บทที่ 13. ตอนที่ 3. สงครามสองดินแดน

ฟางเฟยอาศัยรูปร่างที่บอบบางแอบซ่อนตามต้นไม้ใหญ่ ใช้วิธีซุ้มโจมตี ตั้งแต่ได้รับมีดสั้นมา ยังไม่มีโอกาสได้ฝึกใช้สักครั้ง พอได้ใช้จริงก็ต้องฆ่าฟัน ไม่ใช่แค่ป้องกันตัวอย่างที่คิด หญิงสาวนั่งหลับตา ทบทวนท่วงท่าตามแบบที่ซินทำให้ดู หูก็ค่อยฟังเสียงฝีเท้า ที่ก้าวเข้ามาเกือบถึงตำแหน่งที่เธอล็อคไว้ ฟางเฟยลืมตาขึ้น จับมีดสั้นในมือมั่น ใช้กลยุทธ์จากเพลงดาบที่คุณปู่เกาซูว่านสอนไว้ ออกแรงแบบดาบเพียงแต่ในมือ คือมีดที่ยาวแค่ศอกเดียว ต้องสู้แบบประชิดเท่านั้น ฟางเฟยหลบอาวุธของคู่ต่อสู้ ด้วยสายตาและสมาธิที่ดี จนเข้าถึงตำแหน่งที่เหมาะสม ลงมือเฉียบขาดไม่ปราณีเหยื่อ ทหารแดนบุปผา บ้างถูกปาดคอ บ้างถูกแทงเข้าหัวใจ ลงไปนอนดิ้น อึกอักแล้วขาดใจตาย พวกที่บุกเข้ามา ต่างก็ล้วนถูกฟางเฟยสังหารอย่างเฉียบขาดรวดเร็ว ตามแบบฉบับสำนักดาบสกุลเกา 

มีดสั้นของหญิงสาวอาบไปด้วยเลือด แดงเต็มมือเต็มแขน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง แต่เกาฟางเฟยกลับไม่มีสีหน้าหวาดกลัวแม้แต่น้อย จะมีก็แต่อาการเจ็บภายใน ที่ยังไม่หายดีเท่านั้น หญิงสาวรอจนแน่ใจว่าไม่มีข้าศึกแดนบุปผาบุกเข้ามาอีก จึงกลับไปที่เรือนเทพเจ้าธาตุไม้ ซื่อเว่ยต้าตี้เห็นเลือดเปื้อนตัวหญิงสาวก็ถึงกลับตกใจ รีบเข้ามาตรวจสอบกลัวนางจะได้รับบาดเจ็บ

“ข้าไม่เป็นไร ข้าอยู่บนหอคอยเห็นฆ่าศึกแอบซุ้มทำร้าย กองช่างที่ออกไปติดตั้งกับดัก จนบาดเจ็บล้มตาย ข้าเลยบุกไปฆ่าพวกมัน เอ่อ…คือ…ไม่ได้ตั้งใจฆ่านะ แต่สกุลเกาเราลงมือต้องเฉียบขาดห้ามปราณีเหยื่อ”

“อย่าทำแบบนี้อีก ข้าเป็นห่วง กลับเข้ามาไม่เจอเจ้า ข้าร้อนใจแค่ไหนรู้บางไหม”

“ขอโทษ แต่ข้าก็ปลอดภัย นี่ไงไม่เป็นอะไรเลย ว่าแต่เกราะผนึกมนตราของท่านเถอะ จะป้องกันได้นานแค่ไหน”

ฟางเฟยยืนดูสถานะการณ์ที่เสียเปรียบ กองทัพแดนบุปผากำลังพยายามทำลายเกราะผนึกป้องกัน ด้วยพลังจากเหล่าเทพแดนบุปผาที่ร่วมมือกัน อีกไม่นานเกราะผนึกคงถูกทำลาย ถ้าถึงเวลานั้นด้วยกำลังของแดนพฤกษา คงยากจะรักษาไว้ได้ 

“ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ แดนพฤกษาปัญจธาตุ อยู่ในความดูแลของสวรรค์รึไม่”

“ไม่ แดนปัญจธาตุทั้ง 5 เป็นแดนพิเศษไม่ขึ้นกับผู้ใด เทพเจ้าทั้ง 5 ถือกำเนิดด้วยพลังจากสวรรค์ เทพ มาร ผสมกัน เกิดขึ้นเพื่อดำรงซึ่งความสมดุลแก่โลกแห่งฟ้าดิน เจ้ากำลังคิดอะไรฟางเฟย”

ฟางเฟยมองหน้าเทพเจ้าแห่งดวงดาว “ท่านดูกองกำลังแดนพฤกษากับกองกำลังแดนบุปผา ต่อให้อาวุธเทพในมือท่านกับกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง ท่านคิดว่าจะต้านหรือจัดการกองทัพประหลาดนั้นได้หรือไม่ ข้าต้องการกำลังเสริม”

“ไม่มีทางที่ไท่จื่อไฉเหลี่ยงหวง จะยื่นมือช่วยกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง เขามีแต่อยากฆ่ากันทิ้ง ไฉเหลี่ยงหวงควบคุมดูแลกองทัพสวรรค์ แม้ข้าเป็นพี่ชายก็ต่างมารดา สำหรับเขาข้าคือตัวที่เขาเฝ้าระวัง จะขอยืมกองกำลังคงไม่ได้”

“เวลาแบบนี้ถ้าพี่จางจิ้งอยู่ด้วยคงดี มีคนเก่งเพิ่มอีกคนอย่างน้อยก็อุ่นใจ”

“จางจิ้ง จางจิ้ง ดูเจ้าจะคิดถึงแต่ชายผู้นี้อยู่เสมอนะฟางเฟย”

ฟางเฟยมองหน้าซื่อเว่ยต้าตี้ เทพเจ้าดวงดาวกำลังโกรธเธอ 

“ซื่อเว่ยต้าตี้ด้วยเหตุผลแล้ว ข้าต้องการรวบรวมคนมีฝีมือในเวลาที่เรามีไม่มาก เกาจางจิ้งเป็นคนเก่งและฉลาด และที่สำคัญเขาจะนึกถึงความรู้สึกของข้าเหนือสิ่งอื่นใด ไม่ใช่คนขี้หึงเช่นท่าน”

ฟางเฟยสะบัดหน้าเดินหนีซื่อเว่ยต้าตี้ออกมา หญิงสาวลงจากหอคอย มาช่วยเทพแรงงานเตรียมตั้งกลไกลหน้าไม้และอุปกรณ์ทุ่นแรง

“เกราะผนึกด้านทิศใต้แตกแล้ว เกราะผนึกแตกแล้ว” คนเฝ้าแนวเขตแดนได้รับบาดเจ็บ ควบม้ามาพร้อมตะโกนส่งข่าวเสียงดัง ความโกลาหลเริ่มต้นขึ้น