공유

บทที่ 865

작가: จิ้งซิง
ในขณะเดียวกัน ณ อีกด้านหนึ่ง

หลังจากรถม้าของเวินอวี้จือออกจากเมืองจงซินแล้ว ก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเซิ่งเสวี่ยอย่างรวดเร็ว

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ตลอดเส้นทางเดิมทีเขายังคงคิดหาวิธีที่จะชิงดอกบัวกระดูกมังกรกลับคืนมาจากเวินซื่อ แต่ผ่านไปไม่นาน เขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

อย่างไรเสีย น้องสาวผู้นั้นของเขาจิตใจอำมหิต ลงมือเหี้ยมโหด ส่วนตัวเขาก็ลงมือกับนางครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปกป้องน้องหก ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้นางโกรธแค้นอย่างยิ่งไปตั้งนานแล้ว

บัดนี้องครักษ์สองคนที่เขาพามาล้วนได้รับบาดเจ็บ ตัวเขาเองก็เคลื่อนไหวไม่สะดวก ในสถานการณ์เช่นนี้ นางเวินซื่อจะนั่งอยู่เฉยๆ ได้จริงหรือ?

ยิ่งคิด ในใจของเวินอวี้จือก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี

ก่อนหน้านี้ยังคิดหาวิธีชิงดอกบัวกระดูกมังกรกลับคืนมา แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าคิดเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว

เพราะเขาต้องรีบหนี รีบออกจากชางโจวกลับไปยังเมืองหลวง!

รอจนกลับถึงเมืองหลวงแล้ว มีท่านพ่ออยู่ นางเวินซื่อจึงจะไม่กล้าลงมือ!

เมื่อคิดเช่นนี้ เวินอวี้จือก็รีบเอ่ยปากเร่งองครักษ์ที่อยู่ด้านหน้าทันที “เร็วเข้า เร่งรถม้าให้เร็วกว่านี้อีก!”

“ขอรับ คุณชาย!”

องครักษ์สองคนที่อยู่ด
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1106

    หลังจากใช้ผึ้งนักฆ่าโค่นล้มหลายคนทางฝ่ายนั้นลง ปรมาจารย์กู่ชุดดำก็ลงมือในที่สุด ปล่อยแมลงกู่นับร้อยตัวออกมาล้อมผึ้งนักฆ่าสิบกว่าตัวนั้นขณะที่กำลังจะกำจัดผึ้งนักฆ่าเหล่านี้ทั้งหมด หลานซื่อพลันเกิดความคิดขึ้นมา ผึ้งนักฆ่าสิบกว่าตัวนั้นก็รีบผละออกจากกลุ่มผู้ติดตาม แล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้าหนีกระเจิงไปคนละทิศละทางหลานซื่อไม่ได้เรียกพวกมันกลับมาทันที แต่ปล่อยให้พวกมันบินหนีไปเช่นนั้นทางนั้นเห็นผึ้งนักฆ่าที่ก่อกวนหนีไปแล้ว แม้จะโล่งใจ แต่สีหน้าก็ไม่สู้ดีนักโดยเฉพาะเยี่ยนจือ เมื่อสายตากวาดมาทางหลานซื่อกับพวก ความเย็นยะเยือกนั้นราวกับคมมีดถ้าไม่ใช่เพราะท่านอ๋องสั่งไว้ล่วงหน้า เขาคงลงมือฆ่าหญิงผู้นี้ไปนานแล้วสีหน้าของเยี่ยนจือเย็นชาหลานซื่อที่สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของเขาก็ไม่หันกลับไป ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนราวกับว่าคนที่ลงมือทางด้านนั้นเมื่อครู่ไม่ใช่นางเลยแต่ในตอนนี้ในใจนางกลับยิ้มเล็กน้อยเป็นไปดังคาดนางคาดเดาถูกแล้วในจังหวะนั้นเอง...“นี่ เจ้า...เจ้าเตี้ยที่อยู่ข้างหน้าสุดนั่น หมายถึงเจ้านั่นล่ะ ถอดหน้ากากของเจ้าออกเสีย”เสียงของเวินเยวี่ยพลันดังขึ้นในบริเวณโล่งแจ้งนี้เยี

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1105

    เมื่อแมลงกู่ของปรมาจารย์กู่ชุดดำเคลื่อนไหว หลานซื่อก็รับรู้ได้ผ่านอวิ่นซิงรวมทั้งหมดสิบแปดตัว ล้วนเป็นกู่แมลงวันหัวใจเน่าแมลงวันหัวใจเน่า คือแมลงวันชนิดหนึ่งที่กินซากศพเป็นอาหาร จะเจาะเข้าไปในร่างกายมนุษย์เพื่อวางไข่ อาศัยอยู่ในนั้นและค่อย ๆ เติบโต สุดท้ายก็เจาะทะลุร่างกายออกมาหลานซื่อไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับแมลงกู่ที่น่าขยะแขยงเช่นนี้ที่นี่ปลายนิ้วของนางขยับ พลันปล่อยฝูงผึ้งนักฆ่ากลุ่มเล็ก ๆ ออกมาจากใต้แขนเสื้ออย่างเงียบ ๆ ตรงเข้าใส่แมลงวันหัวใจเน่าเหล่านั้นที่บินเข้ามาไม่นานนัก ก็มีซากศพแมลงวันหัวใจเน่าสิบกว่าตัวเพิ่มขึ้นบนพื้นอย่างกะทันหันเยี่ยนจือพลันรู้สึกว่าร่างของปรมาจารย์กู่ชุดดำที่อยู่ข้างกายแข็งทื่อไปเยี่ยนจือลดเสียงลงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ปรมาจารย์กู่ชุดดำส่ายหน้า แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “กู่แมลงวันหัวใจเน่าที่ปล่อยออกไปถูกฆ่าตายหมดแล้ว”“ถูกฆ่าตายแล้ว?!”เยี่ยนจืออุทานด้วยความประหลาดใจทันทีเขากวาดสายตาไปทางหลานซื่อและคนอื่น ๆ อย่างแนบเนียน แต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติใด ๆเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อนึกถึงแผนการของท่านอ๋อง เขาจึงถามว่า “ลองปล่อยไปอีกชุดดูไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1104

    หลานซื่อและคนอื่น ๆ ยืนตากแดดรออยู่นอกตำหนักได้ครู่หนึ่งแล้วฟังจากท่าทีในการสนทนาระหว่างราชาต่างเผ่ากับบรรดาองค์ชายองค์หญิงข้างในแล้ว หลานซื่อคาดว่าคงอีกสักพักกว่าจะออกมาขณะที่กำลังคิดว่าจะส่งฝูงแมลงพิษให้แพร่กระจายออกไปสำรวจส่วนอื่น ๆ ของวังหลวงอย่างเงียบ ๆ เพื่อเตรียมเส้นทางถอยในกรณีที่เกิดเหตุไม่คาดฝันหรือไม่นั้น...บังเอิญอย่างยิ่งในขณะนั้นเอง เงาร่างที่คุ้นเคยสวมชุดหรูหราของชาวต่างเผ่า ท่ามกลางการแวดล้อมของกลุ่มผู้ติดตามชาวต่างเผ่า ก็มาถึงหน้าตำหนักใหญ่นี้“นายน้อย คนที่เราต้องการจับตัวมาถึงแล้ว”เกาหยางกระซิบเตือนหลานซื่อ น้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นไว้เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขา นี่คือโอกาสครั้งหนึ่งคนที่ต้องการจับตัวมาอยู่ตรงหน้าเสียเอง อีกทั้งเวลานี้สมาชิกราชวงศ์ต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ ทำไมไม่ฉวยโอกาสนี้จับกุมแล้วหนีไปเลยเล่า?สายตาหลานซื่อไม่ได้ทอดออกไป แต่ให้อวิ่นซิงที่อยู่ข้างหูจับจ้องไปทางนั้นแทน“สังเกตการณ์ไปก่อน”แน่นอนว่าหลานซื่อก็มีความคิดเช่นนี้แต่นางไม่ได้วู่วามออกคำสั่งประการแรกคือมีองครักษ์วังหลวงรายล้อมมากเกินไป ประการที่สองคือนางไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1103

    หลานซื่อกับพวกเดินทางมาถึงวังหลวงในฐานะข้ารับใช้ส่วนตัวขององค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเมื่อเผชิญหน้ากับสถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นพระราชวังอร่ามทอง หลานซื่อกับพวกต่างอดประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้เดิมทีขณะที่พวกนางเพิ่งเข้ามาในราชสำนัก ก็พบว่าเมืองนี้หรูหราผิดปกติแต่ไม่คิดว่านอกจากความหรูหราแล้วยังมีความหรูหราขั้นกว่าอีกพระราชวังอร่ามทองที่เปล่งประกายภายใต้แสงอาทิตย์เบื้องหน้าแห่งนี้ แม้จะเทียบไม่ได้กับความยิ่งใหญ่ของวังหลวงต้าหมิง แต่ในดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ เมื่อเทียบกับชนเผ่าที่แห้งแล้งและมืดมนที่หลานซื่อกับพวกเคยเห็นมาแล้ว เรียกได้ว่าต่างกันราวกับฟ้ากับดิน เป็นความหรูหราที่ไม่อาจมีใครเทียบอย่างสิ้นเชิงราวกับว่าความมั่งคั่งทั้งหมดของดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ ได้รวมตัวกันอยู่ที่ราชสำนักและวังหลวงแห่งนี้แล้วความแตกต่างที่มากมายเช่นนี้ทำให้หลานซื่อกับพวกรู้สึกประหลาดใจแต่คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้าง รวมถึงประชาชนทั่วไป ดูเหมือนคุ้นเคยกับเรื่องนี้มานานแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่เผยความไม่พอใจให้เห็นแม้แต่น้อย แต่หลังจากก้าวเข้าไปในวังหลวงแล้ว แต่ละคนก็แสดงสีหน้าเคารพนบนอบจู่ ๆ หลานซื่อก็รู้สึกว่าตนเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1102

    เผ่าต้ารื่อคือราชวงศ์ของราชสำนักองค์ชายใหญ่ องค์ชายรอง รวมถึงอ๋องชาง ชางชิงหลาน ล้วนเป็นคนของเผ่าต้ารื่อเรื่องนี้หลานซื่อรู้ดี ดังนั้นจึงไม่ได้เก็บคำข่มขู่ของเขามาใส่ใจไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ขอเพียงองค์ชายใหญ่และคนอื่น ๆ ไม่หักหลัง นางก็จะไม่หลอกพวกเขา แต่หากสถานการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นจริง นางคงจะพาคนไปแลกตัวเสี่ยวหานกลับมา จากนั้นก็กลับจงหยวนทันทีส่วนคนของเผ่าต้ารื่อหากกล้าข้ามผ่านด่านจูหยาง ไม่เพียงแต่จะหนีไม่รอดสักคนเดียว แต่ยังอาจเรียกกองทัพทหารม้าอันแข็งแกร่งของต้าหมิงมาสู่พวกเขาด้วยดังนั้นคำพูดขององค์ชายใหญ่จึงมีประโยชน์ในการข่มขู่คนของพวกเขาเอง แต่ไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อยในการข่มขู่หลานซื่อกับพวกแต่หลานซื่อยังจำได้ว่าตอนนี้พวกนางปลอมตัวเป็นชาวต่างเผ่าอยู่ จึงพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง......ในขณะเดียวกัน ณ จวนอ๋องชางมีผู้ใต้บัญชารายงานเรื่องที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองนำคนไปสกัดขบวนเล็ก ๆ ที่ประตูเมืองในวันนี้ให้ชางชิงหลานรับรู้อย่างรวดเร็วเยี่ยนจือกล่าวว่า “มีคนเห็นไม่น้อยว่าในขบวนเล็ก ๆ นั้นมีชายหนุ่มรูปงามยิ่งนักคนหนึ่ง ว่ากันว่าหน้าตาเหมือนกับ ‘คนในใจ’ ที่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1101

    “เรื่องนี้พวกท่านไม่จำเป็นต้องรู้ พวกท่านแค่ต้องตอบคำถามของข้าต่อไป”แน่นอนว่าหลานซื่อไม่สามารถบอกไพ่ตายของตนเองให้พวกเขารู้ได้นางกวาดตามององค์ชายใหญ่ แล้วติดต่อกับอวิ่นซิงในใจ [พิษในร่างกายของพวกเขายังควบคุมต่อไปได้อีกหรือไม่?]กายาต้านร้อยพิษอะไรของสองคนนี้ค่อนข้างแปลกประหลาด นางกังวลว่าหากพิษไม่ออกฤทธิ์ แผนการของนางก็คงต้องเปลี่ยนเสียแล้วโชคดีที่คำตอบของอวิ่นซิงเป็นผลลัพธ์ที่ดี [นายหญิงวางใจเถิด กายาต้านร้อยพิษของพวกเขาหลังจากถูกพิษของท่าน ได้ถูกทำลายลงแล้ว]หลานซื่อถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นนั้นก็ดีแล้วหากยังสามารถใช้พิษควบคุมคนสองคนนี้ต่อไป ย่อมดีกว่าการฆ่าพวกเขาทันทีท้ายที่สุดแล้วสถานะของคนทั้งสองนี้ในราชสำนักก็ไม่ได้ต่ำต้อยเลย หากฆ่าพวกเขาตอนนี้ ย่อมก่อให้เกิดปัญหาตามมาไม่รู้จบเป้าหมายของนางตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียว นั่นคือจับตัวเวินเยวี่ย จากนั้นใช้นางไปแลกตัวเสี่ยวหานกลับมาดังนั้นหลานซื่อไม่อยากให้เกิดเหตุไม่คาดฝันอื่นใดขึ้นเห็นได้ชัดว่าองค์ชายใหญ่ก็รู้ดีว่า ร่างกายของพวกเขาสองพี่น้องถูกทำลายลงแล้วดังนั้นจึงให้ความร่วมมือตอบคำถามของหลานซื่อเป็นอย่างดีหลังจา

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status