รักแรก

ดีเดย์...

ขณะที่ผมกำลังจูบเธออยู่ ผมก็รู้สึกถึงน้ำตาที่ไหบออกมาจากดวงตาของเธอ ใช่ครับเธอกำลังร้องไห้ทั้งที่ผมจูบเธออยู่ ผมจึงถอนริมฝีปากออกมาและปล่อยมือที่จับมือเธอเอาไว้

"ข้าว"ผมเรียกชื่อ

"............"แต่เธอก็เงียบไม่ตอบ

"ข้าว เดย์ขอโทษ"

"เดย์ เดย์จูบข้าวเพราะอะไร" เธอถามผมพร้อมกับเช็ดน้ำตาของตัวเอง

"เพราะเดย์รักข้าวไง"

"เดย์เคยจูบกับคนอื่นมาก่อนรึเปล่า"

"เอ่อ คือ ก็ "

"เคยใช่มั้ย"

"ก็มีบ้าง"

"แล้วเดย์รักเธอคนนั้นรึเปล่าคนที่เดย์เคยจูบ"

"เปล่า ถ้าเดย์บอกไม่เคยรักใคร ข้าวจะเชื่อเดย์รึเปล่า"

"ไม่รู้สิ เพราะข้าวก็ไม่เคยรักใครเหมือนกันจน.......มาเจอเดย์"

"........."

"ข้าวกลัว....กลัวว่าถ้าข้าวใจอ่อนยอมมีอะไรกับเดย์ แล้วถ้าเกิดวันนึงเดย์เบื่อข้าว รึว่าเดย์ไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่า แล้วเดย์ทิ้งข้าวไป ข้าวจะทำยังไง"

"เดย์รู้ว่าที่ผ่านมาเดย์เป็นยังไง เดย์ยอมรับว่าเดย์มีผู้หญิงมาให้เลือกไม่ซ้ำหน้า แต่รู้มั้ย ไม่เคยมีใครทำให้เดย์ใจสั่นหรือหวั่นไหวได้เลยจนมาเจอข้าว...."

"........."

"ข้าวคือรักแรก และจะเป็นรักสุดท้ายของเดย์"

"ข้าวจะเชื่อใจเดย์ได้ยังไง เดย์น่ะขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงขนาดไหนทำไมข้าวจะไม่รู้ วันนั้นที่ร้านกาแฟที่เดย์ทะเลาะกับกันตา ข้าวกลัวว่าวันนึงข้าวจะเป็นเหมือนกันตาที่เดย์เบื่อแล้วก็ทิ้งไปไม่สนใจไยดี แต่ข้าวคงไม่ทำแบบกันตาหรอกนะ ข้าวอายเกินกว่าจะไปทะเลาะเพื่อประจานตัวเองให้คนอื่นสมเพช"

"ข้าวรู้ได้ไง"

"ก็ เอ่ออ ก็ วันนั้นข้าวอยู่ที่นั่น ข้าวเป็นคนเอากาแฟแก้วนั้นไปเสริฟให้เดย์กับพีสาวเดย์"

"นี่ แปลว่าข้าวเคยเจอเดย์ก่อนที่เดย์จะเจอข้าวเหรอ"

"อืมมมม ใช่"

ผมพูดไม่ออกเลยครับ เมื่อรู้ว่าเธอน่ะเคยเจอผมมาก่อนและไม่ได้เจอแบบธรรมดาด้วย ดันมาเจอตอนที่ผมทะเลาะกับผู้หญิงที่ผมเคยนอนด้วย แต่ทำไมเธอถึงยอมคุยยอมไปไหนมาไหนกับผมล่ะ

"ข้าว ขอถามไรอย่างดิ"

"ถาม?? ถามอะไร"

"ถ้าข้าวเคยเจอเดย์ในสถานะการณ์แบบนั้นทำไมข้าวถึงยอมมาคบกับเดย์"

"ก็ เอ่ออ ก็"

"ก็....ก็อะไร"

"ไม่บอกได้มั้ย"

"แล้วทำไมถึงบอกไม่ได้"

"ก็......"

"ถ้าไม่บอกเดย์จูบอีกนะ"

"บ้าาาา ไม่เอา"

"ข้าวชอบเดย์ก่อนเดย์จะจีบใช่ไหม"

"ใครบอก"

"เดาเอา"

"ทำไมถึงคิดว่าข้าวชอบล่ะ"

"ถ้าไม่ชอบจะยอมคบกับเดย์ทำไมทั้งที่รู้ว่าเดย์เป็นคนยังไง"

"อืมม นั่นสินะ ผู้หญิงชอบคนเลวมั้ง"

"นี่ข้าวว่าเดย์เลว??? "

"อุ้ย!!! ขอโทษนะข้าวไม่ได้ตั้งใจ"

"ตกลงข้าวชอบเดย์ใช่ไหม"

"ถ้าบอกว่าใช่จะทำไม"

"แล้วเมื่อกี้ที่ร้องไห้ คือกลัว กลัวว่าเดย์จะทิ้ง?? ใช่ไหม?? "

"ใครไม่กลัวคนที่ตัวเองรักทิ้งบ้างล่ะ เดย์อาจจะคิดว่าข้าวใจง่ายยอมให้เดย์จูบง่ายๆ "

"ข้าวเชื่อใจเดย์สักครั้งได้มั้ยว่าเดย์รักข้าวจริงๆ จะให้เดย์สาบานก็ได้"

"มันยากนะที่จะเชื่อใจใครสักคน แต่ ...ข้าวจะลองเชื่อใจเดย์สักครั้ง หวังว่าเดย์จะไม่ทำให้ข้าวเสียใจนะ"

ผมโคตรดีใจที่เธอยอมที่จะเชื่อใจผม ผมรักเธอจริงๆ นะ ผู้หญิงคนนี้ คือคนที่ผมมั่นใจว่าเธอจะเป็นเมียและเป็นแม่ที่ดีของลูกได้แน่นอน ผมจะขอเธอแต่งงานทันทีที่เราเรียนจบ แต่เรื่องนี้ผมคงยังไม่กล้าบอกเธอให้รู้ตอนนี้ กลัวเธอว่าผมบ้า เพิ่งคบกันไม่กี่เดือนจะขอแต่งงาน.....

เราพากันออกมาหาอะไรทานกันที่ร้าน และก่อนกลับผมก็แวะซื้อข้าวของเครื่องใช้รวมถึงเสื้อผ้าของเธอด้วยเพราะเธอไม่รู้ว่าผมจะชวนเธอมาค้างคืนที่นี่เธอไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย

ผมกับเธอเรานั่งดื่มกันอยู่ที่ริมระเบียงเธอกินน้ำมะพร้าวส่วนผม...กินบียร์ครับ

ช่างเข้ากันซะเหลือเกิน

นั่งกันได้สักพักตอนนี้ลมเริ่มแรงขึ้น ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้อง ผมว่าไม่นานไฟคงดับอ่ะ ผมรู้ดีเพราะเคยมาช่วงฤดูนี้บ่อยๆ

แต่ผมไม่ได้บอกให้ข้าวรู้ เพราะผมมีแผน......

"เดย์"

"หืมมมม"

"ข้าว เอ่อ ข้าวง่วงแล้ว ข้าวไปนอนก่อนนะ"

"เดย์ก็ง่วงเหมือนกัน เราไปนอนกันเถอะ"