LOGINShare
ชดใช้?
Last Updated:
2025-05-19 19:08:58
Latest chapter
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ พิซซ่า
คอนโดของสายฟ้าพื้นห้องนั่งเล่นเหมาะสำหรับการติวกลุ่มเล็ก ตรงสี่เหลี่ยมหน้าทีวีเหมาะสำหรับนำมาใช้นั่งติว คิระ จอมทัพ สายฟ้า และปั้นสิบ นั่งล้อมรอบโต๊ะโดยนั่งบนพื้น เอนหลังพิงโซฟาตัวใหญ่ ที่เขาบอกว่าคนไทยชอบนั่งพื้นแทนที่จะนั่งโซฟาเห็นทีจะเป็นเรื่องจริง“เข้าใจกันใช่มั้ยที่สอนไปเมื่อกี้นี้”“เข้าใจ แต่ขอพักก่อนได้มั้ยปวดหมองไปหมดแล้ววว”“อืม งั้นพัก 15 นาที”“โอ้ยยย เมื่อยตัวไปหมดแล้ว ไอ้ฟ้าห้องมึงมีไรกินบ้างวะ” นอกจากจะเมื่อยแล้วก็ยังหิวอีกด้วย ปั้นสิบลุกขึ้นถามเจ้าของห้องที่นอนสลับอยู่ที่โซฟา ก่อนจะสาวเท้าเดินไปทางห้องครัว“มีเบียร์อยู่” สายฟ้าตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงยานคาง พักสายตาด้วยการหลับตาพูด ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าปั้นสิบจะทำหน้ายังไง“ไอ้ห่า กูหิวข้าวไม่ได้เสี้ยนเหล้านะ” ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าห้องสายฟ้าคงไม่มีอาหารอุดมสมบูรณ์เหมือนห้องจอมทัพก็ตาม แต่ความหิวก็อดไม่ได้ที่ปั้นสิบจะถามคำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้วออกมา“กูทำกับข้าวเป็นซะที่ไหน มีน้ำเปล่าให้พวกมึงกินก็ดีเท่าไหร่แล้ว”“หาไรกินกันก่อนมั้ยล่ะ” จอมทัพที่ทนฟังน้ำเสียงหิวโหยของปั้นสิบไม่ไหวพูดขึ้นมาก่อน สั่งไว้ก่อนแล้วติว
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ ติว
“ช่วงนี้เบื่อ ๆ เนอะพวก เราไปตี้กันหน่อยดีกว่าว่ะ”เสียงเบื่อหน่ายยานคางของปั้นสิบดังขึ้นกลางวง ทำเอาคนฟังขมวดคิ้วด้วยความรำคาญเล็ก ๆ ปั้นสิบฟุบหน้าลงกับต้นแขนของตนเองก่อนจะเอียงคอมาทางกลุ่มเพื่อนที่กำลังทำโปรเจ็ควิชาในสาขากันอยู่อย่างจริงจัง“ก่อนจะไปตี้มึงมาช่วยพวกกูทำกันก่อนเลยไอ้สัดอย่ากินแรง” สายฟ้ากระแทกเสียงขึ้นมา พลางเหล่มองปั้นสิบที่กำลังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้“อะไรกูก็ทำเหอะพึ่งได้พักเนี่ย ดนัยสั่งเมื่อวานจะเอาวันนี้เจริญล่ะ” ปั้นสิบพึมพำตอบกลับ“เออคิดว่านิสิตเก่งกันขนาดไหนกันเชียว เก่งมากผมไม่เรียนกันหรอกค้าบบบ” สายฟ้าประชดประชันด้วย ลากคำยาวเสียงสูง“พูดอีกก็ถูกอีกเพื่อนรัก เพื่อนสิบคิดว่าเราควรพักสมองลงบ้างว่ะ วันนี้เราเคร่งเครียดกันมาทั้งวันแล้วนะเว้ย” “งานส่งพรุ่งนี้แล้วนะสัดสิบมึงชิวไปไหนของมึง” สายฟ้าตะโกนด่าอย่างหมดความอดทนกับความขี้เกียจสันหลังยาวของไอ้สิบ นอกจากไม่ช่วยยังชวนเที่ยวอีก มือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำอีกนะมึง สายฟ้าทดไว้ในใจพลางหันมาทำงานในมือต่อ“เรามีไอ้คิน ท๊อปเซคจะห่วงไรวะ เพื่อนเราเก่งสุดแล้วนะเว้ยมึงไม่เชื่อใจเพื่อนเราหรอวะเพื่อนฟ้า” “พูดไ
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ ของโปรด
เวลาสองชั่วโมงผ่านไปไวราวกับโกหก คาบเรียนมาราธอนสุดโหดกผ่านพ้นไป เสียงบ่นโหยหวนเจ้าประจำอย่างปั้นสิบก็ลอยเข้ามา แต่คิระไม่ได้สนใจ หนุ่มลูกครึ่งจัดการเตรียมเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนระหว่างนั้นหูไม่รักดีก็ได้ยินเสียงพูดคุยไม่ดังไม่เบาจากด้านหลังตาเรียวเหลือบตามองไปยังต้นเสียง ภาพตรงหน้าเป็นหญิงสาวสวมเสื้อเอวลอยคลุมด้วยเสื้อช็อปทับอีกที ใบหน้าขาวนวลจิ้มลิ้มแย้มยิ้มกว้าง พูดคุยอย่างออกรสออกชาติกับหนุ่มตัวสูงใหญ่ผู้ที่ไร้ความยาวของเส้นผมปรกคลุมศีรษะอย่างจอมทัพท่าทางสนิทชิดเชื้ออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาคนตัวขาวหายใจแรงกว่าปกติอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะยกมือเสยผมหน้าที่ปิดบังวิสัยทัศน์ของตนเองขึ้น พอดีกับคนหัวเกรียนที่หันมาสบตาพอดี“งั้นเราไปก่อนนะแพร ถ้าจะให้ช่วยอะไรก็ทักมาได้นะ” จอมทัพหันไปพูดลาเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อ แพร ก่อนจะหันมาหาคิระคนตัวสูงเดินมาใกล้พลางจับข้อมือคิระไว้ก่อนจะกระตุกดึงเบา ๆ เป็นสัญญาณให้เดินตามมา คนตัวขาวไม่ได้ขัดขืนอะไร ยอมเดินตามโดยง่าย โดยที่จอมทัพไม่รู้เลยว่าคนข้างกายคิดไปไกลแค่ไหนกับเรื่องเมื่อครู่และทั้งคู่ก็ไม่รู้เลยว่า หญิงสาวที่อยู่เบื้องหลังนั้นอดกลั้นรอยยิ
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ ชดใช้?
ครืด ๆเสียงสั่นของเครื่องมือสื่อสารใต้หมอนปลุกเจ้าของออกจากการหลับใหล ร่างแกร่งพลิกตัวเบา ๆ เปลือกตาสีอ่อนค่อย ๆ ลืม ภาพเพดานสีขาวเรียบที่ไม่คุ้นเคยส่งผลให้ลืมตาตื่นทันทีด้วยความตกใจ แต่ไม่นานก็โล่งใจเมื่อจำได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่คอนโดปั้นสิบไม่ใช่กุฎิวัดต่างจังหวัดอีกต่อไป ตาคมเหลือบตามองคนด้านข้างที่เป็นเหตุให้นอนไม่หลับเมื่อคืน ใบหน้าขาวใสไร้ที่ติ จมูกโด่งเป็นสัน ปลายเชิ่ดขึ้นระคนดื้อรั้น ริมฝีปากอมชมพูกระจับ ทุกองค์ประกอบผสมอย่างลงตัว ไหนจะขี้แมลงวันจุดเล็กถ้าไม่สังเกตใกล้ ๆ ก็จะมองไม่เห็นเม็ดน้ำตาลที่เกาะลงใต้ตาข้างขวาส่งผลให้ดูเจ้าเล่ห์กว่าเดิมเสียงสั่นของโทรศัพท์เงียบไปสักพัก ก่อนจะสั่นขึ้นอีกครั้ง มือแกร่งยกขึ้นกดแนบหู น้ำเสียงใจดีดังลอดออกมา ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นมารดาผู้ให้กำเนิดเขานั่นเอง“ฮัลโหลครับแม่” เสียงทุ้มนุ่มตอบรับปลายสายเบา ๆ“ทัพลูกเป็นยังไงบ้าง แม่โทรมากวนหรือป่าว”“อื้อ…” คนข้างกายขยับตัว คนนอนดิ้นตวัดมือมาพาดที่เอวหนา ลมหายใจอุ่นๆรินรดเบาๆ ร่างแกร่งเกร็งค้างจนตัวแข็ง จอมทัพเผลอกลั้นหายใจไปหลายจังหวะ เมื่อสำรวจว่าอีกคนมีท่าทีจะตื่นก็โล่งใจ จอมทัพไล่สายต
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ หายใจเข้าพุทธ
แปะๆ“ไม่นะเพื่อนรัก มึงอย่าเศร้าไปเลย” เสียงตบบ่าให้กำลังใจของสายฟ้าเรียกสติจอมทัพให้หลุดจากภวังค์ตอนแรกจอมทัพตัดสินใจจะไม่เล่าเรื่องที่เขาอกหักให้ปั้นสิบกับสายฟ้าฟัง“เออ คนไม่รักดีแบบนั้นอย่าไปเสียใจให้นานเลย เอางี้คืนนี้ฉลองกันดีกว่า!”“ร้านพี่ยักษ์มั้ย ไม่ได้เจอพี่แกนานละตั้งแต่มีเมียไป” สายฟ้าเสนอชื่อร้านพี่ยักษ์ พี่ชายคนสนิทขึ้นมา “เออไปกินเหล้าให้เมาย้อมใจกันดีกว่าเพื่อน” ปั้นสิบพูดก่อนจะยกมือพาดคอคนอกหักอย่างแนบแน่นคำว่า เมา ที่ดังขึ้นข้างหู ส่งผลให้ก้อนเนื้อด้านซ้าที่่อกบีบรัดแน่นขึ้น ลมหายใจสะดุด จนหัวใจจอมทัพเต้นผิดจังหวะ เหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าคม ดวงตาสั่นระริกค่อย ๆ เหลือบมองไปยังคนที่นั่งกอดอกอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างช้า ๆ อีกฝ่ายมองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว สายตานิ่งเรียบยากที่จะอ่านความคิดได้ จังหวะที่จอมทัพสบตากับคิระเหมือนโลกหยุดหมุน บรรยากาศอึมครึมกดทับจนแทบหยุดหายใจใบหน้าของจอมทัพออกอาการเลิ่กลั่กจนคนสบตาต้องยิ้มอ่อนให้พลางส่ายหัวไปมา เป็นการส่งสัญญาณว่า ‘กูไม่ได้คิดอะไร มึงอย่าคิดมาก’ทันใดนั้นบรรยากาศที่กดทับตัวของจอมทัพก็มลายหายไป เหมือนท้องฟ้าที่สดใสหลังฝน
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ เพื่อนกัน🔞
“อ๊ะ ค่อย ๆ กูเจ็บ”เสียงทุ้มนุ่มครางกระเส่าในลำคอ กล่องดวงใจเต้นแรงราวกับถูกใครเขย่า แก่นกายร้อนแท่งยักษ์แม้จะเบิกทางแต่ก็ยังสร้างความเจ็บปวดให้คนโดนกระทำจนน้ำตาซึมเพราะเป็นครั้งแรกแถมยังมารับศึกหนักอีก ดวงตาเรียวกระพริบไล่น้ำสีใสที่หัวตาอย่างกั้นไม่อยู่ ส่งผลให้ช่องทางรักรัดแน่นจนจอมทัพแทบขยับไม่ได้ ความปวดแล่นเข้ามาอีกครั้ง“ผ่อนคลายหน่อยอึก…มันรัดกู…”จอมทัพกัดฟันกับความคับแน่นที่บีบลูกชายเขาแทบขาด ก่อนจะโน้มตัวลงไปเล่นกับยอดอกเพื่อเบี่ยงเบน ไม่นานช่องทางรักก็ปรับสภาพกับความใหญ่ได้ ชายหนุ่มหน้าดุจัดการโยกเอวเบา ๆ ความเป็นชายสอดเข้าไปจนสุดทางกระทบเข้ากับจุดเสียวของคนใต้ร่างอย่างจัง จนคิระครางเสียงหลง“อ๊ะอ๊า”คนที่พึ่งอกหักเสือกไสความเป็นชายด้วยจังหวะอ่อนโยนในช่วงแรก รอจนกระทั่งคนใต้ร่างเริ่มปรับตัวได้จึงค่อย ๆ เร่งความเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดังผสานกับเสียงครางกระเส่าอย่างเสียวซ่านของหนุ่มลูกครึ่ง หมดลุคคุณชายแสนดูดี ตอนนี้มีเพียงคุณชายร่านรักเพียงเท่านั้นมือหนาออกแรงนวดคลึงไปตามเรือนร่างขาวนวล น้ำหนักมือที่ลงแรงไมม่หนักมากแต่ผิวของคิระนั้นแสนจะขึ้นสีได้ง่ายไวต่อการสัมผั
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ อกหักทำพิษ🔞
หมับ! จอมทัพคว้าน่องเรียวขาวเอาไว้ก่อนจะออกแรงบีบอย่างลืมตัวคนขี้แกล้งสะดุ้งโหยง ใบหน้าเหยเกทันที สีหน้าเจ็บปวดของอีกคนทำเอาจอมทัพตกใจจนต้องปล่อยมือ ประจวบกับรถจอดนิ่ง ปั้นสิบหันหน้ามาถามพวกเขาว่าจะเอาไรมั้ยจะเข้าร้านสะดวกซื้อ จอมทัพได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธไป ส่วนคิระบอกไปว่าอยากกินน้ำองุ่นซ่า ๆ แทนไม่นานบรรยากาศในรถก็กลับสู่สภาวะเงียบงันอีกครั้ง ความเย็นของแอร์ยังไม่สู้บรรยากาศระหว่างคนสองคน จอมทัพที่ละมือออกจากขาเรียวก็ผินหน้าออกไปอีกฝั่ง ข่มกลั้นอารมณ์บางอย่างที่ผุดออกมาภายใน แต่อีกคนยังไม่เข็ดคิระยังคงใช้ส้นเท้าลูบไล้ผ่านเป้ากางเกงเพื่อนด้านข้างที่หันหลังให้เขา ผินหน้าออกไปทางหน้าต่างอีกด้าน ยิ่งอีกคนฟึดฟัดก็ยิ่งน่าแกล้ง นั่นแหละนิสัยของคิน หรือ นากาโมโตะ คิระ“มึงเลิกแกล้งกูสักที” เป็นจอมทัพที่ทนไม่ไหวหันมาสบตากับคิระที่ตอนนี้ได้วางโทรศัพท์ลงบนตักเรียบร้อยแล้วพลางเท้าคางมองหน้าเขาอยู่“อะไร ไปบวชมาก็ต้องอดทนได้สิ” ว่าพลางกดย้ำน้ำหนักลงที่เป้ากรอด! เสียงขบฟันกรามกระทบกันอย่างกลั้นอารมณ์ความคิดของเขาเหมือนถูกผลักดันให้กลับไปหวนคืน…คืนนั้นคืนที่ทุกอย่างหลุดจากการควบคุม…คืนที่ทำใ
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ ลา
“หลวงพี่ก็เลยมาบวชอะหรอ” เณรพ่ายถาม ใบหน้าเล็กแหงนมองหลวงพี่ด้วยสายตาที่ตั้งใจจดจ่อ ทำเอาคนเล่าอย่างจอมทัพเอ็นดูกับความตั้งใจฟังของคนตัวเล็กตรงหน้า จอมทัพพยักหน้าตอบเบา ๆ “ประมาณนั้น” จอมทัพเล่าทั้งหมดให้แก่เณรพ่ายฟังเสร็จก็เดินไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวที่วางทิ้งเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมาหมายจะกวาดต่อ เรื่องนี้มีแค่เพื่อน ๆ ของเขาเท่านั้นที่รู้ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังอะไร เพราะตอนนี้เขาก็ไม่ได้รู้สึกรักเจนแล้วเหลือแต่ความรู้สึกว่างเปล่า ต่อจากนี้…ต่างคนก็ต่างเดินบนทางของตัวเอง “ไม่เป็นไรนะหลวงพี่ หล่อ ๆ อย่างหลวงพี่เณรเชื่อว่าสึกไปสาวติดตรึม” คำพูดและท่าทางแก่แดดของเจ้าตัวจ้อยทำเอาจอมทัพถึงกับถลึงตาดุคนตัวเล็กตรงหน้าทันที “เณรสำรวม ระวังคำพูดด้วย” จอมทัพเอ่ยเสียงดุ ท่าทีจริงจังรวมกับสายตาที่ดุดันทำให้คนตัวเล็กหน้าหงอยลงทันตา “ขอประทานโทษครับหลวงพี่” เสียงอ้อมแอ้มเอ่ยขอโทษเบา ๆ สีหน้าเจื้อนลงถนัดตาร่วมกับท่าทีสำนึกผิดของเณรพ่ายทำเอาจอมทัพถึงกลับใจอ่อน เด็กยังไงก็เป็นเด็ก จอมทัพปลอบตัวเองในใจ “เฮ้อ เอาเถอะ เดี๋ยวไปช่วยกันกวาดศาลากัน” “ครับหลวงพี่!” ใบหน้าหงอยกลับมายิ้มอี
หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ สาเหตุ
จิ๊บ ๆ ~เสียงร้องเจื้อยแจ้วของนกเขาตัวเมีย ส่งเสียงเรียกปลุกลูกนกออกจากรังเพื่อป้อนอาหาร วัดนี้เป็นวัดต่างจังหวัดในภาคกลาง พื้นดินถือว่าอุดมสมบูรณณ์ รายล้อมไปด้วยทุ่งนา แมกไม้ วัวควาย และเสียงรถมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่าที่กว่าจะสตาร์ทได้แต่ละทีเล่นเอาเหนื่อยหอบ ยังคงดังผ่านไปมา เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายที่จอมทัพเจอมาตลอดสามเดือนนี้สายลมเย็น ๆ พัดพาดวงใจเงียบสงบเสมอมา ทว่าครั้งนี้กลับไม่เหมือนเช่นเคย คงเป็นเพราะในใจแอบไหววูบเล็กน้อยที่ต้องจากที่นี่ไปในอีกไม่กี่วัน หรือแท้จริงแล้ว ไม่อยากจะพบเจอใครบางคนแต่ยังไงงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกราอยู่ดี เขาอยู่ที่นี่ไปตลอดไม่ได้ ยังมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ไหนจะครอบครัว เพื่อนฝูง ที่รอคอยเขากลับไปแกร็ก ๆเสียงไม้กวาดทางมะพร้าวกระทบพื้นปูนเปลือยใต้ศาลาวัด ในทุกเช้าจอมทัพจะทำหน้าที่หลัก ๆ อยู่ไม่กี่อย่าง อย่างเช่นตอนนี้ที่เขากวาดลานวัดอยู่ หลังจากกลับมาจากบิณฑบาตรกับหลวงพ่อและเณร“หลวงพี่ทัพพพพ!” สิ้นเสียงเล็กแหลมตะโกนดังเข้ามาจอมทัพก็หลุดออกจากภวังค์ความคิด ใบหน้าคมหันตามเสียงเรียก เป็นเณรพ่ายนั่นเอง“ว่าไงเณร เรียกซะเสียงดังเลย”“เณรเรียกหล
You may also like
เขื่อนขุนเขา
Meithimm86 viewsข้ามภพมารักเธอ
สาวน้อย.ช่างฝัน421 viewsผมก็แค่พี่เลี้ยงเด็ก ที่ดันได้พ่อเค้าเป็นสามี [PWP]
ระมุณณ์ มิโกะ186 viewsวาสนาดวงจันทร์
Rabbit family 85 267 viewsไม่อยากเป็นแค่พี่น้อง
น้ำหมึกใสใส484 viewsบัญชารักคุณหลวง
jalix-ren 106 viewsไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)
Melmee129 viewsสถานะเมียในสมรส [Omegaverse]
ระมุณณ์ มิโกะ35 views
