บทนำ 2 แรกรัก

บทนำ 2 แรกรัก

หกปีก่อน

“อ้าม…”

ภูริต..ในวัยยี่สิบสองปีกำลังอ้าปากกินผลไม้ที่แฟนสาวรุ่นน้องนามว่า..ปาริตา ป้อนให้ด้วยใบหน้ามีความสุขแบบสุด ๆ เขาเชื่อ..ของเขาคนเดียวว่าบนโลกนี้ตนเองคือคนที่ความสุขที่สุดในโลกแล้ว

เพราะอะไรน่ะเหรอ ?

เพราะชายหนุ่มมีแฟนที่ชื่อว่าปาริตา ดาวคนสวยปีสองของคณะบริหารฯ อย่างไรล่ะ แน่นอนว่ามีแต่คนอิจฉาเขาเต็มไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นฝ่ายชายหนุ่มเองก็ไม่ได้น้อยหน้า เพราะมีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะวิศวะฯ ทั้งสองจึงกลายเป็นคู่รักที่ทุกคนขนานนามให้ว่า ‘กิ่งทองใบหยก’ อย่างแท้จริง

“โอ๊ย ตาจะบอด หวานจนน้ำตาลเรียกพี่แล้วครับพี่”

ธันวาเอ่ยแซวเมื่อทนนั่งมองสายตาหวานฉ่ำของภูริตที่มองปาริตามาพักใหญ่แล้ว หนำซ้ำยังเอาแต่ออดอ้อนให้เธอคอยป้อนนู่นป้อนนี่เหมือนเด็กน้อยกินอะไรเองไม่เป็น

“พูดมาก ทนไม่ได้ก็ไปหาแฟนบ้างไป๊”

“โหพี่ แฟนนะไม่ใช่ผักใช่ปลา จะได้หาเจอง่าย ๆ ตามตลาด”

ปาริตาหัวเราะเล็กน้อยในความคิดของธันวา เขาเป็นรุ่นน้องของแฟนหนุ่มที่อายุเท่ากันกับเธอ แม้จะไม่ได้สนิทกับหล่อนเป็นพิเศษ แต่ก็เจอกันอยู่เรื่อย ๆ ด้วยภูริตกับธันวาค่อนข้างสนิทกัน

“จริงสิ เรื่องไปเรียนต่อต่างประเทศที่พี่เคยบอกริตาเอาไว้ ยังจำได้มั้ยคะ”

“จำได้ค่ะ มีอะไรหรือคะ”

ดวงตากลมโตมองเขาพลางยิ้มสดใส เธอเป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิตของเขาจริง ๆ

ชายหนุ่มรู้ตัวว่าคลั่งรักปาริตาเกินกว่าจะหยุดความรู้สึกที่มีไว้ได้ เขาส่งสัญญาณให้ธันวาออกไปจากที่ตรงนี้ด้วยต้องการคุยกับแฟนสาวตามลำพัง คนถูกไล่ผ่านสายตาแสดงความหงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี

ท่าทางการเดินของหนุ่มรุ่นน้องเรียกบาทาคนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก

ปาริตามองตาม เธอพอจะเดาได้ว่าเขาคงมีเรื่องอยากจะคุยด้วยถึงไล่ธันวาให้ออกไปก่อนแบบนี้ คนตัวเล็กหันกลับมามองภูริตอีกครั้ง หล่อนแตะมืออีกฝ่ายเบา ๆ แล้วเอ่ยปากถามสิ่งที่สงสัย

“บอกมาเถอะค่ะ พี่ภูมีอะไรจะบอกริตาคะ”

“คือว่าพี่…”

“...”

“ตัดสินใจจะไม่ไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วนะ พี่จะอยู่ที่นี่กับริตา”

สิ้นประโยคพูดของแฟนหนุ่ม เขาก็ดึงตัวหล่อนเข้ามากอดแนบแน่นเพื่อแสดงถึงความรักที่มี ขณะที่สีหน้าของคนฟังเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมล่ะคะพี่ภู ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่วางแผนไว้ตั้งนานแล้ว และทางบ้านของพี่ภูเองก็ต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือคะ”

“มันก็ใช่ แต่ไม่เห็นเป็นไรเลย พี่อยากรอให้ริตาเรียนจบก่อนแล้วค่อยบินไปพร้อมกัน ถึงตอนนั้นค่อยเรียนก็ยังไม่สาย”

ภูริตอธิบายสิ่งที่คิดให้ฟัง ดูจากสีหน้าของแฟนสาวก็รู้ว่าหล่อนกำลังกังวล มือใหญ่ลูบไปตามศีรษะเล็ก

“จะดีหรือคะ”

“ริตาอย่ากังวลไปเลยนะคะ เชื่อใจพี่นะ”

ทั้งสองสบตากัน ใบหน้าสวยปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ ด้วยเชื่อมั่นในทุกคำพูดของเขา 

“พี่ภูจ้องริตาขนาดนี้ทำไมคะ”

“พี่จ้องนี่ต่างหาก…”

นิ้วเรียวลูบริมฝีปากบางสีชมพูของหล่อนเบา ๆ นัยน์ตาฉายสิ่งที่ต้องการในตอนนี้ออกมาอย่างชัดเจน

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้เรื่อย ๆ ปาริตาหลับตาพริ้มเตรียมพร้อมรอรับสัมผัสจากชายคนรัก เรียวปากนุ่มประกบลงมาอย่างแนบแน่น มือเล็กกำชายกระโปรงของตนจนยับยู่ยี่

แม้จะเคยมีจูบแสนหวานอย่างนี้เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง ทว่าก็ยังไม่เคยที่จะคุ้นชินกับมัน ความรู้สึกที่ปะทุขึ้นตอนสัมผัสกันยังคงเหมือนในวันแรกไม่เคยเปลี่ยน หัวใจของปาริตาเต้นแรงจนแม้แต่เจ้าตัวยังไม่รู้วิธีหยุดมัน

“พี่รักริตานะคะ”

“ริตาก็รักพี่ภูค่ะ”

ทั้งสองสบตากันหวานเยิ้มส่งผ่านความรู้สึกที่มีให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ภูริตเชื่อว่าหล่อนจะเป็นรักแรกและรักสุดท้ายของเขา ความฝันของชายหนุ่มคือการมีผู้หญิงที่ชื่อปาริตาอยู่เคียงข้างตลอดไป..

ครืดๆ ครืดๆ

มือถือของหญิงสาวมีสายเรียกเข้าจากใครบางคน ระยะหลังมานี้เธอไม่เปิดเสียงโทรศัพท์และบางครั้งยังเดินไปรับสายไกลจากเขา แต่เพราะความเชื่อใจ

ภูริตจึงไม่เคยคิดถามหรือนึกสงสัยอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว…