บทที่ 67

บทที่ 67

พอได้ยินคำว่าแจ้งตำรวจ สวีหว่านหนิงก็ขอยกธงขาวยอมแพ้ทันที

สุดท้ายเธอก็ได้แต่นำเสื้อโค้ทมาห่อตัวเองอย่างไม่เต็มใจสักท่าไหร่ และเดินออกไปจากร้านอาหารอย่างหมาจนตรอก

เธอกลับบ้านมาด้วยสภาพอย่างกับหมาจนตรอกเช่นนั้น เมื่อเห็นแม่ของตน เธอจึงร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บใจ “แม่คะ!”

เมื่อแม่สวีเห็นเธอสภาพเช่นนั้นก็รีบเดินเข้ามาอย่างร้อนรน “ลูกไปกินข้าวกับเพื่อนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับบ้านมาในสภาพนี้?”

สวีหว่านหนิงร้องไห้พร้อมกับกระทืบเท้า “เป็นฝีมือของสวีเหยียนซีค่ะ! หนูบังเอิญเจอเธอที่ร้านอาหาร เธอมาโทษว่าหนูเป็นคนแย่งพี่ฉินเซียวไป เลยรังแกหนู”

เมื่อได้ยินว่าเป็นสวีเหยียนซี แม่สวีก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้าทันที

“ซ่อนตัวอยู่ตั้งหลายวัน พอโผล่ออกมาก็รังแกลูกสาวฉัน ยัยนั่นมันไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วใช่ไหม!” แม่สวีปลอบเธอ “ลูกรัก ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวแม่ให้พี่ใหญ่ไปจัดการให้”

-

การเลี้ยงอาหารครั้งนี้ไม่จบอย่างเลวร้ายสักเท่าไหร่ สวีเหยียนซีและเพื่อนร่วมงานเดินทางกลับบริษัท

เมื่อเธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานได้ไม่นาน ก็มีสายจากต่างประเทศโทรเข้ามา

ลางสังหรณ์บอกเธอว่านี่คือฉินเซียว

เธอเดินเข้าไปในห