บทที่ 96. ตอนที่ 2. ของกำนันจากฮูโต๋

“นั่นก็ยังไม่พอ ไหนจะกินจะอยู่ ไม่ได้ข้าไม่อนุญาต”

“แต่นี้เป็นราชโองการข้าขัดไม่ได้”

“ราชโองการ คนของวังหลวงมาร่วมงานแต่งของท่านด้วยหรือไม่ มีผู้ใดเคยเห็นหน้าคุณหนูตระกูลหลี่ด้วยหรือไม่ หรือเฟิ่งหวางเจ้าเคยพบปะผู้คนจากฝ่ายในบ้างหรือไม่”

สองสามีภรรยาตอบเป็นเสียงเดียวกัน “ไม่มี ยังไม่มีใครจากราชสำนักได้เห็นนาง”

“ดีเลย เช่นนั้น องค์ชายท่านพาข้าไปแทน ข้าจะเป็นเฟิ่งหวางให้ท่าน ส่วนตัวจริงนางควรพักผ่อนรอท่านอยู่ที่นี่ ทายาทท่านในท้องของนางสำคัญเหนืออื่นใด”

ซื่อเว่ยต้าตี้มองดูเกาฟางเฟยด้วยความไม่พอใจ “ฟางเฟย เจ้าไม่ปรึกษาข้าอีกแล้วนะ นี่เจ้ามองเห็นข้าเป็นสิ่งใดกัน”

“ไม่ใช่ไม่ปรึกษา ก็นี่ไง ข้าเองก็เพิ่งคิดแผนนี้ขึ้นมาได้ ก็เลยพูดออกมา ท่านก็อยู่กับข้าตรงนี้ ได้ยินพร้อมกัน แล้วตกลงท่านมีความคิดว่าอย่างไงล่ะ ข้าหาทางออกได้ดีใช่หรือไม่”

“ใช่ ดีมาก ดีเหลือเกินแม่ตัวดี”

“ท่านพี่ เรื่องที่เกาฟางเฟยพูดถึงก็น่าสนใจนะเจ้าคะ ข้าเองก็รู้สึกกังวลชอบกล ลึก ๆ ก็ไม่อยากเดินทางสักเท่าไหร่ แต่เห็นว่าเป็นราชโองการ และตลอดเวลาที่เป็นผัวเมียกันมา มีไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่เราจะอยู่ห่างกัน ข้าเลยต้องยอมเดินทางกับท