เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 782
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 782
และร่องรอยนั้นก็กำลังค่อย ๆ เยียวยาบาดแผลบนร่างกายของพวกเขาแน่นอนว่า บรรดาประชาชนจะไม่รู้ว่า ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากพลังวิญญาณเหล่านั้นที่เวินซื่อปลดปล่อยออกมาจากมิติอย่างเงียบ ๆพวกเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่า บนร่างกายของตัวเองคล้ายมีบางอย่างที่ไม่ค่อยเหมือนเดิม“ท่านแม่ ข้ารู้สึกว่าร่างกายของข้าเหมือนจะไม่แข็งทื่ออีกต่อไปแล้ว”“แม่ก็เหมือนกัน ถ่านไม้ที่ที่ว่าการอำเภอแจกจ่ายให้ในครั้งนี้เผาได้อบอุ่นจริง ๆ”“ท่านพ่อ อาการอักเสบจากความเย็นที่มือของลูกไม่เจ็บปวดอีกแล้ว!”“ข้าก็ไม่ไอแล้ว! คอก็ไม่เจ็บแล้ว!”“ดูท่าทางยาหม้อที่ใต้เท้าเหล่านั้นให้มาในวันนี้จะใช้ได้ผลดีมาก เมื่อมีท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์อยู่ด้วย เจ้าหน้าที่ชั่วเหล่านั้นก็ไม่กล้าหลอกลวงพวกเราจริง ๆ”“ท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ดีมากจริง ๆ!”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว!”“พรุ่งนี้พวกเรายังไปดื่มโจ๊กได้ไหม? ถึงแม้ยาหม้อจะขม แต่หลังจากดื่มแล้วร่างกายก็อบอุ่นขึ้น ข้ายังอยากดื่มอีก!”“ไม่ต้องกังวลนะลูก ๆ ท่านอ๋องบอกแล้วว่า พรุ่งนี้พวกเรายังสามารถไปเอาที่ที่ว่าการอำเภอได้อีก!”“ดีเหลือเกิน!”ค่ำคืนนี้ ในที่สุดชาวเมืองเซิ่งเส
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 781
“ไม่แปลกใจที่ท่านอ๋องเป็นผู้นำในการสงเคราะห์ผู้ประสบภัยด้วยตนเอง ที่แท้ก็คุ้มกันบุคคลอันเป็นที่หมายปองเช่นนี้มาส่งด้วย”บนห้องใต้หลังคาที่สูงที่สุดของเมืองเซิ่งเสวี่ย ฮูหยินผู้เฒ่าสุภาพและเป็นสง่ายืนอยู่ข้างราวจับสีแดง เหม่อมองไปยังที่ว่าการอำเภอ ที่ดังอยู่ข้างหูคือข่าวที่ผู้ใต้บังคับบัญชาเพิ่งไปสืบได้มาจากที่ว่าการอำเภอ“ฮูหยินผู้เฒ่า ขณะนี้นายอำเภอถูกฆ่าแล้ว ที่ว่าการอำเภอก็ถูกกองทัพธงดำที่นำโดยท่านอ๋องเข้ามาตั้งมั่นอยู่ เกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาก็จะเริ่มตรวจสอบทั่วทั้งเมือง ถึงตอนนั้นหากพวกเราอยู่ที่นี่ กลัวว่าสิ่งของพวกนั้นจะถูกท่านอ๋องพบเข้าในไม่ช้า”ด้านหลังฮูหยินผู้เฒ่า นอกจากผู้ใต้บังคับบัญชาที่กำลังรายงานข่าวแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าดูอ่อนช้อยเหมือนผู้หญิงอีกคนหนึ่งด้วยเขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อประคองฮูหยินผู้เฒ่า นั่นก็คือฟ่านเจินซื่อ พร้อมเอ่ยบอกนางว่า “ที่พวกท่านอ๋องมาอย่างกะทันหันในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทางใต้เท้าอันในราชสำนักถึงไม่มีข่าวเลยสักนิด ตอนนี้พวกเรามาเก็บซ่อนสิ่งของพวกนั้นกันก่อน ต่อไปค่อยถอนกลับไปที่เมืองจงซิน รอให้การสงเคราะห์ผู้ประสบภัยเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 780
ไม่ใช่ผีเข้าสิงแต่อย่างใด และยิ่งไม่ใช่คำสาป!ดังนั้นเมื่อเวินซื่อเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมา หญิงผู้นั้นก็พลันมองนางด้วยแววตาซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ“ถ้าเช่นนั้น ท่านหมอเจ้าคะ ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรจึงจะปลอบโยนลูกชายของข้าให้สงบลงได้?”แม้จะถูกจับแขนทั้งสองข้างไว้ เด็กหนุ่มก็ยังคงคลุ้มคลั่งไม่หยุด กระทั่งดิ้นหลุดจนทำร้ายมารดาของตนเองไปหลายครั้ง เขาก็ยังคงไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น“เขาเป็นเช่นนี้มานานเท่าใดแล้ว?”เวินซื่อให้หมอคนอื่นๆ ตรวจรักษาต่อไป จากนั้นก็เดินเข้าไปตรวจดูอาการของเด็กหนุ่มด้วยวิธีการมอง ฟัง ซักถาม และจับชีพจร“ครึ่งเดือนแล้วเจ้าค่ะ เมื่อก่อนยังพอมีสติอยู่บ้างเป็นพักๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปโดยสิ้นเชิงแล้ว แม้กระทั่งตอนกลางคืนหลับฝันก็ยังสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที”หญิงผู้นั้นร้องไห้พลางเอ่ยขึ้นหลังจากเวินซื่อตรวจดูแล้ว นางก็กวาดสายตามองไปยังชาวบ้านคนอื่นๆ เมื่อมองดูก็พบว่า ในแถวยาวเหยียดนั้น มีชาวบ้านบางคนดูเหมือนจะคอยชะเง้อมองมาเป็นระยะๆ แววตาที่ส่งมานั้นมิใช่ความอยากรู้อยากเห็น แต่เป็นความสงสัยไม่แน่ใจ เป็นความลังเล เป็นความตึงเครียดเห็นได้ชัดว่า ในบรร
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 779
เมื่อสิ้นเสียงของเขา กองทัพธงดำทั้งหมดที่ทำหน้าที่รักษาความเป็นระเบียบก็ใช้หอกยาวในมือกระทุ้งพื้น “ปัง ปัง” สองครั้งบารมีอันน่าเกรงขามนั้น ประกอบกับคำพูดของเป่ยเฉินหยวน ก็ทำให้ฝูงชนที่กำลังโกลาหลอยู่ในขณะนั้น สงบลงทันทีทุกคนเริ่มทยอยกันเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้จะอยู่ท้ายแถวไกลๆ ก็ไม่กล้าเบียดเสียดไปข้างหน้าอีก ได้แต่จ้องมองข้าวต้มร้อนๆ เหล่านั้น จ้องมองไปยังสิ่งของสำหรับให้ความอบอุ่นเหล่านั้น รอคอยอย่างร้อนรนและหวาดหวั่นจนกระทั่งข้าวต้มร้อนๆ หม้อแล้วหม้อเล่าถูกยกออกมาอย่างต่อเนื่อง แจกไปหลายสิบหม้อแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดชาวบ้านบางคนจึงเริ่มผ่อนคลายลงได้บ้างและสถานการณ์เดียวกันก็เกิดขึ้นที่โรงทานยาเช่นกันหิมะที่ตกหนักต่อเนื่องมาหลายเดือน ทำให้ชาวบ้านในชางโจวจำนวนไม่น้อยป่วยเป็นไข้หวัดและมีบาดแผลจากความหนาวเย็นดังนั้น ยาต้มที่เวินซื่อและคนอื่นๆ เตรียมไว้จึงเป็นที่ต้องการอย่างมากจนไม่เพียงพอ หมอที่กำลังต้มยาอยู่ภายในที่ว่าการอำเภอต่างก็ยุ่งจนหัวหมุน ส่วนเวินซื่อและคนอื่นๆ ที่กำลังตรวจรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ด้านนอกที่ว่าการอำเภอก็ไม่ได้หยุดพักเช่นกันนี่เป็นสถานการณ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 778
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้าออกจากเรือนแม้แต่น้อย ยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้ที่ว่าการอำเภอที่ราวกับจะกลืนกินผู้คนเข้าไปนั่นแต่ตอนนี้พวกเขาไม่กลัวแล้ว เพราะพวกเขารู้ว่า ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาช่วยพวกเขาแล้ว!ตอนนี้ บริเวณหน้าที่ว่าการอำเภอ กองทัพธงดำทั้งหมดได้เริ่มตั้งโรงทานข้าวต้มห้าแห่ง รวมถึงจุดแจกจ่ายสิ่งของบรรเทาทุกข์เรียบร้อยแล้วส่วนเวินซื่อก็นำหมอทั้งหมดไปเตรียมยาต้มที่มีสรรพคุณขับไล่ความเย็น ให้ความอบอุ่นภายใน และบำรุงร่างกายไว้หลายหม้อ รอคอยการมาของชาวบ้านไม่นานนัก ก็มีเงาร่างปรากฏขึ้นที่หัวมุมถนนผู้ที่ได้ยินข่าวและมาถึงที่นี่ก่อนใครคือคู่สามีภรรยาสูงอายุที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เคียง ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงลังเล คู่สามีภรรยาคู่นี้ที่คิดว่าตนเองคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ได้ก้าวออกจากเรือนด้วยความหวังสุดท้ายพวกเขาเดินมาถึงที่นี่อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าที่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอมีการตั้งโรงทานข้าวต้มไว้จริงๆ กระทั่งยังมีถ่านไม้ ฟืน และสิ่งของให้ความอบอุ่นอื่นๆ กองเป็นภูเขา สีหน้าลังเลในตอนแรกของพวกเขาก็พลันหายไป ถูกแทนที่ด้วยความปิติยินดีอย่างยิ่ง “แจกข้าวต้มแล้ว! แจกข้าว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 777
“จริงหรือ? ไม่ใช่หลอกให้พวกเราออกไปหรอกนะ?”“เจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นจะมีน้ำใจขนาดนั้นเชียว?”“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”“ต้องเป็นเจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นคิดอุบายอะไรออกมาอีกแน่ๆ อยากจะบีบคั้นพวกเราให้ตายให้ได้!”“ออกไปไม่ได้ ออกไปไม่ได้เด็ดขาด!”ในขณะที่ผู้คนในห้องกำลังตื่นตระหนก ชายหนุ่มที่เมื่อครู่แนบหูอยู่ริมหน้าต่างและได้ยินชัดเจนที่สุดพลันหันกลับมา ดวงตาเป็นประกายราวกับตื่นเต้นอย่างยิ่ง กล่าวว่า “ไม่ใช่ฝีมือเจ้าฟ่านสุนัขชั่ว! เป็นกองทัพธงดำ! เป็นกองทัพธงดำของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของเรามาแล้ว!”“อะไรนะ? กองทัพธงดำ?!”“เหวินเสี่ยวลิ่ว เป็นกองทัพธงดำจริงๆ หรือ? เมื่อครู่เจ้าได้ยินจริงๆ หรือ?”“ท่านลุง หูของข้าคนอื่นไม่เชื่อ แต่ท่านลุงยังจะไม่รู้อีกหรือ? หูของข้าเหวินเสี่ยวลิ่วน่ะไวที่สุดเชียวนะ!”ชื่อจริงของเหวินเสี่ยวลิ่วคือเหวินปาฟาง ซึ่งหมายถึงหูทิพย์ สามารถได้ยินเสียงจากทั่วทุกสารทิศชื่อนี้ก็เป็นเพราะว่าเหวินเสี่ยวลิ่วมีหูที่ไวเป็นพิเศษมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้น พ่อแม่ของเขาจึงตั้งชื่อนี้ให้เขาและเพื่อนบ้านต่างรู้เรื่องนี้ดีเหวินเสี่ยวลิ่วนึกอะไรขึ้นได้ก็
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา471.3K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.4K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว63.3K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง57.6K viewsเมื่อสตรีเช่นข้าขโมยดวงจ้าวมังกร
อิ่น เยว่957 viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง30.9K viewsฮูหยิน แค่ภรรยา
moonlight -mini3.9K viewsข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
เหมียวเฟยฉี2.7K views
