Share

บทที่ 783

Penulis: จิ้งซิง
ฟ่านซิ่วซิ่วที่นั่งอยู่ในรถม้าได้เอาผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งมาปิดหน้าไว้ เสียงอันนุ่มนวลดังเข้าหูของทุกคน

พูดจบ มุมปากก็แย้มขึ้นเล็กน้อย

นึกว่านางก็ได้แนะนำตัวเองเช่นนี้แล้ว ในฐานะบุตรีของเจ้าเมืองผู้สง่างาม ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ทหารเหล่านี้ยืดหยุ่น ยอมบอกที่อยู่ของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแต่โดยดีอีกหรือ?

แต่ว่า มันก็ยังใช้ไม่ได้จริง ๆ

กองทัพธงดำที่ยืนอยู่ตรงประตูของที่ว่าการอำเภอชักดาบออกมาโดยไม่ลังเล แล้วปักลงบนพื้นทันที “ทหารทุกนายรับคำสั่ง...!”

“รับทราบ!”

กองทัพธงดำทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกที่ว่าการอำเภอตะโกนลั่น ก่อนจะชักดาบออกมาอย่างพร้อมเพรียง

บรรยากาศที่กำลังจะปะทุ แรงกดดันของไอสังหารได้เพิ่มขึ้นเท่าตัวทันที

องครักษ์ที่อยู่นอกรถม้ากล่าวอย่างตื่นเต้นทันใด “คุณหนู รีบไป พวกเขาจะลงมือจริง ๆ”

ฟ่านซิ่วซิ่วเคยผ่านสถานการณ์เช่นนี้และการปฏิบัติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

นางกัดริมฝีปากเล็กน้อยทันที หลังจากโทสะพาดผ่านดวงตาไปแล้ว ก็สั่งการคนขับรถม้า “ไป กลับจวน!”

เสียแรงหลังจากที่นางได้รับข่าว แต่งตัวอย่างพิถีพิถันเป็นพิเศษแล้วรีบรุดมา

ตอนนี้แม้แต่ใบหน้าของอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ยัง
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1097

    หลานซื่อสีหน้าบึ้งตึงหากนางจำไม่ผิด ชางชิงหลานดูเหมือนจะเป็นองค์ชายสี่ในบรรดาสมาชิกราชวงศ์แห่งราชสำนักต่างเผ่าดังนั้นทั้งหมดนี้เป็นการวางแผนของเขาอย่างนั้นหรือ?!แต่เมื่อเห็นคนทั้งสองตรงหน้าดูมีเจตนาไม่ดี หลานซื่อก็กำหมัดแน่น อดกลั้นความโกรธเอาไว้ และยังแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจลองถามหยั่งเชิงดู “ที่แท้ก็องค์ชายใหญ่กับองค์ชายรองนี่เอง แต่เหตุใดข้าถึงรู้สึกเหมือนไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของท่านทั้งสองเลย ข้าอยู่ในเพศชายแล้วจะกลายเป็น ‘น้องสะใภ้สี่’ ที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองพูดถึงได้อย่างไร?”ตอนนี้นางยังคงสวมบทบาทเป็นนายน้อยชาวต่างเผ่าอยู่ หากยังไม่แน่ใจสถานการณ์ทั้งหมด ย่อมไม่มีทางทิ้งตัวตนนี้ไปในทันทีเด็ดขาดใครจะคาดคิดว่าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองที่อยู่ตรงหน้ากลับหัวเราะเสียงดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ใช่แล้วใช่แล้ว ใครจะไปคิดว่าเจ้าน้องสี่นั่นจะเป็นชายที่ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีเล่า?”“นี่ น้องรองพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูก เห็นรูปโฉมของน้องสะใภ้สี่แล้วข้ายังรู้สึกเอ็นดู ว่าไปแล้วน้องสี่ยังมีดวงเรื่องสตรีอยู่ไม่น้อย ชำนาญในการเสพสุขเสียด้วย”เมื่อคำพูดขององค์ชายใหญ่เอ่ยออกมา สายตาขององค์

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1096

    ความคิดนี้ช่างเหลวไหลจริง ๆเพราะถึงอย่างไรหลานซื่อก็ไม่ได้คิดว่าใบหน้าตนเองจะงดงามราวเทพธิดาเช่นนั้น ที่สามารถทำให้ชาวต่างเผ่าเหล่านี้เห็นใบหน้าของนางแล้วต้องพากันหันกลับมามองซ้ำนอกเสียจากว่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่างความระแวดระวังของหลานซื่อนั้นถูกต้องแล้วคณะของพวกเขาเพิ่งเข้ามาในวังหลวงได้ไม่นาน ขณะที่กำลังเตรียมหาที่พัก แล้วค่อยไปสืบสถานการณ์ ก็มีคนมาขวางพวกนางไว้กลางถนนอย่างฉับพลัน“หยุดนะ!”คนที่มามีสิบกว่าคน ผู้นำมีซูบผอมคนหนึ่งล่ำสันคนหนึ่ง ชายล่ำสันมีรูปร่างกำยำ แม้จะไม่ได้สูงเท่าเล่อตุนและคนที่จับตัวเวินเยวี่ยไป แต่ก็สูงกว่าคนธรรมดามากส่วนชายซูบผอมการแต่งกายนั้นมองปราดเดียวก็แตกต่างจากคนอื่น ๆ โดยรอบ ดูเหมือนเป็นเครื่องแต่งกายของชนชั้นสูงในชนเผ่าต่างเผ่าอีกฝ่ายหน้าตาเฉลียวฉลาด ทันทีที่ปรากฏตัวก็จ้องมองหลานซื่อที่อยู่กลางคณะ กลอกดวงตาไปมา จากนั้นก็เปิดปากพูดว่า“ข้าผู้เป็นอ๋องจะให้โอกาสพวกเจ้าหนึ่งครั้ง ส่งนางออกมา แล้วข้าจะเว้นความตายให้พวกเจ้า”พอคำพูดนี้เอ่ยออกมา หลานซื่อและคนอื่น ๆ ก็พอจะยืนยันตัวตนของอีกฝ่ายได้แล้วดูท่าว่าจะเป็นสมาชิกราชวงศ์ในวังหลวงต่างเผ่า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1095

    หลานซื่อบีบคอเวินจื่อเยวี่ยอย่างแรงดวงตาทั้งสองแดงฉานราวกับเลือด จ้องมองเวินจื่อเยวี่ยอย่างไม่ละสายตาราวกับต้องการที่จะระบายความคับข้องใจและความเจ็บปวดทั้งหมดที่นางได้รับมาตลอดสองชาติลงที่นี่แต่เมื่อลมหายใจของเวินจื่อเยวี่ยหยุดลงในชั่วขณะนั้น ภาพเวินฉางอวิ้นกอดเวินจื่อเยวี่ยจนตายก็แวบเข้ามาในหัวของนางและหลังจากที่เขาล้มลง แม้จะหมดสติไปแล้วก็ยังคงจับมือของเวินจื่อเยวี่ยไว้แน่นหลานซื่อปล่อยมือทันใดความรู้สึกท้อแท้ผุดขึ้นมาในหัวใจของนางทันที“ท่านสมควรตาย ท่านสมควรตายไปเลยเดี๋ยวนี้...”แต่นางในเวลานี้ กลับไม่สามารถลงมือได้ไม่ใช่เพื่อเวินจื่อเยวี่ยแต่เพราะเวินฉางอวิ้นเพราะว่า…พี่ใหญ่ของนางหลานซื่อหลับตาลง ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวออกไป“หากเวินฉางอวิ้นตาย ท่านก็จะต้องตายตามเขาไป”หลานซื่อไม่สนใจว่าตอนนี้เวินจื่อเยวี่ยจะได้ยินหรือไม่ นางเพียงทิ้งประโยคนี้ไว้ แล้วใช้พลังมิติเหวี่ยงเวินจื่อเยวี่ยขึ้นไปที่ชั้นสองทันทีขังไว้ในกรงเหล็กที่เคยขังเวินจื่อเยวี่ยเอาไว้หลังจากจัดการเวินฉางอวิ้นและเวินจื่อเยวี่ยเรียบร้อยแล้ว หลานซื่อก็ออกจากมิติอย่างรวดเร็วด้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1094

    หลังจากหลานซื่อพูดจบก็หันไปมองเวินเฉวียนเซิ่ง ก่อนจะมองข้ามเขาไป สายตาจ้องตรงไปยังเอ้อถานหลัวที่คอยดูอยู่เฉย ๆ มาพักใหญ่แล้ว“ข้าจะไปที่วังหลวงเพื่อจับตัวเวินเยวี่ยมาแลกเปลี่ยนกับคนของท่าน แต่ก่อนหน้านั้น ท่านต้องรับรองว่าคนของข้าจะปลอดภัย ไม่เช่นนั้นข้าจะสู้กับท่านจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง”ทันทีที่เสียงของหลานซื่อสิ้นสุดลง เสียงร้องอันเล็กแหลมของอวิ่นซิงก็ดังก้องไปทั่วทั้งป่าเขาในทันใดม่านตาของเอ้อถานหลัวหดลงทันทีเป็นราชาแมลงพิษตัวนั้นที่อยู่ในเมืองหลวงตอนนั้น!เอ้อถานหลัวคาดการณ์ไว้แล้ว แต่เขาไม่คิดเลยว่า เพิ่งจะไม่ได้พบกันไม่นาน ราชาแมลงพิษตัวนี้กลับแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้งดูเหมือนว่าปรมาจารย์กู่ใต้บัญชาธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้จะมีความสามารถจริง ๆเพราะวิธีการข่มขู่ที่หลานซื่อจงใจใช้ เอ้อถานหลัวไม่กล้าบีบคั้นมากเกินไป จึงพยักหน้าตอบตกลง “ขอเพียงธิดาศักดิ์สิทธิ์รักษาคำพูด อาตมาก็จะไม่แตะต้องนังหนูนั่นแม้แต่นิดเดียว เพียงแต่อาตมาได้กล่าวไว้แล้วว่า ธิดาศักดิ์สิทธิ์ควรเร่งมือเสียหน่อย”หลานซื่อแค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะถอนสายตากลับ“ไป”หลานซื่อหันหลังกลับ เหลือบมองเวินฉางอวิ้นที่กำมื

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1093

    เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกตะลึงจนยืนนิ่งอยู่กับที่หลังจากความเงียบสงัดผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงคำรามของเวินเฉวียนเซิ่งก็ดังขึ้นทันที...“ลูกเนรคุณ!!”เวินเฉวียนเซิ่งจ้องกริชในมือของเวินฉางอวิ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อ นิ้วที่ชี้ไปที่เวินฉางอวิ้นสั่นเทาอย่างรุนแรง เขากัดฟันพูดว่า “เจ้าถึงกับลงมือกับน้องชายแท้ ๆ ของตัวเองได้! เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?!”“ใช่ ข้าบ้าไปแล้ว”สำหรับคำถามของเวินเฉวียนเซิ่ง เวินฉางอวิ้นพยักหน้ายอมรับอย่างตรงไปตรงมา พลางหัวเราะเย็นชา“ทั้งหมดนี้ต้องโทษท่านพ่อมิใช่หรือ? ไม่ว่าจะเป็นข้าหรือน้องรอง พวกเราล้วนถูกท่านพ่อบีบคั้น”“น้องรองถูกท่านบีบจนต้องออกจากบ้าน จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีข่าวคราว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่หรือตาย น้องสามกับน้องสี่ถูกท่านบีบจนไม่รู้จักแยกแยะความใกล้ชิดห่างเหิน ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี รู้จักแต่ปกป้องบุตรสาวนอกสมรส!”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยอย่างโกรธเคือง “อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ ตอนที่เวินจื่อเฉินหนีออกจากบ้านก็เป็นเจ้าที่ช่วยเขา ตอนนี้เจ้ากลับบอกว่าเป็นเพราะข้าบีบคั้น!”“หากข้าไม่ช่วยเขา เกรงว่าเขาคงจะตายด้วยน้ำมือของท่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1092

    “พี่ใหญ่?”เวินจื่อเยวี่ยที่ไม่คาดคิดว่าจู่ ๆ เวินฉางอวิ้นจะลุกขึ้นยืนได้ตกตะลึงไปในทันใด แต่วินาทีต่อมาเขาก็สีหน้าบึ้งตึงลงในทันที“พี่ใหญ่ ท่านมาเพื่อช่วยเวินซื่อ หรือช่วยข้ากันแน่?”เวินจื่อเยวี่ยกล่าวอย่างขุ่นเคือง “หากท่านมาเพื่อช่วยข้า ก็อย่าไปยืนฝั่งเวินซื่อ นางเคยฆ่าน้องหก และไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แม้กระทั่งคนของนางตอนนี้ยังลงมือกับข้า ฟันแขนข้าขาดไปข้างหนึ่ง!“ฆาตกรเช่นนี้ไม่สมควรให้อภัย ดังนั้นพี่ใหญ่ หากท่านยังต้องการข้าผู้เป็นน้องชายคนนี้ ก็ช่วยข้าฆ่านางเดี๋ยวนี้…”“เวินจื่อเยวี่ย!!”เวินฉางอวิ้นตะโกนเสียงเข้ม ขัดคำพูดที่พร่ำไม่หยุดของเวินจื่อเยวี่ยทันทีเวินฉางอวิ้นกำหมัดแน่น สายตาของเขามองไปยังแขนที่ถูกฟันขาดของเวินจื่อเยวี่ย แววตาเผยความสงสารวูบหนึ่งแต่สุดท้ายเขาก็ทำใจแข็ง เอ่ยอย่างเย็นชา “ข้าไม่ได้มาเพื่อช่วยเจ้า”เวินจื่อเยวี่ยชะงักไปอีกครั้งราวกับเพิ่งจะเข้าใจคำพูดของเวินฉางอวิ้น เขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว สายตาที่มองเวินฉางอวิ้นราวกับกำลังมองศัตรูเขาถามอย่างโกรธเคือง “ดังนั้นท่านคิดจะเข้าข้างเวินซื่อหรือ?!”“ใช่”เวินฉางอวิ้นยอมรับโดยไม่ลังเล“เวินฉางอว

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status