บทที่ 9. ตอนที่ 3. ห้วงฝันอันไร้รัก

เกาจางจิ้งกลับมาถึงบ้านสกุลเกาก็เป็นเวลาเกือบค่ำแล้ว ชายหนุ่มมุ่งตรงไปที่บ้านของฟางเฟยทันที เขานัดเธอเอาไว้ ผิดนัดแบบนี้เธอจะงอนเขารึเปล่า บ้านทั้งหลังเงียบเชียบ มีเพียงไฟอัตโนมัติไม่กี่ดวงที่ติดสว่าง จางจิ้งเริ่มสะกิดใจ ต้องเกิดเรื่องกับเธอแน่ เขารีบเข้าไปในบ้าน เป็นตามที่คิดไว้ ฟางเฟยทิ้งร่างนอนฟุบอยู่บนพื้นกลางห้องรับแขก ในมือมีคันฉ่องทองแดงคาอยู่ เธอเดินทางไปแล้ว จางจิ้งอุ้มร่างของฟางเฟยไปนอนที่เตียง ซินเตรียมอาหารค่ำเดินเข้ามาพอดี

“เธอมัวไปทำอะไร ทำไมไม่ดูแลคุณหนู” จางจิ้งตวานสาวใช้ด้วยความโกรธ

“นายน้อย ฉันไปเตรียมอาหารค่ะ ตอนแยกกับคุณหนูเธอยังดูปกติดี ทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้ไปได้”

“ซิน เธอเป็นคนที่ฉันไว้ใจ ถึงเลือกมาดูแลฟางเฟยตั้งแต่แรก เธอไม่ควรปล่อยในคุณหนูคาดสายตา ไปคุกเข่าสำนึกตนที่ศาลเจ้า ไม่มีคำสั่งห้ามลุกเด็ดขาด”

“ค่ะ นายน้อย”

ซินเดินออกไปรับโทษของเธอ โดยไม่มีสายตาตัดพ้อแต่อย่างใด เกาจางจิ้ง นั่งดูหญิงสาวที่เวลานี้ ดูเหมือนหลับสนิท แต่ความจริง เธอกำลังไปทำหน้าที่ทดแทนคุณสวรรค์ แทนทุกคนในสกุลเกา 

ซื่อเว่ยต้าตี้ นั่งมองดูร่างกุ้ยอ้ายป๋อเฉิงที่นิ่งสงบ เทพเจ้าหนุ่มรวบรวมสมาธิ เพ่งไปในดวงจิตที่หลับไหล เพื่อตรวจสอบดูว่าฟางเฟยเวลานี้ไปอยู่ที่ใดในจิตใต้สำนึกของ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง เทพเจ้าธาตุไม้แห่งปัญจธาตุ 

ในห้วงฝันแห่งกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง สายหมอกบางทอดตัวคลอเคลียต้นไม้สายน้ำป่าเขา ธรรมชาติตรงหน้าช่างสวยงาม อากาศรอบตัวเย็นสบาย กลิ่นหอมจากดอกไม้ป่าอบอวล ชายหนุ่มในอาภรณ์สีน้ำตาลอ่อน ผมเกล้ามวยปักปิ่งกิ่งพฤกษา หน้าตาหมดจดงดงาม รูปปากเหมือนแย้มยิ้มละมัยตลอดเวลา ดวงตาสุขใสบริสุทธิ์ กำลังนั่งเขียนภาพทำบันทึก ใบไม้กิ่งไม้ตรงหน้า กาน้ำชาบนเตาไฟส่งควันพุ่งออกจากปาก ส่งกลิ่นหอมของใบชาที่คุ้นเคย ชาดีของแดนพฤกษา ที่ซือเว่ยตาต้าเคยต้มให้หญิงสาวได้ลิ้มรส ฟางเฟยยืนมองดูกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง ที่ดูสงบสุขุมและอ่อนโยน ข้างโต๊ะทำงานของเขามีกระถางต้นโบตั๋น ตั้งเรียงรายอยู่ภายในสวย กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงชอบดอกโบตั๋น มิน่าถึงหลงรักเทพธิดาดอกโบตั๋น

ฟางเฟยคิดในใจจะเข้าหากุ้ยอ้ายป๋อเฉิงด้วยวิธีไหน จะเริ่มคุยกับกุ้ยอ้ายป๋อเฉิงอย่างไร แค่ภาพที่เห็นยังไม่สามารถบอกเล่าสถานะการณ์ใดได้ ตอนนี้เขากับมู่ตันไปถึงขั้นไหนในเวลาแห่งห้วงฝัน

“ท่านเทพเจ้าธาตุไม้ ข้าน้อยเกาฟางเฟย ขอคารวะต่อท่าน”

กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงหันมาดูฟางเฟย และทำหน้าสงสัย

“เทพธิดานางนี้ เจ้าคือผู้ใด มีธุระอันใดกับข้า เจ้ามีปิ่นเมฆาสวรรค์ มีความสัมพันธ์ใดกับตำหนักสวรรค์”

ตายล่ะลืมเอาออก คงต้องสมอ้างไป ขอให้ตำแหน่งคู่หมั้นของซื่อเว่ยต้าตี้ ทำให้เธอดูน่าเชื่อถือด้วยเถอะ

“ข้าเป็นคู่หมั้นหมายของท่านซื่อเว่ยต้าตี้ กำลังเดินทางไปแดนสวรรค์แต่ถูกรอบทำร้าย จึงตกลงมาในดินแดนพฤกษาของท่าน เห็นท่านกำลังทำงานอยู่จึงเข้ามาทักทาย ข้าขอหลบอยู่ที่นี่สักพักหวังว่าจะไม่รบกวน”

“ในเมื่อเจ้าคือคู่หมายขององค์ซื่อเว่ยต้าตี้ ข้าย่อมสมควรต้อนรับ เชิญบนเรือนข้าก่อน”

สำเร็จ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงไม่ได้เฉลียวใจเลย กลับคิดว่าฟางเฟยเป็นเทพธิดาบนชั้นฟ้าอีกด้วย หรือจะเป็นเพราะปิ่นปักผมของซื่อเว่ยต้าตี้ จะสามารถทำให้เธอมีพลังแบบเทพเซียนได้ 

ภายในที่พักของเขา ไม่มีรู้แกะสลักตุ๊กตาไม้ผู้หญิง เหมือนที่เห็นในเวลาของความเป็นจริง มีเพียงกระถางต้นไบตั๋น ที่กำลังมีดอกเบ่งบานสวยงามตั้งตกแต่ง ตุ๊กตาไม้พวกนั้นหายไปไหน

“ท่านอยู่คนเดียวเหรอ”

กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงหันมามองหน้าหญิงสาว ฟางเฟยถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย กลัวจะเผยพิรุธจนเขาจับได้