LOGIN“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”
“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”
“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”
“แปลกสิ”
“แปลกยังไง”
“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”
“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”
“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”
“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”
“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”
“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”
“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”
“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบ
หลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย
“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”
“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง
“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล
“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”
“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”
“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์
“เก็บเองสิ” เหมยไม่ยอมที่จะเก็บ
“จะเก็บไม่เก็บ”
“…” เหมยเชิดหน้าเชิดตา
“โอเค” หลินเดินกลับเข้าไปภายในแล้วเข้าไปในห้องของเหมยก่อนจะหอบหิ้วข้าวของของเธอมาทิ้งบ้าง
ทำมาทำกลับไม่โกง!
“หลิน!” เหมยเรียกชื่อน้องสาวด้วยความโกรธ “มันจะมากไปแล้วนะ”
“แล้วที่เจ้ทำล่ะ มันไม่มากไปเหมือนกันรึไง” ที่เหมยเอาของของเธอมาทิ้งแบบนี้คิดว่าตัวเองทำน้อยไปหรือยังไง
“แล้วแกจะกลับมาทำไม!” ไปแล้วก็น่าจะไปให้ไกลๆ ไม่รู้จะกลับมาเป็นมารหัวขนอีกทำไม
“ก็ถามคนที่เขาชอบเจ้ดูสิว่าจะไปตามหลินกลับมาทำไม” หลินเองก็ไม่ได้อยากจะเหยียบอยู่ในบ้านหลังนี้หรอกนะ แต่ตุลย์ไม่ยอมจะปล่อยกันไป แถมเขายังบอกอีกไม่ว่าเธอจะหนีไปที่ไหนเขาก็ตามหาเจออยู่ดี
“พอกันได้แล้ว” ตุลย์เอ่ยห้าม “เหมยก็อยู่เฉยๆ บ้าง เราว่าเดี๋ยวนี้เหมยดูแปลกไปนะ”
“เราแปลกไปก็เพราะรักตุลย์ไง เรารู้แล้วว่าที่ผ่านมาเรามันโง่ไม่เลือกตุลย์ แต่ตอนนี้เราเลือกตุลย์นะ” เหมยพูดพร้อมกอดแขนของตุลย์ไว้แล้วซบหน้าลงอย่างไม่สนใจหลินที่ยืนอยู่
“เชิญสมสู่กันตามสบาย!” หลินเดินกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไปหยิบกุญแจมาก่อนจะตรงไปที่รถคันหรูแล้วกำลังจะขึ้นไปนั่ง
“จะไปไหน?!” ตุลย์ดันเหมยออกห่างแล้ววิ่งมารั้งตัวหลินไว้ “คิดหนีอีกแล้วใช่ปะ”
“จะออกไปข้างนอก ไปทำธุระ โอเคมั้ย” หลินแกะมือของอีกฝ่ายออก “จะหนีเพื่ออะไร อยู่กันให้อกแตกตายไปข้าง!” เธอขึ้นรถแล้วปิดประตูใส่หน้าก่อนจะขับออกมาด้วยความเร็ว
ตุลย์เองก็ไม่รอช้า ขับรีบขับรถตามผู้เป็นเมียไปเช่นกัน ทิ้งให้ใครบางคนยืนหน้าชาอยู่คนเดียว
“…” เหมยข่มอารมณ์ไว้แม้ว่าตอนนี้อยากจะร้องกรี๊ดให้สุดเสียง
ห้างสรรพสินค้า
หลินเดินเข้าไปในร้านขายยาที่อยู่ชั้นล่างสุดของตัวห้าง บอกกับเภสัชว่าขอยาคุมชนิดที่เธอต้องการ จากนั้นก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ได้สังเกตว่ามีคนยืนดักรออยู่ทางหน้าร้าน
“เข้าไปซื้ออะไร?” ตุลย์เอ่ยถามแล้วจะแย่งมาดู แต่หลินดันยัดมันใส่กระเป๋า “ขอเฮียดูหน่อย”
“มันก็แค่ยาแก้ปวดท้อง” ตอบเสียงเรียบแล้วเดินชนไหล่เขาออกมาเพื่อขึ้นบันไดเลื่อนจะไปชั้นอื่นๆ ของห้างต่อ
“หลิน…” ตุลย์ตามหลังเธอมาก่อนจะยืนขนาบข้างในที่สุด “มันคือยาคุมใช่มั้ย?”
“…” เธอไม่ตอบ
“ใช่ใช่มั้ย”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”
“เอามันมาให้เฮีย”
“…” เมื่อพ้นบันไดเลื่อนขั้นสุดท้าย หลินก็เดินหนีไม่พูดไม่จา พลางคิดในใจเขาไม่คิดจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระบ้างเลยหรือยังไง ตามเป็นเป็นเงาไปได้
“เฮียไม่ให้หลินกินยาคุมหรอกนะ” เขาจับแขนเธอไว้แล้วแบมือขอกล่องยาคุมที่อีกฝ่ายพึ่งซื้อมา “เอามันมา”
“ขอร้อง แค่ยาคุม”
“ไม่อยากมีลูกกับเฮียขนาดนั้นเลย”
“แล้วก่อนหน้าที่เฮียป้องกันล่ะ เฮียก็ไม่ได้อยากมีลูกกับหลินเหมือนกันหนิ”
“แต่ตอนนี้มันไม่ใช่”
“ตอนไหนก็ไม่ใช่ หลินจะไม่ยอมให้เด็กเกิดออกมาโดยที่พ่อของเขาไม่ได้รักแม่หรอกนะ” ถ้าจะมีลูก เธอขอมีกับผู้ชายที่รักเธอจะดีเสียกว่า
“อย่าดื้อดิ!” เขาขึ้นเสียงใส่เธอด้วยความลืมตัว
“อย่ามาชวนทะเลาะในนี้ นี่มันเป็นห้างเป็นพื้นที่สาธารณะ เพราะฉะนั้นเฮียให้เกียรติคนอื่นๆ หน่อย” หลินสะบัดแขนออกแล้วเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดัง
ตุลย์สลัดความหัวร้อนทิ้งไปก่อน เขาเดินตามเมียแล้วพยายามทำใจให้เย็นที่สุด เอาไว้ค่อยกลับไปคุยกันที่บ้าน แต่ถึงยังไงเขาก็จะไม่ยอมให้เธอคุมกำเนิดแน่นอน
หลังจากซื้อของที่ต้องการเสร็จ หลินก็เดินไปที่ลานจอดรถโดยมีตุลย์คอยตามไม่ห่าง แถมยังจุกจิกและเกาะเกะตลอดในเวลาที่มีผู้ชายเข้ามาทักทายเธอ เขาแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการหอมบ้างจูบบ้าง
Rrrr.
เสียงเรียกเข้าดังขึ้น
ตุลย์กดรับแล้วรอให้ปลายสายพูดก่อน
(สวัสดีครับนาย)
‘เออ ว่าไง’
(พอดีมีกัญชาล็อตใหญ่จะเข้ามาเทียบท่าเรือภายในเย็นนี้ครับ)
‘ทำไมมาเร็ววะ’
(ผมก็ไม่ทราบครับ เลยรีบโทร.มาแจ้งนายก่อน)
‘เออๆ เดี๋ยวเข้าไป’
ตุลย์กดวางสายแล้วมองคนตัวเล็กที่เปิดประตูหลังรถรอให้เขาเอาของที่เธอซื้อมาเก็บ เมื่อเก็บเสร็จก็เอ่ยบอกกับเธอ “ขับรถกลับบ้านดีดี”
“…” หลินเงียบ เธอเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ ในจังหวะที่กำลังจะปิดประตูก็มีมือหนามาดึงมัน
“เดี๋ยวเฮียจะแวะเข้าไปที่โกดังสินค้า คงจะกลับค่ำๆ” ว่าจบก็ฉวยโอกาสจูบที่ปากของหลินหนึ่งที “อย่าพึ่งรีบนอนล่ะ คืนนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน และไอ้ยาคุมที่ซื้อมาก็ห้ามเอามันเข้าปากแม้แต่เม็ดเดียว!”
ปัก!
หลินชิงปิดประตูรถ ทว่าในขณะนั้นมันดันไปทับเข้ากับมือของตุลย์ทำให้อีกฝ่ายรีบชักมือออกแล้วร้องเสียงหลง
“โอ๊ย!”
“…” ใบหน้าสวยแอบยิ้มสะใจแล้วทำทีเพิกเฉย
“เฮียเจ็บนะหลิน!”
กระจกรถเลื่อนลงจนพอให้เห็นหน้ากัน “ก็เจ็บซะบ้าง จะได้รู้” หลินยิ้มเย้ยปิดท้ายแล้วเลื่อนกระจกขึ้นก่อนจะขับออกมา
ตัดมาที่ตุลย์ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีกใจจะขาดนะโว้ย! ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้านคนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”“คือเรา…”“มีอะไร?”“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย“ไอ้เหี
ตอนที่ 10 แผนการเอวสอบขยับเป็นจังหวะ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำรุนแรงมากนักเพราะกลัวเธอจะบอบช้ำเอาอีกเสียงขาโต๊ะทำงานขูดลากกับพื้นไปมา เสียงครางกระเส่าของฝ่ายชายก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน พอมาทำในสถานที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกตื่นเต้นจนทำให้จะเสร็จเร็วกว่าปกติ“หลิน อ่า~” ครางชื่อฝ่ายหญิงแล้วโน้มลงไปหยอกเย้าดูดดึงกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “มันดีที่สุด อื้ม~”“รีบๆ เสร็จเข้าเถอะ” เธออายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องมาโดนคนเอาแต่ใจกระทำในห้องทำงานแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหนตุลย์ซบหน้าลงบนไหล่บาง สะโพกกระแทกกระทั้นตามความต้องการที่พลุ่งพล่าน เขาขบกัดเบาๆ พอให้เป็นรอยฟันและดูดที่ต้นคอให้ขึ้นรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ผู้ชายหน้าไหนห้ามมายุ่งกับหลินเข็ดขาด” สิ้นเสียงเขาก็เพิ่มแรงถี่เร็วจนถึงจุดสุดยอดในที่สุด“เฮียออกไป” หลินพยายามผลักให้อีกคนออกห่าง“ไม่” ตุลย์ค้างท่อนไว้แล้วปลดปล่อยน้ำกามสีขุ่นเข้าสู่ภายในร่างกายของหลิน เขาจะทำให้เธอตั้งท้องลูก มันจะได้เป็นเครื่องผูกมัดให้เธอไม่หนีเขาไปไหนใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาแล้วใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูสลับไปมาทั้งสองข้างแล้วใช้มือบีบเคล้นร่ว
วันถัดมาเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า หลินกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวก่อนจะมีคนมากวนอารมณ์เธอ“หิวมาก ขอกินหลินหน่อยได้มั้ย” ตุลย์เอ่ยหยอกล้อแล้วเข้าไปยืนข้างเธอ “ได้มั้ย”“ได้” หลินหยิบถ้วยมาหนึ่งใบพร้อมกับอาหารสุนัข เธอเทมันลงในชามก่อนจะยื่นให้ตุลย์ “หิวมากก็กินอันนี้นะเฮีย อร่อยเด็ดถึงใจ”“หลิน เฮียไม่ใช่หมานะ!”“ก็ไม่ได้พูดว่าเฮียเป็นหมาสักหน่อย”“แต่เทอาหารหมาให้เฮียกินน่ะเรอะ”“มันดูคู่ควรกับเฮียดี”“เฮอะ!” ตุลย์ปัดมันให้ออกห่างแบบไม่แรงมากนัก เขาเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร “วันนี้เฮียจะต้องเข้าไปที่บริษัทนะ”“แล้ว?”“หลินต้องไปกับเฮียด้วย”“ไม่ไป”“ต้องไป ถ้าปฏิเสธจะโดนอะไรคงรู้ตัวนะ” ตุลย์เอ่ยคำขู่ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอจะต้องไปด้วย ทิ้งไว้ไม่ได้ เธอดูเหมือนคิดที่จะหนีกันตลอดเวลา “เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเช้าเอาไว้ไปกินข้างนอก”“…” หลินลอบถอนหายใจแล้วปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลือกเป็นชุดเดรสสั้นสีแดงกลางๆ ถ้าอยากให้ไปก็จะไป แต่ต้องรับให้ได้แล้วกันเวลาที่มีผู้ชายมองมาที่เธอเป็นตาเดียวผ่านไปสักพักร่างเล็กเดินออกมาพร้อมกับชุดว
ตอนที่ 9 ทนไม่ได้ก็หย่าหลินถือข้าวของที่ซื้อมาพะรุงพะรังเต็มสองมือแล้วเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะไปเก็บในห้องนอนอีกที วางของสำคัญลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกไปในครัว เธอคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินสักหน่อยในขณะที่หลินกำลังยืนเตรียมของอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวนั้นก็มีอะไรบางอย่างมากระทบที่แผ่นหลังของเธอทำให้ต้องหันไปมองในทันที“เจ้โยนอะไรใส่หลิน?”“แหกตาดูที่พื้นสิ”หลินก้มลงไปดูที่พื้นตามที่พี่สาวบอก เธอเห็นเป็นที่ตรวจครรภ์หนึ่งอันหล่นอยู่บนพื้น สองขีดขึ้นเด่นชัดแบบไม่ต้องหยิบมาดูใกล้ๆ “แล้วยังไง”“เจ้ท้อง”“มาบอกทำไม”“ท้องกับใครต้องให้บอกมั้ย”เธอเดาได้เลยว่าเหมยจะต้องบอกว่าท้องกับตุลย์แน่นอน “แล้วทำไมไม่ไปบอกพ่อของเด็ก มาบอกหลินแล้วมันได้อะไร”“ได้สิ หลินจะได้หลีกทางให้เจ้ไง” เหมยพูดแบบไม่มีความละอายใจ มาถึงขั้นนี้แล้วมันต้องด้านให้สุด“แล้วเจ้ไปได้กับเฮียตุลย์ตอนไหน?” แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่มันเป็นแผนของพี่สาว แต่ว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะใช้มันเป็นข้ออ้างหาเรื่องหย่ากับตุลย์“ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้กันตอนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เจ้กำลังตั้งท้องลูกของตุลย์อยู่” เหมยโกหกหน้าด้า
“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”“แปลกสิ”“แปลกยังไง”“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบหลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์“เก็บเองสิ
ตอนที่ 8 หวงโรงแรมxxxภายในห้องหรูคนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ แบบคนบ้าคลั่งเพื่อให้เธอรู้สึกทรมานปึก! หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้แล้วกล้ำกลืนฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ ตามด้วยกระแทกกระทั้นแบบดิบเถื่อน “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่ายสองเต้าอวบถูกพันธนาการด้วยปากหนา เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ ไม่มีทีท่าจะเบาลง“หยุดเถอะ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว “ขอร้อง…”“ทำไม ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง เฮอะ!ปัก!







