บทที่ 4 นลินดา

“เออ...คุณดา ผมลืมบอกไป คุณช่วยโทรบอกฝ่ายบัญชีให้ผมด้วยนะว่าผมต้องการเงิน 5 แสนให้เขาโอนเข้าบัญชีผมได้เลย"พอพูดจบเขาก็เดินเข้ามาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกไป

"คุณจะไปกับใคร"ฉันร้องทักเขาทำให้เขาหยุดเดินทันทีพร้อมกับหันมามองฉัน

"ก็เลขาผมไง คุรเป็นอะไรปะเนี้ย”

“ทำไมต้องไปกับเธอด้วยคะ”

“อ้าวก้ไปประชุมก็ต้องมีเลขามั้ยคุณดา นี่คุณลืมกินยารึว่าทำงานเยอะไปเนี้ย”เขาดูเริ่มไม่พอใจฉันแล้วนะ เพราะน้ำเสียนี่รำคาญฉันสุดๆเลย

“ค่ะ ฉันก็แค่ถาม”

“อืม งั้นถ้าจะไม่ถามอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะ เดี๋ยวสาย"

พอเขาเดินออกไป ตอนนี้เหมือนมีคนเอามีดมากรีดที่ใจของฉันเลย ฉันทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้อย่างหมดแรง ทำไม ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้กับฉัน ฉันผิดอะไรฉันเฝ้าทำงานมาตลอดเพื่อให้เขาได้มีเงินใช้และชีวิตที่ดีแต่พอเราสบายเขากลับทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้ด้วยการเอาคนอื่นมาแทนที่ฉัน

ในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้จู่ๆมือถือของฉันก็มีเสียงดังขึ้น ฉันค่อยๆเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนจะรีบกดรับ

"สะ...สวัสดีค่ะ"เสียงสะอื้นของฉันยังคงดังอยู่เล็กน้อย แต่ถ้าปลายสายไม่ได้สนใจอะไรเขาก็จะไม่รู้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่

“ร้องไห้อีกแล้วหรอครับ” 

น้ำเสียงปลายสายทำเอาฉันรีบเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้มากไปกว่านี้ เขาเป็นคนอื่นแท้ๆ เขายังรู้ว่าฉันร้องไห้ แต่สามีของฉันที่พึ่งเจอหน้ากันเขากลับไม่รู้และไม่เคยถามอะไรฉันเลย

“ให้ผมไปหามั้ยครับ”น้ำเสียงของเขาที่ถามฉันมันมีแต่ความจริงใจ แต่ถ้าเขาเป็นพวก 18 มงกุฎละ เขาจะทำอันตรายฉันรึเปล่า ฉันจะยอมให้คนที่พึ่งรู้จักกันวันเดียวมาหาที่บ้านไม่ได้ 

“ไม่เป็นอะไรค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร”

“งั้นหรอครับ คุณอาจจะไม่ไว้ใจผมที่พึ่งเจอกัน แต่ผมอยากจะบอกว่า ผมเป็นห่วงคุณจริงๆนะครับ ผมไม่อยากให้คุณร้องไห้อีกแล้ว”

คำพูดของเขาทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออกเลย แถมคำพูดของเขาทำเอาฉันใจสั่นไปหมดอีกด้วย

“งั้นคืนนี้ผมขอให้คุณฝันดีนะครับ ว่าแต่ คุณชื่ออะไรหรอครับผมจะได้เรียกถูก”เขากำลังถามชื่อฉัน ใช่ซิ ฉันไม่เคยบอกชื่อของฉันกับเขาเลยนี่นา ส่วนฉันก็ไม่รู้ชื่อเขาด้วยเหมือนกัน

“ฉันชื่อดา ค่ะ นลินดา”

“ชื่อเพราะจังครับ พี่ดา ส่วนผมชื่อกรนะครับ ฝันดีครับพี่ดา”

“ฝันดีค่ะ”

ฉันยังงงๆกับการพูดคุยอยู่เลยนะ เขาทำไมมาเป็นห่วงฉันขนาดนี้ และพอฉันวางสายจากเขา ฉันก็พยุงร่างที่แทบจะไร้วิญญาณขึ้นมาบนห้อง ฉันเดินไปหยิบรูปเก่าๆขึ้นมาดู ยิ่งเห็นฉันก็ยิ่งเจ็บปวด เพราะเขาเคยสัญญากับฉันว่าเขาจะรักฉันคนเดียวและเขาจะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด แต่ที่ฉันเจออยู่ตอนนี้มันยิ่งกว่าคำว่าเสียใจซะอีก ฉันเหมือนกับตายทั้งเป็น เพราะเขา 2 คนเป็นคนทำ คนที่ฉันรัก และเชื่ือใจที่สุด เขากำลังเชือดใจของฉันให้ตายทั้งเป็น ฉันล้มตัวลงไปนอนที่พื้นก่อนจะหยิบรูปขึ้นมากอดเอาไว้ท่ามกลางน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด ทรมานจังเลย

เช้ามาฉันจัดการให้เลขาโอนเงินไปให้เขาตามที่เขาขอเอาไว้ เพราะถึงยังไงเขาก็มีสิทธิ์ในเงินกองกลาง  ส่วนฉันวันนี้ฉันก็ต้องเข้าไปดูสินค้าล็อตใหม่ที่กำลังผลิตและเตรียมเอาไปวางที่ห้างสรรพสินค้า กับโรงแรม 5 ดาว

“วันนี้สีหน้าคุณดาดูไม่ดีเลยนะคะ”เลขาส่วนตัวของฉันพูดขึ้น เธอเป็นคนช่างสังเกต และเธอก็ยังเป็นเหมือนเพื่อนของฉันอีกด้วย

“พอดีดาไม่สบายนะคะ ไม่มีอะไรหรอก"

“จริงเหรอคะ มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าคะ”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ว่าแต่ยังไงฝากทางนี้ด้วยนะคะ เดี๋ยวดาจะเข้าโรงงานค่ะ”

“ได้ค่ะ”

“ขอบคุณที่อยู่กับดานะคะ”

พอพูดจบฉันก็ออกจากบริษัททันที ฉันตรงไปที่โรงงานผลิตแต่ก็ต้องแพ้ให้กับใจของตัวเอง เพราะฉันดันนึกถึงเด็กหนุ่มคนเมื่อคืน ฉันคิดว่าเขาคงจะเสียใจแน่ๆที่ฉันตัดเยื่อไยเขาแบบนั้นทั้งๆที่เขาดูเป็นห่วงฉันมาก ฉันจึงตัดสินใจไปที่ร้านกาแฟนั่นอีกครั้ง ฉันเดินเข้ามาในร้านแต่ก็ไม่เห็นบาริสต้าหนุ่มคนนั้นเลย เขาคงไม่ได้มาทำงานแน่ๆ แต่ถ้าจะถามพนักงานคนอื่นๆ ฉันก็ไม่กล้า บ้าไปแล้ว ดาเอ้ย เธอกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี้ย  

" เอา คาปูชิโน่ ค่ะ"ฉันสั่งซื้อกาแฟกับพนักงานหน้าร้านแต่สายตาก็แอบมองไปรอบๆเพื่อมองหาเขา เขาคงไม่มาจริงๆนั่นแหละ ฉันจึงเดินไปนั่งรอกาแฟที่โต๊ะด้านที่มีกล้วยไม้ และดอกไม้หลากสี มันช่างทำให้สบายใจดีจริงๆนะ

"กาแฟได้แล้วครับ"ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เพราะคนที่เอากาแฟมาเสิร์ฟให้ฉันกลับเป็นเขาคนนั้น เด็กหนุ่มที่ชื่อกรนั่นจริงๆด้วย

"ขอบคุณค่ะ นึกว่าไม่มาทำงานซะแล้ว"ฉันยิ้มให้กับเขาก่อนจะหยิบกาแฟขึ้นมาดูด แต่ฉันก็ต้องแปลกใจกับรสชาติที่แปลกไป ซึ่งฉันไม่เคยกินรสชาตินี้มาก่อน แถมมันยังอร่อยมากๆอีกด้วย

" อันนี้ไม่ใช่คาปูชิโน่นี่" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยใบหน้าที่มีแต่ความสงสัย

"ครับ ไม่ใช่คาปูชิโน่ที่พี่ดาสั่ง แต่อันนี้เป็นกาแฟที่ผมคิดค้นสูตรขึ้นมาเอง

 ผมคิดตั้งแต่เมื่อคืน จนมาสำเร็จ เมื่อตอนเกือบเช้านี้เองครับ เป็นไงครับ รสชาติถูกปากพี่ดารึเปล่า" เขามีใบหน้าที่ภูมิใจมากๆเมื่อพูดถึงสูตรกาแฟแก้วนี้ ดูน่ารักจัง

" อร่อยค่ะ อร่อยมากเลย  แล้วมันมีชื่อรึยังคะ"

"มีแล้วครับ”

“ชท่ออะไรคะ เผื่อวันหลังฉันจะได้มาสั่งกินถูก”

“กาแฟแก้วนี้ มันชื่อ นลินดา ครับ กาแฟ นลินดา"

ฉันอึ้งจนพูดไม่ออกเลยเมื่อได้ยินชื่อกาแฟที่เขาบอก แถมเขายังค่อยๆก้มลงมาพูดใกล้ๆใบหน้าของฉันอย่างเบาๆอีกต่างหาก นี่ฉันกำลังใจเต้นแรงอยู่นะ บ้าแล้ว

" สูตรนี้เป็นของพี่ดาคนเดียวนะครับ ผมไม่ทำให้คนอื่นกินแน่นอน"