลั้วหัวเราะ ยกไวน์จรดปาก จิบเบาๆ  ถ่วงท่านี้..ช่างหน้าถีบในความคิดของเวเดนเหลือเกิน

" แสดงว่ามึงไม่ปฏิเสธ "

" กูก็ไม่ได้จะไม่มีสิทธิ์นี่หว่า "

" ไอ้ซัน ถ้ามึงมองเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่น..."

" เฮ้พวก มึงอ่านความคิดกูไม่ได้ มึงก็อย่ามาเดาสุ่มสี่สุมห้าเซ่ ความคิดกู กูรู้ของกูคนเดียว โอเค๊? "

ประโยคทิ้งท้าย เขาอมยิ้มแสดงถึงความไม่ทุกข์ร้อน แถมยักคิ้ว ซึ่งใครที่เห็นเป็นอันต้องงง เดาไม่ออกว่ารอยยิ้มอ่อนๆที่ไม่เคยถูกเผยขึ้นพร้อมนัยย์ตาเจ้าเล่ห์นี้บ่อยๆ กับผู้ชายที่จัดว่ารักสนุกที่สุดในกลุ่ม กำลังคิดอะไรอยู่

" ไศลาอยู่ในความดูแลของมึงก็จริง แต่เขาคงไม่ดีใจเท่าไหร่หรอกมั้ง หากรู้ว่าคนที่ใกล้ชิด คือคนที่ฆ่าพี่ชายของตัวเอง"

กับอีกประโยคที่ทำคนฟังถึงขั้นถือแก้วค้าง ในขณะกำลังจรดริมฝีปาก ตั้งใจจะยลรสชาติของมัน หากเป็นเวเดนคนเดิม ผู้ที่เคยใจร้อน มีเชื้อเพลิงเต็มหัวดั่งแต่ก่อน และสิ่งที่เขาพูดมันไม่เป็นความจริง หรือเขาไม่ยอมรับมัน ป่านนี้...ซันดรูคงปลิวไปไกลแล้ว ชายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าจึงทำได้แค่เพียงนั่งนิ่ง มองแก้วเหล้า แล้วกระดกเข้าปาก รวดเดียวไม่มีหลงเหลือ

ปึก!

"พูดแบบนี้หมายความว่าไง? "

" กูเป็นห่วงมึงไง "

" เอางั้นเหรอ "

" จริง...!"

"ก็แล้วแต่มึง.."

ก่อนจะรินใหม่ และดื่มต่อ ทำซ้ำๆอยู่อย่างนั้น เรียกได้ว่า ชั่วโมงเดียวหมดไปสิบกว่าแก้ว  ต่างกับซันดรูที่ดื่มชิลล์ๆ เป็นฝ่ายนั่งมอง ดูก็รู้เวเดโน่กำลังใช้เหล้ากลบเคลื่อนความข่มขื่นของตัวเอง และเขาเองก็ยินดีจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าบรั่นดีในแก้วจะเหลือจนหยดสุดท้าย

ตีสอง...

หลังซันดรูขอตัวกลับ เพราะต้องไปดูงานที่ร้านตัวเองต่อ ปล่อยเวเดโน่นั่งหมุนแก้วเปล่าอยู่คนเดียว ซึ่งกำลังเมาได้ที่ ทว่ากลับไม่รู้ตัว

นัยย์ตาสีอำพันดูเผินๆเหมือนจะเย็นชา แต่แฝงไปด้วยความโดดเดี่ยว ทอดยาวตรงไปข้างหน้า ชั้นวางของในตู้ที่มีไว์แดง ชายหนุ่มต้องการเปิดฝาจุกขวดใดขวดหนึ่งในนั้น ทว่า..ความเมากลับเป็นอุปสรรคต่อเขา

ดีที่เขานั้นลุกไม่ไหวจึงไม่มีความทะเยอทะยานมากพอที่จะทำร้ายตัวเองโดยการกรอกเหล้าลงกระเพาะซ้ำๆ

เลือดฉูบฉีดไปทั้งตัว มาเฟียหนุ่มหน้าแดงก่ำ น่าแปลกที่ความแดงเถือกนั้น ทำให้เขามีเสน่ห์มากขึ้น มือสากผ่านสมรภูมิรบมาหลายขนานถูกยกขึ้นลูบแก้มสลับกับทุบท้ายทอย ก่อนจะยันตัวลุกยืน เตรียมตัวเดินไปข้างหน้า กับภาพที่มันไม่มีความนิ่ง สลัว และ หมองมัวในสายตาเขา สมองที่เคยเต็มไปด้วยแผนการ ยุทธศาสตร์ ความปราดเปรียวในด้านของความคิด เมื่อถูกน้ำเมาเข้าสอดแทรก ราวกับชำระละล้างให้หายไปเต็มๆ จึงแปรเปลี่ยนหลงเหลือแต่ความมึนงงเท่านั้น ที่บัดนี้มีแต่ความคิดลบ จิตใต้สำนึกที่ซ่อนอยู่ภายในลึกสุด กำลังจะถูกเผยออกมา

เกร็ก!

แอด....

เขาเดินโซซัดโซเซพาตัวเองมาถึงหน้าห้อง เปิดประตูเข้าไปและปิดกลับอย่างชำนาญการ ก่อนจะเดินไปที่เตียงอย่างแม่นยำ รอบบริเวณทุกอย่างเหมือนกันหมด เว้นก็แต่... หมอนข้างบนเตียง

ฟึ่บ!

ซึ่งปกติแล้วจะไม่มี เขาจำได้ว่าครั้งนึงเคยสั่งให้สาวใช้เอาไปเก็บ เหตุผลเพราะเกะกะและกินพื้นที่บนเตียงของเขา ทว่า ตอนนี้ทำไมยังมีอยู่ 

เวเดโน่นอนครุ่นคิดอยู่อึดใจนึง ก่อนจะถึงบางอ้อ เมื่อพลิกตัวไปก่าย แล้วพบว่าหมอนข้างพูดได้

" ว้าย! อะไรเนี่ย!! "

" หืม..."

" ตาเถร ผู้ชาย!! "

​ไศลากรีดร้อง เสียงของเธอทำเวเดโน่ตกใจไปด้วย เขาเผลอยกแขนขึ้น เธอจึงใช้จังหวะที่เขามึนงง คลานไปกดสวิตส์โคมไฟตรงหัวเตียง

ปรากฏว่า...

" คุณโครทิส! "

" ไศลา! " ต่างฝ่ายต่างตกใจซึ่งกันและกัน

ในขณะที่เขาเป็นฝ่ายได้สติก่อน ทว่ากลับเป็นสติของคนเมา  ศีรษะที่ผงกขึ้นในตอนแรกจึงถูกทุ่มลงไปกลางหมอนอีกครั้ง ไศลาอ้าปากเหวอ ทำหน้างง

" ดะ เดี๋ยว! เดี๋ยวค่ะ นี่มันไม่ใช่ห้องคุณนะคะ "

ก่อนจะถลาเข้าไปคว้าแขนเตรียมจะดึงตัวเขาขึ้น

แต่แล้ว...

ปึก!

กลับเป็นเธอที่ล้มลงไปเสียเอง ความหนักอึ้งของท่อนแขนล่ำ ไม่ได้เป็นอุปสรรคเพียงอย่างเดียวที่ทำเธอเดือดร้อน แต่มันคือกลิ่น

" อือหืออออ ไปตกถังไวน์ที่ไหนมาล่ะเนี่ย... หึ่งเชียว"

หญิงสาวบีบจมูก ใช้มืออีกข้างพัดใบหน้า เรียกลมหวังไล่กลิ่นนั้น ก่อนจะทาบฝ่ามือลงบนอกแกร่ง กะจะดันตัวขึ้น ทว่า..

กึก!

" ติด? ติดอะไรงะ"

ปากกระจับเล็กพึมพำ พร้อมเหลียวหลังกลับไปมอง เมื่อพบว่าเป็นท่อนแขนของเวเดน จึงกรอกตาขึ้นเหลือแต่ตาขาวทันที

" ให้ตายสิ.. ฟู่ว! " แล้วพ่นลมหายใจจนเส้นผมกระเพื่อม

เอวคอดกิ่วถูกพันธนาการไปด้วยท่อนแขนหลวมๆ ที่พร้อมใจสามัคคีผสานมือกันเอาไว้ หญิงสาวคงไม่รู้ คนที่แกล้งว่าตนนั้นหลับ ลอบอมยิ้มอยู่  ถึงจะเมา แต่เขาก็พอจะรู้ตัว ระดับมาเฟียหนึ่งในแก็งค์อัลฟา ต่อให้ถูกมอมยา หลังตัวสารเข้าสู่ร่างกายไปแล้ว บอกเลยแม้แต่มันก็ยังไม่กล้าสำแดงฤทธิ์  ถ้าจะด้อย ก็คงด้อย เพราะตามมารยาผู้หญิงไม่ทันมากกว่า เขาไม่รู้ ไศลา..ไม่ใช่ผู้หญิงจำพวกนั้น

เพี้ยะ!

" นี่แน่ะ! "

" อึก! "

" จะปล่อยไหม? "

แน่นอน ไม่ได้สะดีดสะดิ้งจนคัพซีเผลอถูกับแผงอก อย่างที่เขาคุ้นเคย แต่เธอกลับเลือกที่จะนอนนิ่ง ใช้ฝ่ามือฝาดลงไปแทน คิดในใจไม่สร่างเมาสักครึ่งให้มันรู้ไป เวเดโน่นอนจุก แต่กลับทำเป็นหลับ หญิงสาวจึงเลิกคิ้วมองก่อนจะรัวกำปั้นอีกระลอก

ปึกๆๆๆ

" นี่แน่ะๆๆๆ จะปล่อยไหมหะ ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้! "

คราวนี้เวเดนถึงขั้นเบ้ปาก ไม่ตื่นก็คงไม่ใช่ แล้วกระมัง เขาหลับตาปี๋ หวาดเสียวกำปั้นเล็กจะเซมาโดนหน้าเข้าสักป้าบ พร้อมไล่จับข้อมือเธอ หวังจะยึด แต่ไม่คิดว่าสมองคนเมาอย่างเขา จะสั่งให้ทำสิ่งนี้ด้วย  หลังจับข้อมือเธอสำเร็จ เขาบีบแขนเธอเอาไว้ ก่อนจะผงกหัวขึ้นไปจูบปาก

" อะ อุ๊บ! "

"......."

" O.O อือ อื้มมมมม"

ทำไศลาซึ่งไม่ทันตั้งตัว ตกใจหนัก ลูกกะตาแทบจะออกมานอกเบ้า

​ริมฝีปากบางเฉียบเป็นกระจับรูปทรงเจ่อเล็กน้อย ถูกดูดเข้าไปทั้งหมด คนเบื้องล่างใช้มืออีกข้างประคองท้ายทอยเธอไว้ เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับความไม่ถนัดของตนเอง

ในขณะหญิงสาวไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้ ไม่ใช่เพราะมือคู่ที่ถูกรวบไปจนกลายเป็นจำเลย ทว่ามันคือรสจูบที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน

ใช่ หญิงสาวไม่เคยมีแฟน เนื้อหนังมังสาจึงไม่เคยผ่านมือชายที่ไหน เว้นแต่ พ่อ พี่ชาย และน้องชายของตัวเองเท่านั้น

" อึก...อื้ออออ"

ลิ้นร้ายตวัดเป็นครั้งที่สาม หลังสองครั้งแรกถูกชวดการเกี่ยวลิ้นเล็ก เพราะเธอขยับตัว และใบหน้ารุนแรง  เวเดโน่จึงเปลี่ยนเป็นการดูดริมฝีปากแทน คราวนี้ผลุบหายเข้าไปทั้งเปลือก

" ฮึกๆๆ"

ก่อนจะรีบปล่อย เมื่อได้ยินเสียงงอแงของหญิงสาว พร้อมร่างที่สั่นสะท้านคล้ายกับคนถูกเจ้าเข้า

เธอ...ตัวอ่อนปวกเปียก ใช้ที่ค้ำยันเป็นมือที่ควบคุมอยู่ของเขา

" ไศลา ฉัน..."

" ไอ้ฝรั่งบ้า!! "

ไม่ทันได้พูด กลับถูกเธอตอกหน้ากลับมา พร้อมหัวไหล่มนดิ้นขลุกขลัก 

" หึ .."

เขาหลุดยิ้ม ทิ้งตัวลงนอนหงาย ใช้มือข้างนึงลองท้ายทอย ส่วนอีกข้างยังคงรวบมือเธอคาเอาไว้อย่างนั้น  ท่วงท่าที่มี เลยกลายเป็นเธอที่เป็นฝ่ายคร่อมเขา ไม่สิ อย่าเรียกว่าคร่อม หากเวเดนร่างใหญ่ดุจหมี ส่วนเธอตัวเล็กเท่าแม่หมา หมีกับหมาคงเข้ากันได้ดี!

" ไม่เคยเลยสิ "

" อะไรนะคะ.."

ไศลาเงยหน้า งงกับคำถามไม่มีปี่ขลุ่ยของเขา หลังที่เงียบไป เพราะทำอะไรไม่ถูก อย่าว่าแต่เรียกร้องให้เขาปล่อยเลย แค่จะมองหน้ายังไม่กล้า

" เพราะอะไร? "

เวเดนถาม ยิ้มกว้าง ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวอึ้ง

ให้ตายสิ...รอยยิ้มของเขา...

" คุณถามอะไรฉันอยู่เนี่ย "

และยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น กะจะให้บาดใจเธอตายไปข้างนึงเลย  เขาพ่นลมหายใจ กลิ่นแอลกอฮอล์โชยหึ่ง ก่อนจะปล่อยตัวเธออิสระ  ไศลารนรานลุกห่าง

แต่แล้ว...

ขวับ!

เขากลับพลิกตัวเป็นนอนตะแคง พร้อมตะปบร่างเธอลงมานอนด้วย ก่อนจะลงน้ำหนักตรงท่อนแขนไว้กับตัวเธอ

" นี่!! "

" ไหนว่าเก่งนักหนาไง แค่กับคนเมายังเอาตัวเองไม่รอด ถ้าเธอไปเจอคนอื่นจะเป็นยังไง "

" ก็คนเมาอย่างคุณมันเป็นคนจำพวกแรงหมีควายนี่! "

" หะ? หมี...ควาย.... นี่เธอด่าฉันว่าควายเลยเรอะ "

" ใช่ แล้วอีกอย่างนะ คนเมาคนอื่น เขาคงไม่เดินโซซัดโซเซเข้าผิดห้องแบบนี้หรอก จงใจชัดๆ ชิ! "

ประโยคทิ้งท้ายเธอกระซิบ พร้อมดิ้นไปด้วย ทว่า ยิ่งเขย่าตัวเองเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่หลุด รังแต่จะทำให้หมดแรงเสียเปล่าๆ

" ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว อยากได้กันนักใช่ไหม ตัวฉันน่ะ ก็เอาเลยเซ่! "

" ฮ่าๆๆๆ"

ส่วนเขา สิ่งที่จะทำให้หมดแรงได้นั้น คงจะเป็นการหัวเราะมากกว่า ก่อนจะหุบยิ้มทันควันเมื่อได้ยินประโยคนี้

" คุณซันดรูเขาดีกว่าคุณอยู่อย่างนึงนะ รายนั้นน่ะมาขออนุญาตกันก่อน ไม่ได้มามัดมือชกกันแบบนี้ โอ้ย! "

คิ้วหนาขมวดผูกกันเป็นปม ก่อนจะจับเธอหันกลับมาประจันหน้า

" เธอว่าไงนะ "

​นิสัยส่วนตัวของ โครทิส เวเดโน่ เป็นบุคคลค่อนข้างเมาแล้วสร่างง่าย ยิ่งมีอะไรมาสะดุดอารมณ์นี่..ยิ่งง่ายไปใหญ่

เหมือนตอนนี้ที่ไศลากำลังทำ คือเธอ ไม่สมควรเอาเรื่องผู้ชายคนอื่นมาเปรียบเทียบกับเขา!

ไม่เช่นนั้นจะเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด  คือคนหนึ่งคนที่เคยมีปัญหากันทางวาจา ซึ่งส่งผลให้สมองปั่นป่วน และเธอคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด หากการชวนดื่มไม่ส่อแววว่าอยากเจอเธอในแผนของซันดรูเล่าก็.. ตอนนั้นหัวใจเขาก็คงไม่ถูกบีบด้วยคำพูด และตอนนี้เขาก็คงไม่รู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้! 

" ขออีกที เมื่อกี้นี้..หมายความว่ายังไง "

และคนนิสัยชอบเปิดเผย ไร้การปกปิดหรือพิษภัยใดๆอย่างไศลา จะไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มตรงหน้ากำลังโกรธอยู่ ซึ่งสามารถเปรียบความโกรธที่นิ่งของเขา ราวกับคลื่นยักษ์ซัดขึ้นฝั่งทั้งที่ก่อนหน้าทะเลยังสวยอยู่เอาดื้อๆ ได้เลยทีเดียวเชียว ทว่า เธอกลับขยี้ความโกรธเขาให้เพิ่มอีกทวีคูณ ด้วยการคุยจ้อหน้าตาไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ

" คุณซันดรูน่ะ เขามาขอเป็นสามีฉัน "

" งั้นหรือ.."

ซึ่งแน่นอน เวเดนกัดฟันกรอด มองหญิงสาวด้วยตาที่แดงก่ำ นั่นเริ่มทำหัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เพราะนอกจากจะเห็นแววตายามกระทบกับแสงไฟดูน่าเกรงขามแล้ว มือข้างที่กอดเธออยู่ ตะปบกำชับแผ่นหลังเข้ามาประชิดตัวด้วย

" ฉะ ฉันพูดอะไรผิดไป มันมีปัญหาต่อคุณเหรอ "

" เวลาคุยกับไอ้ซันดรู เธอแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นใช่ไหม "

" ดะ เดี๋ยว.."

ความอึดอัดเริ่มคืบคลานเข้ามา หลังหน้าท้องเธอเบียดเสียดกับลำตัวเขา อีกทั้งเวเดนยังกัดฟันเวลาพูด พร้อมน้ำเสียงคล้ายกระซิบ ราวกับมีความแค้นส่วนตัวกับบุคคลที่สามที่พูดถึง

" คือ..คุณ หมายถึงอะไร ฉันไม่เข้าใจ "

" เธอก็แค่ตอบคำถามฉัน.."

" ได้ไงเล่า ก็ตอนนี้ ฉันตอบอะไรไป เหมือนมันผิดหมดเลย "

ในขณะไศลาพยายามผลักไส ดันตัวเขาออก ทว่าเจ้ากรรม ฝ่ามือเล็กกลับไปทาบกลางแผงอกแข็ง กลายเป็นการเพิ่มอุณภูมิภายในตัวเธอมากขึ้น  หญิงสาวปากคอสั่น เมื่อรับรู้ถึงการตื่นตัวของน้องชายของเขา

" คะ คุณโครทิส "

และฝ่ามือของเขาเริ่มจะซุกซน หลังมันสอดใส่เข้าไปใต้เสื้อ ก่อนจะปลดตะขอบราเซียของเธอหลุด ภายในอึดใจเดียว

" ใครสั่งใครสอน เวลานอนให้ใส่เสื้อใน "

" อึก..ไม่นะคะ "

" ฉันน่ะ เวลาเครียด ต้องได้ปลดปล่อยถึงจะหายนะรู้ไหม.. "

" ห๊า "

" ได้โปรดไศลา ขอทีเดียว"

ฟึ่บ!

" ไม่นะคะ อร๊ายยยย"

​

เสียงร้องดังลั่น หลังร่างบางถูกทับด้วยร่างหนา ความรู้สึกวินาทีแรกของเธอ ราวกับรถแล่นอยู่แล้วเบรกดังกึก หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะกระหน่ำรัวแทบระเบิดออกมาข้างนอก ปานกลองชุดในสนามรบ

กลิ่นน้ำหอมที่ติดจางกับกลิ่นตัวผู้ชายผสมเหล้าตลบอลอวล บีบคั้นสมองเธอให้ยิ่งปั่นป่วน พร้อมลำคอระหงตีบตันพูดไม่ออก เมื่อปลายจมูกโด่งซุกไซร้ลงมา

เขาไม่ได้กระหน่ำจูบหรือถูเนื้อเหมือนคนซาดิส ทว่าความใจเย็นไม่เร่งรีบของเขา กำลังจะทำเธอเป็นบ้า!

" คุณโครทิส..อย่าทำแบบนี้ .."

ยิ่งเธอดิ้น ก็ยิ่งพันธนาการตัวเอง ยิ่งร้องขอก็รังจะทำตัวเองมีปัญหา  เพราะข้างในของเธอเหมือนจะต้องการอยู่ลึกๆด้วย

" ไม่ทันแล้วโศลา อารมณ์ฉันมันไม่ได้ลงกันง่ายๆ "

เวเดโน่ผงกหน้าขึ้นมาตอบ ด้วยน้ำเสียงกระเส่า ก่อนจะโน้มลงไปใหม่ คราวนี้เลยร่อนลงไปตรงสองเต้ายุ่น และยอดปทุมสีชมพู

" อร๊าย! "

เขาดูดเม้ม ดึงจนยืด บีบเค้น สลับกับลอมเลียมอมมามและเสียงดัง..

ทำหญิงสาวแทบคลั่ง อัดอั้นเสียงร้องไว้ไม่ได้ เธอกลืนน้ำลายก้อนใหญ่ รู้ซึ้งถึงคำว่าคอแห้งผาดก็คราวนี้  ห้ามให้ตายแค่ไหน คงไม่ทันอย่างที่เขาว่าจริงๆนั่นแหละ จึงทำได้แค่หาที่พึ่ง จับยึดฟูกนอน ยึดเสียท่อนแขนเรียวขึ้นเอ็น หวังระบายความเสียวซ่านเอาไว้

ทว่า ... เหมือนไม่เป็นผล เมื่อมือว่างข้างนึงของเขา เลื้อยลงมาลูบไล้ตรงเนินสาว แล้วใช้นิ้วเย้าแหย่ผ่านชั้นใน ถูไถตามร่องแฉะ

 ไศลาเผลอแหงนหน้าซู้ดปาก

" เชื่อเถอะ คืนนี้เธอจะต้องมีความสุขและสนุกไปกับมัน "

" อื้อ! "

ก่อนจะแหวกชั้นในออกมาไปไว้ข้างแคมขา เพื่อจะได้เกี่ยวได้ง่ายๆ ติ่งสีชมพูที่ไม่เคยผ่านเงื้อมมือชายมาก่อนสั่นระริก มีน้ำเมือกหล่อเลี้ยงเป็นตัวช่วยได้ดีเลยทีเดียว

" แล้วไปบอกไอ้ซันมันด้วยนะ ว่าเธอน่ะ แท้จริงแล้วเป็นเมียของใคร"

เขากัดฟันกระซิบ ก่อนจะดึงเจ้าโลกท่อนมหึมาออกมาโชว์หรานอกกางเกง แล้วรูดขึ้นรูดลง

" ...!!! "

ไศลาตกใจจนตาถลน เตรียมจะขยับหนี 

" อย่า! "

ทว่ากลับถูกมือใหญ่จับไว้

" อย่าทำให้มันยากไปกว่านี้เลย ฉันต้องการแทบแย่"

" มะ ไม่เอา ฉันกลัว .."

ใช้ความปลอบโยนด้วยการลูบหัวเธอเบาๆ แล้วยิ้มทะเล้น

" อย่าได้กลัวมันเลยที่รัก เธอดูสิ..มันเป็นมิตรกับเธอจะตาย "

หญิงสาวอยากจะเขินก็อยากจะเขิน แต่ความกลัวที่มีกลับมีมากกว่า เธอยังประหม่า ส่วนเขา..

" ไม่ว่าจะยังไง สักวันนึง เธอก็ต้องเป็นของฉัน คิดว่า..อยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ แล้วเธอจะรอดหรือ? .."

สวบ!

" อ๊า! "

ถือว่าช่ำชองมาก ที่สามารถใช้ทีเผลอ หลอกล่อเธอเพื่อจะสอดใส่เข้าไป  ก่อนโน้มหน้าลงไปจูบกลีบปาก กลืนกินเสียงร้องนั้น ไม่ให้เล็ดลอดออกมา เขาโคตรจะรู้สึกแย่ หากเสียงนั้น มันคือเสียงของความเจ็บปวด ไม่ใช่เสียงครางด้วยความสุขสมใจ เอาไว้ถึงช่วงนั้นเมื่อไหร่ สัญญาเลยว่าเขาจะตั้งใจฟัง และฝังมันในความทรงจำลึกสุด

" ไศลา...นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้เสพสมของสด  "

" ฮึก..."

ความรัญจวนใจ และความเสียวซ่านผ่านอารมณ์กระสัน หากให้ถึงสองสิ่งนี้นั้น หญิงสาวผู้ที่ยังมีพรหมจรรย์ ทว่าถูกพรากไปโดยชายไร้สถานะ ต้องได้ยินเสียง กึด กึด ภายในเสียก่อน จากนั้นจึงจะมีโลหิตแดงฉานไหลย้อนออกมา พร้อมกลิ่นคาวคลุ้งเพื่อตอกหน้าตัวเอง

ใช่ นี่คือครั้งสุดท้ายหลังจากเก็บรักษาเอาไว้ เป็นครั้งสุดท้ายที่เคยได้ถะนุถนอม และเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เห็นมัน หากเป็นคนที่รัก แน่นอนเธอต้องภูมิใจ แต่หากเป็นคนที่ใจร้าย เธอคงต้องรู้สึกผิดไปตลอดกาล

ฉะนั้น...บอกลามันซะ!

ไศลามีเวลาเพียงเศษ ในขณะถูกกระทำย้ำคิด และถ้าจะถามว่าเสียใจไหม ที่ต้องสูญเสียให้กับเขา ทั้งที่เพิ่งจะเจอกันไม่กี่ครั้ง และพูดคุยได้ไม่นาน ไม่ได้ศึกษานิสัยที่แท้จริง ไม่ได้รู้จักมักเชื้อ แต่กลับก้าวกระโดดข้ามขั้นซะก่อน

บอกเลยกว่าจะรู้ผลได้นั้น คนทั้งคู่คงต้องรอให้ข้ามผ่านคำว่าถึงสวรรค์ร่ำไร ฝ่ายหญิงคงมีบ้างความละอาย เพราะเป็นสาวในชาติที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้สูง ..หากไม่เชื่อใจกัน จะไม่มีทางยกสิ่งที่หวงแหนสูงสุดให้ ส่วนฝ่ายชายแทบจะไม่มี ... ใช่ ไม่มีเลย ...

นอกจากจะเป็นคนไม่สนใจความรู้สึกใครแล้ว เรื่องเซ็กซ์ เปรียบเสมือนวิตามินคลายเครียดสำหรับเขา!

เสียงครางหลุดลอดออกทางไรฟัน พร้อมกรงเล็บขูดข่วนแผ่นหลังกว้างใหญ่ และเต็มไปด้วยรอยสัก อาจมีบ้าง ยามสุขจะลูบไล้ไปมาอย่างแสนรัก หลงเพียงชั่วขณะ เพราะต้องปรับเปลี่ยนไปตามอารมณ์  ด้วยสถานการณ์นี้ เราสามารถเรียกสิ่งนี้ได้ว่า... ความใคร่!

ใช่! มันคืออารมณ์นี้จริงๆ เป็นความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาแค่ชั่วคราว แต่หลังจากถูกปลดปล่อยไปแล้ว กับคนบางคนที่พลั้งพลาด ให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ..แน่นอน เธอจะรู้ซึ้งถึงกับว่าเสียดาย ...เพราะนิสัยอะไรก็ได้ของเธอ

เสียงหญิงสาวกรีดร้อง ไม่ใช่เพราะร่างกายเจ็บ ทว่าอาจจะใกล้เสร็จแล้วมากกว่า

" ฉัน...ฉัน โอ้ยยย "

ใจหนึ่งก็อยากจะหยุดเสียงหน้าอายนี้ อีกใจก็อยากจะตะโกนให้มันดังสุดเสียง ในหัวหญิงสาวปั่นป่วน สับสนวุ่นวายไปหมด ท่ามกลางเสียงหอบปนคำรามของอีกคน เขาอยู่ข้างบนตลอด และยอมรับว่าเก่งที่สามารถยัดเยียดความเป็นชาย ที่ใหญ่ยักษ์ แทบอยากหยุดหายใจเมื่อเทียบกับข้อมือเธอแล้วเข้ามาในตัวเธอ

เธอทั้งเกลียดตัวเอง และเกลียดเขาในเวลาเดียวกัน  แต่แล้วในความเมามันส์นั้น คนด้านล่างยอมรับ ว่ามีบ้างที่แอบนอกใจ เอาอารมณ์ที่มีไปใช้ในทางที่ผิด

ใช่..พื้นที่ในหัวที่ขาวโพลน ว่างเปล่าเท่าเมล็ดถั่วเขียว ซึ่งควรจะยุติไว้ เพื่อใช้กับภารกิจตรงหน้าจนกว่ามันจะสิ้นสุด จากนั้นก็หลับไป เก็บแรงไว้โวยวายหลังตื่น  แต่แล้ว... หญิงสาวกลับฝืน เอามันใช้ กับคำถามนี้... ในจังหวะที่เขากำลังกกกอดเธอ

" พี่ชายฉัน...เขาตายยังไงคะ? .."

" ....!!! "

​