บทที่ 15. ตอนที่ 1. พี่น้องสกุลเกา

แหวนวงนี้ฟางเฟยรักมาก ใส่ติดนิ้วตลอด ทำไมถึงยอมยกให้ซื่อเว้ยต้าตี้ เกาจางจิ้งหันไปมองหน้าเกาฟางเฟย ตั้งใจอยากได้คำตอบจากหญิงสาว ฟางเฟยกลับเอาแต่นิ่งเงียบไม่มีคำตอบอะไรให้เขา ในช่วงเวลาปกติของแดนมนุษย์ที่ฟางเฟยสลบไม่ได้สติ จนมาอยู่ที่นี่เกิดอะไรขึ้นบ้าง ตั้งแต่มาถึง ดูเหมือนซื่อเว่ยต้าตี้ จะอยู่ข้างตัวฟางเฟย จนไม่มีโอกาสที่พี่น้องจะได้คุยกันเลย 

“เอาเถอะ พวกเจ้าตามข้าไปเข้าเฝ้าก่อน เกาจางจิ้งท่านต้องรายงานตัวต่อท่านพ่อข้า ด้วยท่านคือเทพผู้พิทักษ์ที่สาบสูญ ส่วนเรื่องของฟางเฟย เข้าเฝ้าเสร็จแล้ว เราค่อยมาคุยกัน ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการรู้ข้าจะบอกทั้งหมด แล้วช่วยปรับคำพูดของเจ้าด้วยที่นี่แดนสวรรค์ ไม่ใช่เวลาในโลกของเจ้า ”

ครั้งนี้ซื่อเว่ยต้าตี้ไม่ได้พาไปที่ห้องโถงเดิม แต่กลับพามาที่ห้องใหม่ที่ใหญ่โตกว่าเดิม มีทหารสวรรค์มากมายยืนเรียงรายทั้งสองข้างทาง ภายในโถงใหญ่ มีขุนนางสวรรค์และเหล่าเทพเจ้าต่าง ๆ ยืนรอกันอย่างเป็นระเบียบ แต่ละคนแต่งกายสวยงาม ซื่อเว่ยต้าตี้เดินนำเข้าไปตรงกลางที่เว้นว่างอยู่ แล้วไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า องค์เทพเจ้าฮั่นยุหวี่ ที่แต่งกายสวยงามเต็มรูปแบบอย่างที่ฟางเฟยไม่เคยเห็น เกาจางจิ้งสังเกตบรรยากาศรอบตัวด้วยความสุขุม ชุดเกราะกับดาบปัญจธาตุของเขา รวมทั้งคันฉ่องในมือของฟางเฟย ดูจะเป็นที่ฮือฮาแก่เหล่าเทพทั้งหลายที่มาเข้าเฝ้า และรอชื่นชมเทพเจ้าที่สาบสูญ

“ข้าซื่อเว่ยต้าตี้ เทพเจ้าแดนดาราห้วงเวหา ขอนำเทพผู้พิทักษ์แดนปัญจธาตุเข้าเฝ้าพระเจ้าค่ะ”

เกาฟางเฟยและเกาจางจิ้ง ทำการคำนับต่อองค์เทพฮั่นยุหวี่ ตามแบบธรรมเนียมแดนสวรรค์ ที่เทพธิดารับใช้ในตำหนักซื่อเว่ย สอนมาได้อย่างงดงามต่อสายตาเทพเจ้าและทหารสวรรค์ ภายในท้องพระโรง ทั้งสองถือของวิเศษในมือชูขึ้นเหนือศีรษะ

“ข้าเกาจางจิ้ง ทายาทรุ่นที่ 10 ผู้ถือดาบปัญจธาตุ”

“ข้าเกาฟางเฟย ทายาทรุ่นที่ 10 ผู้ถือคันฉ่องทองแดง”

“วิเศษมาก ของวิเศษแดนสวรรค์ ได้รับการคุ้มครองดูแลในมือสกุลเกาทั้งสองชิ้น ดีมาก เกามู่หลินไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ ที่ให้พรนี้กับนาง ตามสบายเถอะ อย่ามากพิธี”

จางจิ้งและฟางเฟยต่างคิดในใจพร้อมกัน ใครคือ เกามู่หลิน บรรพบุรุษรุ่นที่ 1 ใช่ไหม 

“ข้ากุ้ยอ้ายป๋อเฉิง เทพเจ้าแดนพฤกษาแดนปัญจธาตุ ขอเข้าเฝ้าองค์ฮั่นยุหวี่พระเจ้าค่ะ”

“ว่าไปท่านกุ้นอ้ายป๋อเฉิง เกิดอะไรขึ้นในดินแดนแห่งการคุ้มครองของเจ้า”

“แดนบุพผาได้ทำการยกกองทัพแมลง มาบุกทำลายคนและทรัพย์สินของข้าในแดนพฤกษาปัญจธาตุ จนมีผู้คนล้มตายและบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก ด้วยทุกท่านก็รู้ดีว่าแดนพฤกษาของข้าไม่ใช่อาณาจักรใหญ่ พวกเราเป็นเพียงเทพแรงงานและช่างฝีมือ ไหนเลยจะต้านทานทัพแมลงอันเกรียงไกรของแดนพฤกษาได้ ข้าต้องขอขอบคุณท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ที่ยื่นมือช่วยเหลือ และนำพาเทพผู้พิทักษ์กลับคือดินแดนปัญจธาตุ ทำให้เรามีชัยชนะ จากฝีมือของท่านเทพผู้พิทักษ์เกาจางจิ้ง และการพลิกฟื้นชีวิตของสรรพสิ่ง จากแม่นางฟางเฟย ทำให้การสูญเสียไม่เกิดขึ้นในแดนพฤกษา”

เหล่าเทพถึงกับฮือฮ่าขึ้นอีกครั้ง 

“อะไรนะคันฉ่องนั่นพลิกฟื้นชีวิตได้อย่านั้นหรือ และเทพผู้พิทักษ์ผู้นี้ ล้มกองทัพทั้งกองทัพโดยคนผู้เดียวอย่างนั้นเหรอ มหัศจรรย์เกินไปแล้ว”