บทที่ 6 อีกด้านของมาเฟีย

ครูซัสออกไปแต่เช้า จากคำบอกเล่าของซีอาร์โดยที่เธอไม่ต้องถาม ร่างบางกำชับเชือกผูกบู้ทให้แน่นเท่าที่จะแน่นได้ พลางยิ้มอ่อนเสมือนตั้งใจฟังคำบอกเล่าซะเต็มประดา ทว่า เปล่าเลย ในใจเธอคิดเหม่อลอยไปไกลแล้ว ของกิจกรรมในวันนี้ งานที่รับมอบหมายให้ไปกับลูกน้องของเขา

ใช่ มันกดดันน้อยกว่ากันตรงไหนกันล่ะ??

ร่างสูงในชุดสูทดำเต็มยศ เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เขาคำนับน้อยๆให้ ก่อนเธอจะเงยหน้าขึ้นมอง

"พร้อมรึยังครับคุณ​หนู"

หญิงสาวเม้มปากแน่น ถึงแม้จะกลัว แต่เธอก็เลือกที่จะไป

".... ค่ะ"

หันไปยิ้มให้ซีอาร์น้อยๆ โบกมือลา แล้วจึงจะเดินก้มหน้าก้มตาตามหลังบอดี้การ์ดไปที่รถ ในขณะที่เขานั้นผายมือเชื้อเชิญไม่ให้เดินผิดทางตลอดจนถึง

"ถ้าหนู​เปลี่ยน​ใจ​ไม่​ไป​ตอนนี้​ล่ะ​คะ​"

เอมิเลียตั้งคำถาม หลังขึ้นมานั่งบนเบาะเรียบร้อยแล้ว แต่รถยังไม่ทันออก ลูกน้องคนสนิทมือซ้ายของครูซัส ยิ้มกว้างผ่านกระจะมาให้เธอ พลางส่ายศีรษะ

"นายไม่ชอบให้ใครขัดใจท่านหรอก เชื่อผมสิ"

บอกเธอเสียงเรียบ พร้อมมือผลักเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถออกไป เอมิเลียถึงกับหมดแรง ทิ้งร่างพิงพนักทันที

"ฟู่ว..." พอกันทั้งเจ้านายและลูกน้อง

ร้านเสื้อผ้าใหญ่โตในห้างสรรพสินค้าหรู เอมิเลียมาถึงก็เอาแต่ยืนเฉย ในขณะรอบตัวมีพนักงานยืนล้อมอยู่สี่คน หนึ่งในนั้นมองหน้าเธอแล้วยิ้มบางๆ ยืนรอหวังให้เธอนั้นเลือก หรือจับต้องชุดใดชุดหนึ่งสักชุดแล้วเอามาลองก็ได้ แต่เปล่าเลย เธอเอาแต่ยืนจริงๆ เสมือนกำลังนึก พร้อมหน้าที่ซีดเผือด และรอยยิ้มแห้ง ยามสบตากับพนักงานขาย พวกหล่อนหันมองผู้ชายที่มาด้วย หวังขอความช่วยเหลือ และหาคำตอบจากเขา ทว่า ดูจากความห่างเหิน และหน้าที่ขรึมนิ่ง ไม่สนใจหญิงสาวแล้ว บ่งบอกถึงสถานะไม่ได้เป็นอะไรกัน จึงได้แต่เงียบไป

"เอ่อ..."

"ช่วยหนูหน่อยค่ะ"

ไม่ทันจะเอ่ยถาม เอมิเลียยื่นการ์ดทองใบนึงที่ผู้ปกครองเธอฝากลูกน้องมาให้เมื่อเช้า ไปให้

"คะ?? "

เธอจะบอกอย่างไรดี ว่าเธอไม่เคยซื้อของ และไม่เคยมาที่แบบนี้

"ช่วยหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับหนูที"

หน้าเหยเก บอกเสียงแผ่ว หน้าฉงนในทีแรกของพนักงานยิ้มกว้างทันที ก่อนจะกระดี้กระด้าขึ้นมา เมื่อเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการ

"ได้เลยค่ะ... เดี๋ยวพวกเราจัดให้ คุณลูกค้ามาทางนี้นะคะ"

จากนั้นแขนเรียวก็ถูกดึงให้เดินตามไป ท่ามกลางสายตาจับจ้องดูเธอใต้แว่นดำนั้นของบอดี้การ์ด เอมิเลียตอนนี้เงอะงะสุดๆ ก่อนจะหยิบสมา์ทโฟนขึ้นมารายงานนาย หลังเธอเข้าในร้านไปลับตา

"ครับนาย เรียบร้อยแล้วครับ"

(เธออยากได้อะไร ก็ตามใจเธอให้หมด ถ่วงเวลาไว้ จนกว่ากูจะบอกว่าปลอดภัย) ​

"รับทราบครับนาย"

ครูซัสวางสมาร์ทโฟน​อย่างไม่ใส่ใจใยดี หันไปสนใจกับงานตนต่อ ซึ่งยุ่งเหยิงวุ่นวายเสียจนไม่รู้จะทำอันไหนก่อน​อันไหนหลังดี หากเขาแยกร่างได้ก็คงจะทำไปแล้ว

สายตาคมกริบมองสลับกันระหว่างภาพวงจรปิดตรงหน้าและสัญญาณจากเพื่อนร่วมแก็งค์

ใช่ วันนี้เขามาทำภารกิจ ปฏิบัติการชักศึกเข้าฝูงเยี่ยงสหายคนสนิทขอไว้ โดยการรอสัญญาณ และ ระวังกลุ่มคนชุดดำสี่ห้าคนฝั่งตรงข้าม ที่พากันมาด้อมๆมองๆระแวกคฤหาสน์เขาไปด้วย

ครูซัสต้องขอบคุณ​รัศมีกล้อง ที่ทำงานไกลขนาดนี้ได้ ศักยภาพมันช่างขั้นเทพจนเขาต้องทึ่ง

"ในขณะที่เราวางแผนชิงตัวไอ้เวย์ กูไม่คิดว่าฝูงเก่าของมันจะตามล่ามันด้วย "

ชิบ​ขนาดเล็กที่ฝังไว้ใต้หูตอนนี้ถูกใช้งานไม่ขาด ครูซัสกัดฟันกรอด เริ่มหงุดหงิด กับภาพเคลื่อนไหวที่เขาเห็น กลุ่มคนเหล่านั้นกำลังรุกล้ำเข้ามาในเขตพื้นที่ของตน

"เย็นไว้ไอ้เสือ มึงหยุดคิดเรื่องนั้นไว้ก่อน นี่คือคำขอจากเราทุกคน"

" ฟัค!!! "

และนั่นยิ่งทำเขาสบถหนัก ยามถูกเพื่อนขัด เสมือนรู้ทัน โชคดีแค่ไหนกับสัญชาตญาณในใจของเขา นอกจากคติทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งที่ใช้ประจำแล้ว ยังมีเซนส์​มากพอให้รู้ล่วงหน้าว่าวันนี้มันคือวันแห่งอันตรายระดับหนึ่ง เขาจึงเกณฑ์​ลูกน้องพาน้องสาวทั้งคู่ออกไปข้างนอก โดยการล่อเงินมหาศาลเปย์ให้ไปใช้จ่ายตามความต้องการ แน่นอนอาจเป็นเรื่องโปรดของเคลที่เพราะเข้าใจไปเองว่า พี่ชายหล่อนคงจะง้อหล่อนเรื่องเมื่อคืน ทว่าไม่ใช่กับ เอมิเลีย

"พร้อมไหมท่านบิ๊กครูซ"

"พร้อมตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้วโว้ย!"

"บุก!"

ปัง!

เสียงถีบประตูดังก่อนเสียงปืนจะตามมา เป็นอุปสรรคคั่นกลางการเจรจาระหว่างคนสองฝ่าย ดาฟพ่อค้าอาวุธรายใหญ่คู่แข่งของแก็งค์อัลฟายกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมทรุดตัวนั่งลงที่เดิม ในจังหวะมีคนบุกรุกและคิดจะหนีกันซึ่งๆหน้า ส่วนอีกฝั่งถูกยิงดับคาที่ด้วยน้ำมือของบิ๊กครูซ

"บุกมาถึงที่กูได้ ถือว่ามึงกล้ามาก"

ดาฟกัดฟันแน่นเป็นเกลียวพลางยกมือค้างรอการชำระแค้น

"ฮึ ท่านมากกว่าที่กล้า กล้ามาล้วงคองูเห่าอย่างอัลฟา ทั้งที่เราตกลงกันไว้แล้ว"

บิ๊กครูซใช้เท้ายันโซฟาข้างเดียวกับท่อนแขนของดาฟที่ตั้งเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาหนี เอ่ยเสียงเรียบแต่เยือกเย็นจนน่าขนลุก ทว่า ไม่ได้ทำให้ดาฟเกรงกลัว เขายังทำใจดีสู้เสือหัวเราะกวนประสาท

"ฮ่ะๆๆ ก็ลูกค้ามันอยากใช้ของกูนี่หว่า ทำไงได้วะ ของซื้อของขาย"

แน่นอนทำครูซัสเลือดขึ้นหน้าได้ใจ

ผั๊วะ!

เขาตบหน้าดาฟด้วยด้ามปืนจนหน้าหัน กัดฟันกรอด ข่มเสียงต่ำ ในขณะคนเจ็บอุทานอย่างโกรธแค้น

"บัดซบ!"

"ผมไม่ยักรู้ว่าท่านจะเล่นขายของด้วย"

"....."

เพราะไม่คิดว่า คนรุ่นลูกอย่างบิ๊กครูซจะกล้าทำกับเขาอย่างนี้

"มึงกล้าทำกูงั้นเรอะ"

"ขนาดลูกค้าวีไอพีอย่างไอ้นั่น ผมยังกล้าเหนี่ยวไกใส่มันได้ นับประสาอะไรกับคู่แข่งอย่างท่านล่ะครับ"

เขาชี้ปลายกระบองปืนไปยังศพที่นอนหงายเลืิอดท่วมตัว ก่อนจะเลื่อนมาจ่อขมับดาฟ

"ผมเคยบอกท่านแล้ว อัลฟารับไม่ได้จริงๆ กับเรื่องทรยศ"

แกรก...

จงใจขู่ให้มาเฟียรุ่นพ่ออย่างดาฟปั่นป่วน หวังทำคะแนนให้เวย์เห็น ว่าแก็งค์เขานั้นเก่งสามารถคุ้มครองเขาได้ หากเวย์ไว้ใจ ทุกอย่างก็ง่ายไปเสียหมด ซึ่งแน่นอนมันเกินคาด ดาฟยกมือเหนือศีรษะหนักกว่าเดิม ร้องขอชีวิตตัวเอง ไม่ห่วงศักดิ์ศรีระหว่างรุ่นกับรุ่น

"โอเค มึงจะเอายังไงกับกูก็ว่ามาเลย ไอ้บิ๊กครูซ.."

แม้ว่าจะข่มใจทำก็ตาม ท่ามกลางการซุ่มมองของคนอื่นๆ รวมถึงแฮคเกอร์​ในแก็งค์อัลฟา ต่างทึ่งในการทำงานของเขา ไม่คิดว่าการตัดสินใจเพียงแค่เสี้ยววินาทีจะแม่นยำขนาดนี้

"วู้!! ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ไอ้เสือ ฮ่าๆๆๆ"