LOGINตัดมาที่ตุลย์
ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีก
ใจจะขาดนะโว้ย!
ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ
“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน
“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้าน
คนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”
“คือเรา…”
“มีอะไร?”
“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”
แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว
“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”
“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”
“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย
“ไอ้เหี้ยนี่!” มันกดปลายมีดลง “อีเหมย! ค้นตัวมัน”
“ได้พี่” เหมยรีบเข้ามาค้นตัวของตุลย์ก่อนจะได้กระเป๋าสตางค์ที่อัดแน่นไปด้วยเงินสดกับบัตรเครดิตหลายใบ เธอเดินไปยืนข้างๆ โจร “นี่จ้ะพี่”
“ดี ไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวสิ พี่จะมาแค่ปล้นมันเนี่ยนะ”
“ก็เออสิวะ มึงบอกว่ามันรวยมันมีเงินไม่ใช่รึไง”
“ใช่ แต่มันก็มีอีกอย่างนะพี่”
“อะไรวะ?”
“เมียมันสวยมากเลยพี่ ขาวหมวย ไม่จัดหน่อยอะ”
เหมยชี้ทางให้ชายฉกรรจ์คนนั้นก่อนจะส่งซิกให้มันจัดการกับตุลย์
“เออๆ” แขนใหญ่ทุบลงที่ต้นคอทำให้เขาทรุดตัวลงกับพื้น ส่วนพวกสองคนนั้นมันเดินเข้าไปภายในบ้านเพื่อหาตัวหลิน
ตุลย์รีบกดส่งสัญญาณให้พวกลูกน้อง ไม่นานนักชายหนุ่มบึกบึนนับสิบก็พากันมารวมตัวที่หน้าบ้านแบบรวดเร็วทันใจ
“นายครับเป็นอะไรมั้ย?!” หนึ่งในสิบถามด้วยความเป็นห่วง
“…” ตุลย์ส่ายหน้าก่อนจะชี้นิ้วให้ลูกน้องเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้
“ได้ครับนาย” ลูกน้องพากันกรูเข้าไปก่อนจะจับตัวคนร้ายมาได้ “เรียบร้อยครับนาย”
“ปล่อยนะเว้ย!”
“ปล่อยนะ ฉันท้องอยู่นะ!”
ทั้งเหมยและชายฉกรรจ์คนนั้นต่างร้องโวยวายขอให้ปล่อยตัวแล้วดีดดิ้นไม่หยุด
“จะให้จัดการเลยมั้ยครับนาย”
“คนพวกนี้มันต้องได้รับบทเรียน จับส่งตำรวจแล้วบอกให้ขังคุกสถานเดียว ถ้าตำรวจเรื่องเยอะก็ยัดเงิน”
“ครับนาย”
“ไม่เอานะตุลย์ เหมยท้องอยู่นะ ไม่!” เหมยร้องขอเสียงหลง “ได้โปรดเถอะตุลย์ เราผิดไปแล้ว เราไม่ได้ตั้งใจ”
“ดูเจตนานะเหมย เราขอไม่ฟังอะไร” ตุลย์ไม่สนใจอะไรเหมยอีกต่อไป จากที่เคยชอบแต่ตอนนี้ใจเขาไม่ได้ชอบเหมยอีกแล้ว “ในคุกเขาก็คลอดลูกกันเยอะแยะ อย่าห่วงเลย เหมยเลือกแบบนี้เอง เราช่วยไม่ได้”
“ตุลย์…” เหมยเรียกชื่อเขาอีกครั้ง
ลูกน้องส่วนหนึ่งควบคุมตัวคนผิดไปหาตำรวจที่โรงพัก เหลือไว้ประมาณสามคนที่อยู่เป็นเพื่อนตุลย์
“เป็นไงบ้างครับนาย”
“โอเค” ตุลย์ไม่ยอมลุกขึ้นแล้วนั่งที่พื้น เขาพลันนึกถึงหลินขึ้นมา ถ้าเกิดว่าเธออยู่ด้วยในตอนนี้คงจะเป็นห่วงเขามากแน่นอน ก่อนจะนึกอะไรพิเรนท์ออก “พวกมึงช่วยกระทืบกูหน่อยดิ แบบขอให้นอนโรงบาลอะ”
“อะไรนะนาย?” ลูกน้องต่างพากันงงแล้วจับดูที่หน้าผากของคนเป็นเจ้านาย “ตัวก็ไม่ร้อนนี่ครับ”
“เออกูปกติ แต่แค่อยากโดนกระทืบ” ถ้าเขาเจ็บจนเข้าโรงพยาบาล เชื่อว่าหลินจะต้องเป็นห่วงและมาดูแลเขาแน่ๆ “มาดิ มึงเข้ามาทีเดียวสามคนเลย” ตุลย์ล้มตัวลงนอนราบกับพื้น”
“คือว่า…” ลูกน้องอึกอัก ไม่กล้าที่จะทำตามคำขอของนาย
“มาเถอะ เดี๋ยวกูเพิ่มเงินเดือนให้พวกมึงสองเท่า”
“สะ สองเท่าเลยเหรอครับ!”
“เออ มากระทืบกูเร็วๆ ขอแบบให้น่วมเลยนะ แต่อย่าเน้นที่หน้ากูมากล่ะ เดี๋ยวหมดหล่อ”
“จะดีแน่นะครับ”
“แน่ มาเลย กูพร้อม” ตุลย์เตรียมตัวและเตรียมใจไว้เรียบร้อย
“ครับๆ” และลูกก็ต่างพากันยกมือไหว้ขอโทษล่วงหน้าก่อนจะรุมกระทืบผู้เป็นนายตามคำสั่ง เสียงเท้าหนักกระแทกไปที่ร่างกายกำยำดังไปทั่วบริเวณ
ตุบ!
ตับ!
พลั่ก!
แต่ละคนใส่แรงไม่ยั้ง เพราะตุลย์สั่งไว้ว่าขอน่วมๆ แต่อย่าเน้นที่ใบหน้าของเขามากนัก
โอย~
เสียงร้องโอดครวญดังขึ้น ทำให้เท้าทั้งสามคู่หยุดชะงักแล้วมองไปยังเจ้านายด้วยสีหน้าที่แตกตื่น นี่พวกเขาออกแรงเท้าเยอะไปหรือนี่
“นะ นาย!” ลูกน้องต่างตกใจที่เห็นสภาพผู้เป็นนายน่วมเกินกว่าที่ร้องขอ
“เป็นไงบ้างครับ”
“โอย มึงยังจะถามกันอีกเรอะ รีบหามกูส่งโรงบาลเร็วๆ สิ ตีนหนักกันฉิบหาย อูย”
ตุลย์ถูกหามส่งโรงพยาบาลในสภาพที่สะบักสะบอมทันที ในใจเขาก็คิดว่าตัวเองถ้าจะบ้าไปแล้ว แต่ก็นะ แรกกับการที่เมียจะเป็นห่วงก็โอเค
น่วมตีนตามที่ขอไว้จริงๆ ไอ้ตุลย์!
ตัดมาที่ตุลย์ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีกใจจะขาดนะโว้ย! ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้านคนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”“คือเรา…”“มีอะไร?”“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย“ไอ้เหี
ตอนที่ 10 แผนการเอวสอบขยับเป็นจังหวะ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำรุนแรงมากนักเพราะกลัวเธอจะบอบช้ำเอาอีกเสียงขาโต๊ะทำงานขูดลากกับพื้นไปมา เสียงครางกระเส่าของฝ่ายชายก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน พอมาทำในสถานที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกตื่นเต้นจนทำให้จะเสร็จเร็วกว่าปกติ“หลิน อ่า~” ครางชื่อฝ่ายหญิงแล้วโน้มลงไปหยอกเย้าดูดดึงกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “มันดีที่สุด อื้ม~”“รีบๆ เสร็จเข้าเถอะ” เธออายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องมาโดนคนเอาแต่ใจกระทำในห้องทำงานแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหนตุลย์ซบหน้าลงบนไหล่บาง สะโพกกระแทกกระทั้นตามความต้องการที่พลุ่งพล่าน เขาขบกัดเบาๆ พอให้เป็นรอยฟันและดูดที่ต้นคอให้ขึ้นรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ผู้ชายหน้าไหนห้ามมายุ่งกับหลินเข็ดขาด” สิ้นเสียงเขาก็เพิ่มแรงถี่เร็วจนถึงจุดสุดยอดในที่สุด“เฮียออกไป” หลินพยายามผลักให้อีกคนออกห่าง“ไม่” ตุลย์ค้างท่อนไว้แล้วปลดปล่อยน้ำกามสีขุ่นเข้าสู่ภายในร่างกายของหลิน เขาจะทำให้เธอตั้งท้องลูก มันจะได้เป็นเครื่องผูกมัดให้เธอไม่หนีเขาไปไหนใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาแล้วใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูสลับไปมาทั้งสองข้างแล้วใช้มือบีบเคล้นร่ว
วันถัดมาเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า หลินกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวก่อนจะมีคนมากวนอารมณ์เธอ“หิวมาก ขอกินหลินหน่อยได้มั้ย” ตุลย์เอ่ยหยอกล้อแล้วเข้าไปยืนข้างเธอ “ได้มั้ย”“ได้” หลินหยิบถ้วยมาหนึ่งใบพร้อมกับอาหารสุนัข เธอเทมันลงในชามก่อนจะยื่นให้ตุลย์ “หิวมากก็กินอันนี้นะเฮีย อร่อยเด็ดถึงใจ”“หลิน เฮียไม่ใช่หมานะ!”“ก็ไม่ได้พูดว่าเฮียเป็นหมาสักหน่อย”“แต่เทอาหารหมาให้เฮียกินน่ะเรอะ”“มันดูคู่ควรกับเฮียดี”“เฮอะ!” ตุลย์ปัดมันให้ออกห่างแบบไม่แรงมากนัก เขาเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร “วันนี้เฮียจะต้องเข้าไปที่บริษัทนะ”“แล้ว?”“หลินต้องไปกับเฮียด้วย”“ไม่ไป”“ต้องไป ถ้าปฏิเสธจะโดนอะไรคงรู้ตัวนะ” ตุลย์เอ่ยคำขู่ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอจะต้องไปด้วย ทิ้งไว้ไม่ได้ เธอดูเหมือนคิดที่จะหนีกันตลอดเวลา “เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเช้าเอาไว้ไปกินข้างนอก”“…” หลินลอบถอนหายใจแล้วปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลือกเป็นชุดเดรสสั้นสีแดงกลางๆ ถ้าอยากให้ไปก็จะไป แต่ต้องรับให้ได้แล้วกันเวลาที่มีผู้ชายมองมาที่เธอเป็นตาเดียวผ่านไปสักพักร่างเล็กเดินออกมาพร้อมกับชุดว
ตอนที่ 9 ทนไม่ได้ก็หย่าหลินถือข้าวของที่ซื้อมาพะรุงพะรังเต็มสองมือแล้วเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะไปเก็บในห้องนอนอีกที วางของสำคัญลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกไปในครัว เธอคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินสักหน่อยในขณะที่หลินกำลังยืนเตรียมของอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวนั้นก็มีอะไรบางอย่างมากระทบที่แผ่นหลังของเธอทำให้ต้องหันไปมองในทันที“เจ้โยนอะไรใส่หลิน?”“แหกตาดูที่พื้นสิ”หลินก้มลงไปดูที่พื้นตามที่พี่สาวบอก เธอเห็นเป็นที่ตรวจครรภ์หนึ่งอันหล่นอยู่บนพื้น สองขีดขึ้นเด่นชัดแบบไม่ต้องหยิบมาดูใกล้ๆ “แล้วยังไง”“เจ้ท้อง”“มาบอกทำไม”“ท้องกับใครต้องให้บอกมั้ย”เธอเดาได้เลยว่าเหมยจะต้องบอกว่าท้องกับตุลย์แน่นอน “แล้วทำไมไม่ไปบอกพ่อของเด็ก มาบอกหลินแล้วมันได้อะไร”“ได้สิ หลินจะได้หลีกทางให้เจ้ไง” เหมยพูดแบบไม่มีความละอายใจ มาถึงขั้นนี้แล้วมันต้องด้านให้สุด“แล้วเจ้ไปได้กับเฮียตุลย์ตอนไหน?” แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่มันเป็นแผนของพี่สาว แต่ว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะใช้มันเป็นข้ออ้างหาเรื่องหย่ากับตุลย์“ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้กันตอนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เจ้กำลังตั้งท้องลูกของตุลย์อยู่” เหมยโกหกหน้าด้า
“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”“แปลกสิ”“แปลกยังไง”“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบหลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์“เก็บเองสิ
ตอนที่ 8 หวงโรงแรมxxxภายในห้องหรูคนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ แบบคนบ้าคลั่งเพื่อให้เธอรู้สึกทรมานปึก! หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้แล้วกล้ำกลืนฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ ตามด้วยกระแทกกระทั้นแบบดิบเถื่อน “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่ายสองเต้าอวบถูกพันธนาการด้วยปากหนา เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ ไม่มีทีท่าจะเบาลง“หยุดเถอะ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว “ขอร้อง…”“ทำไม ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง เฮอะ!ปัก!







