로그인공유
บทที่ 1126
관련 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1127
“เจ้าหัวเราะอันใด?”หลี่เทียนฉี่คิดว่าตนเองเสียศักดิ์ศรีจนหมดสิ้นแล้วแม้แต่น้องสาวที่เคยเชื่อฟังตนที่สุดก็เห็นเขาเป็นตัวตลกองค์หญิงใหญ่พูด “พี่ใหญ่ ท่านกลายเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด? นี่ใช่ท่านที่เคยสง่างามฉลาดปราดเปรื่องและชี้นำบ้านเมืองหรือ!”หลี่เทียนฉี่ตกอยู่ในความเงียบ หากเขาไม่เปลี่ยน เกรงว่าศีรษะคงถูกตัดไปแล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขาต้องทำ!แต่กลับไม่มีคนเข้าใจความทุกข์ของเขา!องค์หญิงใหญ่เอ่ยเสียงเรียบ “ข้ามาที่นี่ก็เพื่อบอกท่าน วันเวลาอันดีของหลี่หลงหลินกำลังจะสิ้นสุดแล้ว!”หลี่เทียนฉี่ตกตะลึง “หรือว่าเขาก่อเรื่องอันใดอีก?”เว้นเสียแต่เรื่องนี้ ตำแหน่งรัชทายาทของหลี่หลงหลินก็ไม่มีวันสั่นคลอน!องค์หญิงใหญ่เล่าต้นสายปลายเหตุให้หลี่เทียนฉี่ฟังอย่างชัดเจนฟังจบ หลี่เทียนฉี่เผยสีหน้าดีใจในทันใด“น้องหญิง เจ้าพูดจริงหรือ?”องค์หญิงใหญ่ยิ้มเย็น “หาไม่แล้วข้าจะมาหาท่านทำอันใดเล่า?”หลี่เทียนฉี่เหวี่ยงหมัดใส่อากาศ ถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “ในที่สุดก็มาถึงวันที่ข้าได้คลายโทสะเสียที!”“หลี่หลงหลิน คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าเด็กคนนี้จะมีวันนี้!”องค์หญิงใหญ่พูด “บัดนี้ขอเพ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1128
“ร่วมมือกับบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายฟ้องร้องต่อเสด็จพ่อ?ใบหน้าหลี่เทียนฉี่เผยรอยยิ้มเย็นชา นึกถึงภาพอยู่ในราชสำนัก ตนเองนำบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายฟ้องร้องหลี่หลงหลินพร้อมกันแผนการใหญ่ถึงเพียงนี้ต่อให้ผิดก็สามารถพูดว่าถูกได้!ยิ่งไปกว่านั้นบัดนี้หลี่หลงหลินมีความสามารถล้นฟ้า ชื่อเสียงภายในหมู่ราษฎร์เหนือกว่าฝ่าบาทพระองค์นี้เสียอีก!แม้พูดว่าฮ่องเต้หวู่โปรดปรานหลี่หลงหลินมาก แต่เขามีเรื่องให้ตระหนักภายในใจ ถึงตอนนั้นต่อให้หลี่หลงหลินไม่ถูกปลดตำแหน่งรัชทายาท ก็ต้องถูกถลกหนังหนึ่งชั้น!หลี่เทียนฉี่ย้อนนึกถึงความลำบากเหล่านั้นที่ตกอยู่ในเงื้อมมือของหลี่หลงหลินในที่สุดก็สามารถล้างแค้นได้ ภายในใจรู้สึกมีความสุขอย่างเหลือจะเชื่อ!โชคชะตาเปลี่ยนผัน คราวนี้ถึงตาข้าแล้ว!หลี่เทียนฉี่หันมององค์หญิงใหญ่ด้วยสายตาชื่นชมสมเป็นน้องสาวแท้ๆ บิดามารดาคนเดียวกัน ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้เปิดเผยข่าวสำคัญถึงเพียงนี้ให้ข้ารู้ได้“จะรอช้าไม่ได้! ข้าจะไปติดต่อบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายเดี๋ยวนี้เลย จะปล่อยให้เจ้าหลี่หลงหลินคนนั้นฉวยโอกาสชิงลงมือก่อนไม่ได้!”เรื่องของราชสำนัก เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ในเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1129
หลี่หลงหลินไม่กล้ายืนยัน ลับหลังองค์หญิงใหญ่ยังจะทำเรื่องชั่วอันใดแต่เตรียมการรับมือรอบด้านก็พอแล้วทุกคนในสกุลต่งมองซูเฟิ่งหลิงอย่างเลื่อมใสภายใต้หน้าตาหล่อเหลางดงามนั้นสามารถระเบิดความงามชวนให้คนตกตะลึงออกมาได้ถึงเพียงนี้วิชายุทธ์เมื่อครู่ของนางใช่ว่าคนธรรมดาจะสามารถทำได้เหล่าคนสกุลต่งคล้ายคว้าหญ้าช่วยชีวิตเอาไว้ได้ กอดต้นขาซูเฟิ่งหลิงเอาไว้แน่นๆ“เฟิ่งหลิง เจ้าจัดการที่อยู่ให้พวกเขาเถอะ ข้ามีเรื่องต้องคุยกับองค์ชาย”ซูเฟิ่งหลิงอยากรีบไปแทบแย่ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็พาแม่ม่ายเด็กกำพร้าของสกุลต่งไปทางเรือนหลังทิ้งหลี่หลงหลินและลั่วอวี้จู๋ไว้เพียงลำพังสองคนใบหน้าลั่วอวี้จู๋หม่นหมองและกังวลใจหลี่หลงหลินย่อมรู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดเขาเดินเนิบๆ ขึ้นมาข้างหน้าและเปล่งเสียงเครียด “พี่สะใภ้โปรดวางใจ ข้าจะต้องหาทางจับฆาตรกรมาลงโทษภายในสามวันให้ได้!”ลั่วอวี้จู๋ส่ายหน้า พูดว่า “สามวันสั้นเกินไปแล้ว ฆาตรกรจัดการได้เรียบร้อยไม่ธรรมดา หม่อมฉันส่งคนไปสืบมาก่อนแล้ว เดิมทีก็หาเบาะแสไม่พบ”หลี่หลงหลินขมวดคิ้วแน่นบัดนี้ต่อให้เขารู้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังสร้างความวุ่นวายคือองค์หญิงใหญ่ แ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1130
สีหน้าบ่าวที่เข้ามารายงานแดงก่ำ เงียบอยู่นานกลับพูดไม่ออกแม้ครึ่งคำหลี่หลงหลินให้สาวใช้ทางด้านข้างรินน้ำชาให้บ่าวถ้วยหนึ่งบ่าวดื่มเข้าไปหนึ่งอึก ถึงดึงสติกลับมาได้เขาพูดเสียงสั่นๆ “ได้ยินคนสอดแนมในวังมารายงานว่าบัดนี้หลี่เทียนฉี่กำลังรวบรวมบัณฑิตทรงคุณวุฒิเตรียมยื่นฎีกาฟ้องร้องให้ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”“ฎีกาฟ้องร้อง?”หลี่หลงหลินมีหูตาในราชสำนักมากมาย ส่งคนสอดแนมไปไว้ข้างกายหลี่เทียนฉี่หลายคนก็เพื่อรู้เขารู้เขา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งข่าวย่อมสำคัญไม่ธรรมดาหาไม่แล้วรอผู้อื่นเขียนฟ้องร้องเสร็จแล้วและยื่นให้ทางฝั่งฮ่องเต้หวู่ตนเองกลับไม่ได้เตรียมพร้อม น่ากลัวว่าจะไม่ทันการณ์!หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเครียด “รู้อยู่แล้วเชียวว่าหลี่เทียนฉี่ต้องเคลื่อนไหวลับหลัง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะว่องไวปานนี้”ใบหน้างดงามของลั่วอวี้จู๋เผยแววตื่นเต้นสายหนึ่งในช่วงเวลาสำคัญนี้ ใครยังคิดสร้างปัญหาวุ่นวายสำหรับหลี่หลงหลินและสกุลซูล้วนไม่เป็นผลดีอย่างมากนางรู้องค์หญิงใหญ่ไม่มีวันอยู่เฉย ให้คนอยู่อย่างสงบในช่วงสามวันนี้แต่คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะวางแผนใหญ่ถึงเพียงนี้ไว้!“พวกเขาต้องการฟ้องร้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1131
อย่างไรเสียทั้งสองตระกูลเป็นสหายเก่าแก่กันมานาน พบเจอสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมสมควรยื่นมือเข้าช่วยเหลือฮูหยินผู้เฒ่าซูเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตระกูลต่งไปล่วงเกินผู้ใดเข้า ถึงได้ถูกลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้! นึกไม่ถึงว่าในเมืองหลวงจะเกิดเรื่องราวเช่นนี้ขึ้นได้”ลั่วอวี้จู๋เอ่ยต่อ “ฮูหยินผู้เฒ่า เรื่องนี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ซับซ้อน พัวพันกับผู้คนมากมาย เกรงว่าจะไม่ง่ายดายอย่างที่เห็นภายนอกเจ้าค่ะ”“แต่...”ฮูหยินผู้เฒ่าแสดงสีหน้าเคร่งขรึม เป็นสัญญาณให้ลั่วอวี้จู๋พูดต่อลั่วอวี้จู๋กล่าว “แต่เรื่องนี้มีผู้บงการอยู่เบื้องหลัง ต้องการใช้การที่ตระกูลซูให้ที่พักพิงแก่หญิงม่ายตระกูลต่ง มาใส่ร้ายองค์รัชทายาทและตระกูลซูเจ้าค่ะ”ฮูหยินผู้เฒ่าเข้าใจความหมายของลั่วอวี้จู๋ในทันที“ยามนี้ หลี่เทียนฉี่ได้ร่วมมือกับเหล่าบัณฑิต เตรียมจะเข้าเฝ้าทูลกล่าวโทษองค์รัชทายาทในราชสำนัก กล่าวหาว่าทรงใช้อำนาจโดยมิชอบ ปกป้องผู้กระทำผิด”ฮูหยินผู้เฒ่าซูกระแทกไม้เท้าหัวมังกรในมือลงกับพื้นอย่างแรงหากเป็นสมัยที่ฮูหยินผู้เฒ่ายังเยาว์วัย พลังเพียงเท่านี้ก็คงทำให้แผ่นหินแกร่งแตกเป็นเสี่ยงๆ ได้แล้ว“คาดไม่ถึงว่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1132
หลี่หลงหลินกำลังครุ่นคิดหาหนทางแก้ไขตระกูลซูต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของเขาดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรหลี่หลงหลินก็จะไม่ยอมให้เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อคนรอบข้างชายชาตรี ทำอะไรต้องรับผิดชอบยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้เบื้องหลังคือแผนร้ายขององค์หญิงใหญ่!ลั่วอวี้จู๋ร้อนใจยิ่งนัก รีบถามว่า “องค์รัชทายาท ท่านทรงคิดแผนการดีๆ ออกอีกแล้วหรือ?”เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลซูลั่วอวี้จู๋ไม่อาจจะนิ่งนอนใจได้ตอนนี้มีข่าวลือแพร่ออกไปว่า ตระกูลใดก็ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาประจิม ภายภาคหน้าจะต้องมีจุดจบเช่นเดียวกับตระกูลต่งความหวาดกลัวได้แพร่กระจายไปในหมู่คู่ค้าที่ร่วมธุรกิจกับตระกูลซูมานานเพียงครึ่งวันตระกูลซูสูญเสียเงินไปกว่าหมื่นตำลึง!ดังนั้นความคิดของลั่วอวี้จู๋จึงเรียบง่ายรีบจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยโดยเร็วหลี่หลงหลินกล่าวเสียงทุ้ม “ง่ายมาก ใช้ไม้นี้คืนสนองไม้เดิม”“ใช้ไม้นี้คืนสนองไม้เดิม?”คนตระกูลซูต่างประหลาดใจแม้แต่ซูเฟิ่งหลิงที่ปกติจะหุนหันพลันแล่น ก็ยังมองออกว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะอยู่เฉยๆหากทำตามที่หลี่หลงหลินพูดโดยการใช้ไม้นี้คืนสนอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1133
“เบาะแส?”ลั่วอวี้จู๋สับสน ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ นางยังไม่ได้รับเบาะแสใดๆ เลย“ปล่อยข่าวออกไปว่า ในบรรดาหญิงม่ายตระกูลต่งเมื่อวาน มีคนเห็นโฉมหน้าของฆาตกรชัดเจน เมื่อนั้นฆาตกรจะปรากฏตัวขึ้นเอง”คนตระกูลซูต่างมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่หลี่หลงหลินพูดลั่วอวี้จู๋ก็ลังเลอยู่บ้าง “องค์รัชทายาท ท่านแน่ใจหรือว่าวิธีนี้จะได้ผล? หากเรื่องนี้ถูกเปิดโปง เกรงว่าจะนำภัยมาสู่ตระกูลซู”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยความมั่นใจ “วางใจเถิด ต้องได้ผลอย่างแน่นอน เชื่อในการตัดสินใจของข้า”หลี่หลงหลินรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ผู้บงการเบื้องหลังจะต้องเป็นองค์หญิงใหญ่ดูเหมือนว่าตอนนี้องค์หญิงใหญ่จะกุมข้อมูลทุกอย่างไว้ดังนั้นนางจึงปรากฏตัวในทุกสถานที่สำคัญได้ทันท่วงทีแต่นางมองข้ามสิ่งหนึ่งไปข้อมูลบางอย่างเป็นของปลอมครั้งนี้หลี่หลงหลินจงใจปล่อยข่าวลวง เพื่อล่อให้ฆาตกรปรากฏตัวยิ่งไปกว่านั้นคือผู้ที่สามารถลงมือได้อย่างโหดเหี้ยม!พวกเขาจะต้องรักษาชื่อเสียงของตนเอง แม้จะต้องเสี่ยงอันตรายเพียงใดก็จะกำจัดตระกูลต่งให้สิ้นซาก!ลั่วอวี้จู๋พยักหน้า “ถ้าเช่นนั้น ข้าจะไปสั่งการให้ผู้รับผิดชอบหนัง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1134
ตำหนักเฟิ่งซีเคยรุ่งเรืองงดงามเพียงใด บัดนี้กลับไม่เหลือเค้าเดิมถูกแทนที่ด้วยความรกร้างว่างเปล่าตั้งแต่ฮองเฮาหลู่ถูกส่งตัวไปยังตำหนักเย็นตำหนักเฟิ่งซีก็ถูกทิ้งร้าง กระทั่งองค์หญิงไท่ผิงเสด็จกลับมา ทำให้ตำหนักที่เงียบเหงามานาน ค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพเดิมองค์หญิงไท่ผิงยืนอยู่ริมหน้าต่าง ทอดมองไปยังทิศทางของตำหนักเย็นฮองเฮาหลู่ผู้ที่เคยรักและเอ็นดูตนที่สุด ประทับอยู่ที่ตำหนักเย็นแห่งนั้นยามนี้เป็นฤดูหนาวไม่รู้ว่าฮองเฮาหลู่จะทรงเป็นอย่างไรบ้างคงจะไม่สุขสบายเหมือนพระมารดาของหลี่หลงหลิน ฮองเฮาหลิน ที่ประทับอยู่ในตำหนักฉางเล่อ!ยามนี้ตำหนักฉางเล่ออบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิส่วนตำหนักเฟิ่งซีกลับหนาวเหน็บสถานที่อันแสนอ้างว้างเช่นนี้ จะมีหงส์ที่ไหนมาอาศัยอยู่?ประกอบกับในช่วงหลายปีมานี้ ฮองเฮาหลู่ค่อยๆ หมดความโปรดปรานตำหนักเฟิ่งซีทรุดโทรมตามกาลเวลาประตูหน้าต่างส่วนใหญ่มักมีลมหนาวลอดเข้ามาลมหนาวไม่เพียงแต่ไม่สามารถพัดพาความโกรธในใจขององค์หญิงใหญ่ไปได้กลับยิ่งเป็นการราดน้ำมันลงบนกองไฟ ทำให้นางโกรธยิ่งกว่าเดิม!องค์หญิงใหญ่กล่าวว่า “จุดเตาไฟในตำหนักให้ร้อนกว่านี้! พวกเจ้าค
최신 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1284
เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างส่งเสียงฮือฮาผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนหาใช่จำนวนน้อยๆ ไม่!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเย็นชาเจ้ากรมกลาโหมเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ฝ่าบาท ตามที่กระหม่อมเห็น ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนนี้คือภัยร้ายที่ซ่อนอยู่ในเมืองหลวง หากจัดการไม่เหมาะสม ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนก่อการจลาจลขึ้น เกรงว่า...”เจ้ากรมกลาโหมไม่กล้ากล่าวอะไรต่อหากเขากล่าวอะไรต่อไปอีก จะต้องทรงพระพิโรธเป็นแน่ แต่ก็จำเป็นต้องทูลเตือนฝ่าบาท ไม่ว่าก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินจะเคยทูลรับรองสิ่งใดต่อหน้าฝ่าบาทก็ตาม ก็จำเป็นต้องทำให้ฝ่าบาททรงตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนส่วนใหญ่เป็นพวกที่ควบคุมได้ยาก คนเหล่านี้รวมตัวกันอยู่นอกเมืองหลวงได้สร้างผลกระทบเลวร้ายไม่น้อยแล้ว หากถูกผู้ไม่ประสงค์ดีปลุกปั่น ย่อมเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่เป็นแน่!แม้ว่าตอนนี้จางไป่เจิงจะนำทัพกลับราชสำนักแล้ว กำลังทหารในเมืองหลวงจะเข้มแข็ง ก็ยังคงเป็นปัญหาที่จัดการได้ยากอยู่ดีเหล่าขุนนางต่างเห็นพ้องต้องกัน“ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชะตาของแคว้นต้าเซี่ย โปรดอย่าได้ทรงประมาทเป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ขณะนี้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1283
“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่ทรงพระพิโรธอย่างยิ่ง!เขาไม่เคยคาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะกล่าววาจาเหลวไหลถึงเพียงนี้ นี่มันยิ่งกว่าการเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาเสียอีก! ยามนี้ราษฎรยากจนถึงขั้นไม่มีปัญญาซื้อหาธัญญาหาร แล้วจะมีเนื้อที่ไหนให้กินกัน?เจ้ากรมคลังลดเสียงลง กล่าวว่า “ฝ่าบาท วาจาเหลวไหลเช่นนี้ออกมาจากโอษฐ์ขององค์รัชทายาทจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ทีแรกกระหม่อมคิดว่าเป็นเพราะตนเองตาฝ้าฟางไป แต่ฎีกาหลายฉบับล้วนรายงานตรงกัน เกรงว่าวาจานี้คงเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทตรัสจริงๆ...”เหล่าขุนนางต่างส่งเสียงฮือฮาคาดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้!ไม่เพียงแต่สร้างความเยือกเย็นในใจของราษฎร ยังสร้างความเยือกเย็นในใจของขุนนางในราชสำนักอีกด้วย นี่คือการกระทำชั่วร้ายที่ยากจะสาธยายให้หมดสิ้น อาลักษณ์จะต้องบันทึกเรื่องนี้ลงในพงศาวดารเป็นแน่ ทำให้ชื่อเสียงของหลี่หลงหลินฉาวโฉ่ไปชั่วกาลนาน!ฮ่องเต้หวู่ส่ายพระพักตร์ ทรงครุ่นคิดในพระทัยไม่ใช่ เจ้าเก้าไม่น่าจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้ อย่างน้อยในเมืองหลวง ราษฎรส่วนใหญ่ก็เคยได้รับความเมตตาจากเขา หรือว่าก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดง?ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็น “
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1282
ณ ท้องพระโรงบรรดาขุนนางทั้งหลายต่างสงบเสงี่ยม ก้มหน้าคารวะถวายบังคมฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรกวาดสายตาไปยังหมู่ขุนนาง พลางตรัสเรียบเรื่อย “เหล่าขุนนางทุกท่าน หากมีเรื่องก็กราบทูล หากไม่มีเรื่องก็เลิกประชุมเถิด”นับตั้งแต่หลี่หลงหลินเดินทางไปยังตงไห่ ราชสำนักก็ดูสงบขึ้นไม่น้อย ฮ่องเต้หวู่ซึ่งแต่เดิมก็เอนเอียงไปทางเก็บตัวเงียบๆ ก็เริ่มชินกับจังหวะสงัดเช่นนี้ ยิ่งตอนนี้จางไป่เจิงนำทัพกลับสู่เมืองหลวง ปัญหากำลังพลไม่พอในเมืองหลวงก็คลี่คลายลง บรรดาขุนนางที่เคยซ่องสุมคิดร้ายในเงามืด ก็พากันลดราวาศอกแต่แล้ว เจ้ากรมคลังก็ก้าวออกมา สีหน้าเคร่งเครียด “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่เห็นเป็นกรมคลัง จึงขมวดคิ้วเบาๆ กล่าวว่า “ว่ามา”แม้ปัญหาเรื่องทหารจะคลี่คลาย แต่เงินในท้องพระคลังก็ยังร่อยหรอ หากกรมคลังเสนอฎีกาเมื่อใด มักไม่พ้นเรื่องเงินไม่พอใช้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากลัดกลุ้มมาเนิ่นนาน เจ้ากรมคลังกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท ขณะนี้เขตตงไห่ประสบภาวะขาดแคลนเสบียงจนเกิดทุพภิกขภัย ราษฎรอดอยากปากแห้ง ร้องทุกข์ระงม แต่ละเขตในตงไห่ต่างก็ส่งฎีกาขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก...”ฮ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1281
กงซูหว่านมองดูแบบร่าง โครงสร้างเรียบง่ายมาก แต่นางไม่รู้ว่าควรจะเรียกมันว่าอะไรหลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือกระป๋อง”“กระป๋อง? มันสามารถถนอมอาหารได้หรือเพคะ?”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “แน่นอน หากสภาพแวดล้อมเหมาะสม แม้เวลาจะล่วงเลยไปแปดปี สิบปีก็ยังไม่เสีย”“นานขนาดนั้นเชียวหรือเพคะ?”กงซูหว่านเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินในความเข้าใจของกงซูหว่าน การเก็บรักษาอาหารได้นานสักไม่กี่เดือนก็ถือว่าน่าทึ่งแล้วหลี่หลงหลินยิ้มบางๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของกระป๋องยังเล็กกระทัดรัด เหมาะแก่การพกพาในยามออกศึกยิ่งนัก”“หากพี่สะใภ้รองสามารถทำมันขึ้นมาได้ ข้าก็ตั้งใจจะเปิดโรงงานกระป๋องที่ตงไห่ แปรรูปปลาหวงฮื้อใหญ่จำนวนมหาศาลที่จับขึ้นมาโดยเฉพาะ”หลี่หลงหลินยิ้มบาง หากผลิตกระป๋องได้สำเร็จ ก็ไม่ต้องหวั่นไหวต่อภัยแล้งและความอดอยากอีกต่อไปกงซูหว่านยังคงตกตะลึง “โรงงานกระป๋องหรือเพคะ? ถึงข้าจะทำตามแบบได้เป๊ะๆ แล้วจะไปหาคนงานจากที่ใด?”ยามนี้ชาวเมืองตงไห่ต่างก็แย่งกันออกทะเลหาปลา กำลังคนขาดแคลนเป็นอย่างยิ่งหลี่หลงหลินตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ให้ชาวตงไห่เขาหาปลากันต่อไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1280
วันต่อมา ห้องหนังสือจวนอ๋องหลี่หลงหลินยกมือนวดหว่างคิ้ว มือวาดบางอย่างบนกระดาษกงซูหว่านขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง “องค์ชาย หม่อมฉันอิงตามวิธีของท่านแล้ว วันนี้ตั้งใจไปตั้งร้านแผงลอยในบริเวณคนพลุกพล่านเป็นพิเศษ เผยแพร่วิธีทำน้ำแข็งออกไป เหล่าราษฎร์สามารถใช้งานได้ ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี เพียงแต่บัดนี้เกลือหมางเซียวในร้านขายยาทุกแห่งของตงไห่ไม่เพียงพอ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เผยแพร่ออกไปก็ดีแล้ว เช่นนี้เนื้อปลาของเหล่าราษฎร์ก็สามารถเก็บรักษาได้นานขึ้น ไม่ต้องสิ้นเปลือง”“พี่สะใภ้รองเหนื่อยแล้ว หากนี่คือเมืองหลวง เพียงตีพิมพ์เรียงความในหนังสือพิมพ์ก็เพียงพอแล้ว แต่อยู่ที่ตงไห่ยังต้องให้พี่สะใภ้ออกแรงเหน็ดเหนื่อยด้วยตนเอง”ภายในคำพูดหลี่หลงหลินเปี่ยมความห่วงใย อย่างไรเสียกงซูหว่านก็เป็นสตรีมีพรสวรรค์ไม่ออกนอกบ้าน อยู่แต่ในห้องหอ จู่ๆ ขอให้นางไปสอนวิธีทำน้ำแข็งแก่ราษฎร์ ช่างทำให้อึดอัดคับข้องใจโดยแท้แต่หลี่หลงหลินคิดไปคิดมา ในบรรดาพี่สะใภ้มีเพียงพี่สะใภ้รองเข้าใจวิธีใช้เกลือหมางเซียวทำน้ำแข็ง ทำได้เพียงมอบหน้าที่สำคัญนี้ให้กงซูหว่านหัวเราะเบาๆ “ไม่ลำบากเพคะ จะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1279
ทุกคนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งโจรสลัดแคว้นโวกั๋วและชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นปัญหาแถบชายแดนต้าเซี่ยมานานนับร้อยปี ไม่ใช่ปัญหาที่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายมองออกว่าครั้งนี้เจตจำนงของหลี่หลงหลินยิ่งใหญ่อย่างมาก!หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “หากต้องการกำจัดปัญหาภายนอกจะต้องกำจัดปัญหาภายในก่อน หากต้องการเดินทางบนมหาสมุทร จะต้องจัดการปัญหาตรงหน้าให้เรียบร้อย หาไม่แล้วแผนการเดินเรือจะต้องได้รับผลกระทบแน่”“เป้าหมายสำคัญในการมาตงไห่ครั้งนี้คือพัฒนาศาสตร์ต่อเรือของต้าเซี่ย บัดนี้เรือเหล่านี้ไม่สามารถตอบสนองความต้องการการเดินทางไกลได้ ความแข็งแกร่งหรืออ่อนแอของเรือต้าเซี่ยก็เป็นเหตุผลที่โจรสลัดแคว้นโวกั๋วตงไห่สร้างความวุ่นวาย ได้รับผลประโยชน์มากมายในสงครามทางทะเล ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่สามารถกวาดล้างโจรสลัดแคว้นโวกั๋วที่บุกมาในคราวเดียวได้”“หากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป โจรสลัดแคว้นโวกั๋วก็จะยิ่งกำเริบเสิบสาน อาละวาดอย่างไร้ขอบเขตในทะเลตงไห่ ราษฎร์ตงไห่ก็จะได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก!”“ดังนั้นตราบใดที่สามารถเพิ่มระดับการต่อเรือของต้าเซี่ยได้ โจรสลัดแคว้นโวกั๋วย่อมหายไป ชนิดที่ว่าปราบตงอิ๋
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1278
ปากแดงของเหล่าสะใภ้ขยับเบาๆ ดวงตาสะท้อนความแปลกใจ “เป้าหมายคือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่?”แม้เหล่าสะใภ้ไม่รู้ว่ามหาสมุทรอันกว้างใหญ่คือที่ใด แต่ได้ยินหลี่หลงหลินอธิบาย จะต้องเป็นสถานที่อันงดงามแน่!ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถาม “องค์ชาย มหาสมุทรกว้างใหญ่มากถึงเพียงนี้ เป้าหมายของพวกเราคือที่ใด?”กงซูหว่านพยักหน้า “ใช่แล้วองค์ชาย ยิ่งไปกว่านั้นระดับการเดินเรือในตอนนี้มากที่สุดก็ไปได้ถึงตงอิ๋ง หากยังไปทางทิศตะวันออก กลับยังไม่มีตัวอย่างมาก่อน”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เป้าหมายของพวกเราก็คือทวีปใหม่! ต้าเซี่ยและทวีปใหม่ห่างกันเพียงมหาสมุทรกั้น ลักษณะทางภูมิศาสตร์ได้เปรียบโดยธรรมชาติ สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือคิดหาทางพัฒนาเรือของต้าเซี่ย ขนวัวม้าสัตว์ใช้แรงงานจำนวนมากเพียงพอไปยังทวีปใหม่”“ขอเพียงมีวัวม้าสัตว์ใช้แรงงาน ต้องการผืนดินมากน้อยเพียงใดก็ย่อมได้ มีผืนดินนับพันลี้ให้ราษฎร์ได้ใช้!”เหล่าสะใภ้ได้ยินภาพที่หลี่หลงหลินอธิบาย ใบหน้าเผยรอยยิ้มเปี่ยมความหวังออกมาสถานที่ที่ไม่มีสงครามและไม่มีความหิวโหยอยู่ห่างเพียงมหาสมุทรกั้น กำลังโบกมือต้อนรับตนเองหลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “ขอเพียง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1277
“เป็นไปไม่ได้! ดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ ไฉนเลยจะไม่มีคน?”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เหตุที่มีคนน้อยมีเพียงข้อเดียว ตอนนี้พวกเขายังกินไม่อิ่ม”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินดุจฟ้าผ่ากลางวันแสกๆเหล่าพี่สะใภ้ได้ฟังแล้ว คิดว่านี่คล้ายเรื่องเพ้อฝันยามราตรี ดินแดนอุดมสมบูรณ์ถึงเพียงนี้ ถึงขั้นยังมีคนกินข้าวไม่อิ่มท้องอีกหรือ?กงซูหว่านมองหลี่หลงหลินด้วยความตกตะลึง เอ่ยถามว่า “องค์ชาย ท่านไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นหรอกกระมัง? อิงตามคำพูดของท่าน ทวีปใหม่จะต้องอุดมสมบูรณ์อย่างมากแน่ เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์คนกินข้าวไม่อิ่มท้องได้เล่า?”“ใช่แล้วองค์ชาย หม่อมฉันไม่เชื่อ”“หรือว่าดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สามารถเพาะปลูกได้กันเล่า?”เหล่าพี่สะใภ้ฟังจนอารมณ์ดำดิ่งลงไป ต่างขอให้หลี่หลงหลินพูดออกมาให้ชัดเจน หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “ไม่ใช่พวกเขาไม่เพาะปลูก ทวีปใหม่ดีมากเยี่ยงไร มีเพียงข้อเดียวที่ไม่ดี ก็คือไม่มีวัวไม่มีม้า ไม่มีสัตว์ใช้แรงงาน”ดวงตาของเหล่าสะใภ้ทอประกายระยับ ประคองใบหน้างดงามรับฟังเงียบๆ“ดังนั้นตอนนี้พวกเขายังหยุดอยู่ที่ใช้มีดถางป่าเผาไร่เพาะปลูก ใช้วิธีการพื้นฐานที่สุดในการ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1276
“ตงอิ๋ง? ก็แค่แคว้นเล็กๆ เท่านั้น ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง!”สายตาหลี่หลงหลินเผยแววหมิ่นแคลน“ตงอิ๋งเล็กๆ เป็นเพียงเกาะแห่งหนึ่งเท่านั้น เดิมทีก็ไม่คู่ควรต่อคำว่าทวีปใหม่สองคำนี้”ทุกคนตกตะลึงภายในความรู้ของเหล่าสะใภ้ ตงอิ๋งก็คือจุดสิ้นสุดของมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เหนือตงอิ๋งก็ไม่มีอันใดอีกคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ความรู้ที่พวกนางมีอยู่เปลี่ยนไปทั้งหมด!กงซูหว่านพูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย ความนัยของท่านคือนอกจากตงอิ๋งแล้วยังมีทวีปใหญ่อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เพียงมีทวีปใหญ่ แต่ยังเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อย่างมากอีกด้วย!”พูดไป สายตาหลี่หลงหลินก็ทอดมองไปยังทิศทางหนึ่งกงซูหว่านพูดด้วยความแปลกใจ “อุดมสมบูรณ์อย่างมาก? อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด เทียบกับต้าเซี่ยแล้วเป็นเช่นไร?”สายตาทุกคนล้วนเปี่ยมความแปลกใจ วางตะเกียบและชามข้าวในมือลงรับฟังหลี่หลงหลินเล่าเรื่องทวีปใหม่เงียบๆหลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “แผ่นดินต้าเซี่ยกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตและทรัพยากรมากมาย เป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง แต่ทวีปใหม่มีที่ราบมาก แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวนับพันลี้ ทุกหนแห่งล้วนค
