บทที่ 14. ตอนที่ 4. เทพผู้พิทักษ์

เทพธิดานางหนึ่งกระโดดเข้าจับแขนเขาไว้ และส่งยิ้มหวานให้ “อยู่นิ่ง ๆ นะเจ้าคะ ให้ข้าช่วยท่านเถอะ” เทพธิดานางอื่น เห็นแบบนั้นก็รีบเข้ามารุมเกาจางจิ้ง พวกนางหัวเราะกันคึกคักชอบใจ แต่จางจิ้งกลับร้องขอความช่วยเหลือ จนเขาทนไม่ไหว ปล่อยพลังความหงุดหงิดออกมา จนทั่วตัวมีรัศมี บรรดาเทพธิดาสวรรค์ตำหนักซือเว่ย เห็นแบบนั้นแต่ล่ะนางก็สร้างพลังของตนเองขึ้นมาเพื่อข่มจางจิ้ง เกาจางจิ้งเห็นแบบนั้นเขาก็สงบจิตใจให้เย็นลง สุดท้ายก็ต้องยอมพวกนาง เพราะทุกคนเป็นหญิง ถ้าเขาทำรุนแรงออกไปคงไม่ใช่เรื่องดี

“พอแล้ว ผมไม่ใช่ของเล่นของพวกคุณ อย่าเห็นเป็นเรื่องสนุก ผมจะให้ช่วยถอดแค่เกราะเท่านั้น อย่างอื่นผมทำเอง เข้าใจนะ ไม่อย่างนั้นอย่าว่าผมรังแกผู้หญิง เข้าใจกันรึยัง”

คำพูดของจางจิ้งแม้ฟังดูแปลก ๆ แต่ก็พอเข้าใจได้ พวกนางพยักหน้า จางจิ้งถึงกับถอนหายใจออกมา ชายหนุ่มยอมยืนนิ่ง ๆ ให้พวกสาวสวรรค์ช่วยกันแกะเชือกถอดเกราะให้ เกราะโบราณนี่หนักจริง พอพ้นจากตัวจางจิ้งถึงรู้ว่าเขาสวมมันไปได้อย่างไง น้ำหนักมากขนาดนี้ เขาให้บรรดาพวกเทพรับใช้ออกไป ที่เหลือเขาขอจัดการเอง พวกนางก็ยอมออกไปแต่โดยดี

จางจิ้งเดินสำรวจห้องของตัวเอง ห้อง