Share

บทที่ 204

Author: จิ้งซิง
เวินซื่อพยักหน้าอย่างว่าง่าย

รอจนกระทั่งเขาออกจากห้องไปเลี้ยวขวาและเข้าไปในห้องของตัวเองแล้ว เวินซื่อจึงปิดประตูแล้วเริ่มเก็บของ

ไม่นานนัก ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็มาเคาะประตู

“อู๋โยว เก็บของเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

เห็นได้ชัดว่ากำลังเร่งให้นางลงไปกินข้าวได้แล้ว

เวินซื่อที่เพิ่งปูเตียงเสร็จ “...”

ก็ได้ เมื่อเทียบกับท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนที่มักจะออกไปรบข้างนอก ความเร็วของนางช้ากว่าเล็กน้อยจริงๆ

ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้

“มาแล้วๆ ”

เวินซื่อเปิดประตูเดินออกมา “ไปกันเถอะ ข้างบนนี้ยังได้กลิ่นอาหารมาจากข้างล่างเลย ดูเหมือนว่าจะทำเสร็จแล้ว”

ตอนนี้นางก็รู้สึกหิวขึ้นมาพอดีจริงๆ

เป่ยเฉินหยวนยิ้ม “ลืมบอกท่านไปเลย ในกล่องไม้บนรถม้ามีขนมอยู่เล็กน้อย ถ้าท่านหิวก็หยิบออกมากินได้”

เวินซื่อนั่งรถม้ามาทั้งวัน กลับไม่พบเรื่องนี้จริงๆ

ที่สำคัญรถม้าคันนั้นก็ไม่ใช่ของนาง คงไม่ดีที่จะไปค้นหาของในรถม้าของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง เวินซื่อก็พบว่าบรรยากาศรอบตัวของเป่ยเฉินหยวนที่อยู่ข้างๆ เปลี่ยนเป็นน่าเกรงขามขึ้น

นางเงยหน้าขึ้นมอง จึงพบว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร มีแขก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 762

    เวินเยวี่ยจิกเนื้อฝ่ามือจนเป็นแผล เมื่อจิกจนเลือดซึมออกมาถึงได้อดกลั้นไฟโกรธที่เกือบจะทนไม่ได้เอาไว้นางขบฟันแน่น ผ่านไปครู่หนึ่งจึงกล่าวขึ้น “อนุ...ที่พำนักของมารดาอนุก่อนหน้านี้เป็นช่องเขาแห่งหนึ่ง บนเขาทางลาดชัน อนุยืนไม่มั่น ไม่ทันระวังจึงตกจากเขา ถึงได้...มีบาดแผลเต็มตัว”“เป็นเช่นนั้นหรือ?”เวินหย่าลี่ฟังนางพูดจบ แต่ก็ยังถามอย่างระแวงเวินเยวี่ยฝืนยิ้มพร้อมย้อนถาม “ไม่อย่างนั้น ฮูหยินใหญ่ ท่านหวังให้เป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ?”เวินหย่าลี่เบะปาก “ข้าย่อมหวังให้เป็นเช่นนั้นจะดีที่สุด แต่หากวันใดข้ารู้ว่าเจ้ากล้าทำผิดต่อเส้าเจ๋อ ทำผิดต่อจวนจงหย่งโหวของพวกข้าละก็ ข้าจะให้เส้าเจ๋อหย่าเจ้าแน่นอน!”แววตาเวินเยวี่ยมีจิตสังหารแวบผ่านทันใดนางเอ่ยเสียงอ่อน แสร้งทำต่ำต้อย “ฮูหยินใหญ่วางใจได้ ยามนี้อนุแต่งเข้าจวนจงหย่งโหวแล้ว ผู้ที่พึ่งพิงได้ก็มีเพียงพี่เส้าเจ๋อเท่านั้น เขาเป็นสามีของอนุ หากรุ่งโรจน์ก็รุ่งโรจน์ด้วยกัน หากเสียหายก็เสียหายด้วยกัน เหตุผลนี้อนุทราบดี ดังนั้นจะทำเรื่องที่ผิดต่อเขาได้อย่างไรเจ้าคะ?”ขณะที่พูด นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วจับถ้วยน้ำชาของเวินหย่าลี่ “น้ำชาเย็นแ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 761

    สายตาเวินหย่าลี่ราวกับไม้บรรทัด จ้องจับผิดบนตัวเวินเยวี่ยทุกตารางนิ้ว “เงยหน้าให้ดี หลังตั้งตรง เอวจะงอทำไม? ไม่ใช่บ่าวเสียหน่อย ท่าทางต่ำต้อยนอบน้อม หากใครเห็นเข้า ยังนึกว่าเจ้าเป็นสาวใช้ห้องข้างของเส้าเจ๋อ”ยายแก่ตายยาก!ถึงกับกล้าเอานางไปเทียบกับสาวใช้ห้องข้างชั้นต่ำพวกนั้น!เมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของเวินหย่าลี่ เวินเยวี่ยเกือบกลั้นไฟโกรธในใจไว้ไม่ไหวหากไม่ใช่เพราะยังต้องการจวนจงหย่งโหวบ้าบอนี่ นางสามารถฆ่ายายแก่ตายยากนี่ได้ทันที!แต่ก็ไม่เป็นไร นางหญิงชั้นต่ำเวินหย่าลี่ กล้ามาหาเรื่องนางถึงที่นี่ งั้นก็อย่าออกจากที่นี่แต่โดยดีเลย!เวินเยวี่ยมองเวินหย่าลี่เป่าน้ำชาที่นางเพิ่งชงเสร็จ ตอนอีกฝ่ายดื่มเข้าไปหนึ่งคำ มุมปากของนางเผยให้เห็นรอยยิ้มบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพียงแต่ตอนเวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้านางกลับมาเป็นดังเดิมอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเหมือนไม่มีความผิดปกติใด เอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ฮูหยินใหญ่ ไม่ทราบวันนี้ท่านมาด้วยธุระใดเจ้าคะ?” “ทำไม ไม่มีธุระใดแล้วข้ามาไม่ได้หรือ?”เวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาเสียงดัง ถลึงตาใส่เวินเยวี่ยอย่างไม่สบอารมณ์เวินเยวี่ยอดกลั้นความโกรธ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 760

    “อะไรที่ผิดปกติหรือ?”ชุยเส้าเจ๋อดูสีหน้างุนงง ไม่เข้าใจว่าแม่ของเขาพูดอะไร“เฮ้อ ความหมายของแม่ก็คือ เจ้าไม่ได้สังเกตหรือว่าตั้งแต่เวินเยวี่ยกลับมา นางดูท่าทางไม่ค่อยปกติ?”“ตรงไหนที่มีอะไรไม่ปกติเล่า”ชุยเส้าเจ๋อส่ายศีรษะ พลางพูดว่า “ข้าคิดว่าเยวี่ยเอ๋อร์ดูปกติมาก อีกอย่างหลังจากกลับมาก็อ่อนโยนกับข้ามากขึ้น โดยเฉพาะเรื่อง...”เมื่อพูดถึงตอนท้าย ไม่รู้ว่าชุยเส้าเจ๋อนึกถึงอะไร หน้าแดงขึ้นมาทันที ท่าทางดูหลงใหลเวินหย่าลี่มองดูสภาพอันไร้ค่าของลูกชายคนนี้ของนาง อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “เฮ้อ ช่างเถอะ ช่างเถอะ เด็กโง่อย่างเจ้าพึ่งพาไม่ได้จริง ๆ แม่ไปลองหยั่งเชิงดูเองดีกว่า”“ท่านแม่ ท่านกำลังพูดอะไรกันแน่ ช้าก่อน ท่านจะไปทำอะไร? ท่านแม่?”เวินหย่าลี่ไม่สนใจลูกชายผู้โง่เขลาของนางอีกต่อไป ก้าวขามุ่งไปยังเรือนที่ชุยเส้าเจ๋อและเวินเยวี่ยพักอาศัยอยู่ในตอนนี้ ทันทีที่นางเข้าไปในห้อง นางมองแวบหนึ่งก็เห็นเวินเยวี่ยกำลังนั่งหลับตาพักผ่อนอยู่บนเตียงเวินหย่าลี่ชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็แสดงท่าทีไม่พอใจพลางอ้าปากดุด่าว่า “ข้าว่าแล้วบางคนในนี้ มีลูกสะใภ้อยู่ก็เหมือนไม่มีจริง ๆ แม่สามีของตัวเองม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 759

    มีเพียงเวินจื่อเยวี่ยคนเดียวเท่านั้นที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ มองเงาร่างของหลินเนี่ยนฉือที่กำลังจากไป ตะลึงงันอยู่สักพัก“ข้า...ทำผิดไปหรือ?”เขาทำผิดตรงไหน?เขาแค่กำลังตอบแทนบุญคุณน้องหกที่ช่วยชีวิตเขา ดังนั้นที่เขาดีกับน้องหกก็เพราะแบบนี้เท่านั้น เขาผิดอะไรหรือ?!ถ้าจะบอกว่าผิด มันก็เป็นความผิดของท่านพ่อด้วย!ถ้าไม่ใช่เพราะน้องหกตามหาเขาในตอนนั้น เขาคงตายจากน้ำมือของฆาตกรพวกนั้นไปนานแล้ว!หนึ่งปีก่อน...เวินจื่อเยวี่ยได้ประสบเหตุการณ์ถูกลักพาตัวคนที่ลักพาตัวเขาเป็นหนึ่งในศัตรูทางการเมืองในราชสำนักของเวินเฉวียนเซิ่ง และเคยเป็นอดีตรองเสนาบดีกรมโยธาธิการเพราะอีกฝ่ายซื่อตรงเกินไป ไม่เหมือนพวกขุนนางฝ่ายพลเรือนที่เสนอตัวรับใช้เวินเฉวียนเซิ่ง ปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเป็นธรรมในการทำงานทำการเสมอ แม้ว่าเชื้อพระวงศ์จะไปหารองเสนาบดีกรมโยธาธิการ ก็ต้องปฏิบัติตามกฎ จนกระทั่งขวางทางผู้คนจำนวนมากไม่นานหลังจากนั้น รองเสนาบดีกรมโยธาธิการก็ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าทุจริตและติดสินบน ถูกถอดถอนจากตำแหน่งและจำคุก สุดท้ายก็ฆ่าตัวตายในคุกเดิมทีเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับจวนเจิ้นกั๋วกงมากนัก แต่ใครจะรู้ว่าคนที

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 758

    “หลินเนี่ยนฉือ ข้าไม่เคยคิดเลยจริง ๆ ว่า เจ้าจะเป็นผู้หญิงที่ยินดีขายตัวเองเพื่อชื่อเสียงเงินทอง ชอบความฟุ้งเฟ้อแบบนี้”“ผัวะ!”ทันทีที่เวินจื่อเยวี่ยพูดจบ หลินเนี่ยนฉือก็ยกมือขึ้นตบเขาการตบครั้งนี้นางตบอย่างไม่ปรานีและยังทำลายเยื่อใยสุดท้ายที่มีต่อเวินจื่อเยวี่ยในใจของนางจนหมดสิ้น“เวินจื่อเยวี่ย ลองนึกถึงโอกาสที่ข้าเคยมอบให้ท่านสิ ในการเลือกหลายครั้งนั้น ท่านเคยเลือกข้าบ้างไหม?”หลินเนี่ยนฉือมองเขาด้วยความผิดหวังเป็นอย่างมาก “หากในตอนที่ข้าไปหาท่าน ท่านเลือกข้าโดยไม่ลังเลแล้วล่ะก็ ระหว่างเราคงไม่มาถึงจุดนี้”“ดังนั้นคราวหน้าหากท่านต้องการทำร้ายข้าด้วยคำพูดเหล่านี้ รบกวนท่านคิดให้ดีว่า เป็นท่านที่ละเลยข้า เช่นเดียวกับที่พวกท่านทอดทิ้งอาซื่อ ท่านเลือกเวินเยวี่ยเสมอมา ดังนั้น หากจะคลุ้มคลั่งก็จงไปหานางเถอะ”“และตอนนี้ ข้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับท่านอีกต่อไปแล้ว”หลินเนี่ยนฉือพูดจบก็กำลังจะไป แต่เวินจื่อเยวี่ยไม่ยอมให้นางจากไปแบบนี้เขากางแขนทั้งสองออกมาขวางอยู่ตรงหน้าหลินเนี่ยนฉือทันที “ช้าก่อน เนี่ยนฉือ ตอนนั้นข้าก็ไม่รู้ว่าการเลือกที่เจ้าพูดถึงคือความหมายนี้ ถ้าข้ารู้ข้าต้อง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 757

    แต่ความจริงแสดงให้เห็นว่า เวินซื่อยังดีใจเร็วเกินไปเพราะข่าวร้ายต่อมา อารมณ์ของนางก็ดำดิ่งลงสู่ก้นเหวในทันที“เกิดอะไรขึ้นกับพระราชโองการฉบับนี้? เหตุใดฝ่าบาทถึงประทานพระราชโองการให้ข้ากะทันหัน?”เวินซื่อวางเรื่องหลินเนี่ยนฉือไว้ชั่วคราว ก่อนจะถามเรื่องพระราชโองการในมือของเป่ยเฉินหยวนพระราชโองการฉบับนี้อยู่ในมือเป่ยเฉินหยวนตลอดเวลาจริง ๆ สีเหลืองสดใสทำให้นางไม่สามารถละความสนใจได้เลยเป่ยเฉินหยวนไม่ได้อ่านพระราชโองการใด ๆ ให้เวินซื่อฟัง เพียงแค่ยัดใส่มือนาง ให้นางอ่านด้วยตัวเอง “เดิมทียังไม่ถึงเวลา แต่เนื่องจากสถานการณ์ในเมืองหลวงเปลี่ยนแปลงกะทันหัน หลินเนี่ยนฉือจึงขอพระราชโองการฉบับนี้จากฝ่าบาทแทนท่าน ให้ข้านำมาให้ท่าน”เป่ยเฉินหยวนมองดูเวินซื่ออย่างจนปัญญาพลางกล่าวว่า “ก่อนกลับเมืองหลวง ท่านต้องตามข้าไปที่ชางโจวก่อน”หลังจากอ่านเนื้อหาในพระราชโองการจบแล้ว เวินซื่อก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ“ถ้าอย่างนั้น คนที่ฟ้องร้องข้าเป็นพวกไหนกัน?”“สกุลอัน จวนเจิ้นกั๋วกง ยังมีขุนนางจากฝ่ายต่าง ๆ ด้วย รวม ๆ กันแล้วน่าจะมีประมาณสิบหรือยี่สิบคน”ทางฝ่ายทหารมีเป่ยเฉินหยวนนั่งบัญชาการอยู่ ไม่มีใ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status