เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 เสียงที่ระเบียง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-26 23:55:37มะปรางใจเต้นแรงมาก เมื่อเดินเข้ามาในห้อง เธอทิ้งกระเป๋าไว้ที่โซฟา และรีบเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำทันที
“ให้ตายเถอะ เขาจะจำได้ไหมนะ ขอให้จำไม่ได้ด้วยเถอะ แต่ว่า ยังไงก็อยู่คอนโดเดียวกัน ยังไงก็ต้องเจอสักวัน”
กลางดึกคืนนั้น
มะปรางนั่งเขียนงานที่ต้องส่งอาจารย์เสร็จแล้ว เธอจึงเดินออกไปนอกระเบียง เพื่อพักสายตาที่อ่อนล้ามานาน เมื่อเดินออกมาก็ต้องตกใจ เพราะได้ยินบางอย่างดังมาจากห้องข้าง ๆ
“อ๊ะ! พี่ตะวัน…แจงเสียว…อ๊าาส์ มันใหญ่มากเลย อึก!”
“อมให้พี่หน่อยสิน้องแจงคนสวย เดี๋ยวพี่จะเลียให้ เร็วสิ”
“อื้อ…ได้”
มะปรางยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่ระเบียงห้องของตัวเอง ตอนนี้เหมือนกับว่า เธอจะได้ยินเสียงของทั้งคู่ชัดขึ้น เธอขาสั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่
ไอ้บ้าเอ๊ย! นี่มันระเบียงห้องนะโว้ย
เธออยากจะตะโกนออกไป แต่อีกฝ่ายเห็นหน้าเธอแล้วก็เลยไม่กล้า เสียงครางของทั้งคู่ก็ยังดังไม่หยุด
“อาา…เสียวฉิบหาย เบาหน่อยอย่ากัดนะ อาาา ค่อย ๆ พี่จะแตกแล้ว”
“อื้อ…หนูก็อยากเสียวบ้าง”
“รอก่อนเดี๋ยวจะจัดให้ อาา…แบบนั้นแหละแจง”
แจง! เธอฟังไม่ผิดแน่ แต่ผู้หญิงที่มาหาเขาตอนเย็นไม่ใช่คนนี้ เพราะคนนั้นดูอายุมาก และแทนตัวเองว่า “บี๋” ไม่ใช่เหรอ
“ครึด!”
มะปรางเผลอเตะกะละมัง ที่เอาไว้ซักชุดชั้นในของตัวเอง เสียงห้องข้าง ๆ เงียบไปแล้ว แต่เธอยังนั่งขุดคู้อยู่ที่ระเบียงมืด ๆ
“อาา…ตื่นเต้นไหมสาวน้อย”
“มากเลยค่ะ”
“งั้นมานี่สิ มีอย่างอื่นที่ตื่นเต้นกว่า”
“อ๊ะ พี่ตะวันจะทำตรงนี้เลยเหรอ”
มะปรางทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอรีบเดินเข้าไปในห้อง และปิดประตูกระจกระเบียง ด้วยเสียงที่เบาที่สุดก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนทันที
“ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต หล่อนุ่มอะไร จตุรเทพบ้านพ่องง….ฉิบหาย ไอ้หื่น ไอ้หมาติดสัด!”
นอกระเบียง
“พี่ตะวันคะ”
เขานิ่งไปทันที เมื่อได้ยินเสียงประตูกระจกของห้องข้าง ๆ ปิดลงไป
“พอแล้ววันนี้หมดอารมณ์ กลับไปเถอะ”
“เอ๊ะ แต่ว่า…จะให้แจงค้างอยู่แบบนี้เหรอคะ”
“สามพันพอไหม”
“พี่ตะวัน แจงไม่ใช่เด็กเอ็นฯ นะคะ”
“ห้าพัน”
“เงินสดหรือโอนคะ"
ตะวันเบ้ปากยิ้มออกมา เขาเดินเข้าไปในห้องทันที พร้อมกับกดที่มือถือเพื่อโอนเงิน
“โอนแล้ว ลองเช็กดูสิ”
เสียงมือถือของเธอดังขึ้น บอกให้รู้ว่าเงินห้าพันนั้นถูกโอนเข้ามาแล้วผ่านเบอร์พร้อมเพย์ของเธอ ไม่มีประโยชน์ที่จะตอแยเขา เธอรู้ดีว่าคนอย่างตะวันไม่ใช่คนที่จะล้อเล่นได้
"ถ้างั้นวันไหนพี่เหงา ก็เรียกแจงนะคะ”
“ออกไปเถอะ”
สาวตัวเล็กหันไปใส่เสื้อผ้า และเดินออกจากห้องเขาไปทันที ตะวันเดินไปล็อกประตู และหันมาเห็นพวงกุญแจของคนที่อยู่ข้างห้องของเขา จึงยิ้มออกมาพร้อมกับแผนร้ายในใจ
“เด็กคณะมนุษย์ น่ากินทุกคนจริง ๆ สินะ”
วันต่อมา
มะปรางจะเดินออกจากห้อง เมื่อล้วงเข้าไปในกระเป๋าเธอกลับไม่พบกุญแจห้องที่ปกติจะเก็บอยู่ในนี้
“หายไปไหนแล้วล่ะ”
แต่เธอก็นึกไม่ออก และตอนนี้ก็เริ่มสายแล้ว อีกอย่างต้องรีบเข้าเรียนเพราะคาบแรก เธอต้องนำเสนองานกลุ่ม
“แจ้งนิติเอาไว้ก็แล้วกัน ไม่มีเวลาแล้ว”
เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องก็ต้องตกใจ เพราะคนที่อยู่ห้องข้าง ๆ ก็พึ่งจะเดินออกมาพอดี เขามองเธอที่ทำท่าทางแปลก ๆ
“มีอะไรให้ช่วยไหม”
“ไม่มีค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เธอตัดสินใจใช้กุญแจสายยู คล้องล็อกห้องเอาไว้ชั่วคราว เพียงแค่ได้ยินเสียงล็อกสายยูของเธอ ตะวันที่เดินมาก่อนก็ยิ้มออกมาทันที
น่าสนุกนี่ แกล้งสักหน่อยดีกว่า
เขากดลิฟต์รอเธออยู่ มะปรางทำสีหน้าแปลก ๆ ที่ต้องลงลิฟต์ไปกับเขา แต่ถ้าเธอรออีก ก็จะสายจริง ๆ แล้ว
“ไม่มาเหรอ เดี๋ยวไปไม่ทันนะ”
“ไปค่ะ”
ตะวันแค่หันไปมองคนที่ยืนเกร็ง และหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ ก็รู้ทันทีว่าเมื่อคืนนี้เธอคงได้ยินเสียงอะไรที่ระเบียงแน่นอน เผลอ ๆ อาจจะได้ยินมาตลอดก็ได้ เขาเลยอยากลองหยั่งเชิงดู
“เมื่อวานนี้…”
“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ ไม่ว่ารุ่นพี่จะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
“เอ๊ะ ทำไมถึงพูดแบบนั้นละ พี่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ”
“คะ คือว่า คือ…”
ตะวันกลั้นขำ เมื่อเห็นเธอล่อกแล่กและหาทางหนี แต่ในลิฟต์ไม่มีที่ให้ดิ้นสักเท่าไหร่
“พี่แค่จะบอกว่าเมื่อวานนี้ เราทำของตกหน้าห้อง พี่เป็นคนเก็บได้”
“อะ เอาคืนมานะคะ”
“เอ๊ะ อะไรกันเราเป็นรุ่นน้องไม่ใช่เหรอ ทำไมพูดแบบนี้ละ ไม่ขอดี ๆ แล้วยังขู่ด้วย แบบนี้ก็สนุกสิ”
“รุ่นพี่คะ ฉันว่าเราไม่เคยรู้จักกัน ถ้าเก็บของคนอื่นได้ และรู้ว่าเจ้าของคือใคร เป็นคนปกติก็ต้องคืนสิคะ”
เขาหันมามองเธอ และใช้มือกดประตูลิฟต์เอาไว้ให้หยุดที่ชั้น 4 มะปรางตกใจ และหันมามองเขาอีกครั้ง
“รุ่นพี่คะ ถอยไปหน่อย”
“ไม่ถอย พี่ยังพูดไม่จบ เมื่อกี้นี้เหมือนจะโดนใส่ร้ายว่าเป็นขโมย”
“ฉันเปล่านะคะ ฉันก็แค่…”
"เราบอกว่าถ้าเป็น “คนปกติ” ก็จะต้องคืน แต่ว่าบังเอิญ พี่ไม่ใช่คนปกติเสียด้วยสิ"
“แล้วจะเอายังไง”
“อืม นั่นสิ เอายังไงดีนะ”
“นิสัยไม่ดี”
“โอ้วว… ปากดีเสียด้วย ถ้าอยากได้ก็ตามมาดี ๆ เถอะ”
“ปะ ไปไหน”
ตะวันกดลิฟต์ให้เลื่อนต่อจนถึงชั้น 1 เมื่อประตูเปิดออก เขาก็หันมายิ้มด้วยสีหน้าที่ทำเอาคนที่เห็นใจสั่นอีกครั้ง
“จะไปไหนได้ละ ก็ไปมหาลัยน่ะสิ รีบ ๆ เข้าเถอะ เดี๋ยวไปเข้าเรียนสายนะ ไม่อยากได้แล้วเหรอกุญแจน่ะ”
บทล่าสุด
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 3 ได้เวลาทำตามสัญญา (จบตอนพิเศษ)
กว่าทั้งคู่จะได้เดินออกมา ร้านก็เกือบจะปิดแล้ว หลังจากนั้นตะวันก็พาเธอไปกินข้าวก่อนจะพากลับ พร้อมกับชุดใหม่ที่เขายอมให้เธอซื้อ พอใส่ถึงปีหน้า ถ้ารูปร่างเธอไม่เปลี่ยนคอนโดเมื่อเดินเข้าห้องมาได้ ตะวันก็เอาชุดใหม่ที่พึ่งซื้อมาวันนี้ใส่ตะกร้า ส่วนมะปรางกำลังเลือกกระโปรง เอาไปส่งซักพร้อมกับเขา เมื่อเรียกคนมารับผ้าไปซักแล้ว เขาจึงเดินมาหาเธอ“ได้เวลาทำตามสัญญาแล้วครับ ไปเลย”“วันนี้เลยเหรอคะ”“วันนี้สิ จะเบี้ยวเหรอ”“ไม่ใช่สักหน่อย ก็แค่อยากอาบน้ำก่อนไม่ได้เหรอ”“ถ่วงเวลา”“ก็นี่มันยังไม่ดึกเลย อีกอย่างถ้าเสียงดังไปจะทำยังไงละ”“รอบห้องของเราไม่มีห้องอื่นอยู่สักหน่อย ที่จริงทั้งชั้นนี้เป็นของพี่ทั้งหมด พ่อพี่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของโครงการ ทั้งตึกนี้มีแต่พนักงานของพ่อพี่อยู่ ส่วนคนอื่นก็เป็นคนเช่าเหมือนปรางก่อนหน้านี้”“ทำไมพี่ไม่เคยบอกปรางเลย”“ก็นึกว่ารู้แล้ว ไม่งั้นปรางจะมาอยู่ข้างห้องพี่ได้ยังไง”“ก็พี่บอกว่าเป็นห้องของพี่ชาย”“ก็ไม่ผิดนี่ แต่ไม่ได้บอกว่ามีแค่ห้องเดียวสักหน่อย”“สรุปก็คือ…”“ทั้งชั้นนี้ ฝั่งนี้ตอนนี้นอกจากเราแล้ว ไม่มีใครอยู่ ส่วนฝั่งตรงข้ามก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอกมั้ง ตอ
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 2 อันตรากับภาวิชญ์
เมื่อส่งมะปรางขึ้นตึกแล้ว ตะวันก็เดินมากับภาวิชญ์ที่ส่งอันตราเดินไปพร้อมกับมะปราง “นี่ไอ้วิชญ์ มึงกับเพื่อนปรางนี่ยังไงวะ”“ทำไมละ”“มึงจริงจังเหรอ”“จริงจังไม่ได้เหรอ ก็น่ารักดี ว่าง่ายไม่เถียง พูดอะไรก็เอาแต่ก้มหน้า พยักหน้าหรือไม่ก็ส่ายหัว”“ไอ้เวร! มึงพูดถึงคนหรือแมววะ”“เอาน่าไม่ต้องยุ่งเรื่องของกูมากนักหรอก ตั้งแต่มึงมีเมีย ก็แทบจะไม่สนใจพวกกูเลยนะไอ้ตะเวร”“กูชื่อตะวัน! ปากพวกมึงนี่นะ ว่าแต่ถ้ามึงคิดจะมาหลอกเพื่อนเมียกูก็อย่าเสี่ยงเลยว่ะ กูยังไม่อยากโดนหางเลขไปด้วย”“ไม่ต้องกลัวหรอก เรื่องของกูกับอันตรามันก็แค่ ผู้ใหญ่เขาคุยกันน่ะ”“อะไรของมึงวะ นี่มันสมัยไหนแล้วยังพูดเรื่องแบบนี้อีก”“เออก็นั่นแหละ กูเจอน้องอันตอนพ่อนัดเจอกับพ่อของเธอหลายเดือนก่อน ผู้ใหญ่เลยฝากให้กูดูแล ก็เหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ตอนแรกก็คิดว่าจะน่ารำคาญ แต่พอแกล้ง ๆ ไปสักหน่อยก็น่ารักดี”“ก็เลยตามเลย แบบนี้น่ะเหรอ”“อะไรของมึงวะ นี่มึงกลัวเมียจะทิ้งจนขี้ขึ้นหัวแล้วเหรอ ถึงได้เอาแต่ถามเรื่องของกูเนี่ย มึงเอารถมาใช่ไหมกูติดรถไปด้วย”“แล้วรถมึงละ”“จอดทิ้งไว้นี่แหละ ตอนเย็นค่อยมาเอา”“โอ้โหกูว่ามึงไม่ธรรมดาละ ตามรั
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 1 กระโปรงเจ้าปัญหา (NC)
คอนโด“นี่อะไรน่ะปราง ไปถอดออกเลย กระโปรงสั้นขนาดนี้ใส่เข้าไปได้ยังไง นั่งก็เห็นไปถึงไหนแล้ว”“แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้วนี่คะ ถ้าไม่ใส่ไปก็ไม่มีแล้ว”“พี่บอกแล้วไงว่าไปซื้อใหม่ ทำไมตัวนี้ยังโผล่มาอีก”“ก็มันใส่สบาย น่า…พี่ก็อย่าโมโหไปเลย แค่วันเดียวเอง อีกอย่างมีเรียนแค่ที่คณะ นะคะ”“ไม่เอา มันสั้นเกินไป”“พี่ตะวัน แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้ว…น๊า…”เธอพยายามใช้หน้าอกเบียดให้เขายอมฟัง เธอชอบกระโปรงตัวนี้มากเพราะมันใส่สบาย อีกอย่างเวลาใส่ก็ทำให้มั่นใจ แต่เพราะมันแหวกข้าง เวลาตะวันเห็นก็ไม่ค่อยพอใจ เพราะเขาไม่ชอบให้เธอใส่สั้นเกินไป และไม่ชอบให้คนอื่นมอง“ไปเปลี่ยน”“อื้อ…ไม่เอาน่าอย่างอนสิคะ เดี๋ยวไม่หล่อนะ”“หยุดเลยไม่ต้องมาอ้อน…อือ…”มะปรางเริ่มใช้ไม้ตายจัดการเขา เธอยอมจูบและรุกก่อน ตะวันเริ่มคล้อยตาม และถูกเธอผลักไปที่โซฟา“จะทำอะไร ยังไงพี่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ ไปเปลี่ยนเลย ปราง…จะทำอะไร ไม่ต้องมาใช้ไม้นี้เลยนะ”มะปรางปลดกระดุมชุดนักศึกษาออก เผยให้เห็นหน้าอกอวบตรงหน้า แฟนหนุ่มของเธอแพ้หน้าอกเธอที่สุด ไม่นานก็ถอดเสื้อนักศึกษาทิ้ง ตะวันรู้แผนการของเธอดี เขาจึงสนองทันที นี่ยังไม่ถึงเวลาออกไปเรีย
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 27 รักที่รอคอย (ตอนจบ)
“เปล่านะ นั่นโดนตบจริง ๆ ไม่ได้จ้างมา อีกคนที่คณะของปรางก็ด้วย ทุกวันนี้ก็ยังจำชื่อไม่ได้เลย”“แล้วพี่นอนกับพวกเธอจริง ๆ เหรอคะ”“พี่แค่ควงเฉย ๆ แต่ไม่เคยนอนกับเด็กในมหาลัยนะ ถ้าจะกินก็กินคนอื่นที่ไม่ทำให้วุ่นวายสิ ที่พูด ๆ กันน่ะ มั่วทั้งนั้นแหละ”“อะไรนะ พี่จะบอกว่าพวกเธอพูดโกหกเหรอ”“ก็ไม่คิดเหมือนกันว่า จะกล้าพูดออกมาแบบนั้น ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวกว่าผู้ชายเสียอีก พอเธอพูดออกมาแบบนั้นพี่จะพูดอะไรได้ ถ้าบอกว่าเราไม่เคยนอนด้วยกัน ผู้หญิงจะเสียหายหนักกว่านั้น ถึงพี่พูดแก้ตัวออกไป คิดว่าจะมีใครเชื่อไหมล่ะ อีกคนเล่นบทเหยื่อไปแล้วนี่ เงียบเอาไว้ดีกว่าเรื่องจะได้จบ”มะปรางไม่คิดเลยว่า ตะวันจะมีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นด้วย ต่อให้โดนใส่ร้ายจากผู้หญิงคนอื่น แต่เขาก็ไม่คิดจะตอบโต้ เพราะกลัวว่าพวกเธอจะเสียหายในตอนหลัง“ทำไมเงียบไปละ คิดอะไรอยู่เหรอ”“เปล่าค่ะ”“เปล่าก็หันมาคุยกับพี่ดี ๆ ได้ไหม ยกโทษให้พี่นะครับ นะครับ…เมียจ๋า อย่าโกรธเลยนะ”“ไม่ต้องมาอ้อน”“อือ… ยกโทษให้พี่นะครับ เดี๋ยวพาไปกินกุ้งเผา”“ไม่ต้องเอาของกินมาล่อ”“โอมากาเสะ”“ก็ได้!”“ขอบคุณนะครับ ที่ให้โอกาสพี่ได้แก้ตัว รับรองว่าจะไ
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 26 ทุกอย่างมันคือ....
มะปรางเริ่มขมวดคิ้ว และหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง “อะไรนะ! พี่หมายความว่า…”เขาลงทุนซื้อถุงยางกล่องใหญ่มาตั้งวางที่ห้อง จ้างผู้หญิงที่รู้จักมาที่ห้องไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน เพื่อร้องครางที่ริมผนังห้อง เพื่อให้คนอีกฝั่งได้ยิน“พี่ทำแบบนั้นทำไมกัน มันทุเรศเกินไปแล้ว มีผู้หญิงคนไหนยอมทำบ้า ๆ แบบนั้นบ้าง”“ก็มีนะ เยอะเลยด้วย ไม่เห็นเหรอว่าไม่ซ้ำคนเลย ครั้งละสามพัน ห้าพันแล้วแต่จะเรียก”“พี่จะบ้าเหรอ”“เพราะพี่อยากให้ปรางหันมาสนใจ และอยากรู้ว่าคนข้างห้องเป็นใคร อย่างน้อยคนที่เคยอยู่กับแฟนมาก่อน ก็ต้องสนใจบ้าง ไม่คิดว่าจะใจแข็งกว่าที่คิด”“พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”“ก็ไอ้ก้องบอกว่า ผู้หญิงชอบเอาชนะ ชอบคนที่มีประสบการณ์โชกโชน เก่งเรื่องบนเตียง ใครจะรู้ว่ามันโกหกละ”“แล้วไม่มีบ้างเหรอคะที่…เอาจริง ๆ”“ไม่มีหรอก พี่ไม่ได้เป็นคนสำส่อนขนาดนั้น ก่อนหน้านั้นอาจจะใช่แต่ไม่เคยมาทำที่นี่แน่ ที่นี่น่ะที่ทำจริงมีแค่ปรางคนเดียวเท่านั้นแหละ พี่ดีใจมากเลยนะ ที่สุดท้ายก็จีบติดเสียที เฝ้ามองมาเป็นปี กว่าจะได้จีบก็ต้องรอให้ปรางเลิกกับแฟนก่อน อุตส่าห์ไปดูท่าทีที่คณะ จนควงผู้หญิงที่นั่นตั้งหลายคน”“อย่าบอกว่าที่พี่ควง
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 25 ความกลัวของตะวัน
“ปรางต้องเชื่อพี่นะ เจตนาของไอ้ตะวันไม่ดีตั้งแต่แรก มันตั้งใจอยากให้เราเลิกกัน”“พี่จักรกลับไปเถอะค่ะ”"มะปราง แต่พี่พึ่งจะบอกปรางไปว่ามัน…."“ปรางรู้แล้วค่ะ ปรางได้ยินทุกคำ”เธอหันมามองตะวันด้วยสายตาโกรธอีกรอบ นึกไม่ถึงว่าตะวันจะหลบตาเธอ แม้แต่ภาวิชญ์ก็ยังแปลกใจ และไม่คิดว่าตะวันจะกลัวมะปรางขนาดนี้ ตอนนี้เนตรและกองทัพ เดินมาสมทบกับที่เหลือแล้ว“เกิดอะไรขึ้นอัน”“ไม่รู้จะเล่ายังไงเลย”“มะปรางต้องเชื่อพี่นะ”“เรื่องที่พี่จักรจะพูด มีแค่นี้ใช่ไหมคะ”“มะปราง พี่เลิกกับตาลเพราะรู้เรื่องนี้ พี่ทำเพื่อปรางนะ”“แต่ปรางเคยบอกไปแล้วนี่คะ พี่กลับไปเถอะค่ะ ปรางขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว และไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมอีก หวังว่าพี่จะเข้าใจที่ปรางพูดนะคะ”“มะปราง! แล้วมันละ มันทำขนาดนี้มะปรางยังจะ...”มะปรางหันมามองหน้าตะวันและหันไปตอบจักรเป็นครั้งสุดท้าย“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ปรางจัดการเองได้ พี่ไม่ต้องมายุ่งค่ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์มาบอกให้ทราบ”จักรมองหน้าเธออีกครั้ง เขามาช้าไปแล้วจริง ๆ ตอนนี้มะปรางไม่ใช่ผู้หญิง ที่เขาพูดแล้วเธอจะฟังเหมือนเมื่อก่อน เธอมีชีวิตเป็นของตัวเอง ม
บางทีคุณอาจจะชอบ
Crazy in love วิศวะคลั่งรัก (เฌอรีน)
เรนเดียร์ B-523.7K viewsJust Friends สถานะแค่เพื่อน(นอน)
BlueSoda2.4K viewsลุ้นรักพี่ชายวิศวะสุดโหด
SOEUR2.6K viewsเด็กเฮียเต
สกายควีน535 viewsเลือกรักเลือกร้าย(ภาคต่อความลับของความรัก)
ohpal165 viewsเพื่อนร้ายทวงคืนรัก
ดอกอ้อลู่ลม370 viewsSecretly love ปิ๊งรักนายรุ่นพี่สุดฮอต
SOEUR1.3K viewsTHE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ
ฮวายอน1.2K views
