EP 3 น้องหมูของพี่ขุน (2)

Kunpon Talks

ยัยตัวเล็กตาค้างเลย สงสัยจะอึ้งที่ผมบอกให้เธอเป็นแฟนผม ไม่ได้พูดเอาสนุกนะแต่ผมคิดจริงเลยพูดออกมาอย่างง่ายดายทั้งที่คำๆนี้ไม่เคยคิดอยากจะใช้กับใครมาก่อนเลย ก็นะหมูน่ารักขนาดนี้ใครมันจะมัวแต่ช้าอืดอาดเป็นเต่าอยู่ได้ ทำงั้นหมาได้คาบชิ้นเนื้องามๆ ชิ้นนี้ไปกินก่อนน่ะสิ ผมไม่ยอมหรอกเว้ย ที่บอกว่าไม่ได้นอนทั้งคืนนี่ก็เรื่องจริงนะเพราะในหัวสมองมันคอยแต่จะวนเวียนคิดถึงใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เสียงใสๆ ตัวหอมๆ อยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ผมมาส่งเธอที่คอนโด อยากโทรหาใจแทบขาดแต่ก็ต้องยับยั้งชั่งใจตัวเองเอาไว้ขืนโทรมาฟังเสียงเจื้อยแจ้วมีหวังได้บึ่งรถมาหากลางดึกแน่ และเมื่อท้องฟ้าสว่างโล่ พระอาทิตย์ขึ้นประจำการผมก็ไม่รอช้าที่จะบุกมาหาถึงบนห้อง นี่ผมเป็นเอามาอย่างคาดไม่ถึงเลย หมูทำเสน่ห์ยาแฝดใส่ผมปะวะ หรือเป็นผมเองที่เกิดอาการคลั่งยัยตัวเล็กมากมาย ทั้งที่เธอไม่ได้มีท่าทางอะไรให้เห็นว่าชอบผมมากเกินกว่านี้

“เป็นแฟนงั้นเหรอ ถามหน่อยนายชอบฉันรึเปล่าหรือแค่อยากควงเล่นฆ่าเวลาเฉยๆ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันไม่เอาด้วยเด็ดขาดบอกไว้ตรงนี้เลย” สวยด้วยฉลาดด้วยหมูของผม ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมคิดว่าคงไม่มีใครมาถามแบบนี้กับผมแน่นอน พวกเธอคงตอบตกลงอย่างไม่มีเงื่อนไขตั้งแต่ผมบอกให้เธอเป็นแฟนแล้วล่ะ

“ชอบสิ ฉันชอบเธอมากเลยหมูจ๋าและฉันก็ไม่คิดควงเธอเล่นๆ ด้วยมั่นใจได้เลยคนสวย เธอน่ะอนาคตว่าที่คุณแม่ของลูกๆฉันเลยนะหมู” ผมตอบอย่างใจคิดไม่ได้ต้องการจะพูดให้ตัวเองดูดีในสายตาหมูแดงเลยและถึงทุกอย่างมันดูรวดเร็วแต่ผมมั่นใจว่ามันไม่ใช่แค่อารมร์ชั่ววูบหรือเห่อเธอแน่นอน โอ๊ย! หมูหน้าแดงก่ำเลยน่ารักว่ะสงสัยจะอายหนักมากถึงหลบสายตาใหญ่

“งั้นก็จีบแบบคนปกติเขาสิไม่ใช่จ้องแต่จะถึงเนื้อถึงตัวลูกเดียว” มือน้อยยันหน้าผมเมื่อกำลังจะจุ๊บปากเธอ เหอะ! จีบแบบคนปกติงั้นเหรอไม่มีทางหรอก

Kunpon End

“ฉันจะทำตามแบบฉบับของตัวเองเท่านั้น คนปกติทำไงช่างหัวมันประไร ฉันเป็นประเภทไม่ชอบทำตามใครด้วยสิ เตรียมรับมือพร้อมทำใจเอาไว้ได้เลย หึ!” แบบฉบับหื่นๆ น่ะเหรอ แค่มองตาก็อ่านทะลุปรุโปร่งหมดแล้วไอ้บ้าขุน เจอกันเมื่อวานวันนี้พัฒนาไปอีกขั้นแล้วไวจริงอะไรจริง เอาตามตรงเลยนะนี่ยังไม่หายเขินเรื่องที่ขุนบอกว่าฉันเป็นอนาคตแม่ของลูกเลยบ้าจริง

“ฉันดูเหมือนคนใจง่ายเลยอ่ะที่ยอมให้นายจีบง่ายๆ แบบนี้เปลี่ยนใจทันไหมอ่าไม่อยากให้นายมายุ่งด้วยแล้ว” ฉันช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาจนน่าหมั่นไส้พลางทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อนเต็มที่ ขุนพลกอบกุมแก้มฉันไว้ทั้งสองข้างแล้วทำหน้าตายุ่งเหยิงอย่างไม่พอใจหัวคิ้วนี่พันกันแต่ความดูดีไม่จางหายไปเลย กะจะทำให้ฉันหลงหัวปรักหัวปรำเหรอยะชิ!

“ลองเปลี่ยนใจดูสิแล้วหมูอย่างเธอจะได้กลายเป็นเมียของฉันเร็วขึ้นกว่าเดิม” ฉันทำหน้าง้ำหน้างอลงทันทีเมื่อถูกขู่จากคนหื่น ไม่กลัวก็ต้องกลัวแหละความสาวที่ฉันหวงแหนเลยนะ แต่เดี๋ยวก่อนนะเหมือนฉันกำลังลืมอะไรไป ใช่แล้ว อะ...ไอ้บ้าขุนมันยังนอนทับฉันจมอยู่กับฟูกอยู่เลยนี่นา ทำไมตอนนี้ดูเหมือนความหนักมันหายไปแล้วล่ะ แทบไม่รู้สึกว่าขุนพลนอนทับเลยนะ แต่พอระลึกได้เท่านั้นแหละเริ่มจะหนักขึ้นมาแล้วสิเนี่ย หมอนี่มันสบายเกินไปแล้ว

“อย่ามาตีเนียนนะ รีบลงจากตัวฉันได้แล้วหนักอย่างกับหมีควาย อื้ออ!” เท่านั้นแหละจ้าเผลอหลุดพูดเปรียบเทียบนายขุนกับหมีควายออกมาฉันก็โดนปิดปากด้วยจูบเลย แต่ครั้งนี้มันไม่ได้ร้อนแรงนะเพียงแค่ปากแตะกันไม่ได้แทรกลิ้นเข้าไปพัวพัน

“พูดอย่างกับว่าตัวเองเคยถูกหมีควายทับงั้นแหละหมูเอ๊ย! เปรียบเทียบอะไรไม่ดูความเป็นจริงบ้างเลยนะเธอน่ะ” แน่ะ ว่าแล้วยังมางับจมูกฉันอีก

“เจ็บนะ”