LOGINShare
บทที่ 691
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 702
“...ขอรับ ลูก...ลูกทราบแล้ว”เวินจื่อเยวี่ยหนาวไปทั้งตัว ได้แต่หุบปากลงแต่โดยดีเวินอวี้จือที่เดิมทีคิดจะเอ่ยปากแทนเวินเยวี่ยเหมือนกัน หลังจากมองเห็นรอยลึกนั้นแล้ว ทำให้รู้สึกโชคดีไม่น้อยโชคดีที่เมื่อกี้เขาเอ่ยปากช้า ไม่อย่างนั้นหากแส้นั้นฟาดมาที่เขา เขาไม่มีทางให้หลบหลีกเลยแต่เวินอวี้จือก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ตกลงน้องหกทำสิ่งใดกันแน่ ถึงได้ทำให้ท่านพ่อโมโหมากขนาดนี้?สายตาเยือกเย็นของเวินเฉวียนเซิ่งมองดูเวินเยวี่ยอีกครั้งแส้ในมือเขาหล่นร่วงมาตรงหน้าเวินเยวี่ย ทำให้เวินเยวี่ยยิ่งกลัวมากขึ้น“จนป่านนี้แล้วยังปากแข็งไม่ยอมพูดหรือ?”เวินเยวี่ยลำบากใจไม่น้อยไม่ใช่นางไม่ยอมพูด แต่นางพูดไม่ได้!ไม่รู้ว่ายาพิษที่เวินซื่อเอาให้นางกินเป็นยาพิษชนิดใด นางอยากเอ่ยปากบอกเวินเฉวียนเซิ่งว่านางถูกเวินซื่อวางยาพิษข่มขู่ แต่ทุกครั้งที่นางต้องการพูดออกไป ปากของนางราวกับถูกเข็มเย็บติดไว้ ไม่มีทางอ้าปากได้เลยหากจะพูดถึงเรื่องนี้ เวินซื่อเรียนรู้จากยาเชื่อฟังของเวินอวี้จือก่อนหน้านี้ นำยาเชื่อฟังและยาพิษมาผสมเข้ากัน เวินซื่อจึงปรุงยาพิษที่สามารถควบคุมคำพูดการกระทำออกมาได้แต่พวกเวินเฉวียนเซิ่งไ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 701
ยามเมื่อนางรู้สึกตัวแล้วหันมองคนอื่น จึงพบว่าพวกเวินจื่อเยวี่ยมองนางด้วยสีหน้าประหลาดและสงสัยตายแล้ว!เวินเยวี่ยเข้าใจทันที นางอดกลั้นอาการอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา อยากจะดิ้นรนอีกสักครั้งดังนั้นนางหันไปมองเวินเฉวียนเซิ่ง “ท่าน...ท่านพ่อ เมื่อ...เมื่อครู่ท่านทำให้ข้าตกใจ ดังนั้นจึงได้ยินไม่ชัด ท่านสั่งให้ลูกยืนขึ้นหรือ? หรือว่าคน...คนอื่น?”นางยิ่งพูด ก็ยิ่งหมดความมั่นใจลงเรื่อยๆเพราะเวินเฉวียนเซิ่งกำลังใช้สายตาเย็นชาสุดขีดจ้องมองนางสายตาเช่นนั้นทำให้เวินเยวี่ยหวาดกลัวมาก“มีอะไร? ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่?”เวินจื่อเยวี่ยยังไม่รู้เรื่องรู้ราว เมื่อเห็นท่าทางของเวินเยวี่ยที่ใกล้จะร้องไห้ออกมา จึงขมวดคิ้วเอ่ยถามเวินเฉวียนเซิ่งกล่าวเสียงเย็น “เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้”คำพูดนี้เอ่ยกับเวินจื่อเยวี่ยเขากวาดมองเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือแวบหนึ่ง “จากนี้ข้ามีเรื่องต้องถามนาง พวกเจ้าสองคนจะออกไปหรือจะอยู่ฟังที่นี่ก็ได้ แต่ห้ามพูดแทรก”เรื่องเกี่ยวกับเวินเยวี่ย สองพี่น้องเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือย่อมไม่ยอมจากไปเห็นเพียงสีหน้าของเวินเฉวียนเซิ่งย่ำแย่มาก พวกเขาจึงตั้งใจฟังไม่ได้พ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 700
“ท่านพ่อ ดึกดื่นเช่นนี้ท่านเรียกพวกเรามามีเรื่องอะไรหรือขอรับ?”หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป เวินฉางอวิ้น เวินจื่อเยวี่ย เวินอวี้จือ ตลอดจนเวินเยวี่ยก็มาถึงห้องหนังสือเวินฉางอวิ้นเพียงแค่เรียกเวินเฉวียนเซิ่งอย่างเฉยชา จากนั้นก็นั่งลงโดยไม่เอ่ยปากถามหลังจากเวินจื่อเยวี่ยผลักเวินอวี้จือเข้ามาแล้ว ก็ถามประโยคนี้ด้วยความเหนื่อยล้าและใจร้อนตามหลักแล้วในเวลานี้เวินเยวี่ยควรจะตามชุยเส้าเจ๋อกลับไปที่จวนจงหย่งโหวตั้งนานแล้วเพราะถึงอย่างไรตอนนี้นางก็ไม่ใช่คุณหนูหกแห่งจวนเจิ้นกั๋วกงอีกแล้ว แต่เป็นฮูหยินรองของซื่อจื่อแห่งจวนจงหย่งโหวแต่เวินเยวี่ยใช้ข้ออ้างว่าต้องการพูดคุยกับบิดาและคนอื่น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนกลางวัน ดังนั้นจึงอยู่ต่อแต่ก็เพียงคืนนี้เท่านั้นเอง พรุ่งนี้นางก็ต้องกลับไปแล้วเพราะถึงอย่างไรคนของจวนจงหย่งโหวมีความอดทนต่อนางอย่างจำกัดแต่เวินเยวี่ยที่เพิ่งเอาสมุดบัญชีซ่อนไว้เรียบร้อยก็ถูกเรียกตัวกลับมาที่ห้องหนังสือ จิตใจในเวลานี้ไม่ได้อยู่กับเรื่องแบบนี้ทันทีที่เข้าไปในห้องหนังสือ นางก็มองไปที่เวินเฉวียนเซิ่งแวบหนึ่งโดยสัญชาตญาณเมื่อเห็นว่าท่าทางของเขาไม่ได้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 699
ในเมื่อบิดาต้องการป้องกันนาง ก็อย่าโทษนางที่ไม่ปรานีองครักษ์ลับเหล่านี้“ข้ามาหาท่านพ่อ เมื่อครู่ไม่เห็นเขาที่เรือนพี่ชาย ท่านพ่อไม่ได้มาที่นี่หรือ?”เวินเยวี่ยแสร้งถาม พลางเข้ามาใกล้โดยตั้งใจแต่ก็เหมือนไม่ได้ตั้งใจองครักษ์ลับส่ายศีรษะ “คืนนี้ท่านกั๋วกงไม่ได้มา และไม่ได้อยู่ในห้องหนังสือด้วย”“อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้น...ข้ากลับก่อนแล้วกัน”เวินเยวี่ยหันเอ่ยพลางหลังกลับ ภายใต้การบดบังของแขนเสื้อ ผงยาพิษที่เล็บเกี่ยวมาเมื่อครู่สาดกระจายออกไปอย่างเงียบ ๆปลายจมูกขององครักษ์ลับขยับเล็กน้อย แต่ไม่สังเกตเห็นอะไรเลยเวินเยวี่ยก้าวขาเดินจากไปทันที จนกระทั่งเงาร่างของนางหายไปในมุมหนึ่ง องครักษ์ลับผู้นั้นถึงจะเตรียมตัวกลับไปบนหลังคาแต่ขณะที่เขากำลังจะเหาะขึ้นไป ก็แข็งทื่อไปทั้งตัวทันที สีหน้าเปลี่ยนไปทันใด วินาทีต่อมาก็ล้มลงกับพื้นดัง “ตุบ”เวินเยวี่ยที่ยังเดินไปไม่ไกลเมื่อได้ยินเสียงก็ถกกระโปรงวิ่งกลับมาทันทีเมื่อเห็นองครักษ์ลับถูกพิษหมดสติอยู่บนพื้น เวินเยวี่ยก็รู้ว่าตัวเองทำสำเร็จแล้ว จากนั้นก็ผลักเปิดห้องหนังสือเข้าไปทันที“สมุดบัญชี...สมุุดบัญชี...”เวลาเหลือไม่มาก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 698
เวินหย่าลี่รู้สึกงุนงง “ท่านพี่อยากถามอะไรหรือ?”จงหย่งโหวกล่าวว่า “ถ้าวันหนึ่งเจ้าต้องเลือกระหว่างจวนจงหย่งโหวกับจวนเจิ้นกั๋วกง เจ้าจะเลือกอะไร?”จวนเจิ้นกั๋วกงเป็นครอบครัวเดิมของเวินหย่าลี่ ส่วนจวนจงหย่งโหวเป็นครอบครัวสามีของเวินหย่าลี่คำถามเช่นนี้ถ้าเปลี่ยนไปถามคนอื่น ต้องเลือกได้ยากแน่นอนแต่เวินหย่าลี่กลับไม่มีความลังเลเลยสักนิด...“ยังต้องถามอีกหรือ ก็ต้องเลือกท่านพี่แน่นอนอยู่แล้ว”เวินหย่าลี่กอดแขนข้างหนึ่งของจงหย่งโหวไว้ พึ่งพิงท่อนแขนอันล่ำสันของเขาเหมือนนกน้อยคอยออดอ้อนคน นางกล่าวว่า “ข้ารู้ว่าท่านพี่ถามคำถามนี้หมายถึงอะไร ท่านพี่ไม่จำเป็นต้องกังวลให้มากนัก”“ที่ผ่านมาในเรื่องใหญ่ ๆ เหล่านั้น แม้ว่าข้าจะไม่มีแบบแผนและวิสัยทัศน์เช่นเดียวกับท่านพี่และพี่ใหญ่ ยิ่งไม่มีหัวสมองที่ชาญฉลาดเหมือนพวกท่าน แต่ในเรื่องพวกนี้ข้าน้อยก็ยังสามารถแยกแยะได้ชัดเจน”“พี่ใหญ่ดีกับน้องสาวอย่างข้า แต่มันก็แค่ดี สำหรับเขาแล้ว ข้าเป็นเพียงหมากของเขาเท่านั้น เมื่อเทียบกับหมากตัวอื่นของเขาแล้ว ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือมีสายใยครอบครัวมากกว่าเท่านั้นเอง”“แต่ว่าท่านพี่นั้นไม่เหมือนกัน”
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 697
“อะไรนะ?!”เวินหย่าลี่ระเบิดออกมาในทันที “ข้าวของเงินทองมากมายขนาดนี้ท่านจะส่งไปที่อารามสุ่ยเยว่ทั้งหมดหรือ? ท่านพี่ฟั่นเฟือนไปแล้วหรือ?! พวกนี้จวนเจิ้นกั๋วกงจ่ายชดเชยให้ลูกชายของเรา ไม่ใช่ชดเชยให้เวินซื่อ!”“เจ้าใจเย็นแล้วฟังข้าพูดก่อน”“ข้าใจเย็นไม่ได้แล้ว!”เวินหย่าลี่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “หากท่านอยากให้ก็ให้แค่หนึ่งหรือสองพันตำลึงก็พอแล้ว เพียงพอให้เวินซื่ออยู่กินในอารามทรุดโทรมแห่งนั้นได้หลายปี ทำไมต้องส่งไปทั้งหมดด้วย?!”เวินหย่าลี่ไม่อาจเข้าใจ และนางก็ไม่อยากเข้าใจเช่นกันวันนี้เวินซื่อนั่นก็แค่ทำแบบขอไปที นางทำอะไรหรือ? ทำไมต้องมอบข้าวของมากมายขนาดนี้ให้นางทั้งหมดด้วย!ในสายตาของเวินหย่าลี่ แม้ว่าเวินซื่อจะทุบตีใครบางคนในจวนเจิ้นกั๋วกง แต่นั่นก็ไม่ใช่เพื่อลูกชายของนาง หรือเพื่อจวนจงหย่งโหวของพวกเขา แต่นางทุบตีเพื่อระบายอารมณ์ให้ตัวเองนอกเหนือจากนี้ นางยังทำอะไรอีกหรือ? นางไม่ได้ทำอะไรเลยดังนั้นก็ไม่ใช่แค่ทำแบบขอไปทีหรอกหรือ?จงหย่งโหวมองดูภรรยาผู้โง่เขลาคนนี้ อดถอนหายใจไม่ได้จริง ๆ“เหตุใดเจ้ายังไม่เข้าใจอีก เวินซื่อไม่ใช่นังหนูที่อดทนต่อพวกเจ้ามาตลอดเมื่อหนึ่งปีก่อนอ
You may also like
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า
ไห่ถาง7.6K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน27.8K viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.9K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา458.7K viewsเขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ
moonlight -mini583 viewsทะลุมิติมาเป็นพระชายาของอ๋องไร้ใจ
วริษา1.2K viewsข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด
องค์หญิงโนเนม1.1K views
