เมื่อชายหนุ่มรูปงามตัวต้นเหตุจากไป บรรยากาศระหว่างนายหัวหนุ่มและแฟนสาวก็อึมครึม อึดอัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มมองคนรักอย่างตัดพ้อและหึงหวง ส่วนหญิงสาวก็ทั้งโกรธทั้งอายที่เหมันต์แสดงความเป็นเจ้าของเธอต่อหน้าชายหนุ่มอีกคนที่เธอหมายปองให้เป็นที่หมายใหม่เพื่อเธอจะได้ยกระดับตัวเองเป็นหญิงสาวผู้โชคดี มีคนรักเป็นถึงมหาเศรษฐีระดับโลกมากกว่าเป็นแฟนนายหัวกระจอกๆ อย่างเหมันต์
“มาร์คคุณทำอะไรเนี่ย เห็นมั๊ยว่าคุณริค เขาเข้าใจผิดเลย” หญิงสาวโวยวายทันที และมันทำให้เหมันต์ถึงกับผงะด้วยความรวดร้าว ไม่เคยเลยที่แอนนิต้าจะขึ้นเสียงกับเขาแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเธอช่างเอาใจและอ่อนหวานจนเขาลุ่มหลง
“ทำไมแอนนี่พูดกับมาร์คอย่างนี้ล่ะ เพราะผู้ชายคนนั้นใช่มั๊ย ใช่มั๊ย” ชายหนุ่มแผดเสียงดังลั่นพร้อมกับเขย่าร่างสวยจนหัวสั่นหัวคลอนด้วยแรงอารมณ์ที่ประทุด้วยความหึงหวงมากมาย
“หยุดนะมาร์ค คุณบ้าไปแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับแอนนี่นะ คุณมันบ้า แค่นี้คุณก็กล่าวหาแอนนี่แล้ว คุณเห็นแอนนี่เป็นคนยังไง เขาหวังดีแค่มาส่งแอนนี่เพราะว่ามันค่ำแล้วกลัวเป็นอันตรายเขาแค่หวังดีแค่นั้นจริงๆ ใครจะเหมือนมาร์คที่ปล่อยแอนนี่ทิ้งเพื่อหมาสกปรกๆ ตัวหนึ่ง อย่ามาแสดงอารมณ์แบบนี้กับแอนนี่อีกนะมาร์ค แอนนี่ไม่ชอบ” แล้วร่างบางก็สะบัดหน้าวิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดีคนที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ ข้าวของที่จัดเตรียมไว้สวยหรู กระจัดกระจายตามแรงอารมณ์ของผู้ชายที่หึงหวงจนแทบคลั่ง
ฝ่ายหญิงสาวเมื่อกลับมาที่ห้องของตนเอง ใบหน้างามที่บึ้งตึงพลันกลับกลายเป็นยิ้มหยันผู้ชายที่อยู่ด้านนอก ใช่เหมันต์คิดถูกว่า เธอเปลี่ยนไปเพราะผู้ชายที่เพิ่งเจอและเธอก็ชอบเขามากๆ ด้วย และตอนนี้เธออดที่จะเปรียบเทียบผู้ชายทั้งสองไม่ได้ กับเหมันต์ เธอกับเขาคบกันมาหลายปี ตั้งแต่สมัยเรียนจบมหาวิทยาลัยจนบัดนี้ร่วมเจ็ดปี แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน เขายังคงทำแต่งาน อ้างว่าที่เกาะพราวแสงจันทร์อันเป็นบ้านและถิ่นกำเนิดที่เขารักต้องการการพัฒนาและงานต่างๆ ของครอบครัวที่เขากับน้องชายต้องช่วยกันดูแล จนบางครั้งก็ไม่มีเวลาให้เธอมากนัก
แต่กับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งพบ กลับทำให้ใจของเธอสั่นไหวรุนแรง มันเต้นไม่เป็นส่ำพร้อมกับความต้องการบางอย่างที่ร่างกายปรารถนา อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น สายตาที่มองมาอย่างเร่าร้อนเพียงแรกพบสบตาก็ทำให้เธอแทบคลั่งและไหนจะด้านฐานะการเงินที่แสนมั่งคั่ง ชื่อเสียงที่เขามี ใครบ้างที่ไม่รู้จัก ริค เวลส์ มหาเศรษฐีนักรักผู้เร่าร้อน เมื่อก่อนนี้เธอไม่เคยสนใจเรื่องซุบซิบในวงการนางแบบที่มักจะคุยกันเรื่องของเขา บางครั้งมีนางแบบระดับโลกได้เป็นคู่ควงของเขาแม้ช่วงข้ามคืนก็เอามาคุยฟุ้งจนกลายเป็นเรื่องโด่งดัง และเพื่อนๆ นางแบบก็พากันอิจฉา และของกำนัลที่ได้จากเขาก็สุดแสนจะมีมูลค่ามหาศาลแล้วแต่ความพอใจของผู้ให้อย่างไม่กลัวว่าว่าคนรับจะหัวใจวายกับสิ่งที่ได้รับ แต่สิ่งที่เข้าถึงยากสำหรับริค เวลส์ คือเขาไม่เคยใช้ผู้หญิงซ้ำ และไม่มีผู้หญิงคนไหนสยบเขาได้
แต่ตอนนี้เธออยากเป็นผู้หญิงที่สยบ ริค เวลส์ เพราะดูจากสายตาเขาที่มองมาที่เธอมันฟ้องว่าเขาก็สนใจเธอเช่นกันไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ชวนคุยหรือพาเธอเดินชมรอบๆ เกาะอย่างคนที่คุ้นเคย แม้แต่กับเหมันต์ยังไม่เคยทำอย่างนั้นกับเธอด้วยซ้ำ เพราะตั้งแต่มาถึงที่นี่เกือบสองสัปดาห์ เธอก็ได้แค่เดินไปเดินมารอบๆ บ้านและได้เล่นน้ำบ้างตอนเย็นที่เขากลับมาจากดูงานที่เกาะ ซึ่งมีงานมากมายทั้งสวนมะพร้าว ไร่กาแฟเล็กๆ ที่ปลูกไว้รับประทานเองและคั่วบดไว้เป็นของฝากสำหรับญาติมิตรกับบรรดานักท่องเที่ยวที่มาพัก แล้วไหนจะฟาร์มผึ้งอีก ปล่อยให้เธออยู่กับความเหงาและดูเหมือนคนในเกาะจะไม่ค่อยชอบเธอด้วย หญิงสาวคิดทบทวนเรื่องต่างๆ กับตนเอง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเพราะตอนนี้เธอพบคนที่ทำให้โลกของเธอสดใสไม่เงียบเหงาอีกต่อไป และเธอจะเป็นหนึ่งในใจเขาให้ได้
“ริค เวลส์ คุณไม่รอดมือฉันหรอก” หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเองอย่างมีความสุข
“ผมต้องการให้คุณเลิกยุ่งกับ แอนนี่” เหมันต์กล่าวเสียงเครียดกับชายหนุ่มร่างสูงแข็งแรงไม่แพ้เขา ทั้งรูปร่างหน้าตาที่เทียบกันแล้วเขาทั้งสองแทบไม่มีใครน้อยหน้าใครเลยทีเดียว เพียงแต่ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีเขียวดุจมรกตเนื้อดีนั้นจะรูปร่างเพรียวกว่าเล็กน้อย และมีสีผิวที่ขาวสะอ้านอย่างคนเมืองหนาว ใบหน้าหล่อเหลาค่อนไปทางหวานละมุน และริมฝีปากบางสวยอมชมพูที่ยกยิ้มเป็นนิจนั้นทำให้ริค เวลส์ดูเป็นชายหนุ่มเจ้าสำราญมากกว่านักธุรกิจที่แสนร่ำรวยและเลือดเย็น
“ผมคิดว่าเรื่องนี้ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจนะมาร์ค ถ้าหากผู้หญิงเขารักคุณจริง เขาคงจะไม่หวั่นไหวและมาชอบผมหรอก จริงมั้ยและผมก็ไม่อาจทำให้เขาเปลี่ยนใจจากคุณด้วยด้วย”
“นี่คุณ”
“ผมไม่อยากทะเลาะกับหุ้นส่วนในอนาคตเพราะผู้หญิงแค่คนเดียว หวังว่าคุณคงแยกแยะระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกนะ มาร์ค ว่าอะไรสำคัญและอะไรต้องมาก่อนมาหลัง นี่ผมไม่ได้สอนนะ แค่หวังดีในฐานะหุ้นส่วนทางธุรกิจ”
“ผมไม่สนใจหรอก ว่าคุณจะเป็นใคร แต่อย่ามายุ่งกับคนรักของผม ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน” เหมันต์พูดจบก็เดินตึงๆ จากมาด้วยความเคืองขุ่น ริค ได้แต่มองตามแผ่นหลังแกร่งของคนที่เดินจากไปด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก จะเย็นชาก็ไม่ใช่จะสะใจก็ไม่เชิง ชายหนุ่มเพียงยกริมฝีปากบางสวยขึ้นคล้ายจะยิ้มนิดๆ อันเป็นกิริยาที่เขาทำมันเป็นประจำเท่านั้นที่ประดับใบหน้าหล่อเหลา แต่รอยยิ้มนั้นช่างดูมีลับลมคมนัยเหลือเกิน
เหมันต์ดินกลับมาที่บ้านก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นคนรักเดินลากกระเป๋าเดินทางใบหรูออกมาที่หน้าบ้านและการแต่งกายของเธอก็เหมือนกับคนที่เตรียมตัวพร้อมเดินทางอีกด้วย
“แอนนี่ นี่คุณกำลังจะไปไหน ไม่ได้นะมาร์คไม่ให้ไป” ชายหนุ่มขวางเอาไว้ไม่ให้เธอเดินลงเรือนจากไปเมื่อดูทีแล้วแอนนิต้ากำลังจะไปจากเขาแล้วจริงๆ
“ถอยไปค่ะมาร์คแอนนี่จะกลับแล้ว ไม่อยู่ที่นี่แล้ว” หญิงสาวสะบัดตัวหนีจากการเกาะกุมของร่างสูงใบหน้างามบูดบึ้งและพยายามสะบัดกายให้หลุดจากการเกาะกุมดึงรั้งของชายคนรัก ไม่สิ ตอนนี้เหมันต์ได้กลายเป็นอดีตไปแล้วสำหรับเธอต่างหากหญิงสาวคิดอย่างย่ามใจเมื่อนึกถึงที่หมายใหม่ในใจตน
ตอนที่9.“ถ้าแอนนี่โกรธเรื่องเมื่อว่านก่อนมาร์คขอโทษนะ แอนนี่ขอโทษมาร์ค ขอโทษ มาร์ครักแอนนี้นะ เรารักกัน”“ไม่มีประโยชน์แล้วค่ะมาร์ค แอนนี่ตัดสินใจแล้วเราเลิกกันเถอะค่ะ แอนนี่ทนอยู่บนเกาะที่ไม่มีอะไรมากไปกว่าผืนน้ำ ท้องฟ้า สายลมและแสงแดดไม่ได้หรอกค่ะ มันเงียบเหงาเกินไปและถ้าแอนนี่มัวแต่รอคุณให้คุณทำงานพัฒนาเกาะบ้าๆ นี่ของคุณ แอนนี่คงเฉาตายพอดี แล้วตอนนี้แอนนี่ก็ไม่ได้รักคุณแล้วมาร์ค” หญิงสาวบอกอย่างไม่กักเก็บกักความรู้สึกอีกต่อไป“ไม่จริง ทำไมแอนนี่พูดแบบนี้ ทำไม เพราะไอ้หมอนั่นรึเปล่าแอนนี่ คุณเห็นว่าริครวยกว่าผมหรือแอนนี่ หรือเพราะอะไรกัน ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าที่พูดมาทั้งหมดคือความจริง แอนนี่ไม่รักมาร์คแล้ว แอนนี่รักคนอื่น” ชายหนุ่มถามอย่างปวดร้าวเมื่อได้ฟังคำตัดรอนจากคนรัก แววตาสี้น้ำเข้มบัดนี้ขุ่นมัวด้วยอารมณ์อันอ่อนไหว“ใช่แอนนี่พูดความจริงค่ะ แอนนี่ไม่รักคุณแล้ว และ ริคเขาก็รวยกว่าคุณค่ะมาร์ค แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือแอนนี่ทนไม่ได้ที่จะมาอยู่ในที่ห่างไกลความเจริญ และไอ้ความคิดอนุรักษ์นิยมบ้าบอของคุณ วันๆ ขลุกอยู่กับลิงค่างอยู่แต่ในป่าในสวนไม่สนใจแอนนี่เลยว่าเหงามั้ยอยากไปเที่ยวรึเป
ตอนที่10 .“หึไอ้พี่บ้า จี้เอวมาได้แทบขาดใจแนะ โอย...เหนื่อย” ดรุณนุช เดินบ่นกระปอดกระแปดเข้าห้องนอนตัวเอง พลางนึกถึงภาพที่ตนนั้น แอบเห็นฉากรักอันเร่าร้อนระหว่างยัยคุณแอนนิต้าหน้าวอก (มันเป็นชื่อที่เธอมักแอบเรียกแอนนิต้าลับหลังซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่ดีนักที่เรียกขานผู้อื่นลับหลังเช่นนั้น หากนายหญิงวารินรู้เธอโดนบิดเนื้อเขียวแน่ๆ) กับไอ้ฝรั่งบ้ากามนั่นอย่างไม่ตั้งใจที่ท้ายเกาะอันเป็นที่พักของชายหนุ่มนามว่าริค เวลส์ไม่ได้ แค่คิดถึงใบหน้านวลของสาวน้อยก็แดงก่ำ นี่ขาดล้างหน้าล้างตาหลายรอบแล้วภาพนั้นยังชัดเต็มสองตา“ยี้ น่าเกลียดไอ้ฝรั่งบ้าลามก นิสัยไม่ดี” ว่าแล้วร่างบางของสาวน้อยก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนเข้านอนพร้อมกับภาพฝันว่าคนที่กำลังร่วมรักกันอย่างดุเดือดเร่าร้อนนั้นกลับเป็นเธอและไอ้ฝรั่งบ้ากามคนนั้น หาใช่แอนนิต้า รามอสไม่!!!ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลทองร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจเดินขึ้นเรือนมาหยุดที่ชายหนุ่ม ผู้เป็นเจ้าของเกาะพราวแสงจันทร์ที่ตอนนี้สภาพยับเยิน เมาหยำเป หนวดเครารุงรัง ขวดเหล้าหลายต่อหลายขวดเกลื่อนกลาดทั่วชานบ้านเหมันต์มองปลายเท้าขาวสะอาดตรงหน้าพลางสะบัดหัวแ
ตอนที่11.“เอ้าว่าไงมีอะไรก็ว่ามา ง่วงนะนี่ต้องตื่นแต่เช้าอีกพรุ่งนี้เดี๋ยวตกเครื่องกันพอดี”“แกจะไปนานมั้ยอ่ะ ฉันอยู่คนเดียวก็เหงาแย่สิ”หญิงสาวทำเสียงออดอ้อนเพราะพรุ่งนี้เนตรนาราต้องเดินทางไปเกาะพราวแสงจันทร์ของนายหัวม้งมาร์คอะไรนั่น วันนี้ทั้งสองสาวจึงได้มาจัดเตรียมของที่จะนำไปตกแต่งสวนบ้านพักของรีสอร์ตผู้ว่าจ้าง นามว่าเหมันต์ หิรัญวารินทร์“โธ่ๆๆ อย่างแกนี่นะจะเหงา ฉันว่าคนที่อยู่ใกล้ๆ แกจะเฉาตายก่อนแกเหงาตายอีกแมงปอ”“เชอะทำมาว่าเขา ตัวเองก็ใช่ย่อย” หญิงสาวพ้อเพื่อนพลางทำปากยื่นอย่างแสนงอนแล้วเธอก็เปลี่ยนโหมดกะทันหัน“แกๆ เมื่อกี้อธิษฐานอะไรน่ะ บอกหน่อยสิ นะนะ”“อะไรของแกนี่แมงปอปรับโหมดไวจังวะอยากรู้แกก็บอกของแกมาก่อนสิ”“ก็ได้ๆ ฉันน่ะนะอธิษฐานว่า ขอให้แมงปอตัวน้อยๆ ตัวนี้ได้พบกับชายหนุ่มผู้แสนดีและรักแมงปอสุดหัวใจ ขอให้เขาขอแมงปอแต่งงานภายใต้ท้องสีฟ้าคราม ท่ามกลางทะเลงามสายลมและแสงแดดที่ได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งท่ามกลางบรรยากาศสุดแสนโรแม๊นติก อิอิอิ เขินจัง”เนตรนารามองกิริยา เขินจัง ของเพื่อนรักแล้วส่ายหน้าใบหน้าเล็กๆ รูปหัวใจแดงก่ำ ทำกระบิดกระบวนเอียงอาย หมอนที่เธอทุบปุบๆ อยู
ตอนที่12.เนตรนาราไม่วายหาของมาหลอกล่อ และเธอรู้ว่าอรุณนารีชอบทะเลมากกว่าอะไร และงานนี้ไม่พลาดแน่ แม้ว่าเธอเจ็บตัวแต่งานที่รับไว้ต้องเสร็จสมบูรณ์โดยที่ร้านของเธอไม่เสียชื่อแน่นอนเพราะเพื่อนรักของเธอก็แต่งสวนได้สวยไม่แพ้กัน และยังมีความละเอียดอ่อนรอบคอบ ใจเย็นมากกว่าเธอหลายเท่านัก“แล้วจะไปยังไงอะไรก็ยังไม่ได้เตรียม”อรุณนารีพูดส่งๆ แต่ในแววตาวาววับว่างานนี้เธอจะได้ไปทำงานในที่ที่โอบล้อมด้วยทะเลซึ่งเป็นอะไรที่เธอชอบมากที่สุด ทะเล สายลม แสงแดด ต้นไม้เขียวๆ น้ำใสๆ โอยแค่คิดก็คุ้มแล้ว แต่งานนี้ต้องขูดเลือดยัยหมวยมหาภัยขี้งกให้สุดๆ“แต่มีข้อแม้ งานนี้ฉันเจ็ดสิบ แกสามสิบ โอเคตามนี้”เนตรนาราอ้าปากค้างเมื่อโดนมุกนี้ของเพื่อน แต่ก็ต้องยอมเมื่อเจอสายตาแบบแมงปอพิฆาตที่เธอกับอโนมารู้ดีว่าถ้าเจอสายตาแบบนี้ต้องเงียบและทำตามแม่คุณอย่าให้ขาดตกบกพร่อง“เออๆ ก็ได้ ฉันโทรไปบอกเขาแล้วว่าเลื่อนการเดินทางไปสักสองวันเพราะประสบอุบัติเหตุ ฉันให้แกไปแทน เขาก็ไม่ว่าอะไรการเดินทางเดี๋ยวฉันบอก ส่วนของที่จะเอาไปด้วยน่ะ ส่งไปล่วงหน้าแล้ว”“ดีมากเพื่อนรัก”“ยัยแมงปอจอมงก”“ฉันก็ติดนิสัยมากจากแกนั่นล่ะ นังหมวยมหาภัย
ตอนที่13.ใช่แล้วมันคือสุนัข หรือหมา และมันเป็นสุนัขพันธ์ไทยหลังอานที่ตัวใหญ่มากๆ ยืนแยกเขี้ยวครางแฮ่ๆ ใส่เธอ และที่สำคัญเธอกลัวสุนัขเป็นที่สุด และทุกครั้งที่เข้าใกล้เธอมักจะเป็นผื่นและเป็นไข้ไปหลายวันเลยทีเดียว และตอนนี้อาการเหล่านั้นกำลังจะกลับมาเพราะเธอเห็นว่าเจ้าหน้าขนใหญ่ยักษ์กำลังลุกขึ้นอย่างเกียจคร้าน แล้วค่อยๆ เยื้องย่างอย่างช้าๆ มาที่เธอท่าทางของมันเหมือนราชสีห์ที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อที่สุด แต่มันเป็นสุนัขไม่ใช่ราชสีห์ และเธอก็กลัวสุนัขเป็นที่สุดในชีวิต ร่างบางยืนตัวแข็งทื่อ ก้าวขาไม่ออก เหงื่อเม็ดโตๆ ผุดพราวตามไรผม มือเท้าเย็นเฉียบ และเหมือนหัวใจหยุดเต้นก่อนจะกรีดร้องสุดเสียงเมื่อภาพที่ห็นเห็นก่อนสติสุดท้ายจะระลึกได้ คือภาพเหมือนเจ้าสุนัขตัวใหญ่ยักษ์มันกระโจนเข้าหาเธอและแยกเขี้ยวคมใส่ราวจะขย้ำเธอให้แหลกเหลวด้วยคมเขี้ยวของมัน แล้วร่างเล็กๆ ของเธอก็อ่อนระทวยลงกับผืนทรายนุ่มพร้อมกับสติที่ดับวูบ...ชายหนุ่มร่างสูงแข็งแรงมองภาพสะท้อนในกระจกเงาอย่างเพ่งพิศ ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจไม่ว่าจะเป็นรูปหน้าเรียวยาว ดวงตาคมเข้มสีเขียวมรกตวับวาว จมูกโด่งสวยคมรับกับริมฝีปากบางสวยราวอิสตรี นั้
ตอนที่14. “เขาไม่ใช่เด็กนะเขาเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งแล้วด้วย หนอยคำก็ลูกลิงสองคำก็เด็ก เจอวิชาลูกลิงพิฆาตหน่อยเป็นไง กุ้งแก้วจัดการมันเลย” สาวน้อยบอกเพื่อนรักตัวน้อยที่นั่งยิงฟันอยู่บนบ่าบอบบางของตนเอง แต่เจ้าลิงน้อยที่ตอนแรกทำท่าจะโผนเข้าทำร้ายเขาครั้นพอมันเห็นดวงตาสีมรกตวาววับราวกับผืนทะเลงามที่ต้องแสงแดด หากแต่มันต่างกันเพราะแววตาที่วาววับนั้นมันแลบเลียด้วยเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมแผดเผาทุกอย่าง จนลิงน้อยต้องรีบกระโดดหลบหลังร่างบางอย่างไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตลิงที่ชื่อ กุ้งแก้ว“เฮ้ยไอ้กุ้งแก้วอะไรเนี่ย หนีทำไมเสียชื่อหมดเลยไอ้ลิงบ้า”สาวน้อยรู้สึกโมโหพร้อมกับเสียหน้าอย่างมาก เมื่อเจ้าหน้าขนซึ่งตอนนี้กระโดดขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้เรียบร้อยโรงเรียนลิงแล้ว“มีอะไรจะเล่นอีกรึเปล่าหึ ยัยลูกลิงน้อย” เสียงพูดที่อยู่เหนือศีรษะทำให้ร่างที่ง่วนอยู่กับการโวยเจ้าลิงหน้าขนถึงกับผงะ เพราะรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ และกลิ่นน้ำหอมชั้นดีของบุรุษโชยเข้าจมูก ซึ่งมันทำให้ใจสาวน้อยสั่นหวิวๆ ชอบกล ร่างบางของสาวน้อยถอยหลังอย่างระวังตัวแต่มันสายเกินไป เมื่อมือหนานั้นคว้าเอวบางไว้มั่นก่อนจะโน้มตัวเข้าใกล้ใบหน้าตื่นตะล
ตอนที่ 15.“น้ำผึ้งเอ๊ย หยิบของให้แม่หน่อยลูก”“จ้า แม่จ๋า” สาวน้อยที่ถูขนานนามว่าน้ำผึ้งลากเสียงยาวขานรับผู้เป็นมารดาพร้อมกับหาสิ่งที่นาง ดวงดี พลีชีพ ผู้เป็นมารดาต้องการน้ำผึ้ง หรือ ดรุณนุช พลีชีพ ในวันนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวหน้าตามอมแมมอีกแล้ว แต่เธอโตเป็นสาวสะพรั่งไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลยทีเดียวและสวยหาตัวจับอยาก ด้วยดวงหน้ารูปไข่นวลใส ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลมโตสุกใส ที่มักประดับรอยยิ้มหวานบนเรียวปากอวบอิ่มสีเรื่อ มันทำให้คนมองใจหวิวๆ ได้อย่างน่าทึ่งทั้งๆ ที่เธอแค่ยิ้มเท่านั้นร่างผอมดำ และเก้งก้างครั้งวันวานไม่มีให้เห็นแล้ว มีเพียงหญิงสาวรูปร่างโปร่งระเหิดระหง ช่วงขาเรียวยาว เอวบางรับกับสะโพกมนกลมกลึง และเหนือสิ่งอื่นใด ทรวงอบอวบอัดคัพดี ที่ทำให้เธอกลายเป็นสาวสวยเซ็กซี่ไปโดยปริยายและยิ่งเมื่อเดือนก่อน มีหนังสือแฟชั่นขอมาถ่ายแบบเพื่อขึ้นปกหนังสือแฟชั่นชื่อก้องโลกฉบับหนึ่ง และก็ได้รับอนุญาตจากเจ้าของเกาะที่ต้องการประชาสัมพันธ์เกาะไปในตัวในบางมุม และบังเอิญเหลือเกินที่นางแบบคนดังที่ถูกทาบทามมาถ่ายแบบป่วยกะทันหันทางทีมงานจึงต้องหานางแบบ แบบด่วนจี๋และสายตาอันแหลมคมประดุจเหยี่ยวทะเลของสไตลิสต์ชื
ตอนที่ 16.ในตอนนี้มันไม่มีคราบของลิงจรจัดผู้หิวโหยอีกต่อไปเพราะมันได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและกินดีอยู่ดีจนเกินไป บัดนี้มันก็เลยอ้วนจนแทบจะเดินไม่ไหว จากเมื่อก่อนนี้มันสามารถปีนต้นมะพร้าวเก็บมะพร้าวได้เร็วและเยอะโดยที่ไม่ต้องมีเชือกหรือคนคอยคุม มันแสนรู้ราวกับเป็นคนๆ หนึ่งเลยทีเดียวทั้งขี้เล่น แสนงอน และร้ายกาจอย่างที่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง แต่มันติดที่ว่ามันเป็นลิงแต่เจ้ากุ้งแก้ว ก็เป็นลิงที่ฉลาดมากๆ แต่หลังจากที่มันซนจนได้เรื่องมีอยู่ครั้งหนึ่งที่มันแอบไปเล่นน้ำทะเลและเผลอไปเอาแมงกะพรุนไฟมาเล่นทำให้โดนพิษแมงกะพรุนที่ขาซ้ายทำให้มันไม่สามารถใช้งานขาซ้ายได้คล่องแคล่ว และไม่อาจจะปีนเก็บมะพร้าวได้ ครั้งแรกที่มันรู้ตัวว่าขาของมันไม่เหมือนเดิม มันคงจะเสียใจมากและถ้าเป็นคนมันก็คงจะแอบร้องไห้เป็นแน่ เจ้ากุ้งแก้วเกิดอาการซึมเศร้าไปหลายวัน คนในครอบครัวของดรุณนุช และที่เรือนใหญ่ยังต้องมาคอยปลอบใจและหาของขวัญมาเยี่ยมอาการซึมเศร้าอยู่นานนับเดือนกว่าที่มันจะหาย ขนาดว่าเจ้าคอบร้าสุนัขตัวโปรดของนายหัวที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับมัน ยังต้องยอมสงบศึก ไม่กวนไม่แกล้งมันชั่วคราวแต่พอหายมันก็กลายเป็นลิงที่ขี้
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ
ตอนที่ 164 “หนูดี พี่ขอโทษ” คำๆ นี้ไม่ได้หลุดออกจากปากของเขาแต่มันก็เป็นเพียงคำที่เขาคิดอยู่ในใจ ชายหนุ่มยื่นมือไปลูบเรือนผมสลวยอย่างอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่าเขาคือคนๆ เดียวกันกับที่คนที่ทำให้เธอต้องมานอนหลับใหลไม่ได้สติถึงสามวันเต็มๆ ริมฝีปากหยักสวยที่เคยต่อว่าด่าทอเธอสารพัดจุมพิตมือบางของสาวน้อยราวจะขอลุแก่โทษ ชายหนุ่มจ้องใบหน้างามขาวซีดนิ่งราวจะจดจำเธอไว้ในใจก่อนเขาจะกลับไปสู่ที่ๆ เป็นของเขา คิมหันต์ทำท่าคล้ายกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยอะไรออกมาร่างที่หลับใหลมานานก็ค่อยๆ ขยับตัว เปลือกตาบางใสขยับยุกยิกแพขนตางอนหนาอ่อนช้อยค่อยๆ โบกกระพือก่อนดวงตากลมโตค่อยๆ กรอกไปมาเพื่อให้ชินกับแสงสว่างยามบ่าย“แค่กๆ หนูดีหิวน้ำ” สาวน้อยไอแหบแห้งพลางร้องขอและมันก็ทำให้ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในห้องรีบกุลีกุจอหามาให้และประคองร่างบางให้ลุกขึ้นเพื่อดื่มน้ำและเธอเองก็ทำตามโดยดีและไม่ทันได้มองว่าใครคือคนที่ประคองเธออย่างอ่อนโยน เมื่อฤดีชลดื่มน้ำจนหมดแก้วคิมหันต์ก็นำแก้วเปล่าไปเก็บ สาวน้อยที่เพิ่งลุกขึ้นนั่งได้ถนัดและหายงัวเงียมองแผ่นหลังกว้างอันแสนคุ้นตาอย่างแปลกใจ แ
ตอนที่ 163. “คุณแม่อย่าห้ามคิมเลยครับ วันนี้คิมจะเอายัยเด็กนี่ไปโยนทะเลให้เป็นอาหารปลา คนอะไรนำความเดือดร้อนมาให้คนอื่นไม่จบไม่สิ้น” “คุณป้าขา แม่ดวงขา ช่วยหนูดีด้วย” สาวน้อยร้องเรียกอย่างน่าสงสาร “หุบปากไปเลยยัยเด็กนรก” คิมหันต์ตะคอกใส่เธอ “หยุดนะคิมหันต์นี่ขนาดว่าต่อหน้าแม่คิมยังหยาบคายกับน้องขนาดนี้ เราลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่แล้วรึไง” นางตวาดลูกชายอย่างโกรธจัด โกรธที่บุตรชายผู้หล่อเหลาสุภาพเรียบร้อยกลายร่างเป็นซาตานที่น่ารังเกียจรังแกสาวน้อยผู้น่าสงสาร ฤดีชลน่ารักและน่าสงสารเสมอในสายตาของนางๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุและผล เพราะเคยตกอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อน ฤดีชลไม่ได้ต่างจากนางตอนสาวๆ เลยสักนิดที่ถูกนายใหญ่แห่งเกาะพราวแสงจันทร์รังแกข่มเหงทั้งการกระทำและคำพูดต่างๆ นานา จนนางแทบทดท้อถอดใจ หากจะโทษลูกชายก็คงต้องโทษผู้เป็นพ่อที่ถ่ายทอดเชื้อบ้าซาตานร้ายกาจนี้มาสู่บุตรชายของนาง “คิมไม่ได้ลืม แต่ว่า...” “ไม่มีแต่คิมหันต์ ปล่อยน้องมาให้แม่เดี๋ยวนี้ คิมไม่มีสิทธิ์” นางขัดลูกชายเสียงเย็นทั้งดวงตาและน้ำเสียงซึ่งผู้เป็นลูกจะรู้ด
ตอนที่ 162. “พอเลยนายหญิงตัวเองก็มีลูกชายตั้งสามคนจะมาแย่งหลานเขาได้ยังไงโน่นไปเร่งให้นายหัวขอสาวแต่งงานโน่น”คุณนายดวงดีบอกอย่างหวงๆ หลานในท้องจนครูดาวขำผู้สูงวัยทั้งสองตอบโต้กันราวเด็กสาวรุ่น นายใหญ่เองก็ขบขันด้วยไปด้วย เห็นทีว่าคราวนี้เรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเสียที “อ้าวน้ำผึ้งเด่นดี มาๆ เข้ามาดูคุณย่าจอมเห่อทั้งสองดูท่าจะเห่อเว่อร์กันใหญ่แล้ว” นายใหญ่ค่อนแคะสองสาว(เหลือน้อย) ทั้งสองซึ่งนั่งขนาบข้างครูดาวอย่างกลัวว่าตัวเองจะน้อยหน้ากันตามประสาคนเห่อหลาน “แหมๆๆ หน้าบานเชียวนะครับคุณนายดวงดี” เด่นดีเอ่ยกระเซ้าผู้เป็นมารดาอย่างอารมณ์ดีหลังจากเรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเขากับครอบครัวก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งกับข่าวดีที่พวกเขาจะได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น “เอ่อครูดาวครับ พอดีว่าผมเข้าไปเก็บกวาดห้องเจ้าดังแล้วบังเอิญเจอแผ่นซีดีนี้น่ะครับเหมือนว่าเจ้าดังมันจะเก็บไว้ให้ครูดาว มีจดหมายด้วยครับ” เด่นดียื่นแผ่นซีดีที่อยู่ในซองพลาสติกใสพร้อมด้วยกระดาษแผ่นเล็กๆ พับเป็นรูปหัวใจสวยงามให้ครูสาวผู้ที่เข้ามาเป็นน้องสะใภ้หมาดๆ หญิงสาวรับสิ่งนั้นมาด้วยมือที่สั่นนิด