“แกไม่ต้องมาทำเสียงอ่อยดีใจอะไรแบบนั้นหรอก พี่เขาเอ็นดูก็อย่าดื้อล่ะ อยู่นี่ก็ตั้งใจเรียนให้จบ แม่ไปล่ะนะ”
เธอผลักลูกสาวให้ขยับเข้าไปหาคนที่จะรับอุปการะคนต่อไปอีกเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไป แล้วก็หันไปดึงแขนผู้เป็นสามีเพื่อจะลากอีกฝ่ายไปขึ้นรถ
“คุณกุ้ง เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะให้หนูเข็มไปกับเราด้วย เราจะไม่เปลี่ยนแปลงการตัดสินใจนั้น”
“ก็ตอนนั้นไม่มีใครดูแลยัยเข็ม ตอนนี้มีแล้ว ทุกอย่างมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงได้สิคะ”
“แต่ผมไม่เปลี่ยนใจ เข็มไปขึ้นรถแล้วไปกับลุง”
วิลล์กลับดึงมือเข็มขาวที่กำลังถูกแม่ผลักไสให้เดินตามเขาไปขึ้นรถ เขายังคงมีความตั้งใจเดิมที่จะให้เธอเดินทางไปกับเขา
“คุณวิลล์ค่ะ อย่าให้การตัดสินของเราทำให้ยัยเข็มต้องลำบากใจเลยนะคะ คุณวิลล์ก็รู้ว่ายัยเข็มต้องการเรียนต่อที่เมืองไทยมากแค่ไหน”
กุ้งนางดึงผู้เป็นสามีของเธอเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบกระซาบให้อีกฝ่ายจำยอมทิ้งนังตัวดีนั้นไว้ที่นี่
ด้วยก่อนหน้านี้เธอก็เป่าหูสามีแบบนี้แทบทุกวันเพื่อให้เขาเปลี่ยนใจไม่พานังตัวดีนั้นไปด้วย
“แต่ผมไม่อยากทิ้งหนูเข็มไว้ที่นี่คนเดียว”
เอ่ยขึ้นอย่างอึดอัดใจที่จะต้องเปลี่ยนการตัดสินใจนั้น ด้วยเขายังคงหวังดีกับเด็กสาวคนนั้นเสมอเหมือนกับเธอเป็นลูกของเขาอีกคนหนึ่ง ไม่เคยคิดรังเกียจหรือคิดอยากจะทอดทิ้งอีกฝ่ายเลยแม้แต่นิด
“ก็นี่ไงคะ คุณฟีนิกส์รับปากจะดูแลยัยเข็มให้แล้ว”
“แต่ว่า”
“อย่าทำให้ความหวังของคุณฟีนิกส์มันดูแย่แบบนั้นสิคะ เราให้ยัยเข็มอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วถ้าไม่ดียังไงค่อยมารับตามไปทีหลังก็ได้ เรารีบไปกันเถอะค่ะใกล้ได้เวลาแล้วนะคะ ถ้าพลาดเที่ยวบินนี้ไปเราต้องไปไม่ทันดูหิมะแรกของที่นั่นแน่ๆ เลย”
ฉุดกระชากคนเป็นสามีด้วยท่าทางที่มันค่อนข้างสุภาพด้วยการบีบมือเขาแรงๆ กว่าเดิมสักหน่อยกับสีหน้าที่ดูเร่งรีบราวกับกลับจะตกเครื่องบินตาย เพื่อให้เขาเดินออกจากบ้านไปได้แล้ว
“แกรับปากแล้วนะว่าจะดูแลหนูเข็ม ยังไงฉันฝากด้วยก็แล้วกัน”
วิลล์จำต้องเปลี่ยนความคิดของเขาอย่างกะทันหันเมื่อถึงเวลาที่จะต้องเดินทางจริงๆ สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมปล่อยให้เด็กสาววัยกำลังเรียนได้ใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการอยู่ที่เมืองไทย โดยให้ลูกชายของเขานั้นเป็นคนดูแลต่อ
ฟีนิกส์ถึงจะร้ายกับทุกคนแต่สำหรับคนในครอบครัวลูกชายเขาน่าจะแยกแยะได้เพราะเขาก็โตมากแล้ว และก็คงปฏิบัติกับเด็กสาวเหมือนกับน้องสาวคนหนึ่งเพราะก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เขาคงไม่ต้องหวงอะไร ถ้ามีอะไรผิดพลาดเขาค่อยกลับมารับเข็มขาวไปอยู่ด้วยภายหลังก็ได้
“ครับคุณพ่อ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
มาเฟียหนุ่มยิ้มส่งคนเป็นพ่อด้วยรอยยิ้มที่มันไร้ความรู้สึก ไม่มีแล้วความดีอกดีใจเหมือนก่อนหน้านี้ที่มันเคยแว๊บเข้ามา มีแต่ความเคียดแค้นที่มันกำลังลุกโชนขึ้นอีกครั้ง
แล้วขบวนรถของคนที่กำลังเป็นอดีตมาเฟียอย่างวิลล์พร้อมกับภรรยาของเขาก็เดินทางออกจากบ้านไปยังสนามบิน เพื่อพาเขาและก็ภรรยาคู่ชีวิตไปใช้ชีวิตวัยเกษียณกันอยู่ที่ประเทศบ้านเกิดของเขา ไม่คิดกลับมาเมืองไทยอีกเลย
“สุดท้าย พ่อก็หลงอีบ้านั้นอยู่ดี”
ฟีนิกส์ยืนส่งพ่อของเขาจนขบวนรถนั้นแล่นออกจากบ้านไปหมดแล้ว เขานั้นก็หันหน้ากลับเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับลูกน้องคนสนิท
“เข้าบ้านสิ ไปกินของว่างรองท้องกันก่อนแล้วเดี๋ยวเราจะได้ออกไปทำธุระกัน”
ยังไม่ทันได้ก้าวเดินเลยสักก้าวหางตาของเขานั้นก็หันไปเห็นใบหน้าซีดๆ ของเธอเข้าพอดี ใบหน้านั้นดูกี่ครั้งก็น่าฆ่าให้ตายทุกทีเลยก็ว่าได้ ให้สาสมกับที่ทั้งเธอและก็แม่ของเธอทำให้แม่ของเขาต้องตรอมใจจนคิดสั้นฆ่าตัวตาย
“คะๆ ค่ะ”
เข็มขาวที่ยังยืนเหม่อลอยมองรถที่แล่นออกไปไกลจนมองไม่เห็นแล้ว หันหน้ามาตามเสียงที่เอ่ยทักเธอขึ้นอย่างตกใจ
เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดกับเธอ เพราะปกติแล้วเขากับเธอแม้จะเคยพบหน้ากัน เคยยิ้มให้กันบ้าง แต่ไม่เคยเอ่ยพูดจากันเลยแม้แต่คำเดียว
“ไปเตรียมรถ เดี๋ยวคุณหนูเขาจิบน้ำชาอิ่มกูจะพาออกไปนั่งรถเล่นซะหน่อย”
มาเฟียหนุ่มหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนจะเดินเข้าไปภายในบ้าน ไม่ได้หันไปสนใจว่าคนที่เขาเอ่ยชวนเข้าบ้านจะเดินตามไปหรือไม่ เพราะเธอก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น
“ครับนาย”
ลูกน้องพอได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งกันให้วุ่น เพราะต้องไปส่งข่าวให้ขบวนรถของเจ้านายที่ไปจอดรออยู่ด้านนอกให้เคลื่อนเข้ามาภายในบ้าน และเริ่มตั้งขบวนให้พร้อมสำหรับการที่เจ้านายจะเดินทางในทันที
ห้ามมีอะไรผิดพลาดหรือติดขัดเป็นอันขาด เพราะเจ้านายของเขาไม่ชอบความผิดพลาด
“พี่เลนินกับพี่เออร์วานเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณจะให้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กคงไม่เหมาะ หนูหาพี่เลี้ยงเองจะดีกว่า อีกอย่างหนูก็เรียนจบก็คอยดูแลลูกด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่ได้แล้วคุณจะได้กลับไปทำงานอย่างเต็มตัว”“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจหนู เดี๋ยวฉันจะช่วยหาอีกแรงก็แล้วกัน ว่าแต่ชุดว่ายน้ำนั้นทิ้งไปหรือยัง”เรื่องลูกคุยกันจบไปแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความหวงเกี่ยวกับชุดว่ายน้ำที่เธอพูดถึงเอาไว้ตั้งแต่เดินทางมาถึงใหม่ๆ“ใครๆเขามาเที่ยวทะเลก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำกันทั้งนั้นไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย แต่ทำไมคุณให้หนูเอาชุดไปทิ้งล่ะคะ”ร่างเล็กเอนตัวเข้าไปซบต้นแขนหนาของผู้เป็นสามีอย่างออดอ้อน เอ่ยเสียงเบาๆตอบเขาอย่างน่ารัก“ใครๆที่ไหนก็ช่างหัวมันสิ มันจะใส่อะไรหรือจะแก้ผ้าเดินก็เรื่องของพวกมัน แต่สำหรับเมียฉันแล้วห้ามใส่อะไรพวกนั้น ความสวยงาม เรือนร่าง ร่างกายนุ่มนิ่มนี้ ฟีนิกส์มีสิทธิ์ได้เห็นคนเดียวเท่านั้น”สองมือหนาช่วยกันรวบร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขาได้อย่างง่ายดาย เมื่อมีโอกาสได้ใช้เวลากันตามลำพัง เขาก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปง่าย ต้องได้ใกล้ชิดกับเธอจนรู้สึกชุ
“ทาเล๊”เสียงของเด็กชายวัยสองขวบเอ่ยขึ้นเมื่อสายตานั้นมองเห็นผืนน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับท่าทางตื่นตาตื่นใจนี่อาจไม่ใช่การเห็นทะเลเป็นครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้สำหรับเด็กตัวน้อยๆคนนี้ด้วยพ่อของเขานั้นเป็นมาเฟียมีท่าเรือส่วนตัวเอาไว้ขนของติดกับทะเล ทำให้เขานั้นเดินทางไปทำงานกับพ่อและก็เห็นทะเลนับครั้งไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้เพียงไม่กี่เดือนแต่ทุกครั้งที่เด็กชายเห็นทะเลก็จะมีอาการตื่นเต้นแบบนี้ทุกครั้งไป ดูจะเป็นเด็กที่รักธรรมชาติไม่น้อยเลยในสายตาของคนเป็นพ่อกับแม่“ว้าว ทะเล”ส่วนคนเป็นแม่เองก็เก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ไม่ต่างจากลูกชายตัวน้อยเลยสักนิด เธอนั้นตื่นตาตื่นใจกับผืนน้ำสีฟ้าสดใสและหายทรายสีขาวที่อยู่ตรงหน้าเป็นที่สุดเธอก็เหมือนกับลูกชายนั่นแหละ ได้เห็นทะเลอยู่บ่อยๆเพราะตามผู้เป็นสามีไปทำงานอยู่เป็นประจำแต่ทว่าไม่เคยเห็นทะเลที่เป็นหาดทรายสีขาวสวยแบบนี้มาก่อน ด้วยที่ท่าเรือนั้นมันมีมีหาดทรายมีแต่ผืนน้ำและก็เรือขนส่งเท่านั้น“หวังว่าหนูคงไม่เอาชุดว่ายน้ำแบบนั้นมาใส่นะ”พอเห็นลูกกับเมียดูจะมีความสุขคนเป็นหัวหน้าครอบครัวก็อดไม่ได้ที่จะ
“ทำรายงานอยู่เหรอ”นอกจากวันนี้เมียตัวน้อยจะเลิกเรียนเย็นกว่าทุกวันแล้วพอกลับมาถึงบ้านก็ยังมีรายงานต้องให้ทำต่ออีกนิดหน่อย สามีอย่างเขาก็เลยรับหน้าที่เลี้ยงลูกเป็นหลักสลับกับทำงานไปด้วยพอพาลูกเข้านอนแล้วก็ให้กล้องช่วยเลี้ยงลูกต่อ ไม่ให้ลูกคลาดสายตาแม้แต่นิดแม้จะมีลูกน้องคอยนอนเฝ้าอยู่ใกล้ๆก็ตามส่วนคนเป็นพ่อนั้นก็ได้โอกาสมาดูแลเมียต่อจากลูกบ้าง หลังจากต้องแยกกันทำหน้าที่แทบไม่ได้เจอหน้ากันแบบนานๆเลย“ค่ะ อีกนิดก็ใกล้จะเสร็จแล้ว คุณฟีนิกส์อาบน้ำนอนก่อนได้เลยค่ะ”เข็มขาวกำลังก้มหน้าก้มตาทำรายงานอย่างขะมักเขม้นในช่วงที่สมองกำลังแล่นได้ที่ ไม่ได้เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาภายในห้องนอนแม้แต่นิด แต่ก็รู้ดีว่าเป็นเขาเพราะกลิ่นกายเขามันหอมฟุ้งมาก่อนตัวเสียอีก เธอจำได้ดี“ฉันอาบน้ำแล้ว เหลือแต่ว่าเมื่อไหร่เมียจะไปกล่อมนอนแค่นั้นเอง”เขาทำทุกอย่างพร้อมเข้านอนมาตั้งแต่อยู่ในห้องนอนที่ชั้นล่างที่เปิดขึ้นมาใหม่ตั้งแต่มีลูกนั้นแล้ว เพื่อไม่ให้เสียเวลาเมื่อเจอหน้ากับเมียเพราะลูกยังเล็กมากๆทิ้งไว้คนเดียวนานก็ไม่ดี มีเวลาแค่รอบกินนมสองถึงสามชั่วโมงเท่านั้นพ่อมือโปรอย่างเขาที่เลี้ยงลูกเป็นห
“ให้ฉันช่วยแต่งตัวไหม”เสียงหนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆทางด้านหลังของเมียตัวน้อยที่กำลังยืนเช็ดตัวให้แห้งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวสายตาคมพิศมองเมียจากทางด้านหลังไม่ห่างเลย แม้เธอจะเพิ่งคลอดลูกได้เพียงสามเดือนเท่านั้น แต่ทว่าทรวงทรงองค์เอวยังคงน่าเอาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยยกเว้นอวบขึ้นมานิดหน่อย และนั้นทำให้เหมือนว่าจะจับได้ถนัดมือมากขึ้นไปอีก“ว้าย”คนตัวเล็กที่เอาแต่รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้งถึงกับสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจเมื่อถูกทักทายโดยผู้เป็นสามีไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาภายในนี้ตอนที่เธอกำลังโป้อยู่ เพราะก่อนหน้านี้เขายังนอนหลับอยู่กับลูกน้อยวัยสามเดือนของเธออยู่เลยหรือว่าเขาจะแกล้งหลับกันแน่ก็ไม่รู้ พ่อมาเฟียคนนี้ยิ่งร้ายๆอยู่จนเมียอย่างเธอตามไม่เคยทันเลย“ลูกยังหลับอยู่ ฉันก็ยังพอจะว่างช่วยหนูแต่งตัวได้นะ”มือหนาหยิบเอาชุดชั้นในของเมียขึ้นมาถือเอาไว้แน่น หมายมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นคนใส่ให้เมีย เพื่อการันรีว่าเขาไม่ใช่แค่จะถนัดเพียงถอดออกเท่านั้นแต่เมื่อเป็นพ่อคนแล้วแต่งตัวให้ลูกน้องมานับครั้งไม่ถ้วนได้แล้ว เขาก็แต่งตัวให้เมียได้ด้วยเช่นก
“นี่เป็นแหวนที่ฉันตั้งใจเลือกมาเองกับมือและก็สลักชื่อฉันเอาไว้อย่างชัดเจน แหวนวงนี้มันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนะ เหมือนที่ตัวฉันและก็หัวใจของฉันเป็นของหนูแต่เพียงผู้เดียวนั่นแหละ”รับแหวนนั้นมาจากมือลูกน้องแล้วแกะออกมาจากกล่อง มองแหวนที่ตั้งใจสั่งทำมาด้วยตัวเองอีกรอบด้วยความรักที่มีให้กับเธอแต่เพียงผู้เดียวจับมือเล็กๆของเธอข้างซ้ายขึ้นมาแล้วสวมแหวนวงนั้นให้กับนิ้วนางของเธออย่างบรรจงและเบามือที่สุดนี่แหละพิธีแต่งงานของเขาที่เขาตั้งใจจัดขึ้นมาเพื่อประกาศความรักของเขาและก็เธอ และเขาก็มั่นใจว่ามันจะส่งผ่านไปถึงเจ้าตัวน้อยที่อายุได้สามเดือนแล้วในท้องแม่นั้นด้วย“ขอบคุณนะคะ”เอ่ยขอบคุณเขาออกมาจากหัวใจและรอยยิ้มที่มีความสุข คราวนี้เธอไม่ได้ไหว้เขาอีกแล้วแต่ทว่ากลับก้มลงไปหอมแก้มเขาทั้งสองข้างแทน“แต่ว่าหนูไม่มีอะไรจะให้คุณเลย”ถ้าพูดถึงการแลกแหวนแทนใจในวันแต่งงานแบบที่เขาทำกับเธอ เธอก็ไม่มีแหวนแลกกลับไป เพราะไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อนหน้านี้เลย“ไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องการอะไรจากหนูทั้งนั้น แค่ฉันเป็นสุดที่รักของหนูก็เพียงพอแล้ว”เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น เพราะเธอคือหัวใจของเขา เขาไม
“มีที่สำคัญที่เราจะไปต้องกันคืนนี้ และก็เรื่องสำคัญที่เราจะต้องทำด้วยกัน”พอเมียตั้งท้องได้สามเดือนเข้าระยะที่ปลอดภัยดีแล้ว ฟีนิกส์ก็หาเรื่องพาเธอออกไปจากบ้านในทันที นอกเหนือจากที่ให้เธอไปเรียนที่มหาลัยทุกวันโดยเขานั้นทำตัวมีความลับ ไม่ปริปากบอกสถานที่ที่จะพาไปและก็ทำตัวแกมบังคับเธอด้วยหลังจากที่ไม่ได้ทำตัวแบบนี้กับเธอมานานมากแล้ว“อะไรเหรอคะ คุณเปิดตัวโกดังแห่งใหม่อีกเหรอคะ”เข็มขาวที่เพิ่งจะกินมื้อเย็นเสร็จกำลังช่วยแม่บ้านเก็บจานอาหารอยู่หันไปถามเขาด้วยความสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหนกันในเวลาเริ่มมืดค่ำแบบนี้“หนูปิดตาเอาไว้ก่อน ถึงที่หมายแล้วค่อยเปิดออก”ไม่ตอบคำถามอะไรเมีย แต่กลับเอาผ้ามาปิดตาเธอแทน แล้วพาเธอไปขึ้นรถwx“ให้หนูเห็นทางไม่ได้เหรอคะ”“ไม่ได้”แล้วเขาก็รีบสั่งให้ลูกน้องเคลื่อนขบวนรถโดยเร็วที่สุด เพื่อไปให้ถึงยังโรงแรมแห่งใหม่ที่เขาเพิ่งจะซื้อมาเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง โดยที่การซื้อโรงแรมครั้งนี้เมียของเขาก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำเพราะเขาตั้งใจปิดเอาไว้เป็นความลับ“ใกล้ถึงหรือยังคะ”ระหว่างทางเข็มขาวพยายามถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น หวังว่าเขาจะบอกอะไรกับเธอบ้างเพื่อลดความตื่น