ไม่เอาเป็นเมีย

"มึงมีอะไรก็รีบๆพูดมา"

"เมื่อกี้ยังลูกเกดโทรมาถามกูเรื่องมึงบอกว่าติดต่อมึงไม่ได้"

"เออติดต่อได้ก็แปลกละเพราะกูบล็อกเบอร์ไปแล้ว เซ้าซี้น่าลำคาญ"

"เบื่อแล้วอ่ะดิทรงนี้อ่ะ"

"มึงก็รู้ว่ากูเป็นพวกเบื่อง่าย"

"กูอยากรู้จริงจริ๊งว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะเอามึงอยู่"

"ไม่..."  ผมกำลังจะบอกมันว่าไม่มีแต่พูดไม่ทันจบประโยคประตูห้องผมก็ถูกเคาะจากคนด้านนอกไม่ต้องถามว่าใครถ้าไม่ใช่ยัยป้า อ่อทำไมผมถึงเรียกยัยนั่นว่ายัยป้าก็เพราะเธอแก่กว่าผมไงหลายปีด้วยแล้วยัยป้านี่ก็แต่งตัวเฉิ่มเชยซะนึกว่าอายุสี่สิบอัพแต่ดีหน่อยที่ยังดูสะอาดไม่งั้นผมคงให้แม่ไล่ออกไปจากห้องแล้ว 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"อะไร!!!" ผมตะโกนออกไปอย่างหัวเสียโดยที่ยังไม่ได้วางสายจากไอ้ซี

"อาหารพี่ทำไว้ให้แล้วนะอยู่บนโต๊ะถ้ามันเย็นก็เอามาอุ่น"

"เออ เออ!!!" ผมตะโกนกลับออกไปอย่างตัดรำคาญ ขนาดผมบอกจะนอนก็ยังจะมาเคาะเรียกบ้าป่าววะ

"เสียงใครวะไอ้รบ" ไอ้ซีถามผม

"ยัยป้า"

"ใครยัยป้ามึงมีป้าด้วยอ่อ"

"เออมีแต่มึงไม่รู้จักหรอก"

"ป้าแน่นะฟังจากน้ำเสียงถึงกูจะได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่แต่กูว่าไม่น่าแก่ถึงขั้นเรียกป้าเลยนะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ หรือมึงซุกเมียไว้ไม่บอกเพื่อน"

"เมียเชี่ยไรกูไม่เอายัยป้านี่มาทำเมียหรอก"

"เสียงสูงเชียวนะมึง ว่าแต่ยัยป้าที่มึงว่าอายุเท่าไหร่วะเสียงหวานหูดีกูชอบผู้หญิงน้ำเสียงแบบนี้"

"ไม่รู้ไม่ได้ถามรู้แต่ว่าอยู่ปีสี่"

"ปีสี่??"

"อืมมม"

"มึงเรียกเค้าพี่ก็พอมั่งไอ้รบ"

"ก็กูพอใจจะเรียกแบบนี้มึงมาเสือกอะไรกับกู"

"สวยมั้ยวะ"

"ไม่สวย"

"รีบตอบเลยนะมึง กูว่าพี่เค้าอาจจะสวยแต่มึงทำทรงหวงก้าง"

"หวงก้างเชี่ยไรมึงเคยเห็นกูหวงใครบ้างไหม" 

"ไม่เคยว่ะ ว่าแต่กูจะทำยังไงให้ได้เจอพี่เค้าวะบอกตามตรงกูหลงรักตั้งแต่ได้ยินเสียงแล้ว" 

ไอ้เชี่ยซีก็พูดซะเวอร์จนผมแม่งอยากจะถีบยอดหน้ามันจริงๆกับคำพูดเหมือนคนคลั่งรักทั้งที่ไม่เคยเจอหน้า  ถ้ามึงอยากเห็นหน้ามึงก็มาที่คอนโดกูแค่นั้นจบ" ผมบอกมัน

"กูไปแน่ มึงก็รู้ว่ากูชอบเล่นของสูง อิอิ"

"สูงอายุอ่ะนะ"

"เออ กูชอบ"

"แค่นี้ใช่ไหมที่มึงโทรมา กูจะได้วางสายกูง่วง"

"เออๆ ไว้กูว่างกูจะไปหามึงที่คอนโดตอนนี้กูขอเก็บของก่อน"

"อืมมม"       ไอ้ซีวางสายไปละ ผมลืมบอกไปว่าไอ้ซีมันก็สอบเข้ามหาลัยKได้เหมือนกันส่วนเพื่อนผมคนอื่นๆก็สอบได้ที่อื่น ไอ้ซีพ่อแม่มันทำธุรกิจอยู่ต่างประเทศผมกับมันมีอะไรที่คล้ายกันหลายอย่าง พ่อผมเป็นนักการทูตจะอยู่ต่างประเทศซะส่วนใหญ่ส่วนแม่ผมก็ไปๆมาๆอยู่กับผมบ้างไปอยู่กับพ่อบ้าง ก่อนที่ผมจะได้มาอยู่ที่นี่พ่ออยากให้ผมไปเรียนต่อต่างประเทศแต่ผมไม่ชอบผมไม่อยากไปพ่อก็เลยยื่นคำขาดว่าถ้าผมจะเรียนต่อที่นี่ต้องเข้ามหาลัยKให้ได้ซึ่งผมก็ทำได้ตามที่พ่อต้องการ

ส่วนเรื่องมาอยู่คอนโดแม่ก็บอกผมแต่แรกแล้วว่าถ้าผมจะเรียนต่อที่นี่ต้องไปอยู่คอนโดของแม่เท่านั้นเพราะมันใกล้มหาลัยซึ่งผมก็โอเคเพราะถ้าให้ผมขับรถไปมหาลัยแล้วขับกลับบ้านผมคงต้องออกจากบ้านตีสี่ตีห้าซึ่งมันก็ไม่น่าไหวเพราะบ้านผมมันไกลมากผมก็เลยตอบตกลงอยู่คอนโดตามที่แม่ต้องการ ก็ดีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเพราะผมอยู่บ้านมาตลอด แต่มีข้อแม่อีกข้อคือผมต้องอยู่กับคนอื่นซึ่งคนอื่นที่ว่าก็คือยัยป้า ชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้ละเรียกแต่ยัยป้ายัยป้า ตอนแรกผมก็ไม่โอเคนะเพราะผมไม่ชอบอยู่กับคนแปลกหน้า แต่แม่ก็เล่าเรื่องราวของยัยป้าให้ผมฟังว่าน่าสงสารอย่างงั้นอย่างงี้ผมก็เป็นคนดีขี้สงสารซะด้วยสิก็เลยยอม แต่ก็ดีเหมือนกันผมจะได้ไม่ต้องทำอะไรเองเพราะแม่จ้างยัยป้าให้มาดูแลผมเรียกว่าพี่เลี้ยงน่าจะดีกว่าเรียกว่าคนรับใช้