บทที่ 1050

หากเช้าตรู่ได้รู้แจ้งในวิถีแห่งเต๋า แม้ตายตอนเย็นก็ไม่เสียดาย

เพียงแค่ “รู้แล้วลงมือทำ” สี่คำนี้ ก็ทำให้หนิงชิงโหวมองเห็นมุมหนึ่งของวิถีแห่งนักปราชญ์

ในชั่วพริบตา

ราวกับช่วงเวลาที่ความโกลาหลเพิ่งแยกออกจากกัน สายฟ้าแรกได้พลันฟาดลงมาฉีกกระชากความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์

“รัชทายาท...”

“การรู้แล้วลงมือทำ จะทำได้อย่างไร?”

“ในปรัชญาแห่งจิตใจ มีคำอธิบายหรือไม่?”

หนิงชิงโหวสูดหายใจเข้าลึกๆ ถามอย่างระมัดระวัง

ความรู้ส่วนใหญ่ในโลกนี้ล้วนเป็นแบบแผน

เช่นสี่ตำราห้าคัมภีร์ แก่นแท้อยู่ที่คำว่าเมตตา!

แต่ทำไมต้องเมตตา?

ในหนังสือไม่ได้บอก

เจ้าต้องศึกษาเอง ค่อยๆ ทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้งด้วยตัวเอง

อ่านหนังสือร้อยรอบ ความหมายก็จะปรากฏเอง

ถ้าตระหนักรู้ไม่ได้ล่ะ?

แบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากคนหัวทึบ ความสำเร็จในชีวิตมีจำกัด อย่างมากก็เป็นได้แค่ทงเซิงเท่านั้น

เปรียบเสมือนว่า

หลักธรรมในสี่ตำราห้าคัมภีร์ คือหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง

แต่ทำไมถึงเท่ากับสอง

ในหนังสือไม่ได้บอก ต้องตระหนักรู้เอง

หากใครเข้าใจแจ่มแจ้ง ก็สามารถก้าวหน้าอย่างรวดเร็วและรุ่งเรืองถึงขีดสุด

บางคนตระหนักรู้ไม่ได้ ก็เสียเวลาไปตลอดชี