เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4 ชื่อมะปราง ไม่ใช่นกหวีด!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-26 23:55:52“แต่ว่า”
“จะเอาไหม กุญแจห้องน่ะ”
เธอเดินตามเขาไปที่รถสปอร์ตหรู แต่พอมานึกดูอีกที เพื่อนเธอบอกว่าเขาเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทรถหรูนี่นา เมื่อเดินไปถึงเขาก็กดกุญแจปลดล็อกทันที
“ขึ้นไปสิไม่ต้องกลัว พี่ไม่เอาเราไปขายหรอก ถึงจะรูปร่างดีหน้าตาน่ารัก แต่ก็…”
“หยาบคาย!”
เขายกพวงกุญแจกระต่ายขึ้นมา นั่นยิ่งทำให้เธอโกรธจนหน้าแดง แต่กลับทำให้ตะวัน รู้สึกอยากแกล้งเธอมากขึ้นไปกว่าเดิม
“ขึ้นรถสิ ถ้าไม่ไปตอนนี้จะสายจริง ๆ แล้วนะ ได้ข่าวว่าที่คณะถ้าไปสาย จะถูกตัดคะแนนความประพฤติด้วยนี่ อย่าเสี่ยงจะดีกว่า”
มะปรางยอมขึ้นรถไปทันที เธอตั้งใจปิดประตูด้วยเสียงที่ดังเกินปกติ จนคนที่ยืนอยู่ ถึงกับหลับตาและขำออกมา
“ช่างรุนแรง จนน่าจะจับไปทำอย่างอื่นจริง ๆ”
เมื่อเขาสตาร์ทรถและเริ่มขยับเกียร์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบกลืนน้ำลาย เขาไม่เพียงแค่หล่อแต่ยังเซ็กซี่ด้วย รูปร่างที่สมส่วนกับความสูงเกือบ 190 เซนติเมตรนี้ ที่ทำให้สาว ๆ คลั่งไคล้ แต่ใครจะคิดว่าคนเงียบ ๆ แบบนี้ เวลาพูดออกมาจะกวนขนาดนี้ อีกทั้ง….
“กรี๊ด!!! พี่จะรีบไปหาพ่อพี่เหรอ”
“ฮ่า ๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ยังต้องเรียนกันอยู่เลย เรื่องอนาคตค่อยว่ากันเถอะ”
“ไอ้บ้า! ขับช้า ๆ ลงหน่อยสิ กลัวไม่ตายเร็วหรือไง”
“ช้ากว่านี้ก็ไปไม่ทันสิ เลือกเอานะว่าจะไปให้เร็ว มีเวลาเดินเข้าไปในคณะ หรือว่าจะเป็นข่าวกับพี่ ที่ไปส่งเราถึงหน้าคณะ”
“อะ ไอ้บ้า! กรี๊ดดด….”
ไม่รู้ว่าทำไม ปกติตะวันไม่ชอบเสียงกรี๊ดที่น่ารำคาญของพวกผู้หญิง แต่วันนี้เขากลับอยากให้เธอกรี๊ดไปตลอดทาง คนอะไรน่ารักชะมัด ยิ่งเห็นเขาก็ยิ่งอยากจะแกล้ง
หน้าคณะมนุษยศาสตร์
“ถึงแล้ว ลืมตาได้แล้ว ไม่ใช่กลัวจนฉี่ราดบนรถไปแล้วละ”
“ไอ้…”
“เอ๊ะ ๆ เบาหน่อย เอาละรีบลงเถอะ ใกล้จะเข้าเรียนแล้ว”
“กุญแจฉันละคะ”
“เอาไว้เลิกเรียน แล้วค่อยมาเอา”
“แต่ว่า!”
“ห้องก็ล็อกสายยูเอาไว้แล้วนี่ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า”
“พี่ไม่ทำตามที่ตกลง”
“พี่บอกตอนไหนว่าจะทำตอนนี้ คืนให้แน่ไม่โกงหรอกน่า”
“กำลังทำชัด ๆ”
“ไม่รีบไปเดี๋ยวสายจริง ๆ ละนะ จะเอายังไง”
“พี่จะเอายังไง”
“เอาเบอร์มาก่อนสิ”
“ไม่ให้”
“งั้นกุญแจ”
“โอ๊ย!”
เขายั่วโมโหจนเธอ จนหัวแทบจะระเบิดออกมา ไม่คิดมาก่อนเลยว่าชื่อเสียงของคณะวิศวะ ที่บอกว่าปากหมาทุกคน จะเป็นเรื่องไม่เกินจริง แต่ไม่ให้เบอร์ก็คงไม่จบ
“เอาไป!”
“เลิกเรียนแล้วเจอกันนะ… ชื่ออะไรนะนกหวีด”
“ชื่อมะปราง! ไม่ใช่นกหวีด”
“อ้าวเหรอนึกว่าใช่ เห็นกรี๊ดเสียงดังจนขี้หูเต้นระบำได้”
“ไปก่อนนะคะ แล้วอย่าลืมเรื่องข้อตกลง”
“ได้ เจอกันเย็นนี้นะมะปราง”
มะปรางลงจากรถได้ ก็ปิดประตูอย่างแรงอีกครั้ง รถหรูขับออกไปแล้ว เธอจึงรีบเดินเข้าไปที่คณะ แต่สายตาของบางคนทันเห็นเข้าพอดี โดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต
“นั่นมะปรางไม่ใช่เหรอ มีคนใหม่เร็วดีนะ รถนั่นราคาไม่ต่ำกว่า 3 ล้านแน่นอน ฉันเคยเห็นไม่กี่คันหรอกในมหาลัย”
"หึ หรือว่าอกหักจากพี่จักร แล้วจะหนีไปซบเสี่ยที่ไหนหรือเปล่า ได้ข่าวว่าย้ายไปอยู่คอนโดหรูเลยไม่ใช่เหรอ พี่จักรคะ"
“พี่ไม่รู้ ไปเถอะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว”
“ตาลพูดอะไรผิดคะ หรือว่าพี่จักรยังลืมมะปรางไม่ได้ ตอนนี้ตาลเป็นแฟนพี่นะ”
“เลิกพูดถึงคนอื่นเสียที วัน ๆ เอาแต่นินทาคนอื่นสนุกนักเหรอ รีบเข้าเรียนได้แล้วตาล พวกเธอด้วย”
เพื่อน ๆ ของตาล รีบเดินกลับไปคณะบริหารทันที “ตาล” แฟนคนใหม่ของจักรชักสีหน้าใส่เขาทันที แต่เธอยังไม่ได้ตามเพื่อน ๆ ไป
“ทำไมพี่จักรต้องตะคอกตาล ต่อหน้าเพื่อนด้วยละคะ”
“แล้วที่พี่พูดมันไม่จริงเหรอ วัน ๆ เอาแต่จับกลุ่มนินทาคนอื่น ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ทีกับคนอื่นไม่เห็นว่าพี่จักรจะมีอารมณ์ ทำไมกับอีบ้าคณะมนุษย์นี่ต้องเป็นแบบนี้ทุกที จะให้ตาลคิดยังไง”
“คิดยังไงก็เรื่องของตาลเถอะ พี่ไปก่อนละ”
“พี่จักร!”
จักรเรียนคณะทันตแพทย์ เขาเดินกลับไปที่คณะทันที โดยไม่หันมามองตาลอีก เธอเรียนคณะบริหาร ซึ่งทั้งคู่เจอกันที่ผับของเพื่อน และพลาดมีอะไรกัน จนมะปรางจับได้หลังจากนั้น เขาเลยต้องเลิกกับเธอ
คลาสเรียน
“มะปรางแกเป็นอะไร เมื่อกี้ตอนพรีเซ็นงานแกเอาแต่พูดติด ๆ ขัด ๆ ไม่เหมือนแกเลย”
“นั่นสิ เกิดอะไรขึ้น หรือว่าแกเจอไอ้เลวนั่น”
“ไม่ใช่หรอก เรื่องอื่นนะช่างมันเถอะ เที่ยงแล้วไปกินข้าวกัน”
“ไปสิ”
โรงอาหาร
วันนี้โรงอาหารของคณะมนุษยศาสตร์ คนเยอะกว่าทุกวัน พวกเธอเดินเข้ามาก็ต้องแปลกใจ เพราะปกติเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่คนจะเยอะ แต่คงเพราะมีคนคณะอื่นมากินข้าวที่นี่ละมั้ง
“นั่งนี่เถอะ”
“อืม แกเอาอะไร”
“ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ”
มะปรางเดินมาซื้อน้ำ ส่วนเพื่อน ๆ ของเธอแยกกันไปซื้อข้าว เหลืออันตราเฝ้าโต๊ะเพื่อจองที่นั่งคนเดียว มะปรางพึ่งจะเห็น ตอนที่เธอยกน้ำของทุกคนกลับออกมาว่า สาเหตุที่โรงอาหารของคณะคนเยอะเพราะอะไร
“ดูนั่นสิ พี่ ๆ เขามาทำอะไรที่นี่เหรอ”
“หรือว่ามารอใครหรือเปล่า”
“เห็นว่ามาเรียนวิชาภาคบ่ายมั้ง โชคดีจังที่มากินข้าวเวลานี้พอดี”
มะปรางแทบจะกินอะไรไม่ลง เมื่อรู้ว่าจตุรเทพของคณะวิศวะ มานั่งกินข้าวที่โรงอาหารในคณะ เธอเลือกนั่งหันหลังให้พวกเขา แต่ก็ไม่พ้นกับหัวข้อสนทนานี้
“ไม่เคยเห็นพวกเขาที่นี่มาก่อนเลย วันนี้แปลกแฮะ หรือว่ามาจีบใครในคณะเรา”
""ไม่รู้สิ""
มะปรางและอันตราพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทรายและเนตรหันไปมองทั้งคู่ ซึ่งเป็นคนที่นั่งหันหลังให้กับทั้งสี่คน
“อะไรกัน พวกแกใจตรงกันเกินไปมั้ย”
“รีบกินเถอะ เหลือเวลาแค่ 40 นาทีเอง”
มะปรางพยายามไม่สนใจพวกเขา แต่พวกเขาเองก็ไม่ได้สนใจพวกเธอเหมือนกัน เมื่อลุกจากโต๊ะไป เสียงมือถือของมะปรางก็ดังขึ้นมา เธอรีบยกขึ้นมาดูอีกครั้ง
“เย็นนี้รอพี่หน้าคณะ เดี๋ยวกลับบ้านพร้อมกัน”
บทล่าสุด
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 3 ได้เวลาทำตามสัญญา (จบตอนพิเศษ)
กว่าทั้งคู่จะได้เดินออกมา ร้านก็เกือบจะปิดแล้ว หลังจากนั้นตะวันก็พาเธอไปกินข้าวก่อนจะพากลับ พร้อมกับชุดใหม่ที่เขายอมให้เธอซื้อ พอใส่ถึงปีหน้า ถ้ารูปร่างเธอไม่เปลี่ยนคอนโดเมื่อเดินเข้าห้องมาได้ ตะวันก็เอาชุดใหม่ที่พึ่งซื้อมาวันนี้ใส่ตะกร้า ส่วนมะปรางกำลังเลือกกระโปรง เอาไปส่งซักพร้อมกับเขา เมื่อเรียกคนมารับผ้าไปซักแล้ว เขาจึงเดินมาหาเธอ“ได้เวลาทำตามสัญญาแล้วครับ ไปเลย”“วันนี้เลยเหรอคะ”“วันนี้สิ จะเบี้ยวเหรอ”“ไม่ใช่สักหน่อย ก็แค่อยากอาบน้ำก่อนไม่ได้เหรอ”“ถ่วงเวลา”“ก็นี่มันยังไม่ดึกเลย อีกอย่างถ้าเสียงดังไปจะทำยังไงละ”“รอบห้องของเราไม่มีห้องอื่นอยู่สักหน่อย ที่จริงทั้งชั้นนี้เป็นของพี่ทั้งหมด พ่อพี่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของโครงการ ทั้งตึกนี้มีแต่พนักงานของพ่อพี่อยู่ ส่วนคนอื่นก็เป็นคนเช่าเหมือนปรางก่อนหน้านี้”“ทำไมพี่ไม่เคยบอกปรางเลย”“ก็นึกว่ารู้แล้ว ไม่งั้นปรางจะมาอยู่ข้างห้องพี่ได้ยังไง”“ก็พี่บอกว่าเป็นห้องของพี่ชาย”“ก็ไม่ผิดนี่ แต่ไม่ได้บอกว่ามีแค่ห้องเดียวสักหน่อย”“สรุปก็คือ…”“ทั้งชั้นนี้ ฝั่งนี้ตอนนี้นอกจากเราแล้ว ไม่มีใครอยู่ ส่วนฝั่งตรงข้ามก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอกมั้ง ตอ
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 2 อันตรากับภาวิชญ์
เมื่อส่งมะปรางขึ้นตึกแล้ว ตะวันก็เดินมากับภาวิชญ์ที่ส่งอันตราเดินไปพร้อมกับมะปราง “นี่ไอ้วิชญ์ มึงกับเพื่อนปรางนี่ยังไงวะ”“ทำไมละ”“มึงจริงจังเหรอ”“จริงจังไม่ได้เหรอ ก็น่ารักดี ว่าง่ายไม่เถียง พูดอะไรก็เอาแต่ก้มหน้า พยักหน้าหรือไม่ก็ส่ายหัว”“ไอ้เวร! มึงพูดถึงคนหรือแมววะ”“เอาน่าไม่ต้องยุ่งเรื่องของกูมากนักหรอก ตั้งแต่มึงมีเมีย ก็แทบจะไม่สนใจพวกกูเลยนะไอ้ตะเวร”“กูชื่อตะวัน! ปากพวกมึงนี่นะ ว่าแต่ถ้ามึงคิดจะมาหลอกเพื่อนเมียกูก็อย่าเสี่ยงเลยว่ะ กูยังไม่อยากโดนหางเลขไปด้วย”“ไม่ต้องกลัวหรอก เรื่องของกูกับอันตรามันก็แค่ ผู้ใหญ่เขาคุยกันน่ะ”“อะไรของมึงวะ นี่มันสมัยไหนแล้วยังพูดเรื่องแบบนี้อีก”“เออก็นั่นแหละ กูเจอน้องอันตอนพ่อนัดเจอกับพ่อของเธอหลายเดือนก่อน ผู้ใหญ่เลยฝากให้กูดูแล ก็เหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ตอนแรกก็คิดว่าจะน่ารำคาญ แต่พอแกล้ง ๆ ไปสักหน่อยก็น่ารักดี”“ก็เลยตามเลย แบบนี้น่ะเหรอ”“อะไรของมึงวะ นี่มึงกลัวเมียจะทิ้งจนขี้ขึ้นหัวแล้วเหรอ ถึงได้เอาแต่ถามเรื่องของกูเนี่ย มึงเอารถมาใช่ไหมกูติดรถไปด้วย”“แล้วรถมึงละ”“จอดทิ้งไว้นี่แหละ ตอนเย็นค่อยมาเอา”“โอ้โหกูว่ามึงไม่ธรรมดาละ ตามรั
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนพิเศษ 1 กระโปรงเจ้าปัญหา (NC)
คอนโด“นี่อะไรน่ะปราง ไปถอดออกเลย กระโปรงสั้นขนาดนี้ใส่เข้าไปได้ยังไง นั่งก็เห็นไปถึงไหนแล้ว”“แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้วนี่คะ ถ้าไม่ใส่ไปก็ไม่มีแล้ว”“พี่บอกแล้วไงว่าไปซื้อใหม่ ทำไมตัวนี้ยังโผล่มาอีก”“ก็มันใส่สบาย น่า…พี่ก็อย่าโมโหไปเลย แค่วันเดียวเอง อีกอย่างมีเรียนแค่ที่คณะ นะคะ”“ไม่เอา มันสั้นเกินไป”“พี่ตะวัน แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้ว…น๊า…”เธอพยายามใช้หน้าอกเบียดให้เขายอมฟัง เธอชอบกระโปรงตัวนี้มากเพราะมันใส่สบาย อีกอย่างเวลาใส่ก็ทำให้มั่นใจ แต่เพราะมันแหวกข้าง เวลาตะวันเห็นก็ไม่ค่อยพอใจ เพราะเขาไม่ชอบให้เธอใส่สั้นเกินไป และไม่ชอบให้คนอื่นมอง“ไปเปลี่ยน”“อื้อ…ไม่เอาน่าอย่างอนสิคะ เดี๋ยวไม่หล่อนะ”“หยุดเลยไม่ต้องมาอ้อน…อือ…”มะปรางเริ่มใช้ไม้ตายจัดการเขา เธอยอมจูบและรุกก่อน ตะวันเริ่มคล้อยตาม และถูกเธอผลักไปที่โซฟา“จะทำอะไร ยังไงพี่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ ไปเปลี่ยนเลย ปราง…จะทำอะไร ไม่ต้องมาใช้ไม้นี้เลยนะ”มะปรางปลดกระดุมชุดนักศึกษาออก เผยให้เห็นหน้าอกอวบตรงหน้า แฟนหนุ่มของเธอแพ้หน้าอกเธอที่สุด ไม่นานก็ถอดเสื้อนักศึกษาทิ้ง ตะวันรู้แผนการของเธอดี เขาจึงสนองทันที นี่ยังไม่ถึงเวลาออกไปเรีย
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 27 รักที่รอคอย (ตอนจบ)
“เปล่านะ นั่นโดนตบจริง ๆ ไม่ได้จ้างมา อีกคนที่คณะของปรางก็ด้วย ทุกวันนี้ก็ยังจำชื่อไม่ได้เลย”“แล้วพี่นอนกับพวกเธอจริง ๆ เหรอคะ”“พี่แค่ควงเฉย ๆ แต่ไม่เคยนอนกับเด็กในมหาลัยนะ ถ้าจะกินก็กินคนอื่นที่ไม่ทำให้วุ่นวายสิ ที่พูด ๆ กันน่ะ มั่วทั้งนั้นแหละ”“อะไรนะ พี่จะบอกว่าพวกเธอพูดโกหกเหรอ”“ก็ไม่คิดเหมือนกันว่า จะกล้าพูดออกมาแบบนั้น ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวกว่าผู้ชายเสียอีก พอเธอพูดออกมาแบบนั้นพี่จะพูดอะไรได้ ถ้าบอกว่าเราไม่เคยนอนด้วยกัน ผู้หญิงจะเสียหายหนักกว่านั้น ถึงพี่พูดแก้ตัวออกไป คิดว่าจะมีใครเชื่อไหมล่ะ อีกคนเล่นบทเหยื่อไปแล้วนี่ เงียบเอาไว้ดีกว่าเรื่องจะได้จบ”มะปรางไม่คิดเลยว่า ตะวันจะมีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นด้วย ต่อให้โดนใส่ร้ายจากผู้หญิงคนอื่น แต่เขาก็ไม่คิดจะตอบโต้ เพราะกลัวว่าพวกเธอจะเสียหายในตอนหลัง“ทำไมเงียบไปละ คิดอะไรอยู่เหรอ”“เปล่าค่ะ”“เปล่าก็หันมาคุยกับพี่ดี ๆ ได้ไหม ยกโทษให้พี่นะครับ นะครับ…เมียจ๋า อย่าโกรธเลยนะ”“ไม่ต้องมาอ้อน”“อือ… ยกโทษให้พี่นะครับ เดี๋ยวพาไปกินกุ้งเผา”“ไม่ต้องเอาของกินมาล่อ”“โอมากาเสะ”“ก็ได้!”“ขอบคุณนะครับ ที่ให้โอกาสพี่ได้แก้ตัว รับรองว่าจะไ
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 26 ทุกอย่างมันคือ....
มะปรางเริ่มขมวดคิ้ว และหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง “อะไรนะ! พี่หมายความว่า…”เขาลงทุนซื้อถุงยางกล่องใหญ่มาตั้งวางที่ห้อง จ้างผู้หญิงที่รู้จักมาที่ห้องไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน เพื่อร้องครางที่ริมผนังห้อง เพื่อให้คนอีกฝั่งได้ยิน“พี่ทำแบบนั้นทำไมกัน มันทุเรศเกินไปแล้ว มีผู้หญิงคนไหนยอมทำบ้า ๆ แบบนั้นบ้าง”“ก็มีนะ เยอะเลยด้วย ไม่เห็นเหรอว่าไม่ซ้ำคนเลย ครั้งละสามพัน ห้าพันแล้วแต่จะเรียก”“พี่จะบ้าเหรอ”“เพราะพี่อยากให้ปรางหันมาสนใจ และอยากรู้ว่าคนข้างห้องเป็นใคร อย่างน้อยคนที่เคยอยู่กับแฟนมาก่อน ก็ต้องสนใจบ้าง ไม่คิดว่าจะใจแข็งกว่าที่คิด”“พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”“ก็ไอ้ก้องบอกว่า ผู้หญิงชอบเอาชนะ ชอบคนที่มีประสบการณ์โชกโชน เก่งเรื่องบนเตียง ใครจะรู้ว่ามันโกหกละ”“แล้วไม่มีบ้างเหรอคะที่…เอาจริง ๆ”“ไม่มีหรอก พี่ไม่ได้เป็นคนสำส่อนขนาดนั้น ก่อนหน้านั้นอาจจะใช่แต่ไม่เคยมาทำที่นี่แน่ ที่นี่น่ะที่ทำจริงมีแค่ปรางคนเดียวเท่านั้นแหละ พี่ดีใจมากเลยนะ ที่สุดท้ายก็จีบติดเสียที เฝ้ามองมาเป็นปี กว่าจะได้จีบก็ต้องรอให้ปรางเลิกกับแฟนก่อน อุตส่าห์ไปดูท่าทีที่คณะ จนควงผู้หญิงที่นั่นตั้งหลายคน”“อย่าบอกว่าที่พี่ควง
หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง ตอนที่ 25 ความกลัวของตะวัน
“ปรางต้องเชื่อพี่นะ เจตนาของไอ้ตะวันไม่ดีตั้งแต่แรก มันตั้งใจอยากให้เราเลิกกัน”“พี่จักรกลับไปเถอะค่ะ”"มะปราง แต่พี่พึ่งจะบอกปรางไปว่ามัน…."“ปรางรู้แล้วค่ะ ปรางได้ยินทุกคำ”เธอหันมามองตะวันด้วยสายตาโกรธอีกรอบ นึกไม่ถึงว่าตะวันจะหลบตาเธอ แม้แต่ภาวิชญ์ก็ยังแปลกใจ และไม่คิดว่าตะวันจะกลัวมะปรางขนาดนี้ ตอนนี้เนตรและกองทัพ เดินมาสมทบกับที่เหลือแล้ว“เกิดอะไรขึ้นอัน”“ไม่รู้จะเล่ายังไงเลย”“มะปรางต้องเชื่อพี่นะ”“เรื่องที่พี่จักรจะพูด มีแค่นี้ใช่ไหมคะ”“มะปราง พี่เลิกกับตาลเพราะรู้เรื่องนี้ พี่ทำเพื่อปรางนะ”“แต่ปรางเคยบอกไปแล้วนี่คะ พี่กลับไปเถอะค่ะ ปรางขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว และไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมอีก หวังว่าพี่จะเข้าใจที่ปรางพูดนะคะ”“มะปราง! แล้วมันละ มันทำขนาดนี้มะปรางยังจะ...”มะปรางหันมามองหน้าตะวันและหันไปตอบจักรเป็นครั้งสุดท้าย“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ปรางจัดการเองได้ พี่ไม่ต้องมายุ่งค่ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์มาบอกให้ทราบ”จักรมองหน้าเธออีกครั้ง เขามาช้าไปแล้วจริง ๆ ตอนนี้มะปรางไม่ใช่ผู้หญิง ที่เขาพูดแล้วเธอจะฟังเหมือนเมื่อก่อน เธอมีชีวิตเป็นของตัวเอง ม
บางทีคุณอาจจะชอบ
สะดุดรักวิศวะขี้หึง
ชาไทยเย็น4.5K viewsพันธะร้ายพ่ายรัก
โซลสตาร์ seoulstar1.5K viewsSo Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara2.2K viewsเพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast)
จิงจิงน่ารัก584 viewsสามี 3
พลอยแก้ว1.3K viewsENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก
Sherlina9.1K viewsพลาดรัก แวมไพร์เย็นชา
มินซอลทัง299 viewsFAKE LOVE รุ่นพี่ลวงรัก
MaRich_1.4K views
