ตอนที่8 หวง(1)

ตอนที่​ 8​ หวง

โรงแรมxxx

ภายในห้องหรู​

คนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ​ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ​ แบบคนบ้าคลั่ง​เพื่อให้เธอรู้สึกทรมาน

ปึก!

หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้​แล้วกล้ำกลืน​ฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา​ ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด​ มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด

“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ​ ​ตามด้วยกระแทกกระทั้น​แบบดิบเถื่อน​ “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม​ ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม

“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น​ เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่าย

สองเต้าอวบถูกพันธนาการ​ด้วยปากหนา​ เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย​ เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ​ ไม่มีทีท่าจะเบาลง

“หยุดเถอะ​ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว​ เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ​ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว​ ​ “ขอร้อง…”

“ทำไม​ ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ​ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง​ เฮอะ!

ปัก!

สะโพกขยับเข้าออกระรัวด้วยความต้องการ​ มันรู้สึกดีทุกครั้งที่ภายในโพรงนุ่มตอดรัดท่อนเนื้อแน่นจนเสียวสะท้านไปทั่วทั้งกาย

“เฮียพอสักที…” หลินร้องขอเสียงแผ่ว​

“…” ตุลย์ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วทำต่อไปเรื่อยๆ

“มันเจ็บ!”

“ก็ทน”

เอวสอบอัดกระแทกท่อนเนื้อเข้าจนสุด คนใต้ร่างแดดิ้นแล้วพยายามใช้มือผลักตามร่างกายของคนบนร่าง​

“จะเสร็จแล้ว​ อ๊ะ~” ตุลย์ครางเสียงแหบพร่าแล้วเพิ่มแรงขึ้นอีกจนสำเร็จความใคร่ในที่สุด​ “อ่า~”

หลินนอนเนื้อตัวสั่นเทิ้ม​ เธอทั้งเจ็บและจุกจนพูดแทบไม่ออก​ “ออกไปจากตัวหลิน” เอ่ยไล่แล้วน้ำตาซึม

ตุลย์ยอมผละตัวออกแล้วก้มมองดูผ้าปูที่นอน​ซึ่งมันมีเลือดหยดซึมอยู่เป็นจุดเล็ก​ เขารีบดูที่ส่วนนั้นของหลินก่อนจะเห็นว่ามันฉีกจนมีเลือดไหลซิบ​ “ขอโทษ”

“…” หลินพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายไว้​ก่อนจะหันตัวไปอีกทางเนื่องจากไม่อยากเห็นหน้าคนป่าเถื่อน

“รุนแรงไปหน่อย​ เฮียขอโทษ​ ไม่ได้ตั้งใจ” เอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิด​ เขาโมโหจนขาดสติ​ ยิ่งนึกภาพที่เธอโดนไอ้ห่าพวกนั้นจับเนื้อจับตัวแล้วยิ่งเดือดดาลเข้าไปใหญ่

“…” แบบนี้ไม่เรียกว่าหน่อย​ รุนแรงจนเธอเจ็บตัว​

“ใส่เสื้อผ้าแล้วกลับบ้านกันเถอะ​”

“หลินหนีมาขนาดนี้แล้วเฮียยังจะให้กลับบ้านอีกเหรอ” จะให้กลับไปเพื่ออะไร​ในเมื่อคนที่เขารักไม่ใช่เธอ​ ต่างคนต่างไปน่ะดีแล้ว

“ฟังให้ดีดีนะหลิน” เขาจับตัวเธอให้หันมาประจันหน้า​ “ไม่ว่าจะหนีไปที่ไหนก็หนีไม่พ้น​ คนของเฮียมีอยู่ทุกพื้นที่​ หนีให้ตายเฮียก็ตามตัวหลินเจออยู่ดี​ อย่างเช่นวันนี้”

“เฮียต้องการอะไรกันแน่​”

“ต้องการให้เราอยู่กันฉันผัวเมียตามเดิม”

“โดยที่เฮียไม่ได้รักหลินน่ะเหรอ​ เฮียต้องการแบบนั้นจริงๆ​ ใช่มั้ย”

“ใช่”

“ได้​ เราจะอยู่กันตามเดิมแบบผัวเมีย​ แต่เฮียอย่าหวังว่าทุกอย่างจะเหมือนเดิม!” พูดจบคนตัวเล็กก็ลงจากเตียงแล้วหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ

“โว้ย!” ตุลย์รู้สึกหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก​ เขาเองก็ไม่รู้จะพูดแบบไหน​ ถามว่ารักหลินไหมก็ตอบไม่ได้​ ตอบได้แค่ไม่อยากให้เธอหย่าร้างกับเขา

วันถัดมา

หลังจากที่กลับมาถึงบ้านก็เห็นข้าวของบางอย่างถูกโยนออกมากองเกลื่อน​กลาดที่สนาม​หญ้า​ ของพวกนั้นมันเป็นของหลิน

“อะไรวะเนี่ย?!” ตุลย์เอ่ยเสียงดัง​ มือก็จับแขนของเมียไว้แน่ตอนที่8 นเพราะกลัวเธอจะหนีไปอีก

“คนที่เฮียชอบดูเหมือนเขาจะไม่โอเคที่หลินจะอยู่บ้านหลังนี้” หลินเอ่ยแล้วนึกสมเพช​เหมยในใจ​ พี่สาวนี่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าอยากจะได้สามีของเธอจนตัวสั่น​

ตุลย์จูงมือหลินเดินเข้าไปในภายในบ้าน​ เขาพาเธอเข้าไปอยู่ในห้องนอนพร้อมคืนโทรศัพท์​มือถือให้​ แล้วตนเองก็เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นซึ่งเหมยกำลังนั่งทาเล็บอย่างสบายใจ

“อธิบายทีเหมย”

“อะไรเหรอ”

“ทำไมถึงเอาข้าวของส่วนตัวของหลินไปทิ้งที่สนาม​หญ้าหน้าบ้าน”

“ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีอยู่ไงล่ะ” เหมยตอบด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย​

“เราว่าเหมยทำเกินไป​”

“สรุปตุลย์ยังชอบเราอยู่มั้ย​ ทำไมถึงเอาแต่ตามหลินต้อยๆ​” เหมยถามแล้วลุกขึ้นยืน​ “ถ้าชอบเราก็ต้องหย่ากับหลิน”

“หย่าไม่ได้” เขาจะไม่หย่ากับหลินเด็ดขาด​ ผู้ชายคนเดียวที่จะครอบครองเธอได้ต้องมีเขาเพียงคนเดียว​

“ไม่เข้าใจ?”

“เอาเป็นว่าเราขอร้องล่ะ​ เหมยอย่าทำอะไรที่มันเกินกว่าเหตุอีก​ ไม่งั้นตุลย์จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น”

“อะไรนะ​ ตุลย์พูดงี้กับเหมยเหรอ”

“อืม​ ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่ต่อก็อย่าไประราน​หรือว่าทำอะไรให้หลินไม่โอเค”

“บ้าที่สุด!” เหมยโยนขวดน้ำยาทาเล็บใส่อกแกร่งก่อนจะเดินชนไหล่เขาออกไป

“เฮ้อ…” นาทีนี้เขาต้องการยาพารามาดับความปวดในหัวหลายสิบเม็ด​ วันๆ​ พันกว่าเรื่อง

ตุลย์เดินกลับเข้าไปในห้อง​ เขาเห็นหลินยกยิ้มให้กับโทรศัพ​ท์มือถือเลยนึกแคลงใจ​แล้วแย่งมันมาดู​ เห็นเป็นข้อความจากผู้ชายแปลกหน้าทักมาหาเมียเขาถี่ระรัวนับสิบข้อความ

นี่มันอะไรวะ?

“เอาคืนมานะเฮีย” หลินจะแย่งโทรศัพท์​คืน​ ทว่าตุลย์ดันยกหนี​ “ไร้มารยาท!”

“ไอ้ผู้ชายพวกนี้มันเป็นใคร?!”

“ก็เป็นคนโสดไง​”

“มันทักมาหาหลินทำไม”

“เพราะสวยและโสดมั้ง”

“เฮอะ!” ตุลย์โยนโทรศัพท์​เธอลงที่นอนแล้วดึงร่างเล็กให้เข้ามากระชั้นชิด​ “เมื่อคืนโดนยังไม่เข็ดเหรอหลิน”

“แล้วหลินเลือกอะไรได้บ้าง​ ในขณะที่เฮียชอบคนอื่นได้ทั้งที่มีหลินเป็นเมีย​ แต่ทำไมหลินถึงชอบผู้ชายคนอื่นในขณะที่มีเฮียเป็นผัวบ้างไม่ได้​ ดูไม่แฟร์เอาซะเลย”

“ไม่ได้ไง​ มันไม่เหมือนกัน”

“ไม่เหมือนตรงไหน”