เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1136
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1636
ณ ท้องพระโรงเหล่าขุนนางคุกเข่าถวายบังคม พลางทยอยถวายฎีกาแต่เรื่องที่เหล่าขุนนางถวายนั้น ล้วนเป็นเรื่องที่ทำให้ฮ่องเต้หวู่ทรงกลัดกลุ้มพระทัยไม่พ้นเรื่องการร้องขอให้ราชสำนักจัดสรรงบประมาณและแจกจ่ายเสบียงช่วยเหลือทางตะวันออกก็เกิดศึกสงครามขึ้นอีกครั้ง ทางเหนือก็มีผู้ลี้ภัยไม่มีเรื่องใดที่ทำให้พระองค์รู้สึกดีขึ้นได้เลย!หลังจากฮ่องเต้หวู่ทรงจัดการเรื่องที่เหล่าขุนนางทูลเสนอแล้ว ก็ทรงรู้สึกง่วงงุนพระองค์ประทับอยู่บนบัลลังก์มังกร หาวแล้วตรัสว่า “เหล่าขุนนางผู้เป็นที่รัก หากมีเรื่องใดจะทูลก็จงทูลมา หากไม่มีก็เลิกประชุมได้”ทันใดนั้นเว่ยซวินรีบร้อนเดินเข้ามาในท้องพระโรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี “ฝ่าบาท! ข่าวดีพ่ะย่ะค่ะ! ข่าวดีอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”แววตาของฮ่องเต้หวู่เปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย ทรงมีพระกำลังวังชาขึ้นมาทันที และลุกจากบัลลังก์มังกร “รีบพูดมา เป็นข่าวดีอันใด?”เว่ยซวินคุกเข่าลงกับพื้น ยากที่จะเก็บงำความตื่นเต้นไว้ได้ “กระหม่อมเพิ่งได้รับข่าวมาว่า องค์รัชทายาททรงยึดเมืองซงหลินที่ชายแดนทางเหนือได้ และยึดม้าฝีเท้าดีได้นับไม่ถ้วนพ่ะย่ะค่ะ”“ทรงคัดเลือกม้าวิเศษสองสามตัวเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1635
“เจ้าอยากตาย ก็ไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก”หัวใจของท่านข่านเย็นวาบข้าเป็นเพียงเนื้อบนเขียง รอให้คนมาสับตอนนี้เขาแม้แต่จะกำหนดความเป็นความตายของตนเองก็ยังทำไม่ได้!นี่ต่างหากคือเรื่องที่น่ากลัวที่สุด!หลี่หลงหลินกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า จะยกย่องข้าให้เป็นท่านข่านแห่งสวรรค์ใช่หรือไม่?”ท่านข่านชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบพยักหน้า “ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท”“ข้ายังไม่ได้กลับคำ”“เพียงแค่ท่านยอมปล่อยข้าไปทั้งชีวิต ข้าก็ยังคงยกย่องท่านเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์!”ท่านข่านราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันทีหลี่หลงหลินแค่นเสียงหัวเราะ “กลับคำ?”“เจ้าดูสภาพของตัวเองตอนนี้สิ กลับคำไปจะมีประโยชน์อันใด?”“อีกอย่าง เจ้ายังคิดจะให้ข้าปล่อยตัวไปอีก ช่างฝันกลางวันเสียจริง!”ใบหน้าของท่านข่านซีดขาวราวกับกระดาษ “เช่นนั้น... ความหมายขององค์รัชทายาทคือ...?”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในต้าเซี่ยปัจจุบัน เสด็จพ่อของข้าคือสวรรค์ มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่คู่ควรแก่การยกย่องเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์”“ส่วนข้าคือนักปราชญ์แห่งสำนักปราชญ์ เจ้าทำได้เพียงยกย่องข้าเป็นท
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1634
ใบหน้าของท่านข่านเขียวคล้ำด้วยความโกรธแค้น!ในใจของเขาเหลือเพียงความเสียใจที่ไร้ที่สิ้นสุด!ยามนี้ท่านข่านเสียใจจนแทบกระอักเลือดแต่ตอนนี้ นอกจากกัดฟันเต้นรำต่อไปให้จบ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น!พลันได้ยินเสียงคนข้าง ๆ หยิบพู่กันและหมึกขึ้นมาเขียนลงบนกระดาษว่า “วันนี้ท่านข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยำเกรงต่อความยิ่งใหญ่และเกรียงไกรของแคว้นต้าเซี่ยเรา ทั้งกองทัพที่แข็งแกร่งและม้าที่ทรงพลัง จึงได้มาร่ายรำต่อหน้าเหล่าทหารกล้าแห่งต้าเซี่ยในค่ายทหารเพื่อสร้างความบันเทิง!”เหล่าทหารต่างพากันหัวเราะอย่างครื้นเครงองค์ชายเจ็ดยังคงเลียนแบบท่าเต้นอันงุ่มง่ามของท่านข่านอยู่ข้าง ๆ ทั้งร้องทั้งเต้นไปด้วยท่านข่านมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาเขาแอบสาบานในใจอย่างเหี้ยมโหดหากมีวันใดที่เขาสามารถรอดชีวิตกลับไปยังชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อบุกโจมตีต้าเซี่ย!จะทำให้แผ่นดินต้าเซี่ยพังพินาศ!ผู้คนล้มตาย!เลือดไหลนองเป็นสายน้ำ!แต่ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเขายังมีชีวิตรอด!หลี่หลงหลินวางจอกสุราในมือลง แล้วกล่าวว่า “พอได้แล้ว!”“คุมตัวเขาลงไป เฝ้ายามอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1633
เขาคือท่านข่าน!ผู้มีฐานะสูงสุดในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่วันนี้กลับต้องมาร่ายรำต่อหน้าหลี่หลงหลินในค่ายทหารแห่งนี้งั้นหรือ?เขาจ้องหลี่หลงหลินเขม็ง ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น!หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “อะไรกัน? เจ้าไม่เต็มใจหรือ?”ท่านข่านกัดฟันแน่นเขาจะเต็มใจได้อย่างไร?นี่มันคือความอัปยศอดสูที่สุด!หลี่หลงหลินแค่นเสียงเย็นชา กล่าวเสียงเรียบ “เลือกระหว่างรำ หรือตาย!”ใบหน้าของท่านข่านซีดเผือดในทันทีในใจเขารู้ดีว่า วันนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องรำ!เพราะหากหลี่หลงหลินเอ่ยปากว่าจะฆ่าเขา ก็คงไม่แม้แต่จะกะพริบตา!ท่านข่านเงยหน้าขึ้น กล่าวด้วยเสียงสั่นเทา “...รำ ข้ารำ...”ระหว่างความเป็นและความตายสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะต้องอยู่อย่างอัปยศเช่นนี้ก็ตามท่านข่านค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นรูปร่างที่อ้วนฉุ คิ้วและผมของเขาถูกไฟไหม้จนหมดเขาก็เริ่มร่ายรำอย่างงุ่มง่ามบนลานว่างในค่ายทหารเช่นนั้นแม้ภาพที่เห็นจะดูน่าขยะแขยงอยู่บ้างแต่นี่คือการร่ายรำที่ดีที่สุดเท่าที่เหล่าทหารเคยได้ชม!เหล่าทหารต่างชูจอกสุราขึ้นสูง ส่งเสียงโห่ร้องยินดี ในใจรู้สึกสะใจอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1632
ความตื่นตะลึงฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของท่านข่านการที่เขายอมยกย่องหลี่หลงหลินเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์นั้น คือสิ่งสูงสุดที่เขาสามารถทำได้แล้วถึงขนาดที่ว่าเขาได้ตัดสินใจแทนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนี่นับเป็นความอัปยศที่เหนือกว่าความอัปยศใดๆ!และยังเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เขาสามารถนำออกมาใช้ได้ทว่าหลี่หลงหลินกลับยังคงไม่ไหวติงแม้แต่น้อย!ท่านข่านจ้องมองหลี่หลงหลิน ในแววตาฉายแววหวาดหวั่นเขาอ้อนวอนว่า “องค์รัชทายาท เช่นนั้นท่านทรงปรารถนาสิ่งใด? ขอเพียงเป็นสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ ข้าล้วนยินยอมรับปากท่าน”หลี่หลงหลินค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “วางใจเถอะ สิ่งที่ข้าต้องการ ในอนาคตเจ้าจะได้รู้เอง แต่ตอนนี้ข้าจะยังไม่สังหารเจ้าง่าย ๆ”“เพราะนั่นจะปรานีเจ้าเกินไป!”“ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่”“จะทำให้เจ้ามีชีวิตอยู่ก็มิสู้ตาย จะตายก็มิอาจสมหวัง!”“ทหาร!”“คุมตัวเขาออกไป นำกลับไปยังค่ายทหารเพื่อรอการตัดสิน!”ท่านข่านถูกหลี่หลงหลินข่มขวัญจนสิ้นสลบไปในทันทีบัดนี้เขาจึงเข้าใจในที่สุดว่าเหตุใดเสิ่นชิงโจวจึงยอมเสี่ยงชีวิต กระโจนลงสู่แม่น้ำอันเย็นยะเยือกสายนั้นเพราะกา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1631
เสิ่นชิงโจวถึงขั้นมองเห็นเหล่าทหารต้าเซี่ยที่ไล่ตามมาข้างหลังแล้วหลี่หลงหลินควบม้ามาอยู่หน้าสุด บนใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มของผู้มีชัยเสิ่นชิงโจวรู้ดีว่าตนจะรอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!หากยังมัวถ่วงเวลาอยู่กับท่านข่านตรงนี้ มีแต่ต้องตายสถานเดียว!ตู้ม!โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เสิ่นชิงโจวกระโจนลงไปในน้ำทันทีจากนั้นจึงอาศัยกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากไหลไปตามลำน้ำท่านข่านถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขามองแม่น้ำเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยเขาไม่มีความกล้าหาญชาญชัยเช่นนั้น ไม่มีความเด็ดเดี่ยวถึงเพียงนั้นเขายอมคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตจากหลี่หลงหลิน ดีกว่าต้องมาหนาวตายหรือสำลักน้ำตายในแม่น้ำที่เย็นยะเยือกสายนี้ท่านข่านหันกลับไปมองก็เห็นหลี่หลงหลินขี่ม้าตัวสูงสง่ามาหยุดอยู่ตรงหน้าบัดนี้ หลี่หลงหลินและเหล่าทหารต้าเซี่ยได้ปลดการปลอมแปลงตัวตนออกแล้วไร้ซึ่งสภาพอิดโรยน่าเวทนาเช่นตอนที่หลบหนีอย่างพ่ายแพ้หลี่หลงหลินเดินเข้ามาพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสิ่นชิงโจวเล่า!”ท่านข่านชี้ไปยังแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว พลางตอบ “เขา...กระโดดน้ำไปแล้ว”หลี่หลงหลินกวาดสายตามองแม่น้ำเบื้องหน้าด้วยร่างกายของเสิ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ584.0K viewsจอมใจจอมมาร
LiHong109 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง204.2K viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร1.6K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋662.2K viewsหลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว46 viewsย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค265 viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong106 views
