Home / รักโบราณ / หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง / บทที่ 5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ (1/5)

Share

บทที่ 5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ (1/5)

last update Last Updated: 2025-09-22 23:00:01

                                                                         5

                                                      เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้

           

            หลังจากได้หยุดพักเจ็ดวันแล้วรองเจ้ากรมพิธีการหลี่ก็เริ่มเข้าทำหน้าที่ทันที ในคราแรกก็รู้สึกกังวลใจอยู่บ้างเนื่องจากเขาเคยเป็นเจ้ากรมโยธาซึ่งต้องเดินทางไปดูการสร้างสิ่งปลูกสร้างในต่างเมืองอยู่บ่อยครั้ง จึงไม่ใคร่สนิทสนมกับขุนนางกรมอื่นเท่าใด

           

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ (3/5)

    ในเมื่อหมดทางหนี สุดท้ายหลี่เย่หรงจึงต้องร่วมรับสำรับกับบุรุษที่ชาตินี้นางไม่อยากพบเจอที่สุด ในวาระสุดท้ายของชีวิตนางได้เอ่ยปากว่าหากย้อนเวลาได้นางจะไม่มีทางปรากฏตัวตรงหน้าเขาอีกครั้ง แต่เหตุใดนางที่พยายามเก็บเนื้อเก็บตัวอยู่ในจวนไม่ออกไปไหนกลับได้เจอเขาบ่อยครั้ง “มิคิดว่าคุณหนูหลี่จะมีฝีมือเช่นนี้ หากวันใดคิดจะเปิดโรงเตี๊ยมหรือโรงน้ำชาเปิ่นหวางขอร่วมลงทุนด้วย” “ท่านอ๋องกล่าวชมเชยบุตรสาวของหม่อมฉันเกินไปเพคะ แท้จริงนางไม่ใคร่จะชอบเข้าครัวเท่าใดนัก ที่วันนี้ยอมเข้าครัวทำอาหารเพียงเพราะอยากเอาใจบิดาที่เข้ารับตำแหน่งใหม่เพคะ” จินเฟยจูรีบเอ่ยวาจา “กล่าวถึงตำแหน่งใหม่ของรองเจ้ากรมพิธีการหลี่ ในเมื่อได้สมหวังดั่งใจ วันนี้เรามิควรร่วมฉลองกันหรือ กล่าวถึงฉลองก็ต้องสุราใช่หรือไม่” หม่าเซี่ยอวี้กล่าว

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ (2/5)

    ‘อนุฯ เช่นเจ้าไม่ควรมายืนรอต้อนรับข้าเช่นนี้ ต่อจากนี้อย่าให้ข้าเห็นหน้าเจ้าอีก’ ‘หม่อมฉันขออภัยเพคะ’ ‘…’ เมื่อเห็นนางยอมรับผิด เขาก็ไม่คิดต่อว่าอันใดอีก แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านไป นางกลับจับชายอาภรณ์ของเขาเอาไว้ ‘วันนี้หม่อมฉันเข้าครัวทำอาหารหลายอย่าง ท่านอ๋องมารับสำรับกับหม่อมฉันได้หรือไม่เจ้าคะ’ ‘อย่าได้หลงลืมว่าเจ้าเป็นเพียงอนุฯ ที่ข้าไม่ได้ตั้งใจรับเข้ามา’ กล่าวจบเขาก็กระชากมือนางออกจากอาภรณ์ของตนอย่างแรง ก่อนจะเดินหนีไป หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เห็นนางออกมาต้อนรับและเข้าครัวทำสำรับเช่นนั้นอีกเลย รอยยิ้มสดใสที่แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของนางเริ่มเลือนหายจนช่วงเวลาสุดท

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ (1/5)

    5 เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ หลังจากได้หยุดพักเจ็ดวันแล้วรองเจ้ากรมพิธีการหลี่ก็เริ่มเข้าทำหน้าที่ทันที ในคราแรกก็รู้สึกกังวลใจอยู่บ้างเนื่องจากเขาเคยเป็นเจ้ากรมโยธาซึ่งต้องเดินทางไปดูการสร้างสิ่งปลูกสร้างในต่างเมืองอยู่บ่อยครั้ง จึงไม่ใคร่สนิทสนมกับขุนนางกรมอื่นเท่าใด

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 4 เนิ่นนานที่เราไม่ได้เจอกัน (5/5)

    “หากอยากให้เปิ่นหวางโอบกอด เจ้าสามารถบอกกล่าวได้ตามตรง อย่าได้แสร้งทำตนเองเจ็บเช่นนี้” “เป็นหม่อมฉันที่โง่เขลาทำตัวซุ่มซ่ามเองเพคะ” กล่าวจบครานี้นางรีบเดินกลับเข้าจวนอย่างรวดเร็ว ‘ข้าพลั้งปากว่านางอีกแล้ว’ หม่าเซี่ยอวี้ก่นด่าตนเอง ที่เอ่ยวาจาไม่น่าฟังกับนางอีก นัยน์ตาคมดุทอดมองตามแผ่นหลังเล็กที่เดินจากไปด้วยความรู้สึกผิด ในครานั้นเพราะเห็นนางเอาแต่กินเฉียวกั่วและเอ่ยชมพ่อครัวในตำหนักอ๋องไม่หยุดที่นางไปขอร้องคราใดอีกฝ่ายก็จะทำขนมให้ตามใจ ด้วยความรู้สึกไม่พอใจเขาจึงบอกนางว่าให้เลิกกินเสีย เพราะสตรีโง่เขลาเช่นนางต่อให้กินขนมเฉียวกั่วเป็นสิบชั่งก็ไม่มีทางฉลาดขึ้นหรอก ไม่คิดว่าสุดท้ายแล้วนางจะเลิกกินขนมที่ชอบไปจริง ๆ ส่วนขนมหนวดมังกร แท้จริงเขาไม่ไ

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 4 เนิ่นนานที่เราไม่ได้เจอกัน (4/5)

    “หวังว่าเปิ่นหวางจะได้รับสำรับกับคนตระกูลหลี่อย่างพร้อมหน้า” วาจาคล้ายจะรู้ทันของชินอ๋องทำให้นางนึกชิงชังนัก “เชิญท่านอ๋องเข้าด้านในเถิดพ่ะย่ะค่ะ” “อืม” หม่าเซี่ยอวี้ตอบรับก่อนจะเดินผ่านคุณหนูของจวนไป ‘อ๊าก! ข้าอยู่ของข้าดี ๆ อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกได้หรือไม่’ นางอยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ ยิ่งนัก สุดท้ายแล้วหลี่เย่หรงก็ได้แต่ทำตามคำสั่งของบิดาและไปร่วมรับสำรับกับผู้สูงศักดิ์ บนโต๊ะอาหารมีเพียงนายท่านหลี่และชินอ๋องที่สนทนากันโดยมีหลี่ฮูหยินออกความเห็นบ้างตามความเหมาะสม ส่วนนางได้แต่น

  • หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง   บทที่ 4 เนิ่นนานที่เราไม่ได้เจอกัน (3/5)

    “ยามนี้เปิ่นหวางมารับตำแหน่งแทนท่านเป็นการชั่วคราว ต่อจากนี้คงมีเรื่องต้องรบกวนท่านสั่งสอนอีกมากมาย” หม่าเซี่ยอวี้กล่าวกับผู้อาวุโสกว่าด้วยท่าทางนอบน้อม เรียกสายตาผู้อื่นให้หันมามอง “ท่านอ๋องเกรงใจเกินไปแล้ว หากพระองค์มีเรื่องใดให้กระหม่อมช่วยเหลือ กระหม่อมยินดีพ่ะย่ะค่ะ” “เช่นนั้นวันนี้เปิ่นหวางขอไปสนทนากับท่านเกี่ยวกับตำแหน่งเจ้ากรมโยธาต่อที่จวนตระกูลหลี่ได้หรือไม่” “เอ่อ คือ...” รองเจ้ากรมพิธีการหลี่ลังเลเล็กน้อยเนื่องจากกังวลว่าหากไม่ได้แจ้งบุตรสาวล่วงหน้าจะเป็นอันใดหรือไม่ เพราะเท่าที่สังเกตหลี่เย่หรงไม่ใคร่จะชอบใจเท่าใดยามที่ชินอ๋องเสด็จไปที่จวน “อ่า...คงเป็นเพราะนี่ก็ใกล้ยามอู่ (11.00-12.59) แล้วท่านคงอยากรีบกลับไปรับสำรับที่จวนใ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status