บทที่ 9 เรื่องน่ายินดีของครอบครัว

บทที่ 9 เรื่องน่ายินดีของครอบครัว

ซ่งผู่เย่วที่เห็นลูกสาวตัวน้อยตื่นมาแล้วก็คึกคัก อารมณ์ดีไม่มีร้องไห้งอแง เธอจึงยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู ก่อนจะก้มลงหอมแก้มป่องๆ ของเจ้าเด็กรู้ความไปฟอด ใหญ่

“ตื่นมาก็อารมณ์ดีเชียวนะเจ้าตัวน้อย กินนมก่อนจะได้มีแรงเล่นกับคุณพ่อตอนเขากลับบ้านนะคะ”

หลี่เฟยหย่ากินนมของคุณแม่เพื่อไม่ให้เธอเป็นห่วง แม้จะไม่รู้สึกหิวจากการกินน้ำมรกตในมิติไปแล้วก็ตาม เธออยากจะเล่าเรื่องมิติของเธอให้คุณพ่อคุณแม่ และทุกคนในครอบครัวฟังจริงๆ

และจะไม่มีใครทำอันตรายเธอได้แน่นอน เพราะเธอไม่ได้แค่สำรวจมิติอย่างเดียว เวลาสามชั่วโมงในนั้นระหว่างที่เธอสำรวจมิติ มีเสียงเจื้อยแจ้วของเจ้าเฟยเฟยพูดจ้อไม่หยุดอยู่ตลอด

เล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ ได้พูดเสริมขึ้นมาว่าน้ำตกมรกตนั่น ถ้าอยากให้ใครภักดีและไม่คิดร้ายกับเธอ ต้องเอาดอกกล้วยไม้ที่รังของมันไปแช่ในน้ำตกมรกตก่อนให้คนอื่นดื่ม

เจ้าตัวน้อยเสียดายมากอยากให้คนในครอบครัวใช้ของดีๆ จากห้างสรรพสินค้าของเธอ และพาพี่ชายฝาแฝดไปล่องเรือเล่นจริงๆ

เธอสามารถพาคนอื่นเข้าไปในมิติได้ เมื่อทุกคนกินน้ำตกมรกตแช่ดอกกล้วยไม้แล้วเท่านั้น

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอไม่มีความลังเลที่จะบอกพวกเขาเรื่องมิติ เธออยากเอาเจ้าเฟยเฟยน้อย เพื่อนใหม่ช่างจ้อของเธอมาแนะนำให้ทุกคนในครอบครัวรู้จักอีกด้วย ทุกคนต้องชอบแน่นอนเพราะมันน่ารักมาก

รอเธอโตพอที่จะพูดรู้เรื่องก่อนแล้วกัน ค่อยทำตามที่ตั้งใจไว้ตอนนี้

แต่ก่อนอื่นร่างกายคุณแม่สำคัญที่สุด เธอวางแผนว่าต่อไปจะคอยแอบหยดน้ำตกมรกต ใส่ในอาหารคุณแม่ให้เธอกินทุกวันร่างกายจะได้ฟื้นฟูโดยเร็ว

ทางด้านหลี่เฟยหลง เมื่อถึงเวลาเลิกงานแล้วเขาก็รีบเก็บของกลับบ้านทันที เหมือนถูกไฟลนก้นก็ไม่ปาน

กลับถึงบ้านแล้วก็เดินถือซองเอกสารสีน้ำตาลเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี มีรอยยิ้มนิดๆ ติดมุมปากทั้งที่ปกติ จะชอบทำหน้าเรียบนิ่งอยู่ตลอดแท้ๆ

คุณย่าจางพึ่งเข้าไปอุ้มหลานสาว ออกมานั่งเล่นกับคุณปู่หลี่ด้านนอก ปล่อยให้ลูกสะใภ้ของเธอนอนอยู่ไฟในห้องได้สะดวก ใกล้กันมีสองแฝดนั่งเล่นกับน้องสาวตัวน้อย ที่ส่งเสียงอ้อแอ้คุยกับเหล่าพี่ชายอย่างสดใส คนพี่ก็คอยส่งเสียงตอบกลับ ราวกับว่าคุยกันรู้เรื่องอยู่ใกล้ๆ

“มีเรื่องดีอะไรรึเปล่าอาหรง เดินยิ้มมาแต่ไกลเชียว”

คุณย่าจางอดทักลูกชายของเธอไม่ได้จริงๆ ปกติเขาจะไม่มีทางเดินยิ้มกริ่มเหมือนมีเรื่องดีๆ จนเก็บอาการไม่อยู่อย่างนี้เลย

“เรื่องน่ายินดีน่ะครับคุณแม่ วันนี้มีเรื่องดีเยอะไปหน่อยน่ะครับ ผมเลยอารมณ์ดีมากอย่างที่เห็น”

หลี่เฟยหรงตอบคุณแม่ของเขาด้วยรอยยิ้มที่กว้างขึ้น ก่อนจะยื่นซองเอกสารให้คุณย่าจางเปิดอ่านเรื่องน่ายินดีของเขา หลังกลับไปทำงานในช่วงบ่ายต่อ เขาเห็นซองเอกสารวางอยู่ในห้องทำงาน พอเปิดอ่านจึงได้รู้ว่ามันคือ ใบตอบรับการอนุมัติขอเลื่อนขั้นของเขา

ในตอนแรกชายหนุ่มยังไม่คิดจะบอกครอบครัว เพราะอยากจะเก็บเอาไว้บอกในวันฉลองครบเดือนลูกสาวของเขาให้ทุกคนรับรู้ข่าวดีนี้ แต่นั่นมันก็แค่ความคิดในแวบแรกเท่านั้น เพราะจะปิดบังเรื่องนี้ไม่ได้อยู่แล้ว คุณพ่อของเขายศสูงขนาดนั้นย่อมต้องรู้เรื่องก่อนถึงวันฉลองครบเดือนเจ้าตัวน้อยของเขาแน่นอน

พอดีกับที่ซ่งหลี่เจี๋ยโทรมาบอกข่าวดีถึงการได้รับจดหมาย อนุมัติเลื่อนขั้นเหมือนกันพอดี เขาจึงบอกข่าวดีของเขากับอีกฝ่ายเช่นกัน รวมถึงเรื่องลูกสาวตัวน้อยที่พึ่งคลอดวันนี้ให้อีกฝ่ายรับรู้ด้วย

หลี่เจี๋ยดีใจมากกับข่าวดีทั้งหมดนี้ ที่สหายของเขาพึ่งบอกมา และยืนยันจะกลับไปปักกิ่ง ทันฉลองครบเดือนหลานสาวของเขาแน่นอน

“นะ นี่! นี่มัน อาหรงถ้างั้นลูกก็ไม่ต้องรับภารกิจพวกนั้นอีกแล้วน่ะสิ! วันนี้ที่เป็นวันเกิดเฟยหย่าน้อยของเราช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ เลย”

คุณย่าจางหลังจากอ่านเอกสารจบถึงกับพูดติดขัด ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้มันจะดีได้ยังไงขนาดนี้ ดีใจมากจนหล่อนอยากจะร้องไห้ออกมาเลยจริงๆ

“หย่าเออร์ หลานต้องเป็นเทพธิดาตัวน้อย มาเกิดในครอบครัวเราแน่ๆ เลยค่ะ”

คุณย่าจางวางเอกสารลง หันไปอุ้มหลานสาวตัวน้อยแสนล้ำค่าของเธอขึ้นมากอดอย่างทะนุถนอม ปานเครื่องแก้วแสนเปราะบาง ด้วยความรักทั้งหมดของเธอ

เฟยหย่านอนแอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง และคิดว่าคืนนี้จะเข้าไปถามข้อมูลครอบครัว จากเจ้านกน้อยเฟยเฟย คุณปู่หลี่ยิ้มยินดีออกมาก่อนยกมือขึ้นตบไหล่ลูกชายคนเดียวของเขาเบาๆ รู้สึกภูมิใจกับความสำเร็จอีกขั้นของลูกชาย

“ยินดีกับแกด้วย ต่อไปนี่จะได้อยู่กับครอบครัวอย่างสบายใจแล้วนะ”

“คุณพ่อยินดีด้วยนะครับ ต่อไปพวกเราจะได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆ แล้ว”

หลี่เฟยฮุ้ยกล่าวคำยินดีกับคุณพ่อของเขา ถึงเวลาคุณพ่ออยู่บ้าน แล้วชอบทำตัวติดกับคุณแม่ แย่งความสนใจไปจากพวกเขาบ่อยๆ แต่พวกเขาโตแล้วจะยอมให้หน่อยก็ได้

“ยินดีด้วยครับคุณพ่อ ถ้าคุณแม่รู้ข้าวดีนี้ คุณแม่จะต้องดีใจแน่ครับ เธอคงไม่ต้องเศร้าอีก เวลาคุณพ่อออกไปทำงานไกลๆ”

หลี่เฟยเจินเด็กชายผู้ซื่อตรงของบ้าน พูดจบก็เดินเข้าไปกอดคนพ่อของเขาแสดงความยินดี ที่พ่อได้เลื่อนตำแหน่ง และดีใจที่ต่อไปคุณแม่จะไม่เศร้า เมื่อพ่อออกไปทำงานไกลๆ อย่างที่ผ่านมา

อย่าเห็นว่าสองแฝดอายุแค่เก้าขวบ จะยังเป็นเด็กไม่รู้ความ พวกเขาทั้งสองคนฉลาดมาก ความคิดของพวกเขาเทียบเท่ากับผู้ใหญ่คนหนึ่งเลยทีเดียว ด้วยถูกคุณปู่หลี่และหลี่เฟยหรง เลี้ยงดูมาอย่างเคร่งครัดพวกเขาต้องฝึกลับสมองกันบ่อยๆ กับคุณปู่และคุณพ่อของพวกเขา ไหวพริบของสองแฝดจึงไม่ธรรมดาอีกด้วย

เรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัว พวกเขาจึงรับรู้เป็นอย่างดี เพราะผู้ใหญ่ในครอบครัวไม่เคยปิดกั้นพวกเขา เพื่อไม่ให้เติบโตขึ้นมาโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย รวมถึงเหตุผลที่ครอบครัวของคุณแม่ของพวกเขา ไม่ได้อยู่ที่ปักกิ่งเหมือนเมื่อก่อนอีกด้วย

“ไม่ต้องห่วงคุณแม่ของลูกจะไม่เศร้าอีกแล้ว พ่อจะอยู่กับพวกลูกไม่ออกไปทำงานไกลบ้าน และหายไปนานๆ อีกแล้ว ขอบคุณลูกสองคนที่ไม่เคยงอแง และรู้ความมาตลอด”

หลี่เฟยหรงกอดตอบเสี่ยวเจินแน่นๆ และดึงเสี่ยวฮุ้ยลูกชายจอมวางมาดของเขาเข้ามากอดด้วยกันอีกคน

หลี่เฟยหย่าเทพธิดาตัวน้อยของคุณย่าจาง นอนมองภาพแสนอบอุ่นสุดน่ารักตรงหน้า ในอ้อมกอดของคุณย่าจาง ฉีกยิ้มกว้างดีดแขนขาเล็กๆ ไปมาอย่างร่าเริง กับบรรยากาศอบอุ่นของครอบครัว เธอเห็นชัดเจนแล้วว่าครอบครัวใหม่ของเธอ ดีไม่แพ้ครอบครัวเก่าเลยจริงๆ