ตอนที่ 7 อารมณ์พลุ่งพล่าน

“แม่งเอ้ย” เขาสบถแล้วเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง จัดการสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะมาเคาะประตูให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้ค้างคา แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของหญิงสาวที่นอนเมาแอ๋อยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน

“ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอ เขาเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาวที่มีผ้าห่มคลุมตัวไว้อยู่อย่างมิดชิด

ถ้าพี่ชายเธอมรู้ว่าเธอเมาแล้วมาที่นี่มีหวังคอขาดแน่ๆ

“เดี๋ยวจะให้ไอ่สินมารับกลับแล้วกัน จะได้จบๆ ไป” เขาบ่นพึมพำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

พรวด! วาโยดีดตัวลุกขึ้นมานั่งทันทีเมื่อได้ยินชื่อพี่ชายของตัวเอง

“ พี่สินเหรอ ไหนอ่าาาพี่สิน” หญิงสาวจับแขนชายหนุ่มไว้

“ผมจะโทรให้พี่ชายคุณมารับแล้วกัน อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกถ้ามีใครมาเห็นเข้า เธอได้ดังแน่ๆ”

“อย่าโทรนะคะ ถ้าพี่โทรหนูจะบอกว่าพี่ต้าปล้ำหนู เพราะถ้าพี่ชายหนูรู้ว่าหนูเมาแล้วมาหาพี่แบบนี้ มีหวังหนูตายแน่ๆ พ่อกับแม่หนูอีก” หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้

“แต่ไม่กลัวผมเลย…ว่างั้นเถอะ ฮึๆ” เขาหัวเราะในลำคอ

“พี่ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก พี่น่ะต้องกลัวหนูมากกว่า” ร่างบางเอามือแตะใบหน้าของร่างใหญ่เบาๆ จนเขาเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น

“ผู้หญิงอะไรเมาแล้วอ่อยเก่งชมัด คงจะผ่านมาเยอะจนไม่กลัวอะไรแล้วสินะ” เขาเชยคางเธอขึ้นพร้อมกับเอามือลูบริมฝีปากล่างของเธออย่างลืมตัวก่อนจะรีบชักมือออกแล้วดันใบหน้าของเธอให้ออกห่างจากตัวของเขา

“หนูไม่เคยมีใคร และไม่เคยมีแฟนด้วย เพราะหนูชอบพี่ต้าแค่คนเดียวตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้”

“รู้อยู่ว่าชอบ ก็ตอนเรียนคุณเล่นมองผมจนผมทำตัวไม่ถูก บางทีก็อึดอัดแต่ก็เข้าใจแหละช่วงนั้นผมฮอตมากๆ” เขาพูดพร้อมกับยักไหล่

“พี่ต้าก็รู้นี่คะ ว่าหนูชอบแต่ทำไมยังเฉยชากับหนูค่ะ ตอนนั้นหนูอาจไม่สวยแต่ตอนนี้หนูสวยมากนะ มีคนมารุมจีบหนูเพียบ แต่หนูไม่สนใจใครเลยค่ะนอกจากพี่ต้าแค่คนเดียว”

“เด็กบ้า” เขาพูดสบถพร้อมกับมองหญิงสาวด้วยสายตาคู่งามที่ดุดันและมีเสน่ห์ของเขา

“ผมว่าคุณเมามากแล้ว เดี๋ยวผมจะส่งคุณกลับบ้านตอนนี้แหละ” เขาเดินไปหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาสวมใส่ให้เธอพร้อมกับดึงฮู้ดขึ้นมาคลุมหัวให้ แล้วเขาก็ใส่หมวกแก๊ปพร้อมแมสปกปิดใบหน้าเดินไปหยิบกุญแจรถยนต์แล้วพยุงเธอออกมา

 

เมื่อมาถึงนลานจอดรถ เขาดันตัวเธอให้เข้าไปนั่งพร้อมกับปรับเบาะรถยนต์ให้เธอนอนราบไป

 

“บ้านอยู่ไหน” เขาถาม

“บ้านหนูเหรอ แป๊บนะ”เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมพิมพ์บางอย่างลงไปในแอปพลิเคชันที่เธอคิดว่าเป็นแอปแผนที่

“นี่มันแอปสั่งของ คุณจะสั่งอะไร ผมอยากจะบ้าตาย” ชายหนุ่มเริ่มหัวร้อนทันทีเพราะเธอทำให้เขาเสียเวลานอนมากๆ ปกติก็ไม่ค่อยได้นอนอยู่แล้ว

“ทำไมถึงยังพูดผมกับหนูล่ะคะ แทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้เหรอ” เธอเอียงคอมองเขาพร้อมสายหวานเยิ้ม

“ไม่อยากสนิทด้วย…เอาโทรศัพท์มานี่ เดี๋ยวหาเอง” เขาดึงโทรศัพท์เธอมาพร้อมกับกดไปที่แอปสั่งของแล้วกดดูที่อยู่ของเธอ และจิ้มไปที่โลเคชั่นทันที

 เมื่อรถสปอร์ตหรูสีดำมาจอดที่หน้าคอนโดของวาโย เขาลงไปเปิดประตูรถให้วาโย

“ถึงละ ห้องอยู่ไหน” เขาจับแขนเธอบีบเบาๆ

“ขอบคุณพี่ต้าค่ะ” เธอยกมือไหว้เขาแล้วเดินโซเซนิดหน่อยเดินเข้าไปในคอนโด ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะเดินตามเข้าไปไม่ได้ เกิดไปเคาะประตูห้องของใครแล้วจะแย่ อาจจะทำให้เขาเสียชื่อเสียงไปด้วยหากเกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ ยังไงเสียก็ต้องตามไปส่งเธอให้ถึงห้องอย่างปลอดภัย

 จนเธอกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน เขาก็เข้าไปในลิฟต์กับเธอด้วย เดินมาสักหน่อยในที่สุดก็ถึงห้องของเธอทำให้เขาโล่งใจเป็นอย่างมาก

“อ้าวววพี่ต้าาา ยางงงไม่กลับไปอีกเดี๋ยวก็ดึงเข้าห้องด้วยเลย” เธอไม่พูดเปล่ากลับดึงแขนของเขาให้ตามเธอเข้ามาในห้องด้วย

“ทำอะไร คุณนี่มันสุดๆ เลยจริงๆ” เขาสลัดมือของเธอออกอย่างแรง จนมันทำให้เธอล้มลงพร้อมกับต้าที่สะดุดเชือกรองเท้าผ้าใบของตัวเองล้มไปทับตัวของเธออย่างรวดเร็ว

พลั่ก!

 เขาล้มทับเธอไม่เป็นท่าแต่โชคดีที่เขายังเกร็งแขนตั้งฉากกับพื้นไว้ข้างหนึ่ง ไม่งั้นเธอได้กระดูกหักแน่ๆ ถ้าเขาล้มใส่เธอจังๆ เพราะต้าตัวใหญ่กว่าเธอมากโขเลยทีเดียว

หญิงสาวเอื้อมมือมาจับใบหน้าของต้าแล้วลูบลงมาที่หนวดเขียวครึ้มตรงบริเวณแถวคางของเขา 

“แม้แต่ในฝันพี่ก็ยังหล่ออีกนะคะ“ วาโยที่นอนเงยหน้าอยู่นั้นพูดพร้อมทั้งหลับตาพริ้ม เขาคว้าหมับที่ข้อมือเล็กของเธอทันที

“เมาแล้วอยากหรือไง มา..เดี๋ยวผมจะสนองให้คุณเอง” ชายหนุ่มอดทนมาจนถึงที่สุดแต่สาวเจ้ากลับยั่วยวนเขาไม่เลิก 

แถมยังใช้สายตาเชื้อเชิญเขาไม่หยุดแบบนี้ ใช่ว่าเธอจะไม่อยู่ในสายตาของเขาเลย เขาเองก็มองเธอออกจะบ่อยเพราะเห็นว่าเธอก็น่ารักดี แต่สายตาของเขาไวกว่าเลยหลบตาเธอได้ทันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกันนั้นแล้ว

แต่เพราะปัญหาครอบครัวและบวกกับที่เขาต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเลยไม่ได้สนใจตัววาโยมากนัก จนเขากลับมาเจอเธออีกครั้งที่บาร์ที่เชียงใหม่ครั้งนั้น แล้วก็วันนี้รวมทั้งตอนนี้ด้วย

 เขาช้อนร่างของเธออุ้มขึ้นไปบนเตียงนอนที่อยู่ใกล้ๆ เขาวางเธอลงพร้อมกับถอดเสื้อคลุมและหมวกแก๊ปของตัวเองออกโยนไปข้างเตียงอย่างเร่งรีบเพราะอารมณ์ความต้องการของเขามันพลุ่งพล่านจนถึงขีดสุด

เขาถอดเสื้อคลุมของเธอออก ทำให้เห็นสองเต้าที่ทะลักออกมาจนเกาะอกปิดแทบไม่มิด 

เขามีแววตาลุกวาวเปล่งประกายราวกับว่าถูกใจสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้านี้ ฝ่ามือหนาก้มลงจูบบดขยี้ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างรุนแรงจนคนตัวเล็กดันอกของเขาออก เพราะหายใจไม่ออกเนื่องจากเขาจูบเธอนานจนเกินไป 

“ปล่อย” เธอเอามือดันใบหน้าของเขาออกมาเมื่อเขาโน้มลงมาหอมซอกคอของเธอลงไปจนถึงเนินอก 

กลิ่นกายหอมของเธอทำให้เขายิ่งเตลิดไปกันใหญ่ ในเมื่อเหยื่อสมยอมให้เขากินขนาดนี้มีหรือที่เขาจะปฏิเสธได้ ถ้าเธออยากนักเขาก็จะสนองให้เอง 

อารมณ์เขาคุกรุ่นเริ่มรุนแรงจนมันดันเป้ากางเกงออกมาจนตุง เขาแทบจะทนไม่ไหวเมื่อเห็นเนินสองเต้าของเธอเต็มตาขนาดนี้เลยก้มลงไปจูบและดูดริมฝีปากของเธออีกครั้ง แต่หญิงสาวก็ยังนอนไม่ได้สติ เสี้ยววินาทีที่เขาฉุกคิดขึ้นมา 

“แบบนี้มันเรียกว่าข่มขืนนี่หว่า” เขาดันตัวเองขึ้นจากร่างบางอย่างตัดใจ 

“แม่งเอ้ย เกือบงานเข้าแล้วกู” เขารีบดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอเพื่อปกปิดเนื้อนวลขาวที่ล่อสายตาของเขาอยู่ เขาเดินหาเสื้อคลุมและหมวกแก๊ป เพราะไม่รู้ว่าเขาโยนมันไปทางไหนบ้างบวกกับความสับสนที่ความคิดและความรู้สึกของตัวเองมันสวนทางกันจนมันเกิดการต่อสู้ภายในจิตใจของเขาอย่างหนัก 

เมื่อเขาคิดได้เช่นนั้นก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องของเธอไปอย่างรวดเร็ว