บทที่ 1381

เพียงฟังก็รู้ว่าที่นั่นเป็นดินแดนอันห่างไกลสุดหล้าฟ้าเขียว

หากต้องพึ่งพาสองเท้าเดินไป เกรงว่าเดินไปเป็นชาติก็คงไม่ถึง

หลี่หลงหลินส่ายหน้ากล่าวว่า “เสด็จพ่อ ทวีปใหม่กับต้าเซี่ยห่างไกลข้ามมหาสมุทร หากเพียงแต่เดินไปย่อมไม่อาจไปถึงได้ การจะไปถึงทวีปใหม่ย่อมต้องอาศัยการออกเรือสำเภาไปเท่านั้น”

ฮ่องเต้หวู่เอ่ยถามว่า “ออกเรือสำเภาไปหรือ?”

ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึงครู่หนึ่ง สายพระเนตรกวาดมองเหล่าเจ้าบ้านที่อยู่ ณ ที่นั้น

หากคนเหล่านี้พาญาติสนิทไปด้วยเล่า จำนวนคนคงไม่ต่ำกว่าพันคน การจะขนส่งคนนับพันไปในคราวเดียว ย่อมไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย

ฮ่องเต้หวู่เอ่ยถามว่า “ด้วยเรือของตงไห่ในปัจจุบัน สามารถนำคนเหล่านี้ไปถึงทวีปใหม่ได้หรือไม่?”

หลี่หลงหลินส่ายหน้ากล่าวว่า “เสด็จพ่อ ทวีปใหม่นั้นไกลแสนไกล ห่างไกลข้ามมหาสมุทร แม้ฟังดูง่ายดาย แต่หากต้องการนำเรือไป ย่อมต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายเดือน หรืออาจจะนานกว่านั้น”

ฮ่องเต้หวู่ตกตะลึง “ใช้เวลาหลายเดือนหรือ? ไกลเพียงใดกัน!”

ฮ่องเต้หวู่คาดการณ์คร่าวๆ เพียงแค่ต้าเซี่ยกับทวีปใหม่ก็ห่างกันไม่น้อยกว่าแสนแปดพันลี้!

ฮึ่ม...

ฮ่องเต้หวู่สูดลมหายใจเย็นยะเ